Morgunblaðið - 16.04.1933, Síða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
riikynoini
um síldarloforð til Síldar-
verksmiðju ríkisins á Siglu-
firði.
Þeir, sem vilja lofa síld til
vinslu í Síldarverksmiðju ríkisins
á Siglufirði á næstkomandi sumri,
skulu innan 20. maí n.k. hafa sent
stjórn verksmiðjunnar símleiðis
eða skriflega tilkynningu um það.
— TJtgerðarmaður skal tilkynna
livaða skip hann ætlar að nota til
veiðanna, einnig hvort hann vill
skuldbinda sfg til þess að afhenda
verksmiðjunni alla hræðslusíldar-
veiði skips síns eða skipa, eða að-
eins hluta veiðinnar. Þau skip, sem
afhenda verksmiðjunni alla veiði
sína. eða alla bræðslusíldarveiði
sína ganga að jafnaði fyrir þeim
skipum, með samninga og af-
greiðslu, sem aðeins hafa verið
skuldbundin til að afhenda hluta
af bræðslusíldarveiði sinni. eða
hafa enga samninga gert fvrir-
fram.
Yerði meira framboð á síld. én
verksmiðjustjórnin telur svnileg'
að verksmiðjan geti unnið úr. hef-
ir stjórnin óbundnar hendur til að
ákveða, af hve mörgum 'skinum
verksmiðjan taki síld til ’ ' 1u.
Ef um framboð á síld til ■'■‘n 1”
er að ræða frá öðrum en eigend-
um veiðiskips, skal sá, er býður
síldina fram til vinslu, láta skil-
ríki fylgja fyrir því, að hann hafi
umráðarjett á skipinu yfir síld
veiðitímann. —
Yerksmiðjustjórnin tilkynnir
fyrir 10. júní n.k. þeim, sem boðið
hafa fram síld til vinslu í verk-
smiðjunar hvort hægt verði að
veita síldinni móttöku, og skulu
þá allir þeir, sem lofað hafa síld
til verksmiðjunnar. og stjórnin
hefir ákveðið að taka síld af, liafa
innan 20. júní n.k. gert samning
við verksmiðjustjórnina um af-
hendingu síldarinnar. Að öðrum
kosti er verksmiðiunni ekki skylt
að taka á móti lofaðri síld.
Siglufirði, 10. apríl 1933.
Stjórn
Sfldarverksmiðjn rikisins.
Stefnusferá og
stjórnarskrá.
Nú hefir flokksþing þetta lok-
ið máli sínu og samþyktum. Sam-
þykt voru m. a. lög Framsókn-
arflokksins. Þar er svo ákveðið,
að flokksþing hafi æðsta vald í
flokksmálum og skuli þingmanna
efni flokksins og þingmenn skuld-
binda sig til þess að flytja hverri
þeirri samþykt er flokksþing hef-
ir gert eða mun gera.
Með því móti eiga þingmenn
þoir, er Framsókn kýs, eigi lenghr
að fylgja þeirri stjórnarskrá, er
þeir hafa unnið eið að. eigi greiða
atkvæði samkvæmt sannfæringu
sinni, heldur skulu þeir í því efni
fara að vilja flokksþingsins.
Það er að segja. Flokksþing
þarf eigi að koma saman nema
fjói’ða hvert ár. Milli þinga er
það miðstjórn flokksins er ræður
málefnum hans. Hana skipa 25
menn, 15 Reykvíkingar og 10 úr
' öðrum hjeruðum, og sjeu sinn iir
l.v
iver.iu
kjördæmi. þessir 10.
Nýkoanið.
Hinlr marg eftirspnrðu
mis’itn
Silki-kaffidúkar
ern komnir aftnr.
UOruhósið.
legukáuur.
barna og unglinga,
nýkomnar, mjÖR’ ó-
dýrar.
MauGhester
Að fengnum þessum fregnum
; ?if flokksþinginu spyrja menn:
Hafa bingmenn Framsóknar
i gengist undir þetta þrælsok, að
selia, sannfæring sína öðrum í
'’ppchir ?
ITm það verður efekert sagt hjer.
| hitt er víst, að hafi flokks-
i bíngið sem haldið var, verið
! flokksþing Framsóknarflokksins
og lög þau, sem þar voru sam-
þykt því flokkslögin. þá er sýni-
legt og óhrekjanlegt, að þeir, sem
í flokknum eru, verða að skoðast
liáðir þeim lögum.
Sigfús 5igfús5on
og þjóðsagnasafn hans.
Laugaveg’ 40.
Sími 3894.
Prófessor Ólafur Lárusson hefir
ritað í Vísi ágæta grein um Sig-
fús Sigfússon þjóðsagnamann og
fjárveitingu Aljiingis til þjóðsagna
hans. Jeg er samþykkur hverju
orði í grein prófessorsins. Og svo
er frá henni gengið, að jeg hefi
í raun og veru engu við hana að
hæta- Samt get jeg ekki bund-
ist þess að leggja hjer orð í belg.
Jeg finn mig í mikilli þakkar-
skuld við Sigfús Sigfússon. Mjer
hefir ávalt fundist eins og einixver
hátíð, þegar jeg hefi fengið eitt-
livert af sagnaheftum hans- Og
hátíðin hefir æfinlega orðið löng.
því að allar sögurnar hefi jeg
lesið margsinnis. Jeg er með þeim
ósköpum gerður, að mjer þykir
jafnmikið gaman* að þjóðsögum
nú eins og þegar jeg var lítill
drengur.
Auðvitað skiftir þáð minstix
roáli, livort Sigfús Sigfússon hef-
ir skemt mjer eða ekki. Samt er
það ekki einskis vert, ef hann
kynni að hafa skemt einhverjum
töluverðum hluta þjóðarinnar jafn
mikið og mjer. Og sennilegt þykir
mjer, að svo sje, Flestir munu
líta svo < á, að hitt eigi að vera
þyngra á metunum, að Sigfús
Sigfússon er ómótmælanlega í
hópi þeirra manna hjer á landi,
sem mest bókmentaleg afrek hafa.
unnið á síðari tímum. Ekki ein-
göngu að því leyti, hve verkið
er mikið. Samt er það svo mikið,
að athugulum mönnum mun finn-
ast lítt skiljanlegt, hvernig mað-
urinn hefir getað int af hendi
jafn óhemjulega mikið starf —
eins og ástæður hans liafa annars
verið. Um hitt er ekki minna vert,
hve merkilegt safn hans er. Fjöl-
breytnin er aðdáanleg. Og í þessum
sögum cr varpað Ijósi yfir nýjar
hliðar á þjóðtrú íslenclinga, hiigs-
unarhætti þeirra og daglegum
háttum. Niðurröðun efnisins er
írerð af mikilli nákvæmni. íhugun
og skilningi.
Jeg hefi minst á það, að verk-
ið, sem eftir hann liggur sje milt-
ið. Sjálfsagt fer. það fram hjá
sumum, er sögur hans lesa, hve
mikið það er. Jón Arnason, hinn
mikli þjóðsagnamaður, fekk sög-
urnar sendar sjer af öllu landinu.
Hann var í samvinnu við ýmsa
af ágætism,önnum og snillingum
þjóðarinnar — menn eins og
Magnús Grímsson, Jón Sigurðs-
son á Gautlöndum. síra Skúla.
Gíslason, Þorvarð Ólafsson og Jón
Sigurðsson í Njarðvík, svo að fá-
einir sjeu nefndir. S. S. hefir ekki
átt slíkri samvinnu að fagna. —
Sjálfur hefir 1 hann. sem annars
hefir unnið fyrir sjer ýmist með
barnakenslu eða stritvinnu, að
langmestu leyti safnað efni sínu
beint af vörum þjóðarinnar. —
Hann hefir notað hverja stund.
sem aðrir hafa haft sjer til hvíld-
ar eða skemtunar, og helgað hana
sínu mikla verki um hátt upp í
hálfa öld. Hann hefir setið um
hverja manneskju, sem hann hefir
haldið að einliverju gæti miðlað
sjer af ábgulegum fróðleik, og oft
orðið að leita slíks með Jöngum
ferðalögum. Þetta er að vinna með
álmga og trúmensku að verki köll
unar sinnar- Og með öllum þessum
örðugleikum hefir safn haus orðið
langtum meira en safn J. A.
Upphaflega hafði honum ekki
hugkvæmst, að safn sitt vrði
prentað. Hann ætlaði að gefa ]xað
einhverri mentastofnun, þar sem
fræðimenn gætu hagnýtt sjer það.
En ýmsir vinir hans, sem þektu
safnið, vildu ekki uua þeirri til-
hugsun, og svo var lagt út í að
fara að gefa. það út. Sögu þeirrar
útgáfu og örðugleikanna, sem hún
komst í, þarf ekki að rekja. Aðal
atriðið nú er þetta, að Alþingi
veitti í fyrra 800 króna styrk
til þess að iitgáfan hjeldi áfrarn.
gegn þreföldu tillagi annars stað-
ar að. Vitanléga var þá til þess
stofnað. að þessi stvrkur hjeldi
áfram, þar til er safnið væri alt
Icomið út-
Nú vill fjárveitinganefnd N.d.
fella þennan styrk burt. Eins og
að líkindum ræður, er S. S. nú,
eins og komið er, orðið mikið
og hjartfólgið áhugamál að fá að
sjá sitt mikla og göfuga ritverk
fullprentað. Sannarlega hefir hann
unnið til þeirrar ánægju, og þótt
meira liefði verið. En það verður
ekki S. S. einn, sem tekur sjer
bað nærri, ef fjárveitingavaldið
kippir nú að sjer hendinni í þessu
efni. Það munu þeir flest.ir gei*a,
sem unna þjóðlegum fræðum og
hafa einhvern skilning á þeim.
Einar H, Kva.ran.
Grein þessi var skrifuð áður en
atkvæðagreiðsla fór fram á Al-
þingi, um styrkinn til Sigf. Sigf.
Guðsþjónustur í Aðventkirkj-
unni á páskadagskvöld kl. 8 og
að kvöldi annars páskadags kl. 8.
O. J. Olsen prjedikar. Allir vel-
komnir.
OrðsenÖi
frá If. „SmiörlfkisgBrðin", lieih. 5.
Eins og áður hefir verið tilkynt í útvarpinu, inni-
heldur smjörliki okkar »Blái borðinn« einungis þessi
efni: Kókosfeiti, jarðhnetu- og sesamoliu, stassanis.
mjólk og glænýtt rjómabússmjör. Ábyrgð er tekin
á því að smjörlikið inniheldur ekki hvalfeiti eða
svínafeiti.
Palmin með sama merki inniheldur aðeins hreina
kókosfeiti af bestu tegund.

d
........aoiiaur
fAtotötttmu# $$ íitun
/7TTT $a»sawj34 <$£»»* <500 Jtejjfc»aaík.
Fullkomnar vjelar. Nýjustu og bestu efni. Þaulvant starfsfólk.
10 ára reynsla.
Eftir 5 daea
ltrðsir Bnskia blaða
á íslenska fiskiskip-
stjóra.
verður þú bíleigandi?
Hefir þú fengið
happdrættisseðil ?
í Morgunblaðinu 5. þ. m. er
stu 'J. grein tekin eftir ensku blaði
með fyxirsögninni „Islenskur
fiskiskipstjóri ásakaður um að
vilja ekki koma til hjálpar skipi
í sjávarháska“.
Grein þessi er einn partur af
mörgum svívirðingargreinum í
garð íslendinga og íslenskra sjó-
rrianna, sem birtist í enskum blöð
um í vetur og voru aðalorsakir
greina þessara þjóðernisíegar,
því margir íslendingar voru um
þetta leyti fiskileiðsögumenn á
enskum togurum og höfðu þá
auðvitað sem slíkir aðalverk-
stjórn á hendi á þeim skipum, þó
að auðvitað væri þar jafnframt
enskur skipstjóri, sem raunveru-
lega bar ábyrgð á skipinu og á
stjórn þess.
Þetta blöskraði mörgum þjóð-
Sömuleiðis upplýstist það í
réttarhöldunum, að loftskeyta-
maðurinn á „Sabik“ hafði fært
þeim raunverulega enska skip-
stjóra tilkynninguna, sem auðvit-
að var rjett, þar sem hann bar á-
byrgð á skipinu gagnvart útgerð
og ábyrgðarfélaginu, en fiski-
skipstjórinn gerði ekkert til að
drag^ úr því, að hjálpin væri
veitt.
Þátturinn um ,,hótun“ skips-
hafnarinnar í ensku greininni er
því aðeins til þess að „punta upp
á frásögnina“.
Þórarinn skipstjóri Olgeirsson
á Togaranum „Venus“ úr Hafn-
arfirði, sem kom til Englands um
líkt leyti, og sá þessar greinar í
ensku blöðunum, skrifaði svo
röggsama grein í eitt af þeim
ræknum Englendingum og sögðu
að í atvinnuleysinu væri ekki
þörf á að taka útlendinga til þess
að taka brauðið frá landsins eig-
in börnum, enda væru íslending-
ar þeim á engan hátt fremri.
Blaðagreinar þessar voru um
tíma mjög harðorðar, og var þá
flest til týnt og sögur búnar til
til bragðbætis.
Út af þessari ákæru : tóðu yfir
rjettarhöld í Grimsby 27. og 29.
f. m. og hefi jeg sjeð ensk blöð
meö frásögn af rjettarhöldum
þessum, þar sem það upplýstist,
að hjer var um hreinan óhróður
að ræða, því umrætt skip, „Sa-
bik“, lagði af stað til hjálpar
„Ingerto” 16 mínútum eftir að
hjálparbeiðnin var móttekin, en
þessi tími fór til þess að spyrj-
ast fyrir hvar skipið væri statt.
blöðum, sem best hafði gengið
fram í að birta óhróður þennan,
þar sem hann hrakti þessar árás-
ir svo rækilega, að ekki verður
betur gert, og mega landar hans
vera honum mjög þakkláitr fyr-
ir röggsamlega framkomu hans.
Kr. Bergsson.
... •Htí./íff)í',&ru0 —
í dönsku blaði
er sagt frá því, að þýsk blöS
hafi horið það út, að nú væru
Banir farnir, að blanda xllfalda-
mjólk í kúamjólk sína, svo danska
smjörið sje ekki lengur ósvikin
vara. — Flugufótur fregnarinna.r
er sá, að einhver náungi Ijet sjer
detta í hug að flytja illfalda til
Jótlands. En þangað hefir engin
slík skepna komið enn.