Morgunblaðið - 25.09.1932, Side 5

srá’naaí@»r-25r '8épwaa«sr 1932:

5-
KáVtlatltnirfertel.
24. september.
ÚtgerSin.
tjtgerðarmenn hjer í Reykjavík hafa
nr. tekiá sig samán um að áthuga til
hlýtar hvernig lækka megi tiiköstnað
við útgerðina, og ljetta af henni
útgjalda- og skattabyrðum, svo at-
vinna géti hafist að nvju, á heilbrigð-
um í'járhagslegum grundvelli. Er þéss
a? vænta, að allir aðilar leiti sam-
komulags í þessum efnum, svo at-
vinnulífið geti hlómgast hjer fram-
vegis.
Hin mesta uppörfún tií' framtaks í
útgerðarmálunum er það, hversu vel
hefir tekist með útflutning og sölu
saltfisksins í ár, þkí' eins og gefur að
skilja kemur framleiðsla landsmanna
þá fyrst að gagni, er það tekst að
koma henni nokkurn veginn hindrun-
arlaust í verð.
Yísbending sú, sern hjér köm fráíri
á dogrinúm um það, að Reýkjávík
væri að missa fiskiskipaflota sinn,
i nnn væri að flytjast til aiinara ver-
stöðva og ganga úr sjer, kiiýr ménn
til alvarlegra átaka um það, að
tryggja framtíð útgerðarinnar hjer
í bænum áður en það er um seinan.
Samningarnir
við Hórðínenn.
í..-> - í.
Samningar þeir, sem gerðir hafa
verið við Norðmenn, erú ekki kunn-
gerðir enn; að öðru léyti en því, að
opinbert er, að tollurinn á íslenska
saltkjötinu, sem flutt verður til Noregs
í ár, verður 20^ eyrir á kg. En
takmarkað er, hve mikið Norðriienn
taka af kjöti með þessum tolli, í ár
er hámarkið 13000 tunnur. Undan-
farin ár hefir kjötútflutningurinn til
Noregs verið nm þetta bil mikill.
Samningamennimir íslensku koma
nu heim innan skamms. Má búast
við, að samningsatriðin öll verði bfáð-
lega gerð hevrumkunn. En þeim mörin-
um, sem kunna að hafa óskað þess, að
engir samningar tækjust við Norðménn
er rjett að benda á þetta.
Landbúnaðurinn
og útgerðin.
íslenskur landbúriaður hefir sjald-
an verið ver á vegi kominn en nú,
og hafa islenskir bænrlur þó margt
inisjafnt þolað. — Afurðir bændanna
hrökkva nú sfcamt til að greiða með
þeim nauðéynleg útgjöíd. Engir út-
vegir eru til þess í ár, að koma öllu
útflutningskjötinu frystu á markað.
En framtíðarlausnin verður sú, að
koma því þannig til neytendanna.
fsíenskur lanábúnaður hefir á und-
anförnum árum notið styrks og hlunn-
inda beint og óbeint frá sjávarútveg-
iiium. Yiðreisn íandbúriáðarins úr
þeim ófarnaði, þar sem hann nú er
staddur, hlýtur að byggjast áð veru-
íegu leýti á styrk og aðhlynning
frá útgerðinni.
Hutchiuson.
Eftir að hinum ameríska ferðalang
hlektist á sunnán við Angmagsalik
og hann var talinn af um tíma, en
síðan bjargað, varð dönskum blöðum
; 'ðrætt um þá fyrirhyggju grænlensku
stjórnarinnar, er hún neitaði honum
um að koma til Grænlands; þó bann-
inu væri ekki framfvlgt. En þá benti
stjórnin honum á, að Orænlandsflug
væri hættulegt og þótti blöðunum
þetta koma fram.
Fyrir framtíð norðurflugleiðarinnar
má það telja giftusamlegt, að Hut-
chinson ög fiÁk hans komst lífs af,
svo enn í dag hefir ekkert manntjón
orðið á þessari leið, þó mörgum hafi
vissúlega hlekkst á tneð' ýmsu móti á
leið þessari.
Hutehinson heldur því nú fram,
aö norðúrleiðin sje hið mesta veðra-
víti og ófær leið um Grænland. Ert
eins og geta mí nærri verður ekfci
■jkið mark á umsögn hans.
Grænland.
í forystugrein í hinu merka enska
blaði „Manehester Guardian“, er nú
talnð unk þessa flugleið, setíi hina
sjálfsögðii samgíinguleið milli Lótídótí
og Wíunipeg. Er áætlað að ferðin
taki þrjá daga. Yeðurathuganir þær,
sem fjelagar Watkins gerá á austur-
strönd Græftíánds, eýu, að því” eí
blaðið segir, kostaðár af „Pari-
Amefieán AirSvays“ fjelaginu.
Blaðið segir m. a. að Danir sjeu
^ljiféyknir af nýlendristjórn sinni í
Grænlandi, og vemd þeirri, sem þeir
veita Eskimóum, með því að halda
landinu lokuðu. Eft þó þetta kunni
áð véra gott og bléssáS, muni yfrr-
Stjórri Grænlands ekki geta neitað
mönnum um viðkomu í Grænlandi ,ef
ínenn þurfi að leggja leið sína um
landið, og fari þaðan jafn sviplega
og þeir koma.
Fyrirvaralaus verkföll.
Á Akureyri kom fyrir atvik um
daginn, sem færði mönnum enn heim
sanninn um siðleysi fyrirvaralausra
yerkfalla. Kaupfjelag Eyfirðinga er
byrjað á slátrun. Ráðiftn er vinnu-
flokkur til sláturstarfanna um 80
manns. ÁkVeðriír em fjátrekstrar til
sláturhússins, yfir allán sláturtímann.
Þá rís upp flokkUr verkamanna á
Akureyri og lieirritar að sarriningar,
‘sem kaupfjelagið hafi gert við verka-
.fólk sitt verði ónýttir, og kaupið
hækkað. Að öðrum kosti verði slátr-
.'unin stöðvuð með valdi. Mannsöfnuður
'seiri safnast utan um sláturhúsið
'Hótári áð stöðva vinnu með ofbeldi,
■ef hinni fyrirvaralausu kröfu er ekki
hlýtt.
Þar sem sósíalisminn er eldri í hett-
unni en hjer á landi, hefir hann vaxið
npp úr þeim strákskap að skella fyrir-
varaíárisum verkföllum yfir atvinnu-
rekendur þegar verst gegnir. Slíkt
gétur gefið þéim stundarhagnað, sem
því vopni beita. En til langframa
eykur það framferði úlfúð og illindi,
er að lokum koma verkafólki sjálfu
í koll, ef slíkar misfellur í atvinnu-
rekstri þjóðáriririar fðst ekki lagaðar.
Menn og málefni.
Éinhvór náungi skrifaði í Alþýðu-
blaðið nýlega og minti lesendur blaðs-
íns á það, að hjér í blaðinu hafi því
verið haldið fram fyrir einum tveim
áruiri, að „aldá sósíalisriians“ væri
stoðvnð.
Alþýðublaðsritárinh þykist vera ann
arar skoðunar, og færir fram sem rök
að sósíalistum háfi aukist atkvæða-
mágri hingað og þangað, og nú síðast
; Svíþjóð.
Hvílík röksemdafærsla! Sýnilegt að
maðurinn getur alls ekki gert grein-
armún á mönnUm ög málefnum. —
Hvað stoðar þó flokkur bæti við sig
atkvæðum, ef flokksforingjarnir leggja
jafnóðum frá sjer áhugamál sín —
sinna ekki málefnum flokksins eða
fyrri stefnuskrá?
Svo tekin sje dæmi: — Hvar er
þjððnýting Jóns Baldvinssonar, ör-
éigaUuihyggja Sigurðar Jónassonar,
jafnaðarmenska Hjeðins, eða Haralds
GuðinrindS'Sonar, þessara lióglátu,
værðarfullu sællífisbúka I
Hvaða sósíalismi er það, sem þessir
menn sýna í verki?
Alda sósíalisfnans er Stöðvuð, hvað
sem atkvæðamagni flokkanna líður
fjær og nær — hún stöðvaðist hjer
á landi fyrst og fremst, á brigðmælgi
sjergæsku og ónytjungshætti sósíalista-
foringjanna sjálfra.
Alhliða hrun.
Á góðærunum undanförnu, þegar
Framsóknarstjóniin hafði fullar hend-
ur fjár, og úthlutaði til flokksmanna
sinna ríflegum fjárhæðum, er Tíminn
nú neftiir „góðærislaunin“, töluðu
þeif'.' Ffamsóknamnenn jafnan um
„hina alhliða viðreisn“ landbúnaðar-
ins, sem þeii* þóttust vinna að. Undir
eins og góðærið var úti, reyndist þessi
'„viðreisn' ‘ líkara „alhliða hruni‘ ‘,
því hvorki fjevana banki, dýr stein-
hús, sundlaugaskólár, skuldug kaup-
fjelög eða öniiwr „talandi verk“ hafa
reynst' haldgóð „brynja“ gegn erfið-
leikum sveitamanna.
Þégar Hriflungar sjá, að hrunið
verður ekki dulið lengur, og þjóðin
hefir í raun og veru fengið reynslu
fyrir því, að engrar viðreisnar er að
vænta, sem frambúð er að, frá Fram-
'sóknarflokknum út af fyrir sig, þá
snvf ritstjórn Tímans við hlaðinu og
flytur hverja langlokuna á fætur
annari um það, að Reykjavík sje að
fára á höfuðið, geti ekki staðið á
tigin fótum, rjett eins og verið sje
að gefa í skyn, að sveitimar megi
búast við, að Reykjavík verði sveit-
unum til byrði.
Keykjavík og landið.
Nægir í því sambandi að minna
á' að árið 1929 guldu Reykvíkingar
ríflégá 1Ö miljónir króna í ríkissjóð-
inn, eða 375 kr. á hvert mannsbarn,
en aðrir lándsmenn utan Revkjavíkur
guldu það ár 80 kr. á hvert manns-
bárn í ríkissjóð. Svo mjög hafa höf-
uðstaðarbúar staðið undir meginút-
gjöldúm ríkisbúsins, jáfnframt því,
em þeim hefir tekist að bæta efnahag
bæjársjóðs með ári hverju, fram til
þessa.
Má mikið af Reykjavík ganga, er
fcæjarmenn, sem greitt hafa í ríkis-
sjóð meira eii feriföld gjöld á við aðra
h'.ndsmenn, geta ekki borið gjalda-
byrðar til jafns við hjerttðin. Situr
ekki á þeim, sem fylla dálka Tímans,
og djárfastir hafa verið í að sólunda
fje ríkissjóðs, að viðhafa hrópyrði
rim efnáhag Reykjavíkur, meðan
Reykvíkingar þola jafnvel samanburð
við aðra landstiienn og enn er raun á.
„Með fánanu.“
Þegar útvarpið á dögurium sagði frá
brottför glímuflokks Ármanns, voru
lesin upp nöfn þeirra glímumanna,
sem tóku þátt í förinni. Er komið var
að nafni Þorsteins Einarssonar, sagði
þtílan: „Þorsteinn Einarsson, með fán-
,ann“. Ýmsir lilustendur áttuðu sig
efeki á því, hváð við var átt, því
aldrei var minst á neinn fána í út-
varpinu í sambandi við glímumennina.
En bæjarmenn sem lesið höfðu um
glímuflokkinn í Morgunbláðinu, sama
daginn vissu hvers kyns var. Því
þar fylgdi frásögninni mynd af flokkn
um, og þar var Þorsteinn Éinarsson
með fána.
Til þess var Vitnað í greininni. Þar
st.óð: Þorsteinn Einarssön (með fán-
ann), það leyndi sjer ekki að grein
blaðsins var lesin orðrjett npp í út-
varpinu.
Þetta var vitáskuld meinlaust.
En leiðinlegt fvrir útvarpsstjórann,
sem heldur því fram að Útvarpið noti
aldrei greinar eða frjettir blaðsins,
nema að geta heimilda.
Lítið atvik.
fíá, sem línur þessar ritar var fyrir
skömmu staddur inni í sölubúð hjer
í bænum.. Unglingspiltur aðkomandi,
höf. ókunnur, óð þar að honum með
fúkyrðum og skömmum jórtruðmn upp
mínútur Gerena - Bvgggrión
r*rnnxuiontm Tinr>,’ w
Ví'k&é V2 kg., 1 kg. pk.
ermstjHegur tími
- tilþess að báa
tit braqbqóönn
bœtiefnaqr' ;t
ferenciBygc
Fæst nú aftur í flestum versl-
unum.
Æflngaskón
KEN NARASKÓLANS
starfar í vetur í Grænaborg í tveimur deildum. I yngri deild,
verða tekin börn á aldrinum 8—9 ára em í eldri deild 10—12;
ára. Þeir, sem kynni að vilja koma börnum í skólann, snúi. sér
til undirritaðst.
Til viðtals í Grænaborg daglega •kt- 2—4,. sími. 1841.
&temgrímur Arason.
Hanstverð
vort á sláturfjárafurðum gengur í gildi á morgun. Verður
þá opnuð kjötbúðin í húsum vorum við Lindargötu, er selur
kjöt í heiliun kroppum Qg tekur að sjer að spaðsalta kjöt
fyrir bæjarhúa ef þess er óskað.
Gefst nú besta tækifærið til að birgj^ sig upp til vetr-
arins af kjöti, slátri, sviðum og mör, því næstu daga verður
slátrað fje úr:
Hvalfjarðarströnd, Skorradal og Lundareykjadal,
0g ekkert verður nú ódýrara til matar en sláturf járafurðir,
því enn er verðið stórkostlega lækkað, en ekkert lánað.
Gerið svo vel að senda oss pantanir yðar sem fyrst, því
fyr sem þjer sendið oss þær, því auðveldara verður oss að
gera yður ánægða.
Slátnrfjelag Snðnrlanfls.
Símar 249 (3 línur).
Auglýsing
uxn
leyfí til barnakensln eg fleira.
Samkvæmt lögum um varnir gegn berklaveiki, má eng-
inn taka börn til kenslu, nema hann hafi fengið. til þess skrif-
iegt leyfi frá yfirvaldi, enda sanni hann með læknisvottorði,
að hann hafi ekki smitandi berklaveiki.
Allir þeir hér í bæ, sem hafa í hyggju að taka börn til
kenslu, aðvarast því hér með um að fá slíkt leyfi hjá lögreglu-
stjóranum í Reykjavík. í umsókninni um kensluleyfið skal enn
íremur getið um kenslustaðinn, stærð herbergja og væntanlegan
fjölda nemenda. — Þetta gildir einnig um þá,: sem síðastliðið ár
fengu kensluleyfi.
Jafnframt skal vakin athygli á því, að engan nemanda má
taka í skóla og engin börn til kenslu, nema hann eða þau sanni
með læknisvottorði, að þau hafi ekki smitandi berklaveiki.
Að gefnu tilefni skal á það bent, að þetta gildir einnig um
íþrótta- og dansskóla og abra þess háttar kenslu.
Reykjavík, 23. september 1932.
Bæjarlæknirinn.
Glugga- og dyratjaldaefni
fallegt úrval komið.