Morgunblaðið - 31.12.1932, Blaðsíða 4

MORGUNBL AT>IÐ
Huglýsingadagbók
Göený ýsa. Fiskbúðin'
súfadi. Sími 4610.________
Kola-
Kínverjar og púðurkerlingar
•fágtd Tóbakshúsinu, Austurstræti
17. —
Roð- og beinlaus fiskur, kjöt og
figjjfars. Ljósvallagötu 10. Sími
4 gfo,
Gljený ýsa, stútungur og bein-
laus ..fiskur, fæst í síma 4933.
Stúlka óskar eftir skrifstofu-
eða búðarstörfum. A. 'S. í. vísar á.
íslensk málverk, fjölb’-eytt úr-
vaþ bæði í olíu og vatnslitum,
sjf&qskjurammar af mðrgum
st^rðum, veggmyndir í stóru úr-
vaji. Mynda- og rammaverslunin,
Ffeyjugötu 11. Sig. Þorsteinsson.
Sími 2105.
Scotland Yard.
Sá sem einu sinni
hefir litið í þessa
bók, er ekki í rónni
fyr en hann hefir
lesið hana til enda.
Uinarminning.
WJ~,
¥
Sigurbjörcj Þorláksdóttir.
Besta nýárskjOtið
er' hrftðfryst Hvammstangadilka-
kjöt.
Versl. Hífit S Orænrneti
Sími 3464,
Klelns kjöttars
reynist best.
Baldursgötu 14. Sími 3073.
t dag og næstu daga
úkfcast menn til að selja nýútkom-
inn ritling. Kómið í
Prentsmiðjn
Jóns Helgasonar.
Bergstaðastræti 27.
Besta þorskalfsifi
f bœnnm
tffli þi8 í nndirritaðri verslun. Sí-
vnzandi sala sannar gæðin.
B j öruinn,
Beygstaðastræti 35. Sími 4091.
Aðfaranótt 2. jóladags s. 1.,
andaðist S-igurbjörg Jósefína
Þorláksdóttir kenslukona, að
heimili sínu, Lokastíg 19, eftir
fremur stutta legu, en alllanga
vanheilsu.
Um þessa ágætu lconu er svo
margt gott að segja, að fyrir það
er engan veginn rúm í stuttri
blaðagrein. Æfin hennar bar öll á
sjer einkenni trúar, ósjerplægni,
fórnfýsi og frábærrar dreng-
lundar.
Hún fæddist að Undornfelli í
Vatnsdal, þ. 5. sept. 1870. For-
eldrar hennac voru Þorlákur
Símon Þorláksson bóndi, sem
lengst af bjó að Vesturhópshólum
í Húnavatnssýslu, og kona hans
Margrjet Jónsdóttir, Eiríkssonar
prests að Undornfelli. Voru þau
hjón hin mestu sæmdarhjón, og
röktu ættir til ágætis manna í
báðar ættir.
Sigurbjörg ólst upp hjá föður-
afa sínum, síra Þorláki Stefáns-
syni, sem var prestur að Blöndu-
dalshólum og síðar að Undornfelli
í Vatnsdal, og ömmu sinni, frú
Sigurbjörgu Jónsdóttur prófasts
í Steinnesi. Móðir Sigurbjargar
var Elísabet Björnsdóttir, prests
í Bólstaðarhlíð, og var frú Sigur-
björg sú þrettánda í systkinaröð-
inni.
Sigurbjörg Þorláksdóttir bar
nafn ömmu sinnar, hinnar ágæt-
ustu konu. Heyrt hef jeg háaldr-
aða konu, sem dvaldi á unglings-
árum sínum á heimili síra Þor-
láks og frú Sigurbjargar, tala um
íana með lotningu og aðdáun, sem
frábæra húsmóður og fyrirmynd-
ar prestskonu.
Sjera Þorlákur andaðist í júlí
1872, en Jón sonur hans vígðist
að Tjörn um haustið og fluttist
já ekkjan til sonar síns og tók
nöfnu sína með sjer. Dvaldisthún
jar mestmegnis þangað til árið
1889, er hún fór að Munaðarnesi í
Borgarfirði til Björns föðurbróð-
ur síns, og Elísabetar konu hans.
Á heimili þeirra dváldi hún 5—6
ár og stundaði bæði bóklegt og
verklegt nám, enda var henni
fróðleiksfýsnin í blóð borin og
skarpur skilningur ásamt frá-
bæru næmi, þær vöggugjafir,
sem hún bjó að æfilangt. Hand-
lagin var hún með afbrigðum og
má geta þess, að er hún dvaldi í
Munaðarnesi, bar svo til eitt
sinn, að uppáhalds reiðhryssa
húsráðanda skyldi eignast fyrsta
folaldið sitt. Gekk það svo erfið-
lega, að eigi var annað sýnna, en
að skepnan biði bana af. Enginn
var þá dýralæknir til hjálpar, og
engin ráð til að bjarga skepn
unni. Menn horfðu ráðþrota á
þjáningar hennar. Sigurbjörgu
þótti illt að gjöra ekki neitt, og
tók sjer hníf í hönd og limaði
með honum folaldið frá hryss-
unni, án þess að hana sakaði hið
minsta. Þótti þessi aðgjörð ungr-
ar stúlku afbragð, vakti undrun
manna og umtal, og mun, meðal
annars, hafa ýtt undir það, að
Sigurbjörg lagði fyrir sig Ijós-
móðurnám. Að því loknu settist
hún að sem ljósmóðir í Vatns-
dalnum. Henni fórst starfið
prýðilega, svo sem vænta mátti,
þar eð hún var búin öllum þeim
kostum, sem góð ljósmóðir verð-
ui að hafa. En hún hafði fleira í
huga. Hverskonar verklegar
framkvæmdir voru henni jafnan
áhugamál, sýndi það sig meðal
annars í því, að hún flutti með
sjer, í sveitina sína, fyrstu
prjónavjelina sem þangað kom.
Ljósmóðurstörf í örðugu sveita-
umdæmi reyna á þolið, og þegar
fram í sótti, brast heilsan til
starfsins. Sagði hún því stöðunni
lausri eftir nokkurra ára starf,
og fór til Reykjavíkur. Stundaði
því næst nám við Flensborgar-
skólann, útskrifaðist að loknu
námi og gjörðist kennari við
harnaskólann í Reykjavík. Þar
hefir hún starfað síðan um alda-
mót, og til þess er „nóttin kom, þá
enginn getur unnið“.
Árið 1903 fór hún utan og
dvaldi í kennaraskóla í Kaup-
mannahöfn. Einnig dvaldi hún í
Englandi við fullnaðarnám í
enskri tungu, og vann þá fyrir
sjer jafnhliða. Sýnir það, eins og
fleira, frábæran áhuga hennar og
elju.
Árið 1910 starfrækti hún leik-
völl og sumardagheimili fyrir
börn á erfðafestulandi sínu ■ of-
anvert við öskjuhlíðina.
Það muna sjálfsagt margir eft-
ir litlu, grænu spildunni skamt
frá Hafnarfjarðarveginumhægra
megin. Bletturinn smástækkaði
og grænkaði eftir því sem betur
tókst að losa um grjótið, og ryðja
gróðrinum braut. Hendurnar, sem
að því störfuðu, voru flestar smá-
ar barnahendur, — en stjórnin
var í góðum höndum, því að hana
annaðist Sigurbjörg Þorláksdótt-
ir. Hún framkvæmdi fyrst manna
hjer það verk, sem síðan hefir
verið hafið í stærri stýl: að bægja
börnum frá göturyki og götuhætt-
Skrifstofn
vorri og afgreiðsin verðnr
lokað 2. jannar, allan daginn
J. Þorláksson & Norðmann.
Tilkynning.
Kolaverslanir bæjaiins hafa ákveðið
að bafa lokað 2. jannar.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiE^
Tilkynning.
í dag opnum við aðalbrauðsölubúð vora, eftir yfirstandr-
andi aðgerð. Og mun hún nú uppfylla ströngustu kröfur-
nútímans.
Öllum okkar viðskiftavinum óskum við gleðilegs nýárs og;
þökkum viðskiftin á liðnu ári.
G. Ólaisson & Sandholt.
Laugaveg 36. Sími 3524..
iiiuiiiiiiiHiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiumiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiHiiiiiiiiiiiuiiiiE
luku allir lofsorði á starfsemi for- kjarna hvers málefnis. Einbeitt
stöðukonunnar, sem vafalaust var hún og ákveðin, stefnuföst
hefði haldið starfinu lengur á- og stórhuga, — sönn dóttir Fjall-
fram en varð, ef héilsan hefði konunnar, og vildi ekki vamm.
leyft. Velferð barnanna var ætíð sitt vita.
heitasta áhugamálið hennar, og' Jeg horfði á hana á ræðupall-
kynti hún sjer rækilega hvað eina, inum, er hún talaði máli föður--
sem stutt gat að betri aðstöðu landsins af mælsku og áhuga
barna. Þannig fór hún utan til jeg sá hana við fjelagsstörfio
þess að kynna sjer fyrirkomulag með einlægri ósjerplægni og jeg
á barnaheimilum á Norðurlönd-1 sá hana á meðal barnanna, —
um, til þess að vera starfi sínu sem og þá skinu augun hennar skær-
best vaxin. ast. — Sigurbjörg Þorláksdótt-
Af því, sem hjer hefir sagt ir er ein þeirra kvenna, sem jeg
verið, má sjá, að í hlut átti sí- mun ekki gleyma. Þegar jeg
starfandi áhugakona, og þó hef-
ir aðeins verið drepið stuttlega
á fáein atriði þeirra starfa, sem
Sigurbjörg Þorláksdóttir helg-
aði krafta sína og afbragðs hæfi-
leika. Miklu fleira er ótalið, og
verður ekki talið, svo sem hið
um; að fá þeim heilnæmt útistarf kyrláta, hógværa starf hennar í
hugsa um hana hugsa jeg um
fórnfúst starf, kærleika, alúð og
hetjulundina, sem aldrei æðr-
ast þótt á móti blási, en berst
fyrir rjettum málstað heil og:
kát til hinstu stundar.
—Og nú er þessi mæta kona
horfin úr hópi samferðamann-
í hendur við blóma- og jarðræktp þjónustu kærleikans, en því'anna. Sætið hennar autt. Starfið
sem öðru fremur fær glætt og
grætt hið góða og fagra í hugum
barnanna. Hún starfrækti fyrst
sumarbústaðinn handa Reykja-
víkur-börnum og stofnaði fyrsta
vísinn að dagheimili barna.
í full 4 sumur starfaði hún þann
ig fyrir börn. — Miklu færri en
vildu komust að á sumarheimil-
inu hennar, en þau börn, sem voru
sfvo lánsöm a}ð dvelja þar með
henni, eiga henni mikið að þakka,
og foreldrar þeirra ekki síður.
Þegar Oddfellowreglan gekkst
fyrir sumarheimili handa fátæk-
um og vdikiuðum börnum árið
1918, var Sigurbjörg Þorláksdótt-
ir rjettilega kjörin fyrsta for-
stöðukona heimilisins. Það starf-
aði, svo sem kunnugt er, að
Brennistöðum í Borgarfirði, tók á
milli 20 og 30 börn, sem voru
starfi sinnti Sigurbjörg Þorláks-1 óskipað, og bágt að segja hve-
dóttir ekki í augsýn manna, nær það eignast hennar líka.
heldur fyrir augliti Guðs. —
Fögur var fórnin, sem hún lagði
á altari kærleikans, er hún tók
hvað eftir annað börn til upp-
fósturs, gekk þeim í móður-
stað, annaðist þau og setti til ^ á degi efsta dauðlegt hold
menta. Drengirnir þrír, sem ól-; vor Drottinn vekur aftur“.
ust upp hjá henni frá blautu
barnsbeini ,en eru nú uppkomn-
ir menn, geta best borið um
hvílík kona Sigurbjörg Þorláks-
dóttir var. Á heimili hennar var
ávalt nóg rúm fyrir þá, sem áttu
bágt, og þeim sem voru í ein-
hverjum kröggum, var jafnan
gott hennar að leita.
Hún ljet sig miklu skifta þjóð
mál og þjóðarheill, og lagði á-
valt góðu máli lið. Hún var í
besta lagi máli farin, rökfim og
prýðilega haldin í öllú tilliti, og róleg, benti hún ætíð á aðal-
En þeir, sem trúa á sigur lífs-
ins hugga sig við það að:
„Þótt vjer leggumst lágt í mold
er lífsins dvínar kraftur,
Með það í huga enda jeg þess-
ar línur um leið og jeg renni
þakklátum, klökkum huga til
liðinna ánægjustunda, sem mjer
veittust í návist Sigurbjargar
Þorláksdóttur.
Guð blessi hana á landi ljóss:
og friðar!
Guðrún Lárusdóttir.
Morgunblaðið er 12 síður í dag
og Lesbók. Næsta hlað kemur íit
á þriðjudag.