Morgunblaðið - 03.11.1937, Blaðsíða 8

MORGTJNBLAÐIÐ
Miðvikudaffur 3. nóv. 1937.
S
JfouflS&OfMU
Barnabrjefsefni með mynd-
um í möppum eru nýkomin.
Bókaversl. Sigurðar Kristjáns-
sonar, Bankastræti 3.
Shirley Temple. Hafið þið
sjeð nýju, fallegu kortin af
henni Shirley? Þau fást í Bóka-
verslun Sigurðar Kristjánsson-
ar, Bankastræti 3.
Brjefsefni með sigli. Ný gerð
af brjefsefnum, sem aldrei hef-
ir sjest hjer áður, er nýkomin
í Bókaverslun Sigurðar Krist-
jánssonar, Bankastræti 3.
Kaupum mjólkurflöskur og
allar aðrar flöskur. Versl.
Grettisgötu 45 (Grettir).
'TOiícF vruAau/nh/^lÁ/nii,
Vjelareimar fást beatar hjá
’oulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
erði og sel útlend. Gísli Sig-
rbjðmsson, Lækjartorgi 1. —
ínið 1—4.
Niðursuðudósir með smeltu
loki (þýskt patent) fást af öll-
um stærðum hjá Guðmundi
Breiðfjörð, Laufásveg 4.
Kaupum allskonar flöskur
og glös næstu daga í búðinni
Bergstaðastræti 10, kl. 2—5. j "Kjötfar» og fiskfars, heima-
Fallegir haustfrakkar og tilbúið, fæst daglega á Frí-
vetrarkápur kvenna, nýasta ^ kirkjuvegi 3. Sími 3227. Sent
tíska. Verslun Kristínar Sig- heim.
urðardóttur, Laugaveg 20 A.
Smokingföt á meðalmann,
lítið notuð, úr besta efni, til,
sölu. Uppl. Hringbraut 173.
Ljósakróna, ný, til sölu með
tækifærisverði. Uppl. Hring-
braut 173.
Kjötbúðin, Njálsgötu 23. —
Nýtt folaldakjöt í buff 1 kr.
1/2 kg. Gullasch 90 au. y2 kg.
Bjúgu 75 au. I/2 kg. Saltað
hestakjöt 50 aura y2 kg. —
Sími 3664.
Satin í mörgum litum ný-
komið. Saumastofan Lækjar-
götu 4.
Nýkomin ullarkjólatau í
mörgum litum. Saumastofan
Lækjargötu 4.
ÚTSALA á skemtibókum!
Ættarskömm, Heiðabúi, Violanta,
Ofjarl samsærismanna, Græna-
hafseyjan, Flóttamenn, Tvífarinn,
100 úrvals ferskeytlur og margar
fleiri skemtibækur eru seldar með
gjafverði á FRAKKASTÍG 24. —
^snpi gamlan kopar. Vald.
*oah«en, Klapparstíg 29.

1000—1200 kr. lán fæst gegn
því, að veitt sje atvinna. Tilboð
merkt „D“ sendist Morgun-
blaðinu.
Geng í hús, legg og krulla
hár. Sími 4153, kl. 10—1.
Sokkaviðgerðin, Hafnarstræti
19, gerir við kvensokka, stopp-
ar í dúka, rúmföt o. fl. Fljót af-
greiðsla. Sími 2799.
Fjölritun og vjelritun. Friede
Pálsdóttir, Tjarnargötu 24. —
Sími 2250.
yK&ttó&X'
Dönsku og ensku kennir Inga
L. Lárusdóttir, Hverfisgötu 21,
austurdyr uppi.
Iráðherratíð Jónasar Jónssonar
hittust einu sinni tveir Reyk-
víkingar að morgni dags suður
við Tjörn. Þetta var að sumar-
lagi og veður var einstaklega gott.
Þeir töluðu fyrst um daginn og
veginn og stjórnmálaástandið.
Báðir voru sammála um að illa
væri stjórnað og mikil eyðsla og
bruðl á ríkisfje.
Altí einu segir ánnar:
— Mikið er nú veðrið annars
gott. Ætli það væri svona gott,
ef hann Jónas rjeði því?
— Ó, blessaður vertu, svafraði
hinn. Hann væri sjálfsagt: búinn
með það.
* I
Menn geta dáið af gleði ekki
síður en sorg. Um daginn
andaðist í Frakklandi kona nokk-
ur af eintómu meðlæti í lífinu. ,
Dag nokkurn fjekk hún til-1
kynningu um að hún hefði unn- ‘
ið 50 þús. franka í happdrættinu.
Hún fjell í öngvit er henni barst
frjettin, og andaðist skömmu síð-
ar af hjartaslagi.
En það var ekki eingöngu vegna
þessara 50 þúsund franka, sem
hún Ijet lífið. Á fjórum mánuð-
um liafði hún þrisvar sinnum unn- ,
ið þrjá stóra vinninga í happ-
drættinu. Fyrst vann hún 100
þúsund franka og síðan aftur
aðra 100 þúsund franka. Hinir
síðustu 50 þúsund frankar voru ;
bara dropinn, sem fylti mælir-'
inn1 !
H-
Síra Anderson Jardine, prestur-'
inn sem gaf frú Simpson og ;
hertogann af Windsor saman í
hjónaband, hefir verið mesti óláns
fugl síðan. Eins og menn eflaust
muna var mikið veður gert úr
því, að hann skyldi óhlýðnast
boði biskupsins og gifta hertog-
ann. Sr. Jardine var boðið til
Ameríku í fyrirlestraferð og all-
ar líkur bentu til, að hann mundi
græða mikla peninga. En þeg-
ar presturinn kom til Ameríku
voru hinir nýjungagjörnu Ame-
ríkumenn búnir að gleyma honum
og enginn vildi sækja fyrirlestra
hans, og síra Jardine fór aftur
til Englands. Þegar heim kom
voru sólcnarbörn hans einnig orð-
in afhuga honum, svo nú er síra
Jardine aftur á leið til Ameríku.
Hann hefir fengið stöðu við kirkju
eina í Bowery-hverfinu í New
York. Hin nýju sóknarbörn hans
eru hættulegustu glæpamenn stór-
borgarinnar og síra Jardine fær
það erfiða hlutverk að snúa þeim
til rjetts lífernis.
i *
Öll helstu vátryggingarfjelög í
London hafa skrifstofur sínar við
götuna Lombard Streeti. í mörg
ár hefir varla verið hægt að vinna
á skrifstofunum fyrir skarkala1
og hristingi, sem stafar af um-
ferðinni. Nú á að ráða bót á
þessu með því að „klæða“ götuna
alla með togleðri. Þetta verður
fyrsta togleðursgatan í London,
en vonast er eftir því, að þessi
nýjung gefist svo vel, að það
verði ekki sú síðasta.
*
Tískuverslanir í Berlín hafa nú
sett á markaðinn nýja kven-
hatta, sem nefnast Mussolini-
hattar. Hugmyndina fengU; tísku-
verslanirnar er Mussolini var á
ferð í Berlín á dögunum.
H
Flugvjelasjerfræðingum Junk-
ers verksmiðjanna hefir tekist að
smíða nýja tegund af farþega-
flugvjelum, sem svífa algerlega
hljóðlaust um í loftinu. Vjela-
skröltið er að mestu kæft meði
gúmmíeinangrun.
*
Ibúar Bandaríkjanna eyddu síð-
astliðið ár sex miljörðum dollara
í skemtanir, það svarar til 50
dollurum á hvert mannsbarn. I
sömu skýrslum, sem segja frá.
þessu, er þess getið, að kvik-
myndahúsin hafi grætt 17 sinn-
um meira fje en leikhúsin.
H
í hjeraðinu, Sussex á Englandf
hjelt kona nokkur 93 ára afmæl—
isdag sinn hátíðlegan nýlega. Hún
má vera ánægð með lífsstarfið, því
183 afkomendur hennar komu til'
að óska henni til hamingju.
H
— Að fara snemma að hátta er-
fyrsta skilyrðið fyrir góðri heilsu.
— Jeg skil það ekki. Jeg fór-
að hátta kl. 7 í morgun og' mjer
hefir sjaldan liðið ver.
ÍUC&yniibrujav
Geymum öll reiðhjól ókeyp—
is yfir veturinn, sem á að gera
upp fyrir sumarið. Reiðhjóla-
Verkstæðið „Baldur“,, Lauga-
veg 28.
Friggbónið fína, er bæjarma
besta bón.
Slysavarnafjelagið, skrifstofa
Hafnarhúsinu við Geirsgötu.
Seld minningarkort, tekið móti
gjöfum, áheitum. árstillögum
m. m.
m
NILS NILSSON:
FÓLKIÐ A MÝRI 77.
Hann reikaði áfram, án þess að finna nokkurn frið
í sálu sinni. Öll íöngun til þess að heimsækja Selmu
var horfin. Lífið var einskis virði lengur, fyrst hann
fjekk ekki Mýri. Og nú iðraðist hann innilega eftir
að hafa minst á þetta við móður sína aftur. En hann
hafði ekki getað stilt sig um það. Hann ætlaði sjer að
berjast til þrautar. Hann gat ekki gefið upp alla von
enn.
Eftir að hafa reikað um í myrkrinu um stund, hjelt
hann heim að bænum. Hann læddist yfir hlaðið og
gægðist inn um baðstofugluggann. Hann kom auga á
móður sína, sem gekk um gólf, hnuggin á svip. Hann
fann til mikillar samúðar með henni — þangað til
hann mundi, að það var Hugo, sem hún va hnuggin
yfir. Þá varð hann bæði sár og reiður. Hann læddist inn
í herbergi sitt flýtti sjer að hátta og reyndi að leita
gleymsku í svefni. En það leið langur tími, þangað til
hann að lokum sofnaði.
Aldrei á sefi sinni hafði Lena verið eins einmana og
þessa nótt, er hún vakti eftir Hugo. Hún ímyndaði sjer
alla mögulega skelfilega atburði, er gætu: hafa komið
fyrir. , Ef til vill hafði hann orðið veikur og lá ein-
hversstaðar úti á víðavangi hjálparvana. Það gat líka
verið, að einhver hefði ráðist á hann 0g rænt hann.
Eða var það hugsandi, að hann hefði eytt peningunum
í vín? Sú hugsun kvaldi hana mest af öllu. En hún
vildi ekki trúa því um Hugo, sem hafði svo margsinnis
sagt: — J^g skal aldrei bregðast þjer, mamma.
Hún var reið við Anton fyrir það að hafa minst á
það enn einu sinni, að fá jörðina. Að vísu: þótti henni
að nokkru leyti vænt um það, hve mjög hann unni
æskuheimili sínu. En henni ofbauð, hve hatursfullur
hann var í garð Hugos. Hún reyndi að hugsa sjer fram-
tíðina, án þess að hún hefði yfirráðin á Mýri. En eins
og endranær sá hún þá móður sína fyrir sjer og hvern-
ig henni leið hjá syni sínum. Nei, alt annað var betra
en það! Þá var betra að þola söknuðinn, er börnin
færu að heiman hvert af öðru. Hún hefði gjarna viljað
segja Anton, hvernig henni var innanbrjósts, er hún
hugsaði til þess að fara í hornið. En það gat hún
ekki einu sinni. Það var tilfinningarmál, sem hún gat
ekki talað um við aðra. Það voru til þeir hlutir, sem
maður gat ekki minst á við nokkra manneskju. Hún
skildi nú, að það var einmitt þess vegna sem hún var
svo einmana. Þessa nótt varð henni ljóst, að hún hafði
eiginlega altaf verið hræðilega einmana, þrátt fyrir
eiginmann og börn, þrátt fyrir líf og starfandi fólk
alt í kringum hana. Það var eins og hún gæti ekki af-
borið einveruna lengur. Það var þungbært, að börnin
brugðust henni svona hvert af öðru.
Lena sofnaði að lokum út frá hinum»ömurlegu
hugsunum.
Hún hrökk upp við það að klukkan sló 4. Það
fyrsta, sem henni datt í hug, var það, hvort Hugo
væri kominn. Hversvegna hafði hann þá ekki komið til
hennar, til þess að skila peningunum? Nei, hann hafði
sjálfsagt orðið fyrir einhverju slysi og var ókominn
ennþá.
Skjálfandi af angist og kulda staulaðist hún á fætur,
til þess að gæta að því, hvort Hugo væri kominn heim.
Hún kveikti á litlu ljóskeri og gekk rösklega út að
vinnumannaherberginu, hratt hurðinni opinni og gekk
inn. Hún lýsti um herbergið. Rúm Hugos var autt, en
Sveinn svaf vært í sínu rúmi.
Tárin komu fram í augun á henni af vonbrigðum
og hún læddist út aftur með ljóskerið í hendinni.
Þegar hún kom inn í baðstofu aftur flaug henni í
hug, að best væri, að hún færi sjálf af stað til Eket,
þar sem markaðurinn var haldinn, til þess að leita að
Hugo. Hann var þó sonur hennar, fyrsta barnið henn-
ar, sem hafði veitt henni margar gleðistundir. Núi
þurfti hann hennar ef til vill með.
Stundarfjórðungi síðar var hún tilbúin að leggja af
stað og fór inn til Antons, vakti hann og bað hann að
hafa til hest og vagn fyrir sig. Hann neitaði fyrst, en
móðir hans var svo áköf, að hann Ijet tilleiðast að
lokum.
Klukkan var orðin 5, þegar Lena ók af stað til Ek-
et. Það var dimt úti og kalt og rigningarþoka hvíldi;
yfir öllu.
Eftir hálftíma akstur kom Lena að kránni í Eket..
Hún þóttist sannfærð um, að Hugo væri þar, og var-
hrædd um, að hann væri veikur og þyrfti á hennar
hjálp að halda. Lena batt hestinn við hliðið og flýttii
sjer heim að húsinu og hringdi dyrabjöllunni.
Að vörmu spori var ljós kveikt í húsinu og ungr
stúlka, svefnleg á svip, opnaði hurðina. Hún horfði
undrandi á Lenu, :sem var mjög æst á svip, og spurði::
— Hvers óskar frúin?
Lena var svo móð, að hún gat varla koinið upp
nokkru orði. En að lokum stamaði hún þó upp ernid-
inu.
Dauft bros færðist yfir andlit stúlkunnar og hún
sagði, að Hugo gisti á kránni um nóttina. Hann væri
áreiðanlega í fasta svefni, honum hefði ekki liðið sem;
best um kvöldið, þegar hann hefði farið að hátta..
— Þetta datt mjer í hug, að hann hefði orðið veik-
ur! En hversvegna senduð þið ekki eftir mjer? Jeg
hefi ekki getað sofið í nótt af angist, sagði Lena.
Stúlkan sagði henni þá, að engin hætta hefði veriö
á ferðum. Maðurinn hefði aðeins verið ölvaður.
Reiðiglampa brá fyrir í auguin Lenu. Hann liafði
þá drukkið sig ölvaðan meðan hún vakti eftir honum
milli vonar og ótta. Hinar viðkvæmu tilfinningar fyr-