Morgunblaðið - 23.12.1934, Blaðsíða 8

MPRGUNBLAÐIÐ
f'Ninð.atinlííiinnarl **t!ar R«ORnr S
I duyiy^ing I Sög'ur frá ýmsum lönndum, þriðja bindi, 10 sögur, 330 blaðsíður,
tmmmmmmmm j verfl 7 59 j bandi, kr. 10.00; áður komið 1- og' 2. bindi við sama
Ef yður vantar bíl á aðfanga- vergj_
M^frskvöM, þá hnngið 1 sima gögur handa börnum og unglingum. Síra Priðrik Hallgríms-
Gamla Iðunn til sölu í skraut- son safnaði fjórða hefti. Yerð í bandi kr. 2.50, áður komu út fyrsta,
bándi. Uppl. í síma 2096. annað og þriðja hefti.
Biknmlnn SlgL Ermnndssonar
og Bókabúð Austurbæjar, BSE, Laugaveg 34
Sunnudaginn 23. des. 1934».
Þeir, sem ætla að kaupa mat
hjá ckkur á aðfangadagskvöld og
jóíadágana eru vinsamlegast beðn
'f í$ gera aðvart f; ir fram. Tafé
•ivanur, við Barónsstíg.
Postúlíns kaffistell, Matarstell
og bollapör nýkomin á Laufás-
vég 44.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðmu fá blaðið ókeypis til næstu
étámóta.
Kaupurn gamlan kopar. Vald.
Po.ulsen, Klapparstíg 29. Sími 3024
Gefið íslenska leirmuni í jóla-
ejöf.
Alllr biðja nm
Sfrlns sfikknlaðl
m öBsamfl
El i" > IPI KK B

m

lilagiafir.
Hanskar. — Töskur.
Treflar. .— Nærfatnaður.
Glit og fios er faiieg Jólagjöf. Sokkar. — Ilmvötn.
fæst í Hannyrðaverslunum. j KÖlnarvatn.
Túl%)anar, Hyasintur, blóma- Sápur Og ilmvötn í kassa.
i^rfur. Gróðrarstöðinni. Sími 3072 PÚðurdÓSÍr. — KlÚtakassar.
Axlabandasett. — Dúkar.
Jólalöberar.
Festar. — Hringar.
Hý matreiðslubók, „Lærið að
mátbúa“, eftir Helgu Sigurðar-
d<|ttur.
Kúgbrauð, franskbrauð og nor-
malbrauð á 40 aura hvert. Súr-
bjauð 30 aura. Kjamabrauð 30
aUra. Brauðgerð Kaupf jél. Keykja-
vjkur- Sími 4562.
Kelvin Diesel. — Sími 4340.
Slysavamafjelagið, skrifstofa
við hlið hafnarskrifstofunnar 1
hkfnarhúsinu við Geirsgötu, seld
niinníng'arkort, tekið móti gjöfum.
éfefútum, árstillögum m. m.
Endur, gœslr, kiúklingar.
KLEIN,
Baídursgötu 14. Sími 3073.
Armbönd o. m. fl. hentugt
til Jólaviafa.
Versl. Vik.
Laugaveg 52. — Sími 4485.
Lampaskermar
Standlampar
Vegglampar
bronce, leir. -
— Borðlampar -
úr trje, jáml,
- Nýjasta tíska.
Hailmennafðt
m
m
a
Wíp "

m
m
m

blá og mislit.
lAfrakkar. I Jóiaútsaia!
míkið úrval.
Manchester.
Laugaveg 40. Aðalstræti 6.
Skermabúðin.
Laugaveg 15.
Góður
SpeglU
er góð
jólagföi.
Ludvig §torr*
Laugaveg 15.
Allir biðfa um
Síríus súkkulaði.
LAMPAR O G LJÓSAKRÓNUR.
Rafmagns-Hitaáhöld. — Nokkrar Rafmagns-bónvjelar,
Eldhús- og þvottavjelar. .
TRYGGVAGÖTU 28 — Sími 4510.
Kanpmenn
látið ekki GOLD MEDAL hveiti í 5 kg. pokumi
vanta í verslanir yðar fyrir jólin.
Ul
I
r\

PJIQP
Sími 1228.
SYSTURMR. 67.
skila barninu aftur og kveðja það fyrir langan
6í*na? Jeg gat ekki svarað því. Og enginn gat
sýarað því.
En jeg hugsaði með mjer, að best væri að lofa
systrunum að rökræða þetta sín á milli — líka það,
s0m átti að vera löngu útrætt og ekki átti að minn-
aSt á. Án þess að segja nokkuð, tók jeg saman
boHana og ósnertu kökurnar á bakkanum. Syst-
urnar þögnuðu líka, er þær sáu, að jeg ætlaði út
ift! stofunni. Þær biðu í æsingi eins og fólk gerir,
sem bíður með óþreyju eftir augnablikinu þegar
háð getur talað út.
Jeg tók bakkann og bar hann út að dyrum. En
þegar jeg ætlaði að opna, var hurðin opnuð utan
ftá og Alexander kom inn. Við höfðum ekki heyrt
f bílnum, meðan á þessum áköfu viðræðum okkar
st6C-
Jeg veit ekki, hvers vegna mjer fanst liggja
(jeinast við, að jeg væri kyr inni, en það var eitt-
hvað meira en hugboð, sem sagði mjer, að eitt-
hyað myndi ske. En hjelt jeg kannske, að jeg gæti
híndrað það? Nei, til þess hefði þurft einhvem
aaman, mjer greindari og snarráðnari, einhvern,
ssan hefði getað tekið það að sjer fyrirvaralaust
að stjóma samræðunum þangað til.. . .jæja, þang-
að til vitið var komið fyrir Lottu aftur. Jeg hefði
getað dregið hana með mjer út og fengið hana
ofan af þessari ósk, sem engri átt náði, og jeg
tíefði ekki átt að hafa þessa ósegjanlegu með-
aamkun með henni. Því, ef út í það var farið,
liafði hún fengið að haga lífi sínu eins og hún
liafði sjálf óskað. Hún hafði starf sitt — og Ir-
eaa hafði ekki annað en heimilið sitt og friðinn,
aðtir ríkti á því, og hversu mjög sem hún kynni
að vera Lottu skyldug, gat jeg ekki látið það við-
gangast, að Lotta hefði ill áhrif á þetta heimili
með sálaróró sinni.
Hundrað sinnum síðan hefi jeg hugsað um, hvað
jeg hefði átt að gera á þessari stund. En það væri
ekki neitt vit í því að fara að skrifa niður það,
sem aldrei varð. í raun og veru skeði ekki annað
en það, sem hjer segir:
Lotta stökk upp þegar hún sá Alexander koma
svona óvænt inn. Ef til vill hefir hún ætlað að
flýja og ef til vill hefir hún aðeins orðið hrædd
af því hann kom svona klukkutíma fyr en ætlað
var og gerði þannig enda á fyrirætlun hennar.
— Þú ætlaðir ekki að koma fyr en klukkan átta,
sagði Irena.
En Alexander virtist ekki heyra þetta. Krampa-
drættir komu í andlit hans. Sá, sem hefði sjeð
hann á þessari stund, hefði samsint Irenu um það,
að hann hefði óskiljanlega andúð gegn Lottu. Að
minsta kosti var hann lengi að finna orð til að
segja, og framkomu, sem hann gæti beitt gegn
henni, en loks sagði hann með ógeðslegu brosi:
— Nú.. . . við höfum fína gesti!
Það getur vel verið, að hann hafi ekki lesið Ber-
línarblöðin og ekki vitað, að Lotta hafði verið
veik. Og kannske hefir hann heldur ekki sagt
þetta í því skyni að særa hana. Lotta hafði sjálf
sagt mjer, að karlmenn kæmu miklu kjánalegar
fram en konur, ef tilfinnigar þeirra kæmust þann-
ig á ringulreið, og þá væri rjettast að hlusta ekki
á þá. Og kannske hefir hún í þessu augnabliki
notið góðs af þessari reynslu sinni. Hún virtist að
minsta kosti alls ekki sjá grettuna nje heyra tón-
inn í þessum nöpru orðum, sem hann heilsaði
henni með.
— Lentir þú líka í óveðri á Ieiðinni? spurði hún
og rjetti honum höndina..
Hann tók hana en slepti henni strax aftur, eins.
og hann væri hræddur um að brenna sig á hennL.
— Átt þú þennan Buickbíl hjerna fyrir utan?
—Já.
— Hefir þú ekið ein hingað alla leið frá Berlín?
— Já, jeg lagði af stað þaðan í gærkvöldi. Umi
miðnættið kom jeg inn í gistihús og var þar það,■.
sem eftir var næturinnar.
— Þú notar amerískan bíl?
Hann er góður. Jeg hefi átt hann í átta mánuði'
og aldrei neitt orðið að honum.
Það sem þau töluðust við, var svo nauða-hvers--
dagslegt, en samt var eins og hvert orð spenti boga
milli þeirra, — jeg get ekki komið orðum að því i
öðru vísi — og Irena tók líka eftir þessu, því hún
þagði eins og jeg.
— Jeg skal aka bílnum þínum niður í þorpið,.
sagði Alexander. — Skúrinn hjerna er fullur.
— Þess þarf ekki, svaraði Lotta. — Jeg ætla.
ekkert að standa við.
— Þú lendir í óveðrinu.
— Nei, jeg verð komin til Eibsee áður en það '
skellur á.
— Ja, svo, sagði Alexander. — Til Eibsee!-----
Hann settist við borðið og jeg helti te í bollann
hans, enda þótt það væri fyrir löngu orðið kalt
og ramt. Jeg ljet tvo mola í bollann og hrærðí
lengi í honum, eins og utan við mig. — Það kvað
vera fallegt í Eibsee, sagði hann því næst. —
Jeg hefi aldrei komið þangað, en náttúrlega er
þar fult af ríkum og fínum herrum.
— Það veit jeg ekki, svaraði Lotta, — að minsta
kosti kem jeg ekki til að kynnast neinum þar.
— Þú átt þó víst að hitta einhvern þar?
— Nei.