Morgunblaðið - 21.03.1935, Blaðsíða 8

8
If QRGUNBLAÐIÐ
Fimtttdagfnn 21. mars 1935.-
Jstná-auQlðsinoaiJ Gólfteppi.
Spjöld M inningars jóðs frú
Helgu Bergsdóttur, Meðaldal,
fáfít hjá Hlíf Matthíasdóttur,
Seljaveg 13. — Kvenfjelagið
JHugrún.
1 Kjötfars og fiskfars, heima-
' tilbúið, fæst daglega á Frí-
* kirkjvegi 3. Sími 3227. Sent
tíeim.
Notuð íslensk frímerki kaup-
ir Bjami Þóroddsson, Urðar-
stíg 12
Ef þjer hafið hugsað yður að nota tækifærið tU að eignast þessi
heimsfrægu grísku gólfteppi, þá komið strax í dag eða á morgun,
því það er vafasamt hvenær slík gólfteppi verða til boða aftur.
Gólffeppinn eru til sýnis og sölu að eins í nokkra daga á Vestur-
götu 3. (Kjallaranum, áður versl. Liverpool).
Teppasalan.
Maturinn á Café Svanur er
góður og ódýr.
Vi söker representanter for salg av vore „G. M. V.“ dampkjeler
pá Island. Kjelerne utföres i standardstörrelser fra 2.5 til 20 m2, de
er frittstaaende og egner sig særlig for meierier, ysterier, bakerier
^etc. og mindre dampanlegg forövrig.
Henvendelse til Glommens mek. Verksted A/S.
Frederikstad, Norge.
„Spírella". Munið eftir hinum
viðnrkendu Spírella-lífstyl
um» Þau eru haldgóð og fara
vel yið líkamann. Gjöra vöxt-
ötn fagran. Skoðið sýnishom á
Bergstaðastræti 14. Sími 4151.
Tíl viðtals kl. 2—4 síðd. Guð-
cún Helgadóttir.
LEITIÐ
igpplýsmga um brunatrygingar og
ÞÁ MUNUÐ ÞJER
‘ WMUM t að raun um, að beatn
kjörin
FXNNA
menn hjá
hrftk irnflnmi li
4
VESTURGÖTU 7.
ffltad: 3569 Póathólf: 1013
tfiBBBBBBBBBBBS
)) NanHm j Qlseini ((
HAFRAR

Sllfuritslllð er komill afflnr 6
BI»|I« ávalt um hlð besla.
BntlBfnarfk foia Lifur hjörtu og nýru. laupflalag lorgflrllnga. Sími 1514

Hár. Hefi altaf fyrirliggjandi hár við íslenskan búning. Verð við allra hœfi. Ver»I. GoBafoM Laugaveg 5. Sími 3436.
Morgunblaðið með raorg- unkaffinu.
URVALS TEGUND.
BESTA FÓÐRIÐ, SEM ÞJER GETIÐ
GEFIÐ HESTUM YÐAR.
Slðllstæðismeni!
Hfóslð í dag f fitvarpsrítl
liðsli l-lllflll.
Kjörsloffa útvnrpslns A
Lœkjarlorgl 1 er opin
ffrá: kl. 10-12 og kl. 1-7.
BABYLON. 48.
— Hvað er það? spurði Eugen önugur. — Hvers
vefena verðurðu alt í einu svona alvarlegur? Þú
verð.ur að muna, að jeg hefi mælt mjer mót við
Sátnpson Levi og get ekki látið hann bíða. Einhver
fíelir sagt, að stundvísi sje konunglegur eiginleiki.
— Eugen! sagði Aribert. — Jeg vil, að þú sjert
eias alvarlegur og jeg er. Hvers vegna getum við
ejdki treyst hvor öðrum? Jeg vil hjálpa þjer, og
Hefi hjálpað þjer. Þú ert þjóðhöfðingi minn, að
nafuinu til, en hinsvegar hefi jeg þann heiður að
yera föðurbróðir þinn, jeg hefi þann heiður að
jpra jafnaldri þinn og að hafa verið fjelagi þinn
<ÍS. fyrstu bernsku. Þú ættir að trúa mjer fyrir
málum þínum. Jeg hjelt, að jeg hefði haft traust
4ptt í mörg ár, en jeg komst að því fyrir nokkru,
a<S þú hefir haft leyndarmál, sem jeg hefi ekki
flBttgið að vita, bæði fyr og síðar. Og nú síðan þú
Yfíxst veikur, ertu enn þöglari en áður.
— Hvað meinarðu, Aribert? sagði Eugen í róm,
sem ómögulegt hefði verið að segja hvort var ön-
Ugur eða vingjarnlegur. — Hvað langar þig til að
segja?
— I fyrsta lagi langar mig til að segja, að þú
ifi&rð ekki máli þínu framgengt við hinn virðulega
^ampson Levi.
— Ekki það? sagði Eugen kæruleysislega. —
Hvernig veistu erindi mitt við hann?
. — Þjer nægir að vita, að jeg veit það. Þú færð
aldrei þessi miljón pund hjá honum.
Eugen prins saup hveljur, en reyndi samt að
íáta ekki á því bera hversu honum frá. — Hver
feefir nú verið að kjafta frá? Hvaða miljón? Hann
feit órólega í kring í salnum. — Nú já, sagði hann
og gerði sjer upp hlátur.
— Jeg skil. Jeg hefi verið að tala í óráðinu. —
Þegar maður hefir óráð dettur manni sitthvað í
fijig-
— Þú talaðir ekkert í óráðinu, svaraði Aribert,
— að minsta kosti ekki um sjálfan þig. Jeg vissi
-cm þetta fyrirhugaða lán, áður en jeg sá þig í
/Jstende.
— Hver sagði þjer frá því? spurði Eugen hvast.
— Þú viðurkennir þá, að þú hefir verið að reyna
að taka lán?
— Jeg viðurkenni ekkert. Hver sagði þjer frá
þessu?
— Theodore Racksole, auðkýfingurinn. Þessir
ríku menn hafa engin leyndarmál hver fyrir öðr-
um. Þeir hafa með sjer klíkur, miklu nánari en
þær klíkur, sem við þekkjum best, og miklu sterk-
ari, Þeir tala og stjórna heiminum með tali sínu,
þessir auðkýfingar. Þeir eru hinir raunverulegu
einvaldar.
— Fari þeir í andskotann! sagði Eugen.
— Það ættu þeir eftil vill að gera. En við skul-
um koma að málinu aftur. Hugsaðu þjer hvað jeg
skammaðist mín og fekk óbeit á þessu öllu saman,
þegar jeg sá, að Racksole vissi meira um hagi þína
en jeg sjálfur. Til allrar lukku, er hann góður ná-
ungi, sem hægt er að treysta, og hefði það ekki
verið, veit jeg ekki hvaða vitleysu jeg hefði getað
tekið upp á, þegar jeg heyrði, að hann vissi um
þetta út í ystu æsar. Við skulum koma að efninu,
Eugen: Til hvers þarftu þessa miljón? Er það
virkilega satt, að þú sjert skuldunum vafinn, eins
og skrattinn skömmunum? Jeg hefi enga ástæðu
til að gera mjer neina tæpitungu um þetta; jeg
spyr bara.
— Og hvað um það ef jeg skulda miljón? spurði
Eugen og reyndi að harka af sjer.
— Ekkert, kæri Eugen, alls ekkert. Nema hvað
það er bara nokkuð stór upphæð að sóunda á tíu
árum. Hvernig tókst þjer það?
— Spurðu mig ekki, Aribert. Jeg hefi verið asni.
En jeg svara þjer, að hún sem þú kallar konuna
með rauða hattinn, skal verða seinasta vitleysan,
sem jeg geri. Nú ætla jeg að staðfesta ráð mitt og
verða virðipgarverður maður.
— Þá er trúlofun ykkar Önnu komin í kring?
— Sama sem. Undir eins og jeg er búinn að
komast að samningum við Levi, kemur það alt af
sjálfu sjer. Jeg vildi ekki missa önnu þó keisara-
tign væri í boði. Hún er góð og hrein stúlka og
jeg elska hana eins og hún væri engill.
— Og samt viltu blekkja hana, hvað snertir
skuldir þínar, Eugen?
— Ekki hana, heldur þessa vitlausu foreldra»
hennar, og kannske keisarann. Þau hafa heyrt.
undan og ofan af þessum skuldamálum og jeg.
verð að kæfa þann kvitt með því að sýna þeim
hreint borð.
— Jeg er feginn, að þú hefir verið hreinskilinn.
við mig, Eugen, sagði Aribert, — og jeg ætia þá að -
hreinskilinn við þig. Þú færð aldrei önnu prins-
essu!
— Og hvers vegna? spurði Eugen og hrokinn
kom aftur upp í honum.
— Af því foreldrar hennar leyfa það aldrei. A£;
því þú getur aldrei sýnt þeim hreint borð. Af því.
Sampson Levi lánar þjer aldrei miljónina.
— Talaðu skýrar!
— Jeg skal reyna. Þjer var rænt — það er ljótt
orð, en rjetta orðið — í Ostende.
— Og veistu hver tilgangurinn var?
— Sennilega til þess, að þessi kvensnipt með<
rauða hattinn og glæpafjelagar hennar gæti haft
út úr þjer peninga. Til alirar lukku tókst þeim,
það ekki.
— Þau ætluðu alls ekki að ná af þjer pening-
um, af þeiri einföldu ástæðu, að þau vissu, að þú
hafðir þá enga. Þau vissu, a'ð þú varst kærulaus
eins og skólastrákur, svo slíks eru engin dæmi
meðal Evrópuþjóðhöfðingja, og hafðir enga rækt-
artilfinningu við land þitt. Á jeg að segja þjer,.
hvers vegna þau rændu þjer?
— Já, þegar þú ert búinn að skamma mig, kæri
frændi.
— Þau rændu þjer aðeins til þess að tefja fyrir
komu þinni til Englands í nokkra daga, aðeins til
þess að þú skyldir ekki geta hitt Sampson Levi á.
rjettum tíma. Og það virðist sem það hafi tekist.
Setjum nú svo, að Levi bregðist, er þá nokkur ann-
ar okurkarl í Evrópu, sem getur lánað þjer upp á
þetta ágæta veð sem þú hefir?
— Ef til vill er það ekki, svaraði Eugen rólega..
— En jeg fæ fjeð hjá Sampson Levi. Hann hefir
lofað því, að jeg veit annars staðar frá, að hann
stendur við orð sín. Hann sagði, að ef tiltekin skil-
yrði væri uppfylt, væri peningarnir handbærir
þangað til ....

I