Morgunblaðið - 24.12.1928, Blaðsíða 11

íl
Konur frægra manna.
„Daily Express“ hefir spurt all-
raargar eiginkonur nafnfrægra
raamia að því, hvort það sje erfitt
að eiga fræga menn, og hafa flest-
• ar svarað með almennum óhugsuð'-
um orðum á þá ieið, að það sje
indælt og í alla staði gott og
blessað. En eitt svarið var á þessa
leið: —
Engin kona slcyldi giftast nafn-
fræguni manni, ef hún vonast. eft-
ir og býst við að hún sjálf eigi að
vera í eilífum hávegum höfð í
hjónabandinu. Hann mun á ein-
hverju tímabili í llfinu álíta, að
konan sje honum eitt og alt, og
hann mun segja henni að' svo sje.
En þetta er ósatt.
Enginn maður verður „mikill
máður“ í augum almennings, nema
að hann leggi fram alla krafta
sína til þess, og hann hefir fáar
tómstundir frá vinnu sinni. Sú
kona, sem á fraigan mann, verður
oft einstæðingsleg og einmana. Og
ef hún ætlar að reyna að ná manni
sínum frá vinnu hans og áhuga-
málum, þá verður hún fyrir von-
brigðum, því þegar til kemur, þá
sjer liún að hann metúr áhugamál
sín og vinnu, meira en konuna.
í byrjun þykir henni mikið til
þess koma, að verslunarmenn, sem
senda henni saumavjel eða sykur-
pund veita því eftirtekt, að það
á að fara til konu hins fræga
manns. En er frá líður, gerir það
henni gramt í geði að geta ekkert
aðliafst í éigin nafni, og mannsins
sje altaf getið en ekki hennar.
Lífshamingju, í venjulegri merk-
ingu, með vistlegu heimili innan
um góða og glaðværa vini, á hún
sjaldan að fagna. Til þess þarf
maður og kona að vera samrvmd
ug rólynd með glaðværu jáfnaðar-
geði. En miklir listamenn eru oft-
ast nær alt öðru vísi skapi farnir
er almenningur, og hafa ekki þá
skipstillingu eða rólyndi til þess
að heimilislíf þeirra verði aðlað-
andi og vistlegt fyrir konur þeirra.
Danðnr í þrjú ár
— en kominn aftur heim.
Pað vakti mikla éftirtekt í Ber-
lín hjer á dögunum, er maður
einn, sem allir hjeldu að dauður
væri og grafinn fyrir þrem árum,
kom alt í einu í ljós, eins og ekk-
ert hefði í skorist, og var hum
brattasti.
Maður þessi hafði selt blóm á
torgi einu í borginni. Alt í einu
kom hann einn morgun og kvaðst
ætla að byrja fyrri atvinnu sína.
Kunningjar hans á torginu urðu
fyrst skelkaðir, er þeir sáu hann,
og ætluðu elcki áð geta trúað sín-
um eigin augum, er liann kom
þarna labbandi.
Maður þessi hvarf frá heimili
sínu fyrir þrem árum. Skyldmenni
hans skýrðu lögréglunni frá hvarfi
hans. Lögreglan fann nokkru síð-
ar dauðan mann úti í „Griine-
wald“-skógi, er hafði hengt sig
þar í trje.
Teknar voru ljósmyndir áf lík-
inu, og þær sýndar konu hins,
horfna blómasala. Sagði hún þetta
Vera lík manns síns. Og í þeirri
trú var líkið kistulagt og jarðað„
og settur legsteinn á gröfina og
; hvað eina.
En nú er það komið á daginn,
að líkið hefir verið af öðrum
hanni, og blómasalinn lifir og lifir
enn. Verður nú vandinn meiri fyr-
ir lögregluna að finna út hver
jarðaðar var fyrir þrem árum.
Götuskarkalinn
gerir menn heymarlausa
og vitlausa.
Götuskarkalinn 1 stórborgunum
T ‘/
gerir menn með tímanuní heyrn-
arlausa og vitlausa, segja enskir
læknar. Meira. en helmingur af
öllu fólki í Englandi hefir fengið
skemdir í eyrun, og er það götu-
skarkalanum að kenna.
Hávaðinn hefir verið tekinn á
grammófón-plötur, og athugaður
gaumgæfilega af læknum og lærð-
um mönnum. Af því að skarkalinn
c óreglule'gur, með alskonar
rynkjum og óhljóðum, ýlfri, gauli
og djöflagangi, er hann mönnum
hættulegur, er til lengdar lætur
og öllum sjálfstæðum hugsunum
og framtaki til niðurdreps. Skark-
alinn er því beinn voði fyrir
menning nútímans.
Samanborið við umferðastraum-
inn í London og í öðrum borgum,
er mælt að London sjer kyrlátur
bær og hávaðalíjtill; því þar er
gert alt sem hægt er að' gera til
þess að draga úr götu skarkalan-
um. Þar t. d. gaula ekki bifreiðar-
stjórar í horn sín eins og slökkvi-
lið, en aka hljóðlega, einkum er
þeir eru á ferð á næturþeli.
Frð Vestur-fslendingum.
Mannalát.
Þ. 15. okt. ljest að Gimli, Mau.,
Jóhann Magnússon. Hann #var
fæddur að Bás í Öxnadal 1845. —
Hann var kvæntnr Jakobínu Frið-
rikku Pjetursdóttur frá Stórulaug-
um. Konu sína raisti hann 1883.
Árið 1890 fluttist hann vestur um
haf. Þar kvæntist hann Filippíu
Björnsdóttur, dóttur-dóttur síra
Ilannesar á Ríp í Hegranesi. Eru
þeir systursynir hennar síra Rögn-
valdur Pjetursson í Winnipeg og
þeir bræður. Jóhann Iiafði verið
dugnaðarmaður og vel metinn.
Lóu og Ivari Weimerström
ríkisþingmanni frá Stokkhólmi,
var haldið boð mikið af stjórnar-
nefnd Þjóðræknisfjelagsins í Win-
nipeg. Var samsætið haldið á Fort
Garry gistihúsinu og var þar
margt manna saman komið. Síra
Rögnvaldur Pjetursson mælti fyr-
ir minni heiðursgestanna.
Slys í Vatnabygðum.
Þann 29. okt. vildi það sviplega
slys til í Vatnabygðum (í Man.),
ac eldur komst að bensíndúnk, er
sprakk, og læsti eldurinn sig í
föt Finns S. Finnssonar bónda,
er stóð þar rjett lijá. Brendist
hann svo hroðalega að hann beið
bana af þ. 14. nóv. — Finnur var
fæddur í N.-Dakota, en fluttist til
Vatnabygða fyrir 20 árum.
Mannalát.
17. nóv. ljest Valgerður A. John
son í Winnipeg, hún var dóttir
Ágústs og Margrjetar Johnson að'
MORGUNBLAÐIÐ
Lundar, Man.; var 46 ára, er hún
ljest.
Fyrir nokkrum mánuðum and-
aðist að Gimli, Man., Gísli Jóns-
son, kaupmaður, 84 ára að aldri.
Hann var ættaður úr Hjaltastaða-
þinghá, sonur Jóns Erlendssonar
og Steinunnar Gísladóttur. Gísli
lieitinn var tvíkvæntur. Fyrri
lcona hans var Sigríður Árnadótt-
ir frá Kverkatungu, en seinni
kona hans Sigríður Einarsdóttir
lír Laugardal. Lifir Þóra mann
sinn og 4 börn þeirra.
Þ. 25. okt. andaðist í fjalla-
bygðinni við Milton, N. Dakota,
ein landnámskvennanna vestur-ís-
lensku, Anna Björnsdóttir John-
son, ættuð úr Snður-Múlasýslu.
Hún var dóttir Björns Pjetursson-
ar alþm. (Sunnmýl. 1859—73), og
fyrri konu hans, Olafíu, dóttur
síra. Ólafs á Kolfreyjustað. Björn
fluttist vestur um haf 1876 og sett-
ist að í Nýja íslandi. Þar giftist
Anna Jakobi Júlíusi Jónssyni frá
Munkaþverá. Fluttu þau til Da-
kota og námu land skamt frá
Pehmina, en 1882 námu þau land
að nýju vestur á Uembinafjöllum.
Þau eignuðust sex börn og eru 4
á lífi. Anna heitin var merk kona
og vel að sjer ger um flest, eins
og hún átti kyn til.
Dagbók.
íkveikja. Síðastliðið föstudags-
kvöld kom upp eldur í Pósthús-
stræti 13; hafði kviknað í kassa,
sem í var trjeulþ er var í hakdyra-
inngangi hússins. Fólk í húsinu
varð vart við eldinn og gerði
slökkviliðinu þegar aðvart. Yar
búið að slökkva eldinn þegar
slökkviliðið kom og urðu litlar
sem engar skemdir. Er álitið að
þarna hafi verið um íkveikju að
ræða og er málið undir rannsókn
lijá lögregluuni.
Innbrot. Aðfaranótt Iaugardags
s. 1. var farið inn í verslunina
„Foss“ á Laugaveg 24, á þann
hátt að spentur var upp gluggi
að húsabaki. Var stolið peninga-
kassa með á 2 hundrað krónum i;
kassinn var geymdur í ólæstiun
skáp þar í skrifstofunni. Lögregl-
unni tókst að finna þjófana; eru
það tveir unglingar (10 og 12 ára).
Aðfaranótt sunnudags s. 1. var
liurð í verslun Hannesar Olafs-
sonar, Grettisgötu 2, opnnl með
þjófalykli og þar stolið 600 kr.
í peningum úr ólæstum peninga-
kassa. Óupplýst hver valdur er að
því.
Rannsókn heldur áfram í máli
þeirra Hugo Abel og Kristian
Hansen, sem kærðir voru fyrir
innbrotið' í gullsmíðabúðina Hring-
urinn og hjá Haraldi. — Hefir
Ilugo Abel nú játað að hafa brot-
ist inn í ski-ifstofu Mjólkurfjelags-
ins við Lindargötu í ágúst 1927;
var það mánuði eftir að hann
kom hingað til landsins. Þykir
sennilegt að hann hafi ýmislegt
fieira á samviskunni.
Gullfoss fer hjeðan annan jóla-
dag; með honum fara háskóla-
stúdenta.rnir, sem boðnír eru til
Þýskalands og ennfremur einn
kennari háskólans, Niels Diuigal,
dosent.

GLEÐILEGRA J.ÓLA
óskar öllum viðskiftavinum sínum
F. A. Kerff.
GLEÐILEGRA J,ÓLA
óskar öllum viðskiftavinum sínum
Verslunin Liverpool.

GLEÐILEGRAJÓLA
og góös og komandi árs, óskar öll-
um sínum viðskiftavinum
Kaffibrensla Reykjavíkur.
GLEÐILEGRAJÓLA
óskar öllum viðskiftavinum sínum
C. Behrens.

GLEÐILEG JÓL!
Ásgarður.

•••••••••••••••••••••••••••••••«*•
• •
• •
GLEÐILEGRA J.ÓLA
óskar öllum viðskiftavinum sínum
Vöruhúsið.
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •

GLEÐILEGRA JÓLA
óskar öllum viðskiftavinum sínum
Bókaversl. Þór. B. Þorlákssonar.