Morgunblaðið - 28.06.1934, Blaðsíða 8

Sóíbað á ströndínní
Míðdagslúr á flot.
LI-LO vindsængin
Komin til versl. EDINBORG
Viitdsængin.
Nothæf hvíla á láði og legi.
í>að má geyma hana í lítilli
tösicu, en samt veitir hún manni
öl: þati þægindi, sem allir hafa
áður orðið án að vera á ferðalög*
um.
1. Hún er afar þægileg’ í flutn-
ingi, aðeins lítill böggull, þeg-
ar búið er að brjóta hana sam-
an.
2. Lengdin er nálega tveir rnetr-
ar, en breiddin 75 centimetrar.
3. Hægt að blása liana upp á
einni mínútu.
4. Yegur aðeins^Éitt kílógramm.
5 Ef híin skyldi bila, þá er það
ekki nema fárra mínútna verk
að gera við hana.
6. Verðið er lágt,-----hjer fæst
þægilegt livílurúm fyrir lítið
verð, — — svalt á sumrum,
en hlýtt á vetrum. Þægilegt
áhald bæði heima og lieiman.
Vindsænginga má hafa í vasa
sínum, Jn'm er yndisauki á öllum
ferðalögum; hvort þau eru löng
eða stutt, jafnt á sólríku sumri
og svölum vetri. Og hvert á land
sem farið er, þá hefir maður alt-
af rúmið sitt með sjer.
Vindsængin er ómissandi fyrir
alla ferðamenn, en einkum er
hún nauðsynleg fyrir veiðimenn,
bifreiðastjóra og skáta.
Á floti.
.. \ b?.ðs*öðnm er þjúft eð leggja ir.s, sólarinrrr og sjávarins. Hún
sig til hvíldar". Maður getur leg- heldúr manni uppi eins og fleki,
ið á vindsænginni s”o klukkutím- nema hvað hún er auðvitað miklu
um skiftir og óliultur notið lofts- þægilegri og lientugri.
LI-LO vindsængin
fæst aðeins i Edinborg.
| Smá-auglýsingat |
Athugið. Hattar og. aðrar karl-
mannafatnaðarvörur nýkomnar.
Hafnarstræti 18. Karlmannahatta-
búðin. Einnig handunnar hattavið-
gerðir, sama stað.
■álverk, veggmyndir og mar^s-
feonar ranmar. Preyjugðtu 11.
Kaupum gamlan kopar. Vald.
Paulsen, Klapparstíg 29. Sími
3024.______________________
Brynjólfur Þorláksson er flutt-
ur í Eiríksgötu 15. Sími 2675.
Kjötfars og fiskfars heimatilbú-
ið, fæst daglega á Fríkirkjuvegi
? Sími 3227. Sent heim.
Kaupstslumennl
arkjólaefni
mjög ódýr. Mikið og gott úrval.
Nýi Bazarinn
Hafnarstræti 11.
flytur auglýsingar yðar
og tilkynningar til
flestra blaðlesenda um
alt land, í sveit og við
sjó - utan Reykjavikur.
Blaðið kemur út vikulega
8 síður samanlimdar. —
Auglýsið í
ísafold og Verði.
MARINELLO.
Hefi til allar tegundir af Marinellovörum..
Andlitskrem, sem eyða hrukkum og verja
hörundið skinnflagningi. Andlitskrem..
sem eyða freknum. Púður, 10 mismun-
andi tegundir. Einnig hefi jeg til andlits- -
olíu, sem er ágæt við sólbruna.
Lindís Halldórsson
Tjarnargötu 11. Sími 3846,.
1«
mm fl.s.i.
Markárf Ijótsbrú
Með því að eftirspurn er svo mikil eftir sætum í hin- -
um vinsælu bifreiðum okkar, að Markarfljóti 1. júlí, er •
•ráðlegra að tryggja sjer far tímanlega.
Bifreiðastöð Steindórs.
Sími 1580.
Grand-Hótel 86.
tautaði hún blóðrjóð og hæversk. í miðri lof-
gjörðarrollu Kringeleins varð hún hrædd, er hann
nefndi Preysing. Þau höfðu bæði gleymt, síðasta
hálftímann, því, sem skeð hafði í grænu birtunni
í nr. 71. En nú greip skelfingin hana aftur.
— Ég fer ekki til hans aftur, sagði litla Flamm.
— Það er náttúrlega búið að taka hann fastann.
Og ég verð náttúrlega tekin föst líka. En ég verð
hér kyr og fel mig.
Kringelein brosti, órólegur. Hvers vegna taka
þig fasta? spurði hann, en sjálfur varð hann
hræddur. Nú sá hann líka Gaigern greinilega fyr-
ir hugskotssjónum sínum. Gaigern í bíl, Gaigern í
fiugvél, við spilaborðið, í hnefaleikahringnum í
hvítu birtunni, Gaigern, sem laut yfir hann, Gai-
gern, sem fekk honum veskið hans aftur, Gaigern,
sem gengur gegnum hverfudyrnar.
— Til hvers ættu þeir að taka þig fasta? spurði
hann.
Litla Flamm kinkaði kolli íbyggin. — Sem vitni,
sagði hún, út í bláinn.
— Heldurðu það? spurði Kringelein, utan við
sig, og horfði gegnum hana — alls staðar sá hann
Gaigem. Allt í einu var hann aftur kominn á
fleygiferðina, sem í gær. — Þú þarft ekki að vera
hrædd. Eg skal sjá um þetta állt saman, sagði
hann hikiaust. — Viltu — þú vilt vera hjá mér,
er það ekki? Þér skal líða vel hjá mér. Eg vil
ekkert annað en að þér bara líði vel. Viltu það?
Jeg hefi peninga. Jeg hefi nóga peninga. Þeir
endast lengi enn. Eg get líka grætt meira ef eg
spila. Við skulum ferðast. Við förum til París. Eða
hvert viltu fara?
— Eg hefi áritað vegabréf til Englands.
— Gott og vel. England. Hvert sem þú vilt. Hvað
•sem þú vilt. Þú skalt fá föt. Maður verður að hafa
föt og peninga. Við skulum vera léttúðug svo um
muni, eigum við það ekki? Eg skal gefá þér pen-
inga, eg vann þrjú þúsund og fjögur hundruð
mörk. Seinna geturðu fengið enn meira. Segðu
ekkert, vertu bara róleg, liggðu bara róleg þarna.
Nú fer eg til Preysing og gái að, hvað orðið hefir
um hann. Heldurðu, að þér iíði betur hjá mér en
hjá Preysing? Nú fer eg og sæki dótið þitt. Þú
getur reitt þig á mig og skalt ekki vera hrædd.
Kringelein hvarf inn í baðherbergið, hendur
hans voru eins og vængjaðar, er hann íklæddist
svarta frakkanum og þykka silkihálsbindinu. Það
var undarlega óróleg tilfinning, sem hann fekk af
því að klæða sig svonaúm miðja nótt, meðan göt-
urnar voru að kyrrast og hitaleiðslan að kólna.
Litla Flamm lagði kinnina að hné sér og dró
djúpt andann. Nú fór hún að fá höfuðverk eftir
yfirliðið og vai*ð þur í kverkunum. Hún óskaði
sér að hafa epli eða sígarettu. Hún tók glasið með
Hundts lífselixír af náttborðinu og þefaði af henni,
en henni líkaði ekki kanellyktin af innihaldi henn-
ar. Kringelein kom aftur og var eins og fínn
maður. Kannske var hann líka fínn maður, þessi
Kringelein frá Fredersdorf, sem í tuttugu ár hafði
klofið spýtur í eldinn fyrir konuna sína, á hverj-
um einasta degi.
Nú fer eg. Þú skalt vera hér alveg róleg, sagði
hann og setti nefklemmurnar fyrir ljósu, skæru,
skökku augun, sem sjáöldrin í voru orðin svo stór.
Við dyrnar leit hann við, gekk að rúminu og kraup *
þar á hné. Hann lagði andlitið í lófa sér og taut-
aði eitthvað, sem litla Flamm skildi ekki.
— Já, auðvitað, svaraði hún. — Sjálfsagt.
Kringelein stóð upp, þurkaði glei'augun á vasa-
klútshorninu, sem stóð upp iu’ brjóstvasa hans og •
gekk úr úr herberginu. Litla Flamm heyrði hann
læsa ytri hurðinni og ganga út eftir ganginum. Og
í fjarska heyrðist hljóðfæraslátturinn frá gula
skálanum, þar sem sama fólkið var að dansa, sem.
verði hafði þar fyrir þrem klukkutímum..............
Gaigern liggur á gólfábreiðunni í nr. 71 og er •
dauður. Honum getur ekki orðið neitt að meini
framar. Enginn í heiminum getur lengur kvalið
hann og ofsótt: Aldrei kemst. Gaigern barón x
hegningarhúsið — og það er vel farið. — og það ■
er vel farið. Aldrei kemur hann til Wien þar sem:
Grusinskaja bíður hans — og það er sorglegt til
að vita. En hann hefir átt sína fjölbreyttu ævi,.
þessi sterki, fallegi maður, sem lenti afvega
hann var sem barn á blómguðu en^i, drengur á
hestbaki, hermaður í ófriðnum, veiðimaður, fjár-
hættuspilari, — maður, sem elskaði og var elsk-
aður. Nú er hann dáinn. Einhver kleprugur x’aki er
í hári hans, og svört bleksletta í silkináttfötunum
hans, og undrunarbros um varir hans. Á fótunum
er hann í þykku þjóíasokkunum, og skurðurinn á
hendi hans frá hinum leiðangrinum verður aldi’ei
að öri, því höndin er orðin köld
Einnig Preysing heyrir hljóðfærasláttinn og
dansinn að neðan, og hvort tveggja kvelur haixc
óumræðilega. Allar hugsanir hans blönduðust sam-
runna hljómfallinu, sem Eastmann-hljómsveitin