Morgunblaðið - 03.11.1937, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 3. nóv. 1937.
Lfsa I Undralandi
barnabókin heimsfræga, er
nú komin út á íslensku. —
|!Lísa í Undralandi “
er prýdd fjölda skemtilegra
mynda.
Lísa í Undralandi
er bókin sem ekkert
barn gleymir, sem
lesið hefir.
Lísa í Undralandi
er bókin sem allir
foreldrar gefa börn-
um sínum.
C AC AO.
Sjerstaklega góð tegund.
Sig. Þ. Skfaldberg.
(Heildsalan).
Anglýsing
um
dfáttarvexii.
Samkvæmt ákvæðum 45. gr. iaga nr. 6, 9. jan.
1935 og úrskurði samkvæmt tjeðri lagagrein
falla dráttarvextir á allan tekju- og eignar-
skatt, sem fjell í gjalddaga á manntalsþingi
Reykjavíkur 31. ágúst 1937 og ekki hefir ver-
ið greiddur í síðasta lagi HINN 9. NÓVEM-
BER NÆSTKOMANDI. Á það, sem greitt
verður eftir þann dag, falla dráttarvextir frá
31. ágúst 1937 að telja.
Þetta er birt til leiðbeiningar öllum þeim, sem
hlut eiga að máli.
Tollstjórinn í Reykjavík, 30. oktbr. 1937.
Jón Hermanmson.
Munið eftir góðn
HreinS'kerlunu
Altaris
Ljósakrónu
Antik
Skraut
Jóla
Kubbar
Rjúpur
kaupum við hæsta verði.
Eggert Kristjánsson & Co
Sími 1400.
Aukagjald fyrir af-
greiðslur lyfjabúða
ð næturþeli
Rennur í styrktarsjóð
lyfjasveina
Reykjavík er engiu stórborg.
Menn eru kumpánlegir og taka
allri gamansemi góðlátlega, eins
og fólk á fjölmennu heimili, sem
eiginlega á að þekkjast, og þola
samverunnar smáagnúa.
Þessvegna er það t. d. að næt-
urverðir lyfjabúðanna rjúka ekki
upp á nef sjer þegar hringt er á
dyrabjöllu lyfjabúðanna um miðj-
ar nætur og þar eru komnir ein-
hverjir menn í sólskinsskapi til
þess að „kjafta við“ næturverðina
og bjóða þeim upp á að hafa ofan
af fyrir þeim í einvernnni. Þess-
ir menn halda auðsjáanlega, að
lyfjasveinar apótekanna bíði alla
nóttina eftir því að einbver komi
til að ónáða þá.
Bn þetta er hinn mesti misskiln
ingur. Því þó þannig sje hagað til,
að almenningur geti fengið keypt
nauðsynleg lyf á næturþeli, þá er
alls ekki tilætlunin sú, að lyfja-
búðirnar sjeu opnar, til þess að
menn geti keypt þar piparmyntn-
dósir eða tanncrem. Lyfjasvein-
arnir eiga að geta hvílt sig og
sofið, nema þegar einhver þarf á
lyfjaafgreiðslu að halda, þá gegna
þeir skyldu sinni hvenær sem er.
En það er ekki nema eðlilegt að
þeim sje farið að leiðast allar ó-
þarfa næturhringingarnar, þegar
þeir eru reknir á fætur algerlega
að þarflausu, og þeir ónáðaðir með
einlægum meira og minna idíót-
iskum spurningum og kjaftavaðli.
Þessvegna hafa þeir lengi ámálg
að það, að greiða skyldi auka-
gjald fyrir afgreiðslu á nætur-
þeli. Og nú hafa þeir fengið þá
ósk sína uppfylta.
í nýútkominni Lyfjaverðskrá,
útgefinni af heilbrigðismálaráðu-
neytinu 30. október 1937, er svo-
hljóðandi grein:
„Ef leitað er eftir afgreiðslu
lyfja eða lyfjavarnings að nóttu
til (milli kl. 20 og kl. 8), er lyf-
sala heimilt að taka 50 aura auka-
gjald fyrir afgreiðsluna, nema um
afgreiðslu gegn nýjum lyfseðlum
sje að ræða, enda hafi læknir rit-
að á hann fyrirskipun þar að lút-
andi (t. d. nocte). Gjald þetta
renni í styrktarsjóð lyfjasveina
(dánarsjóð Emil Tvedes) og sje
viðtakendum lyfjanna afhent
kvittun fyrir viðtöku gjaldsins“.
Þessi grein er fram komin fyrir
eindregin tilmæli Lyffræðingafje-
lags íslands í þeim tilgangi að
draga úr óhæfilegri misnotknn
næturvakta lyfjabúðanna, og er
hjer með vaV 'dmenn-
ings á þi
A þr • þeir, sem
vaktir eru upp að óþörfu, ánægj-
una af því að vita, að þeir hafa
gert stjettarhræðrum sínum gagn,
kannske kemur þetta gjald þeim
sjálfum að notum seiru.a í lífinu.
Og þeir sem hringja að óþörfu,
verða að gf.ra svo vel og borga
úessa 50 aura í styrktarsjóð lyfja-
sveiua.
YERKFALLIÐ
Á AKUREYRI.
FBAMH, AF ÞJUÐIU 8ÍÐU.
gert ráð fyrir að vinnutími verði
nt.yttur í 8 eða 7 klst. úr 9 klst.
Daginn eftir að mjer var send-
nr taxti þessi, var mjer tilkynt
brjeflega, að ef ekki væri gengið
að hinum nýja taxta, fyrir 1. nóv.,
þá myndi Alþýðusamband fslands
gangast fyrir vinnustöðvun.
Mánaðarkaup var borgað út um
mánaðmótin eins og venjulega. Og
á mánudaginn 1. nóvember kom
alt fólk til vinnu eins og áður
og bar ekkert til tíðinda. En
þann dag hafði jeg njósnir af því
að stöðva ætti vinnn hjá okkur á
þriðjudagsmorgun. Jeg fór því í
verksmiðjuna við annan mann,
nokkru áður en vinnutími bvrjaði,
eða kl. 61/2-
Nokkru síðar kom þangað hóp-
ur manna. Gengu þeir í fylkingn
og var Jón Sigurðsson meðal fyr-
irliðanna. Voru þeir nokkuð há-
værir og æptu einskonar heróp
er þeir nálguðust verkismiðjuna.
Alls hafa þeir verið um 40. Ekkert
har þar á verkafólki, sem við
verksmiðjuna vinnur.
Aðkomumenn þessir skiftu sjer
í hópa og tóku hóparnir sjer stöðu
við dyr verksmiðjunnar.
Er verksmiðjufólkið kom þang-
að til vinnu sinnar, á tilsettum
tíma, vörnuðu aðkomumenn þeim
inngöngu í verkjsmiðjuna.
Sagði jeg þá við verkafólkið,
segir J. Þ., að ekki væri annað
fyrir það að gera. en að snúa heim
til sín við svo búið, því ekki væri
til neins að efna hjer til ryskinga.
Síðan hafa „verkfallsverðir“
verið við verksmiðjuna, 5—10 í
einu, og eru verðirnir þar 3 klst.
í senn. En að þeim tíma liðnum
koma aðrir og leysa þá af hólmi.
— Hve margt af verkafólki
verksmiðjunnar mun vera í verka-
lýðsfjelaginu Iðju?
— Það munu vera um 40 manns
af þetssum 120 sem í verksmiðj-
unni starfa.
*
Eftir því sem Alþýðublaðið
skýrði frá í gær hefir forstjóri
S. í. S., Sigurður Kristinsson, látið
framkvæmdastjóra Alþýðusam-
bandsins vita, að stjórn Sam-
bandsins væri tilbúin að taka upp
samninga um málið.
En frá því var skýrt í útvarp-
inu í gær, að stjórn Alþýðusam-
bandsins óskaði eftir að samning-
ar færu fram á Akureyri.
LEÐURGERÐIN.
FRAMH. AF FIMTU SÍÐTJ.
aðeins útlend leður. En nú erum
við farin að nota íslenslr skinn og
húðir. Höfum við komist að þeirri
niðurstöðu, að í þær vörr'-, sem
á annað borð er hægt að nota
íslensk skinn, eru þau betri en
hin xitlendu. Ætti að mega taka
að mestu leyti fyrir innflutning á
erlendu leðri í þær vörutegundir
sem við framleiðum.
Næsta tilraun okkar með not á
íslenskri efnivöru verður sú, að
reyna að nota steinbítsroð í töskur
o. þessh. Rje jeg ekki betur en
það eigi að geta tekist.
Yið framleiðslu á vörum okl
vinna nú 8 manns.
ÁFENGISEITRUNIN
Á AKRANESL
FRAMH. AF ÞRIÐJU SÉÐU.
daginn 27. f. m. Hæstirjettiir
sýknaði alla hina ákærðu.
í forsendum dóms Hæstarjetter
segir m. a.:
„Svo sem í hinum áfrýjaða dómi
segir, stóðu hinir ákærðu Her-
skind og Stefán fyrir því, aS
Efnagerð Reykjavíkur h.f. tók a3
framleiða hárvötn og ilmvötn úr
methylalkohóli á árinu 1932. Ekki
voru þá í lögum eða reglugerð-
um ákvæði, er legðu hann við þrí
að nota methylalkohol í hárvötn
og ilmvötn, enda voru þá í um-
ferð hjer á landi erlend hárvötn,
sem höfðu eitthvað af methyl-
alkoholi inni að halda, og sam-
kvæmt yfirlýsingu Lyffræðinga-
fjelags Islands var þá selt methyl-
alkohol í lyfjabúðum í handkaup-
um án þess að á glösin væri sett
önnur aðvörun en beitið methyl-
alkohol. Eftir að farið var að nota
methylalkohol í hárvötn og ilm-
vötn Efnagerðarinnar, ljetu hinir
ákærðu Herskind og Stefán í var-
úðarskyni selja hárvötn í svo-
nefndum dropaglösum. Glösum
þessum verður að hvolfa og þau
verður að hrista til þess að ná úr
þeim vökvanum. Blasir þá hotn
glasanna við, en á hann ljetu hin-
ir ákærðu letra: „Lífshættulegt ef
drukkið er“. IJm aðrar aðvaran-
ir af hálfu liinna ákærðu til kaup-
enda hárvatnanna er ekki sann-
að. Voru þvínæst hárvötn þessi og
ilmvötn seld frá því á árinu 1932
og þangað til síðla í október
1934, án þess að mein hafi hlot-
ist, svo vitað sje, af notkun þeirra,
fyr en andlát þeirra Skafta og
Jóns bar að höndum, enda var þá
fyrst hreyft athugasemdum af
hálfu stjórnarvaldanna við sölu
hárvatna og ilmvatna þessara.
Samkvæmt þessu þykir ekki sann-
að í málinu, að notkun hárvatn-
anna og ilmvatnanna sje hættu-
leg, ef farið er með þau á tilætl-
aðan hátt, og verða hinir ákærðu
Hers’ 'ud og Stefán þessvegna
ekki . emdir fyrir brot gegn 292.
gr. hegningarlagaima. Þá verður
heldur ekki með tilVísun til fram-
angreindra atriða álitið, að hinir
ákærðn Herskind og Stefán hafi
vanrækt aðvörunarskyldu sína,
þegar þeir hófu notkim methyl-
alkohoLs við framleiðslu hárvatna
og ilmvatna Efnagerðarinnar og
þykir þessvegna einnig bera að
sýkna þá af ákæru fyrir hrot
gegn 200. gr. hegningarlaganna“.
Ennfr. segir í forsendunum:
„Með því að ekki var af hálfu
stjómarvaldanna lagt bann við
sölu hárvatns þessa, þegar atvik
málsins gerðust, með því ennfrem-
ur að ekki er sannað, að Skafti
h( hafi verið ölvaður, þegar
hárvrttnskaupin fóru fram, og með
því loks að Skafti hafði að því
er i verður, aðstöðu til að
ga. úr skugga um, að hárvatn-
ið Eau de Cologne væri óhæft til
drykkjar, en um mögulegá hættu
af Oolga ‘,s aft.er shave verður að
teija að p.i hafi verið alveg • t,
þá 1 kir ekki fullyrðandi, aó á-
kær* Olafur Frímann og Jón
Ha. msson hafi framið í sam-
lia. .i við afgreiðslu hárvatnanna
slíka vanrækslu. að varða eig' þá
gu eftir 0 gr. L o ..gar-
a. Ber , 5 sýkiia þá af
u rjettvíaii, nn .' í málinu“.