Morgunblaðið - 10.10.1936, Blaðsíða 4

4
MORGUN BLAÐlb
Laugardagur 10. okt. 1936.
KVEMPJÓÐIM 00 MEIAAILIM
Konuefnið.
Helga Sigurðardóttir:
víðlesnu arnerísku tímariti var
þessari þýðingarmiklu spurn-
ingu varpað fram: Hvernig stúlku
áttu að velja þjer fyrir konu?
Spurningunni svarar kímni-
skáldið ameríska O’Iíell á eftir-
farandi hátt:
Yeldu þjer fyrir konu stúlku,
sem getur lilegið dátt og innilega.
Ef hlátur stúlkunnar er þvingað-
ur og leiðinlegur, ræð jeg öllum
frá að biðja hennar!
*
Veldu þjer fyrir konu stúlku,
sem gerir sig ánægða með að sitja
í ódýru sæti í bíó, þegar ekki er
hægt að fá annað. Sú stúlka mun
ekki fárast yfir því, að efni þín
sjeu lítil, þó aðrir lifi í auðlegð.
*
Yeldu þjer ekki fyrir konu
stúlku, sem er stutt í spuna og
geðvond við sína nánustu, en
elskuleg og aðlaðandi við ókunn-
uga. Hafðu það í huga, að fyrst
um sinn ert þú aðeins „tilvon-
andi“. Bráðum verður þú líka einn
af þeim nánustu. Þá verður hún
eins við þig, eins og hún er nú
við þá.
*
Veldu þjer fyrir konu stvilkú,
sem ér eðlileg í framkomu og laus
við tildur og tilgerð. Gaktu að
minsta kosti ekki að eiga hana, ef
hún lætur þig bíða heillengi á
stefnumótsstaðnum, meðan hún er
að færa sig í „skartið", og snur-
fusa sig á alla lund. Hvernig held-
ur þú að slíkt verði til frambúðar?
ísaumaður telpukjóll.
Punt Ijósblátt eða sægrænt ull-
arefni væri tilvalið í þenna
smátelpu-kjól, sem er með ísaum-
uðu munstri. Seglin eru te-lit.
Skipsskrokkarnir gulbrúnir, en
strikin, á milli, geta verið gul eða
græn. í hálsinn er hnýtt silki- eða
ullarsnúru, með litlum skúfum.
M U N I Ð
---------að gott blettavat
tfæst með því að blanda sama
10 gr. hreinsaðri terpentínu o,
100 gr. af hoffmannsdropum.
Um innkaup og geymslu á kjöti tihetiarins.
Hvernig lambsskrokk er best Drýgra að kaupa heilan skrokk,
varið til matar. en e^r hendinni.
Allar hygnar húsmæður reyna
að gera sem best innkaup á alls-
konar matvöru, þegar tækifæri
býðst. Nú á þessum tíma, slátur-
tímanum, er tækifæri til að fá
bæði kjöt og aðrar sláturfjáraf-
urðir með vægara verði, heldur
en á öllum öðrum tíma ársins.
Þess vegna er ástæða fyrir hús-
mæðurnar að athuga það, að nota
meira af þessum ágætu fæðuefn-
um og kaupa svo mikið til vetr-
arforða, sem efni leyfa, og geyma
það á þann hátt, að það haldist
óskemt og sje lystugt, þegar
nota á.
Kjöt má salta, reykja, súrsa eða
sjóða niður, en í kaupstöðum er
kjötið mikið gejrmt í frystihús-
um.
Kjöt og aðrar sláturafurðir,
sem nú er völ á að fá í sláturtíð-
„Hvað á jeg að gera með heilan
skroklr í einu?“ En það er mis-
skilningur, því einn lítinn lambs-
skrokk er hægt að matbúa á
fjölda margan hátt. Hjer skiftir
aðallega máli að geta geymt kjöt-
ið á sem hagkvæmastan hátt til
vetrarins, svo gott sje að grípa til
þess síðar.
Jeg ræð því öllum húsmæðrum
til að kaupa einn eða fleiri heila
skrokka í einu.
Hangikjöt o. fl.
Einn lambsskrokkur er keypt-
ur, sem vegur 12 kg. og kostar
kr. 14,76, því kg. í heilum
skrokk kostar kr. 1,23, en sje
kjötið keypt niðurbrytjað, kost-
ar það kr. 1,36.
Hálsinn er skorinn af, og
sagað eftir endilöngum hryggn-
inn beinlaus.
Beinin og hálsinn er soðið, og
kjötið notað í kjötkássu, en
soðið er soðið niður í kjötkraft.
600 gr. salt.
t/2 tesk. saltpjetur.
4—5 matsk. sykur.
Þessu er blandað saman, og
er blandan mátuleg á 10—12
kg. af kjöti.
Nokkru af saltblöndunni er
nuddað innan í sárið á bógnum
og síðuna. Kjötið er vafið fast
saman í langa pylsu, þannig að
slagið komi utan um. Saumað
eins og rúllupylsa.
Kæfa og fleira.
í dag kaupir fyrirhyggju-
söm húsmóðir einn kjötskrokk.
Úr slögunum býr hún til tvær
rúllupylsur.
Annar bógurinn er hafður í
,,Frikasse“ með grænmeti-
Rifbein, allur hryggurinn,
hálsinn og bógurinn er sagað
smátt, og úr því er soðin
kæfa. Annað lærið er haft í
steik eða ,,karbonaði“ í sunnu-
dagsmatinn.
Hitt lærið er geymt á köldum
stað og haft í matinn á þriðju-
daginn, og úr nokkru af því er
búið til kjöt í káli, en úr dálitl-
um bita er búið til kjötdeig til
fimtudagsins.
Það er augljóst, hve mik-
ið sparast með því að kaupa
heilan skrokk og matreiða hann
þannig, heldur en að kaupa eitt
og eitt kg. smátt og sm-átt,
Kæfa.
5 kg. kjöt.
1*4 kg. mör.
3 laukar.
4—5 matsk. salt.
'ó tsk. pipar.
6 lárberjablöð.
]/2 tsk. allrahanda.
Kjötið er þvegið vel úr köldu
vatni, látið ofan í sjóðandi salt-
vatn. Vatnið verður að vera eins
lítið og hægt er.
Mörinn skorinn smátt og soð-
inn með, einnig lárberjablöðin.
Þegar beinin eru laus, er kjöt-
ið tekið upp úr og öll bein tekin
í burtu.
Kjötið, mörinn og laukurinn
er saxað einu sinni í söxunar-
vjel. Á meðan er soðið soðið vi,ð
hægan eld í hlemmlausum potti.
Soðið síað. Fitan veidd ofan af
og hún látin í kæfuna. Síðan
er kæfan hnoðuð og kreist með
höndunum, og krydduð eftir
smekk, sett í pottinn aftur og
Síðan er enn nokkru af salt-
blöndunni stráð á botn í bittu
eða bala. Kjötpylsurnar og
lærin eru nudduð vel utan með
blöndunni, lagt í ílát, og þar
yfir stráð því', sem eftir er. Bíði
þannig í 3—4 daga. Verður að
snúa kjötinu á hverjum degi.
Sje saltið ekki bráðið, er því
nuddað inn í kjötið smátt og
smátt. Seglgarn er vafið um
pylsurnar eins og rúllupylsu, og
kjötið reykt á venjulegan hátt.
Verður mjög gott og fallegt
hangikjöt úr frampartinum sje
þannig farið með það.
hituð. Það þarf stöðugt að
hræra í kæfunni á meðan.
Eigi kæfan að geymast, er
best að renna leirkrukkur inn-
an með tólg. Þar í er kæfan sett
sjóðandi heit og tólg rent yfir.
Best og vissast er að setja
kæfuna niður í niðursuðuglös
og sjóða glösin í vatni í'
klukkustund.
Hvað mikill mör fer í kæf-
una, fer eftir því, hvað kjötið
er feitt. Best er að hafa aðeins
lítið soð í kæfuna. Eigi kæfan
að geymast er hún söltuð
meira.
Rúllupylsa.
2 slög.
200 gr. mör.
30 gr, salt.
14 tsk. pipar.
14. tsk. saltpjetur.
2 laukar,
Best er að 2—3 rifbein fylgi
með slögunum. Beinin skorin í
burtu. Slögin hreinsuð og skorið
utan af þeim svo að þau vérSí
falleg í laginu. Laukurinn sax-
aður smátt og honum blandað
saman við í kryddið. Ein mat-
skeið kryddblöndu er nuddað
innan á slögin þar á raðað
mörnum í ræmum og kjötinu
sem skorið var utan af slögun-
um. Slögunum vafið fast saman
og gaffli stungið í miðjuna á
meðan verið er að sauma hana
saman. Það þarf að vera sterkt
seglgarn sem saumað er með.
Rúllupylsurnar eru geymdar
í saltpækli. Ennig má reykja
pylsurnar, eru þær þá saltaðar
fyrst í tvo til þrjá daga, og
síðan reyktar. Eru þær soðnar,
áður en þær eru borðaðar og
Ijett pressa sett á þær, á með-
an þær eru að kólna.
Þannig eru allar rúllupylsur
soðnar. Vefja þarf pylsurnar
með seglgarni áður en þær eru
soðnar.
inni, er mikið ódýrara en endra
nær. Auk þess er kjötið miklu
bragðbetra og næringarmeira nú
en á öðrum tíma árs.
Það er ódýrast og best að
kaupa heilan skrokk í einu. Þó
munu margar húsmæður, sem
fátt fólk hafa í heimili, segja:
um, lærið skorið af og hupp-
arnir látnir fylgja með fram-
partinum. Þá er skrokkurinn í
fjórum pörtum. Öll rifbeinin
eru skorin frá að innanverðu
með beittum hníf. Hryggurinn
skorinn í burtu, beinin skorin
úr bógnum. Nú er frampartur-
Nokkrir nýtísku hattar.
I. Topphúfa úr flaueli. II. Kollhár hattur með stórri pennafjöður.
III. Snotur derhúfa með broti í kollinum. IV. „Ræningjahattur11 með
háum uppmjóum kolli.
Vinsælastir eru nú filthattar með háum kollum, ýmist uppmjóum eða
breiðum, og eru þeir brotnir allavega, eftir því sem hverjum býður
við'að horfa, og hafa hlotið nafnið „ræningjahattar“. Margir hinna
nýju hatta eru þannig gerðir ,að þeir falla þjett að höfðinu eins og
hjálmur. Þykja þeir afbragðs hentugir og þægilegir í samanburði við
hina flötu „pönnuköku“-hatta, sem tíðkuðust í fyrra, en eru nú að
hverfa úr sögunni.
Ymsar máltíöir matar úr einum lambsskrokk.