Morgunblaðið - 24.10.1934, Síða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
| /sngarj
Sloppar Íivít. og misl. —'Ftmmt-
ur — Mergunkjólar — Morgun-
kjólatau. — Ljereft — Flúnel 02
Tvistar_ Versl. „Dyngja", Banka-
stræti 3.
Rvenpeysur — Golftreyjur —
Bvefntreyjur — Drengjavesti.
Versl. ,,Dyngja“.
Iáfstykki við Peysuföt — MilU-
pifó við peysuföt — Sokkabanda-
etrengir — Corselet — Kvenboíir
frá .175 — Buxur frá 1.25.
Versl. „Dyngja‘\
Púðurkvastar í silkilralstri 0.95.
Versl. „Dyngja* \
„Satin Beauty“ hvítt, svart og
misl. á 5-50 m. — Kjólacrepe á
3-50 mtr. — Mata-Lita Crepe í
mörgum litum — Lakksilki —
Taftsilkí og margt fleira í kjóla.
Versl. „Dyngja'*.
Angoraefni í Pils og Kjóla. UIl-
artau í mörgum litum. Skotsk efni
í góðu og ódýru úrvali^
Versl. „Dyngja* \
Kjólaspennur — Kjólatölur —
Clips — Beltí — Nælur og alls-
konar smávara.
Versl. „Dyngja' \
Munstruð efni í Svuntur og'
Upphlutsskyrtur. Georgette með
flöjelisróspm í úrvali. Slifsi —
Slifsishorðar — Slifsiskögur.
Versl, „Dyngja* \
Móðir: Því ‘þarftu mt að ó-
lireinka þig svona Pjetur! Þú ert
lítið svín; veistu hvað það er ?
Pjetur : Já. það er afkomandi
stórs svíns.
Ensk stúlka, vel mentuð, óskar
þess að geta dvalið á góðu ís-
lensku heimili gegn því að kenna
þar ensku. Upplýsingar gefur
próf. Guðm. Hannesson, Hverfis-
götu 12.
Regnhlífar teknar til viðgerðar.
Breiðfjörð, Laufásveg 4.
Við lireinsum fiður úr sængum
vðar frá morgui til kvölds. Fiður-
hreinsun íslands, Aðalstræti 9 B.
Sími 4520.
Pæði selt í Ingólfsstræti 9, 1.
hæð. Sigríður Hallgrímsdóttir.
Daglega nýlt.
Lifur off hjörtu,
að eins kr. 0,45 % kg.
Kaupfjelag
Borgf!rðinga.|
Sími 1511.
Sápuskálar, Svampskálar, Gler-
hyllur, Handklæðastengur 0. fl.
nýkomið.
Dýralæknir; Hvað er» þjer á
höndum, drengur?
— Komið þjer undir eins heim
til pabba. Hann hefir tekið inn
meðalið, sem þjer ætlnðnð handa
kúnni og nú er hann farinn að
bíta gras.
Ludvig Storr
Laugaveg 15.
Dívanar, dýnur og allskonar
doppuð húsgögn. Vandað efni
rðnduð vinna. Vatnsstíg 3. Hús
aragnaverslun Reykjavíkur.
Rúgbrauð, franskbrauð og nor-
malbrauð á 40 anra hvert. Súr-
brauð 30 aura. Kjarnabrauð 30
aura. Brauðgerð Kaupfjel. Reykja-
víkur. Sími 4562.
Slysavamafjelagið, skrifstofa
við hlið hafnarskrifstofunnar í
hafnarhúsinu við Geirsgötu, seld
minning'arkort, tekið móti gjöfum
áheitum, áFstillögum m. m.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til næstu
mánaðamóta.
kaupendur að
Morgunblaðinu
fá blaðið
ókeypis
til næstkomandi
mánaðamóta.
Skólabækur
og skólaáhöld i
Biknverslnn S!|L Efmnndssonar
0g Bókabúð Austurbæjar, BSE, Laugaveg 34L
Lftfur og lijörfu,
altaf nýtt.
Kleftn.
Baldursgötu 14. Sími 3073.
Væntanlegt næstn daga
Vinber, Laultur, Melónur,
Cilrönur, Gráfíkjur, Rúsínur.
Eggert Kristjdnsson & Co.
SYSIURNAR. 33.
gerðu mig hrædda. Hvaða hættu var Martin í?
— Hann er þó sonur hans, hvað sem öðru líður,
svaraði jeg.
— Það heldur pabbi líka sjálfur, og allir, sem
sjá hann hljóta að játa, að margt bendir til þess.
Pabbi hefði líka altaf elskað Martin eins og son
sinn, ef Martin hefði ekki gert honum það ófært.
Hann hefði líka viljað gefa — segjum — tíu þús-
und krónur á mánuði fyrir að heita „rjettlátur‘‘
faðir. En það var ekki hægt með peningum. Martin
er stoltur. Það hefir altaf hrifið pabba feikilega,
en jafnframt ert hann. Það er nú líka óþolandi
fyrir mann eins og pabbi er, að einhver náungi
vilji vera meiri maður en hann. Og þjer skiljið
kannske, að hann er ekkert fíkinn í að taka sjer-
stakt tillit til þessháttar náunga.
— Hvað ætlar hann þá að gera honum? spurði
jeg.
— Gera honum? Ekki vitundar ögn. Martin hef-
ir komist á eftirsóttasta staðinn við birgðastöðina.
En svo situr gamall maður við bókhaldið í Wien,
sem á að fara á eftirlaun hið bráðasta, en væntir
þess þá, að komast á laun hjá pabba. En það verð-
ur bara ekkert af því. Hann spyrst fyrir en heyrir
þá sjer til undrunar, að ekkert getur úr því orðið.
9íðan skrifar hann frænda áínum, sem er yfir-
lautinant á vígvellinum og segir honum, að hjeðan
af sje honum ekkert áhugamál, að foringjaefni að
nafni Martin Böttcher, verði kyr við birgðastöðina.
. . Viljið þjer heilsa ungfrú Lotth og segj'a henni,
hvað jeg sje gramur við hana fyrir hönd bróður
míns, sagði hann að skilnaði. — Jeg vil ekki leng-
ur hata hana fyrir það að snúa bakinu við gamla
manninum. Jeg hefi þegar náð í litla dansstúlku
handa honum .... sextán ára .... rauðleitt hár
.... hvítasta hörund, sem til er, og blá augu ....
og hún heimtar ekki einu sinni, að hann giftist
henni.
Þetta vissi jeg þegar. Lína frænka hafði þegar
sagt mjer, að þessi kornunga stúlka, sem hafði
fengið að sýna sig í Volksoper, eftir að hafa verið
auglýst ákaft, væri nýjasta frilla Rieds, og að hann
hefði gefið hanni veiðihöll „þar sem keisarinn
hefði gist meðan hann var erkihertogi . .. . “
Búið — búið! Jeg gat ekki néitað því, að mjer
varð hverft við þegar jeg heyrði þessa sögu. Ekki
einungis var Ijóti draumurinn búinn heldur líka
þessir miklu framtíðarmöguleikar, sem Lotta hafði
haft.
í byrjun nóvembermánaðar fór hr. Kleh að óska
þess, að Lotta færi að koma heim. En hún fann alt-
af upp á einhverri átyllu til að fresta, heimkomu
sinni. 1 miðjum þeim xpánuði fjekk frú Wagner
nýtt kast, og tveim dögum seinna dó hún. 1 desem-
berbyrjun skrifaði Lotta, að Irena væri frá sjer
numin af sorg, því hún hefði ekki frjett neitt frá
Alexander í þrjár vikúr. Og í miðjum desember
skrifaði Irena okkur, að Alexander víeri fangi suð-
ur í Ítalíu.
Nú heimtaði hr. Kleh ákveðið, að Lotta kæmi
heim. Hún átti að vera komin til Wien fyrir jól,
og ef Irena vildi koma líka og dvelja um hríð hjá
föður sínum, yrði það indæl jól hjá gamla manri-
inum.
Við efuðumst ekki um, að báðar systurnar yrðu
hjá okkur um jólin, og jeg var þegar farin að laga
til herbergin þeirra, og hr. Kleh að kaupa jóla-
gjafir handa þeim, en þá kom brjef frá Irenu, sem
jeg ætlá að taka upp orðrjett, þar sem jeg hefi
frumritið í höndum enn og hefi lesið það þú§und
sinnum:
„Elsku pabbi, — hversu gjarna vildi jeg ekki
koma til þín og halda jól hjá þjer, eins og áður
fyr, en það er því miður ekki hægt. Jeg hefi ekki
viljað skrifa það fyr til þess að gera þjer ekki á-
hyggjur, fyr en alt væri afstaðið, — en nú þegar
þú ætlar að taka Ijottu frá mjer, neyðist jeg til að
segja þjer, að jeg get enn ekki án hennar verið,
og ekki fyr en eftir nokkra mánuði. Læknunurri
hefir, guði sje lof, missýnst, og nú á jeg von á
barni. Elsku pabbi, þú veist, að jeg er ekki fim
með pennann, en jeg held heldur ekki, að jeg þurfE
að útskýra það mikið fyrir þjer, að jeg get ekki
verið án Lottu svona einmana eins og jeg er. Þú-,
hefir Eulu til að sjá um þig, og jafnvel þó þið
verðið ein um þessi jól, þá veistu samt, að hugs-
arnir dætra þinna, sem þykir svo vænt ura þig, eru
altaf hjá þjer
Þegar við hr. Kleh höfðum lesið brjefið, urðum.
við hrærð og grjetum af gleði.
Um nóttina fór jeg á fætur, náði í brjefið og
las það bæði tvisvar og þrisvar, og loksins var jeg
í engum vafa lengur, að stíll Lottu væri á því;:
Ir?na, sem var heldur treggáfuð hefði aldrei get-
að sett svona brjef saman.
En hvað gerði það til? Lotta hlaut að hafa lesið
Irehu brjefið fyrir — en þar fyrir gat þetta eins
verið satt. Hugsunin, sem greip mig snögglega, og
vildi ekki leyfa mjer svefns, var svo fjarstæð allri
skynsémi .... nei, það gat ekki verið ....
Var það nú víst, að það gæti ekki verið?
Jeg gat ekki losnað við þessa hugsun. Allam
daginn fanst mjer hún ekki ná nokkurri átt, en á
nóttunni fór hún að taka á sig mynd, og varð eðli--
leg, sannfærandi og augljós.
Jeg sá í anda systurnar tvær; Lottu með barnið,-
sem hún vildi ekki eiga og Irenu — Irenu, sem
vissi, að Alexander var tapaður henni fyrir frilt
og alt. „Ef jeg aðeins ætti barn með honum, yrði
hann kyr hjá mjer“. Jeg heyrði þessi orð fyrir
eyrum mjer. Hún sagði þau við Lottu, aftur og
aftur, eins og forðum, þegar hún svaf hjá okkur.
Og Lotta-------? Var það þá óhugsandi, að Lotta
vildi taka að sjér að færa þessa fórn? Enga veru
í víðri veröld elskaði Lotta eins og Irenu. Alexand-
er var fangi einhversstaðar suður á Italíu. Frú
Wagner var dáin. „Ef jeg bara ætti barn með hon-
um
Jeg hafði engan til að tala við um þetta vanda-
mál mitt. Jeg var nú sjálf farin að eiga leyndar-
mál. Oft fanst mjer sjálfri jeg vera fífl. Stundum
hjelt jeg, að jeg ætlaði að missa vitið, svo mjög
kvöldu áhyggjumar mig, og auk þess varð jeg