Morgunblaðið - 11.08.1936, Blaðsíða 5

Príðjudaginn 11. ágúst 1936.
MORGUNBLAÐIÐ
5
KVENDJÓÐ!N OG HEIMILIN
Er það rjett?
Það er mesta vitleysa, að
lcvenfólk haldi sjer til fyrir
Jkarlmönnunum og eyði stórfje
í föt, til þess að þeim lítist vel
-á sig, varð ungri stúlku að
orði hjerna á dögunum. —
Karlmenn hafa ekki minsta vit
á, hvaða efni er í fötum eða
gæðum þeirra, heldur hún á-
fram. En þeir hafa gaman af
að sjá kvenfólk fallega klætt
og ^era sig ánægða með það,
að fötin fari stúlkunum vel,
svo að heildarsvipurinn verði
sæmilegur. Hvenær þorir t. d.
eiginmaður, sem fer með kon-
unni sinni út í búð, til þess að
velja kjól handa henni, að
leggja nokkuð ákveðið til mál-
-anna ?
Nei, við stúlkurnar höldum
okkur til hver fyrir annari,
segir hún ákveðin. Og því til
.sönnunar skírskotar hún til
þess, hve mjög stúlkur t'ali
um föt hver annara og leggi
mikið upp úr því, að eiga nóg
til skiftanna.
Mörg stúlkan fari í sam-
kvæmi þung um hjartaræturn-
ar, ekki af því að hún vilji
ekki gjarna fara að skemta
sjer, heldur af hinu, að hún
sje ekki ánægð með kjólinn
sinn, sje hrædd um að h i n a r
setji út á hann.
Maður skyldi halda, að
stúlkurnar væri yfir það hafn
ar að setja það fyrir sig, þótt
þær þurfi að vera oftar en
einu sinni, eða oftar en tvisvar
---þrisvar ,í sama kjólnum, inn
an um sama fólkið. En það
er nú einu sinni svo, að kven-
fólkið hefir óhemju miklar
mætur á fallegum fötum, það
eru sjerrjettindi, sem ekki
verða frá því tekin.
Stúlkurnar fella oft harða
dóma hver yfir annari, og það
ekki fyrir alvarlegri sakir en
■óviðeigandi klæðaburð, að því
er þeim þykir. Þeir dómar eru
oft miskunnarlausir, en afsök-
unina er að finna í því, að á-
huginn í þessum efnum er svo
brennandi meðal kvenþjóðar-
innar, að stúlkurnar geta ekki
setið þegjandi hjá um þau.
Alt þetta segir ung nútíma-
stúlka á því herrans ári 1936.
Ætli hún hafi, þegar á alt
-er litið, allskostar á rjettu að
standa?
Tómalbúðlngnr.
Ljúffengur rjettur úr tómöt-
um og eggjum, búinn til á
•enska vísu. Hentugur sem heit-
ur rjettur til kvöldverðar.
Nokkrum franskbrauðssneið
um er raðað í lágt, eldfast
mót, og þar yfir eru þykt
skornar tómatsneiðar lagðar.
4—5 egg eru þeytt vel, blönd
uð rjóma eða mjólk, 1 tesk. á
egg, og helt yfir tómatana.
Rjetturinn er kryddaður og
bakaður í ofni eða við hægan
gasloga.
——«m»——
Anny Blatt í París er fræg fyrir tískunýjungar sín-
ar og dugnað í prjónaskap. Húii finnur ávalt upp
eitthvað nýtt. Fyrir nokkru prjónaði hún t. d.
brúðarkjól og slör. Anny Blatt hefir prjónað þenna
skrautlega rauð-, Iivít- og bláröndótta „baðkjól",
sem sjest hjer á myndinni. Jakkinn er marínublár,
einnig liandprjónaður.
Blómin færa með
sjer birtu og yl —
kvenlegan yndisþokka og fegurð.
Ennisspengur og
blóm i hárinu.
áð vera flöt, og fyrir alla
muni ekki of stór.
Það kvenlega hefir enn einu
sinni borið sigur úr býtum. —
Sítt hár, síðir lokkar og hnút-
urinn í hnakkanum, í stuttu
máli sagt kvenleg greiðsla og
hárbúnaður er aftur kominn
til vegs og virðingar hjá kven-
þjóðinni. Jafnhliða því er það
hæsta tíska að bera ennisbönd
og blóm í hárinu. Perlur, gull
og gimsteinar útheimta fagr-
an og glæsilegan klæðaburð.
Blóm getum við allar borið,
þó að kjóllinn sje óbrotinn eða
„prófíllinn“ ófullkominn. Blóm
gera stundina hátíðlega og
kalla fram kvenlegan yndis-
þokka og fegurð.
Dökkhærðum stúlkum fer
best að bera ljósleit blóm eða
hvít, fíngerðar. ljóshærðar
stúlkur þurfa sterkari liti. En
þess verður að gæta, að blóm-
in fari vel við kjólinn. Þau
eiga ekki að vera á bak við
eyrað, heldur rjett fyrir aftan
gagnaugað, og helst eiga þau
Um þetta leyti árs er tæki-
færið til þess að bera lifandi
blóm. Ljósrauðar nellikur eru
ljómandi fallegar bæði til þess
að stinga í beltið og hafa í
hárinu. Blómin eru alstaðar til
yndis og prýði.
Spínatbollur.
Hjer er góður rjettur úr
spínati, hentugur á kvöldborð-
ið. —
1 kg. af spínati er skolað og
soðið í söltu vatni. Þegar spín-
atið er orðið soðið, er því helt
á gatasigti og vatnið látið
renna vel af því. Síðan er því
nuddað gegnum sigtið og sett
yfir eldinn, og látið sjóða,
■uns vatnið er gufað burtu. Nú
er spínatið látið kólna. Eftir
það er eins og 1 dl. rjómi, 2 te
skeiðar rifínn ostur, salt, pip-
ar og 1 egg hrært saman við.
Ef spínatdeigið er of lint, er
Kvenfólkið
í Englandi
ekki eins grannvaxið nú og
áður.
Skartgripasalarnir í Englandi
hafa orðið þess varir, að kvenfólk-
ið þar í landi er orðið feitlagnara
í seinni tíð en verið hefir hingað
til, og hafa því orðið að breyta
hinu standandi máli á hringum og
armböndum. Nú er þó ekki svo að
skilja, að kvenfólkið hafi fitnað.
Það eru íþróttirnar sem fá hand-
leggina til þess að bólgna svo mjög
út, segja skartgripasalarnir! Og
nokkuð kann að vera. til í því.
Eftir einn tennisleik eða golf geta
fingur og úlnliðir þrútnað töluvert.
Enskar stúlkur iðka báðar þess-
ar íþróttagreinar í stórum stíl, og
ekkert er líklegra, en að þær smátt
og smátt „fái vöðva“ af' því. Af
því hlýst svo hitt, að skartgripa-
salarnir verða að stækka armhring-
ana, og kenna svo íþróttunum um
alt saman.
Hvernig frönsk
eiginkona
á að vera.
Hvernig viljið þjer að eiginkohíi
‘yðar sje, spyr franskt dagblað
•lesendur sína. Og þegar litið er á
svörin, kemur það í ljós, að fegurð
og „sex appeal“ eru als ekki þeir
kvenlegu eiginleikar, sem franskir
eiginmenn setja. efst á lista sinn
yfir dygðir húsmóðurinnar.
Gott hjartalag kemur í fyrstu
röð, reg-lusemi næst, og númer þrjú
kemur fórnfýsi.
Hinar aðrar eftirsóttarverðn
dygðir konunnar koma þar á eftir,
í þessari röð:
Sparsemi, hógværð, góðir vits-
munir, elskulegt viðmót, trygg-
lyndi, þolinmæði og nægjusemi.
Skapfesta og ákveðinn vilji er
ekki ofar en nr. 24, og þá fyrst
eru nefndir eiginleikar eins og
glæsimeiiska, stolt og auðmýkt.
Neðst á listanum bryddir fyrst á
því að konan eigi að vera mánni
sínum auðsveip og undirgefin.
Þessi víuaauði silkiklæðnaður er sjerstaklega klæðilegur, með hinu
skemtilegai vesti og pilsinu, sem fellur þjett að með nekkurri vídd neðst.
En þó er það ljósrauða „chiffon“-blússan, xneð hinuim íburðarmiklu,
ryktu, ermum, sem setur aðalsvipinn á búninginn.
fíngerðri tvíbökumylsnu bland
að saman við það, uns það er
hæfilega þykt.
Bollurnar eru látnar á pönn
una með skeið, sem difið er í
þeytta eggjarauðu og hvítu,
snúið upp úr tvíbökumyisnu,
og brúnaðar ljósbrúnar í heitri
olíu eða feiti.
Reynið pakka af
Araba fjaUagrasa-kaffibæti
fæst alstaðar.