Morgunblaðið - 16.11.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
|Smá-auglðsingar|
Bifreiðastöð íslands, sími 1540.
Fæði og einstakar máltíðir ó-
dýrt o g gott í Café Svanu” við
Barcnsstíg.
Mjólknrafgreiðsla Korpúlfs-
staðabúsins, Lindargötu 22, hefir
síma 1978. «
— Hefi jeg ekki margsinnis sagt
þjer það, að þú átt ekki að vera
að skoða sundkonur!
Dívanar, dýnur og allskonar
stojipuð húsgðgn. Yandað efni,
▼ðnduð vinna. Vatnsstíg 3. Hús-
fagnaverslun Reykjavíkur.
BÓEBAND S-VINNTJSTOFA
mín er í Lækjargötu 6B (g'engið
inn um Gleraugnasöluna). Anna
Flygenring.
Hreinar
tuskur
Þeir sem óska iiess
fá ókeypis hefti með lýsingu á tilhögun Fornritaútgáf-
unnar hjá bóksölum.
kaupir hæsta verði
\
Bikavsrslun Slgf. Efmundssoaar
safoldarprenfsmiöja
, og Bókabúð Austurbæjar, BSE, Laugaveg 34
Barnatúttur.
Notið hinar viðurkendu
crystal-túttur, þær eru upp-
áhald allra barna. Snuðtútt-
ur, margar teg. — Höfum
einnig hina viðurkendubarna
pela úr Jenar-gleri.
Uernöið sjónina
og látið ekki ljósið hafa skaðleg
áhrif á augu yðar, þegar hægt er
að forðast það, með því að nota
THIELE gleraugu.
Austurstræti 20.
Gey
Reiðhjól tekin til geymslu A
Laugavegi 8, Laugavegi 2®-
og Vesturgötu 5. Sótt heim
ef óskað er.
• •
Orninn, Símar 4661 & 4161.
I mafinn:
Nýslátrað dilkakjöt,
Verðið lægst.
Lifur, hjörtu. Gulrófur.
Nýtt gróðrarsmjör. Soðinn og BÚ£'
hvalur og margt fleira.
Verslan
Sveíns Jóhannssonar
Bcrgstaðastræti 15. — Sími 2091
SYSTURMR. 47.
— Þú ert full! sagði Mary Mertens.
— Það getur vel verið, að jeg sje full, en jeg
er ekki afbrýðissöm. Þetta sem jeg sagði við Lottu,
var bara af umhyggju fyrir hjónaleysunum þarna.
— I gær kom frændi minn heim frá Berlín,
sagði Timmermann yngri, — og hann sagði mjer,
þegar jeg spurði hann frjetta, að afbrýðissemi
hefði verið afnumin þar.
— Við látum nú ekki Berlínarbúa kenna okkur
neina mannasiði, sagði Khuenberg greifi. Lifi hinn
almenni hrærigrautur! Hann var líka farinn að
finna á sjer.
— Allir tóku undir með honum: — Lifi hinn
almenni hrærigrautur!
— Til hvers eruð þið að æpa svona upp? sagði
frú dr. Bloem, — og til hvers eru svona stóryrði?
Þið vitið öll, að við höfum orðið ásátt um að gera
það sem við viljum — og svo búið!
— En jeg vil fá að vita hvemig það er að vera
afbrýðissamur, sagði Klaus Rittner. — Því annars
get jeg ekki gert mjer það í hugarlund. Stundum
verð jeg hvort sem er að leika svoleiðis vitlausa
menn, og þá hugsa jeg altaf með sjálfum mjer:
— Guð minn góður, hvað það hlýtur að vera hlægi-
legt að vera hugfanginn af konu, sem maður hefir
þegar átt.
— Hverskonar andstygðar fólk er þetta? sagði
jeg áður en jeg vissi af.
— Það er fullkomlega heilbrigt fólk, sagði
Harry. — Svona er það nú á dögum, í Berlín eins
og hjá okkur og í París eins og í Berlín. Aðeins
til sveita er fólk komið svona langt, eða kjör þess
eru hollari — eftir því sem það nú er tekið.
— Þetta fólk, sem þjer sjáið hjer, tilheyrir ekki
listaskrílnum. Hann er yfirleitt ekki til lengur. —
Þetta fólk er börn frá samskonar heimilum og
þau, sem við fengum að leika okkur við í garð-
inum forðum daga, og jeg man eftir, að þjer vor-
uð ströng í því tilliti, Eula. Til dæmis er sú rauð-
hærða dóttir Donaths bankastjóra.
Og jeg hafði ekki þekt hana aftur! Hún hafði
verið bekkjarsystir Irenu, og þá hafði hún haft
skolleitt hár. Á hverjum degi hafði komið fínn
vagn að sækja hana í skólann og einu sinni á ári
hjelt- hún barnadansleik, en þangað voru stúlk-
urnar mínar ekki boðnar, af því að pabbi þeirra
verslaði í búð. Jeg fann til illgirnislegrar ánægju
yfir því, að hún skyldi nú láta svo lítið að koma
heim til okkar og meira að segja að haga sjer
ver en nokkur annar viðstaddur.
— Já, en hvað segja foreldrar hennar um þetta?
spurði jeg.
— Foreldrar hennar? Nú, pabbi hennar hefir
nú aldrei ráðið sjerlega miklu, og móðir hennar
er orðin tiltölulega meinlaus, síðan þetta kom fyr-
ir með giftingu Gerdu. Nú — vissuð þjer ekki, að
hún hefir gifst? Jú, hún hefir svei mjer verið
gift — í einn sólarhring! Greifanum af St. Quin-
tin, af fínni, franskri aðalsætt — hætt er nú við!
Frú Donath var hjegómlegust af mörgum hje-
gómlegum kerlingum meðal peningafólksins, og
breytingin, sem á flestu varð, breytti henni að
engu leyti, því henni átti hún að þakka þennan
fína tengdason. Hann var dálítið skuldugur —
eða rjettara sagt stórskuldugur, en þær skuldir
borgaði tengdapabbinn tilvonandi með vestisvasa-
peningum sínum, ef svo mætti segja. I staðinn
fjekk konan hans að kyssa nokkrar aðalsfrúr á
kinnina við brúðkaupið í Stefánskirkjunni, og
bjóða nokkur hundruð ríkisbubbum til að horfa á
það. En morguninn eftir var Gerda lögð á spítala
með alvarlegt taugaáfall. Foreldrar hennar hjeldu,
að sú saga yrði fljótt vallgróin, þar sem hún var-
orðin greifafrú St. Quintin, en það fór dálítið
öðru vísi. Þjer getið ekki gert henni verri bölvum
en að kalla hana greifafrú. Og hún segir hverjum
sem hafa vill, að aðalsmaðurinn hennar hafi trúað'
henni fyrir því sjálfa brúðkaupsnóttina, að hann
gengi með kynsjúkdóm, sem að áliti læknanna.
yrði batnaður eftir eitt ár. Lánardrottnarnir höfðu.
hinsvegar ekki viljað bíða svo lengi. Síðan þetta.
skeði, hefir Gerda ekki annað áhugamál en að'
hrella foreldra sína. Sjálf er hún eyðilögð mann-
eskja, að því jeg best veit.
Þarna hafði jeg fengið enn frekari ástæðu til
illgirnislegrar gleði, en löngunin til hennar var
horfin.
í salnum voru umræðurnar um ást og afbrýðis-
semi enn í fullum gangi. Timmermann eldri var
að halda fyrirlestur með hálffult glas í hendinni.
Hann var í hæsta lagi 27 ára gamall, og þrátt
fyrir dans, drykkju og næturvökur, leit hann út
eins og hann kæmi beint út úr baðherberginu. —
Við höfum fengið nóg af þessum hetjuskap, sagði
hann, — það er alt og sumt. Við höfum fengið'
nóg af honum í þessum ófriði, og það getur endst
okkur ævilangt. Þessvegna viljum við ekki sje
neitt hetjulegt í ástinni, heldur aðeins hið rólega,.
þægilega og káta, eða hvað segir sú sprenglærða?
• Hann sneri sjer að frú dr. Bloem.
Hún hóf upp ljóshærða, hrokkihhærða höfuðið,
sem hún hafði beygt yfir andlitið á Klaus Rittner,.
deplaði dálítið nærsýnu augunum og sagði: — Jeg
held líka með þægindunum og kætinni, en jeg vil
bara ekki kalla það ást.
— Jæja, þá látum við ástina eiga sig, sagði
Timmermann yngri og lyfti, án nokkurs sjerstaks.
tilefnis Mary Mertens upp í háa Ioft, svo að húnj