Morgunblaðið - 31.08.1937, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ
3
Þriðjiidagur 31. ágúst 1937.
ATVINNA MORG
FÖLKS ERÍVEÐI.
Fyrst Finnur hefir
gefist upp, verða
aðrir að taka við.
Tvær undanfarnar Jjorskvertíðir hefir ver-
ið mokafli hjá Norðmönnum, en
feikna fiskitregða hjá okkur Islend-
HUNDRUÐ VERKA-
BISKUPSVIGSLAN
AÐ HÓLUM.
FRÁ FRJETTARITARA VORUM.
IIÓLUM í HJALTADAL.
hvert skifti sem hátíð er á Hólum, vek-
ur hún athygli um alt Norðurland.
Biskupsvígslan þar á sunnudaginn
var, hefir verið alment umræðuefni meðal ungra
og gamalla.
Þegar jeg lagSi frá náttstað til Hóla, baS telpa á þriSjá ári
íngum.
Nú skyldi fara saman á næstu vertíð, að mok-
afli verði hjá báðum, Norðmönnum og íslending-
um, eiga þá íslendingar að hætta að veiða á miðri
vertíð, til þess að fyrirbyggja verðfall á saitfisk-
inum?
ÞaS er þetta, sem átt hefir
sjer stað nú í sambandi við salt-
síldina, og það er þetta, sem
AlþýðublaSið lofar nú Finn
Jónsson fyrir.
Morgunbiaðið leyfði sjer að
benda á, að slík ráðstöfun kæmi
hart niður á íslensku verka-
fóiki, sem ætti lífsafkomu sína
undir þessum atvinnuvegi. Jafn
framt benti Morgunblaðið á,
að ef Sjálfstæðismenn hefðu
gert slíka ráðstöfun, myndi hún
áreiðanlega hafa verið talin
giæpur gagnvart verkafólkinu.
Bn alt er nú gott og blessað, að
dómi Alþýðubiaðsins, fyrst það
er alþýðu-,,vinurinn“ Finnur
Jónsson, sem fyrii'skipunina
gefur!
Aiþýðublaðið segir í gær, að
„síldarútgerðarmenn og síldar-
saltendur“ yfirleitt álíti ráð-
stöfun Finns sjálfsagða og
hyggilega. Blaðið hefði sjálf-
sagt einnig mátt bæta við síld-
arkaupendum, sem vafalaust
erp mjög þakklátir Finni.
En Alþýðublaðið gleymdi al-
veg að geta um ánægju verka-
fólksins. Skyldi hún ekki vera
eins almenn ánægjan, þeim
megin? Eða telur Alþýðublað-
ið það algert aukaatriði, að
mörg hundruð verkafólks, sem
atvinnu heíir við síldarsöltun,
verði svift atvinnu ?
*
Síldarútvegsnefnd hefir með
öllu gefist upp við að selja
meiri saltsíld en þegar er búið
að veiða, að undanskildum
nokkrum tunnum, sem vantar
upp í fyrirframsamninga. Þess
vegna auglýsti nefndin söltun-
arbannið í vikunni sem leið.
Af þessu leiðir, að ef lands-
menn ættu að sækja alt vit til
Finns Jónssonar og hans „sendi
herra“, viðvíkjandi öllu, er ð
síldarsöltun lýtur, þá væri allri
sölfun lokið hjer á landi nú. Þá
væri hundruð verkafólks á
heimleið úr verstöðvunum, þótt
síldin bíði í þykkum torfum
uppi»við landsteinaná.
Sem betur fer virðist svo sem
útgerðarmönnum ætli að takast
betur en Finni. Um það segir Al-
þýðublaðið á laugardag:
,.Síðan síldarútvegsnefnd aug-
lýsti stöðvun á síldarsöltun, liafa
saltendur komið til hennar með
sannanir ryrir því, að þeir geti
seit 5—6 þúsund tunnur til við-
bótar, og heldur því síldarsöltun
áfram“.
En live lengif Hve lengi fá
síldarútvegsmenn að selja síld og
iivaða frjálsræði hafa þeir í þessL
um efnum ? Getur ekki svo farið,
að Finnur komi strax á morgun
og segi, að nú sje nóg komið?
Vissulega má vænta slíks.
*
Mörg hundruð verkafólks eiga
nú alla sína lífsafkomu úiidir því’
að söltun síldar haldi áfram. Ekk
ert vit er 1 því, að láta dutlunga
Finns Jónssonar og „sendiherr-
ans“ í Póllandi ráða því, hvort
fólkið fær að halda sinni atvinnu
eða ekki. Þessir menn hafa gef-''
ist upp, og því verða aðrir —
þeim færari — að taka við.
Hjer er svo mikið í húfi, að
ekkert má láta ógert, til þess að
bjarga atvinnu verkafólksins.
Þessvegná verður nú þegar að
liefjast handa og fela hæfustu
mönnum að reyna að selja síld-
ina, hvar sem markað er fyrir
hana að fá.
Þar sem við liöfum fyrsta
flokks vöru upp á að bjóða, þarf
ekki að óttast samkepni Norð-
manna, sem aðeins iiafa annars
og þriðja flokks vöru, eða þaðan
af lakari.
SÍLDVEIÐIN
I FAXAFLÓA.
Sjö bátar komu með síld til
Akraness í gær og í fyrradag,
símar frjettaritari vor á Akra-
nesi.
Bátarnir* höfðu samtals 500
tunnur. Þar af voru 155 tn. fryst-
ar, 80 tn. saltaðar og 190 tunnur
fóru í bræðslu hjá verksmiðjuuni.
Alls hefir verksmiðjan nú feng
ið 350 mái, og verður það brætt
í dag. i
Nokkuð af síld hefir borist til
Keflavíkur undanfarna daga.
Síra Árni Sigurðsson er kom-
inn lieim úr sumarleyfi síuu.
mig að skilja kveðju til biskupsins.
Og þegar til Blönduós kom, mætti' jeg hálfáttræðri konu,
sem bað um að skila sömu kveðj
Hátíðisdag þenna bar upp á
sama dag sem mest hefir verið
umtalaður á þessu sumri, sjálf-
an höfuðdaginn. Skyldi þann
dag bregða til hins betra? eftir
erfiðleika sumarsins.
Þegar menn vöknuðu á
sunnudagsmorgun leit ekki þess
lega út að náttúran klæddi
landið í hátíðabúning. Dimmar
regnskúrir í fjalladölum, snjó-
jel í hæstu fjöllum. En þegar
við voru komin austur fyrir
Hjeraðsvötn um dagmálabil,
braust sól fram úr skýja-
þykkni og friðarbogi stóð yfir
hinum forna þingstað í Hegra-
nesi, þó dimt væri enn yfir
Hjaltadal.
Miklar byggingar blasa við,
er til Hóla kemur, og þó vekur
ekki síður athygli hinn uppvax
andi birkigróðurfrá skólastjóra
árum Sigurðar Sigurðssonar.
Er leið að hádegi fór að rofa
til sólar gegnum þykknið og
eyddi sólin skýjabökkunum, er
bólstraðir voru við fjallsbrúnir
beggja vegna dalsins.
Bílar þustu nú að staðnum,
stórir og smáir og varð brátt
mikill mannsöfnuður.
Mannmargt
að Hólum.
Athöfnin átti að hefjast kl.
1. En er klukkan var rúmlega
tólf fór fólk að safnast að
kirkjunhi. Hún var þó lokuð,
því þar var sörigæfing hin síð-
asta hjá söngflokki Páls Er-
lendssonar, bónda á Þrastastöð-
um, sem söng við vígsluna. —
Sagði mjer einn prestanna, að
sá viðbúnaður væri undir vígsl-
una að ungar stúlkur á Höfða-
strönd kynnu nú reiprennandi
latínu sálma vígslunnar.
Nú leið að tilsettum tíma.
Enn einu sinni var mannþröng
mikil við Hóladómkirkjudyr.
Þar sáust margir Akureyring-
ar, sem sýna vildu presti sínum
virðinu á þessum hans hátíðis-
degi. Á örskammri stund fylt-
ust öll sæti kirkjunnar eftir að
hún var opnuð, en meðhjálpari
kirkjunnar, Árni Sveinsson á
Kálfsstöðum, sá um að halda
auðum gangvegi inn kirkju-
gólfið fyrir væntanlega skrúð-
göngu prestanna, enda var
mannfjöldi svo mikill, að kirkj-
an rúmaði ekki alla. Voru frú-
ardyr kirkjunnar opnar meðan
á athöfninni stóð, og var margt
anna úti fyrir í kirkjugarðin-
um og hlustaði þar á ræður og
söng — enda var nú veður hið
besta.
FRAMH. Á SJÖTTTJ SÍÐIJ.
Gúð síldveiðí
síðan fyrir helgi.
Veður hefir verið hagstætt
á síldarmiðum síðan fyr
ir helgi or’ afli góður. Aðal-
lega hefir síldin veiðst við
Norðausturland, í Þistil-
firði, við Sljettu op; víðar.
LTm miðjan dag í gær biðu 44
skip á Siglufirði eftir löndun.
Var afli þeirra áætlaður 20 þús-
und mál.
Um helgina hafa verið saltaðar
rúmar 2 þúsund tunnur í Siglu-
firði, eingöngu reknetasíld.
Síld sást vaða í gær á Skaga-
firði.
A suimudaginn komu til Djúpu
víkur: Ólafur með 1500 mál,
Tryggvi gamli með 1700, Hann-
es ráðherra 2000 og Kári með full-
fermi.
Til Norðfjarðar kom í gær
Brimir með 1400 mál.
Maður hverfur
í Hrísey.
Maður týndist aðfaranótt síð-
astliðins sunnudags af vjel
bátnum Mjölnir, sem gei’ður er út
á reknetaveiðar frá Hrísey af
Skafta Sigurðssyni.
Maðurinn hjet Þorleifur Krist-
insson og var um tvítugt — fóst-
ursonur Ágústs Jónssonar og Rósu
Jónsdóttur frá Ystabæ í Hrísey.
Ekki vita menn hvernig slysið
hefir að höndum borið, því Þor-
leifur var einn á verði um nótt-
ina. Talið er að sjór liafi ekki
verið mikili. (FU)
Hinn nýi
vígslubiskup.
Friðrik J, Rafnar.
Uliið í
Drápuhlíð-
arfjalli.
HVAÐ o-etið þjer sagt
okkur um gullið í
Drápuhlíðarfjalli á Snæfells-
nesi, sem útvarpið var að
fræða okkur um á dögun-
um ? spyr tíðindamaður
MorRunblaðsins Friðrik Ól-
aísson skipherra.
Eins og kunnugt er, segir
Friðrik Olafsson, hefir því
oft verið baldið fram, að hjer á
landi væri guT 1 ög aðrir góð-
málmar í jörðu. IJafa og árinað
veifið verið gerðar rannsóknir
þar að iútandi, eins og sjest m.
a. af ritum Björns Kristjánsson-
ar fyrv. bankastjóra um gull og
fleiri málma á Austurlandi og
víðar.
Það er engum vafa bundið, að
hjer á landi eru víða málmar í
jörðu, eins og líka rannsóknir
liafa sýnt. En frani aÁ þessu lief-
ir víst hverga fundist svo
mikið af neinum málmum, að það
svaraði kostnaði að vinna þá úr
efnum þeim, sem þeir finnast í.
Og fullyrða má, að hvergi sje
hjer um að ræða æðar af hrein-
um málmi, nema þá í mjög smá-
um stíl.
Rannsóknirnar
á Snæfellsnesi.
Rannsóknir þær, sem gerðar
hafa verið á Snæfellsnesi í sum-
ar, eru aðeins tilraun, svipaðar
þeim, sem áður liafa verið gerð-
ar hjer á landi, segir Friðrik Ói-
afsson ennfremur.
Með rannsóknunum er ætlunin,
að fá úr því skorið, hvort borgi
sig að vinna hjer málma úr jörðu.
með þeim tækjum, sem nú er völ
á til slíkrar framleiðslu.
Úr Drápuhlíðarfjalli hafa öft
áður verið tekin sýnishorn til rann
sóknar. I sumum sýnishornunum
hefir fundist gullvottur, en ennþá
hvorki það mikið nje samfelt, að
svara myndi kostnaði að vinna
það.
Hinsvegar hefir nú verið und-
irbúin ítarlegri rannsókn á þessu
svæði en áður hefir farið fram,
FRAMII. Á SJÖTTIJ SÍÐU.