Morgunblaðið - 15.10.1938, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 15. okt. 1938.
Kvað ð jeg að hafa I
sunnudagsmatinn ?
FJÖREFNI. í rófum er B-fjörefni og nokkuð af C í gul-
um og: rauðum rófum. J>essi fjörefni eru og í lauk og er hann
því mjög hollur. í salatkáli er gnægð C og D og málmsalta.
Er þvf afarholt. f hvítkáli og rauðkáli eru C, E og D og ýmis
máhnsölt. Sama á við um blómkál og flp"tar káltegundir. Við
suðu eða geymslu rýrna f jörefnin, kill munur á '
gildi grænmetis hvort það er nýt
Pantið mafinn fímanlega.
oooooooooooooooooc
? . X
t
: :Dvamm«tangaf
saltkfötið
ý I
T I
% i
:: í V4. og % tunnum kem- f
ur bráðlegra.
Trippakjöt
% 1
- ►
4 >
4 ►
4 ►
kemur á næstunni.
1 i
1 Jón Mathiesen,
:: Símar: 9101, 9102, 9301. |
11
i l
Hangikjöt 1
5a!tkjöt |
Ný framleiðsla.
S
Kjötbúðín |
Týsgötu 1. Sími 4685. 1
innimnmiiiuuiiuiiiiiuiiiiiintuuimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiuiiiiiuHmiiiiiiiuiiuiiiiiiiimrH
Beslu
natarkaupin
til vetrarins.

Nýtt Tryppakjöt
Nýtt
Alikáltakjöt
Nýtt saltkjöt
Kálfakótelíettui
Soðin Svið
Hangikjðt
0
;Kjöt & Fískur;
Síraar 3828 og 4764.
óooooooooooooooooö
oooooooooooooooooo
Nautakjöt
Dilkakjoð
Mör Liffur
Hjörtu
SUungur
Nordalsfshús
Sími 3007.
1 öooooooooooooooooo
| Ur daglega lífinu
fæst í dag í
I SKJALDBORG
(við Skúlagötu). Sími 1504.
3 3
aanmiiiUHUuuiuiuuimiiiiuuuiiuuiiHiiuuHUiiHHUiuHimuuiUHHUiHUHHHimiiiHuuiiiHHiinmuiiiiimiuiiiiiimiuniii
KIBIN,
Baldursgötu 14.
Símar 3073 og 3147.
ó . I
Gulrætnr. Gulrófnr. Dvífkál.
Tómafar. Kartöflur.
Ovtar. Rækjur. Gaffalbltar.
Krækllngur. Sjólax. Síld,
H. P. Sósa. Worchestsr. Maggfl.
Harðflskur, Riklingur.
iimifiHBiniiiimHKiniiimiuiiuiiiiiiitmunmiimDuimiinni
3 ** *v T 8
I Lflffur, HJörtu |
I og Svið. |
I Nýtt dilkakjöt í smásöln ©g |
heilum skrokkum.
Jóh, Jóhannsson |
Grnndarstíg 2. Sími 4131. j§
5 í‘" g
luiiiumiiuimiiiHiiimHitmiiitfliiMnttmiiiiinHiiniiuuiuur
50
; diV
nm
Torgsala
við Hótel Heklu. Blóm og græn-
meti. Kartöflur 5 kg. á 1.25. Róf-
ur 5 kg. á 90 aura. Mikið af af-
skornum blómurr .
Torgsala við Steinbryggjuria.
Hvítkál mjög ódýrt. — Fleira
grænmeti. Blóm.
„Nú er jeg að fara heim“, sag'ði
Theodoras Bieliackinas, er jeg hitti
hann hjer um kvöldið, og kendi sakn-
aðar í rómnum. Hann hefir stundaö
íslenskunám við Háskólann. Hann er
Lithaui, hefir verið hjer að þessu sinni
í 20 mánuðij en komið hingað áður til
styttri dvalar. Hann hefir farið víða
og kann ýms tungumál. íslensku talar
hann stórlýtalaust.
Hvenær fóruð þjer að tala íslensku?
Það kom nú svona smátt og smátt.
í fyrsta skifti, sem jeg kom hingað
var jeg hjer í hálfan mánuð. Þá talaði
jeg ekki orð í íslensku. Svo þegar jeg
kom aftur, þá var jeg búinn að vera
hjer í viku er jeg var að dansa við
stúlku norður á hótel Akureyri. Þá
byrjaði jeg aS tala við hana íslensku.
Hún fór þá að tala öll ósköp og jeg
svaraði já, já. Þá varð hún alveg hissa.
Jeg hefi víst ekki átt að játa því, sem
hún sagSi, en jeg skildi það ekki.
★
Mjer hefir liðið vel á íslandi —
hvergi betur, nema þá heima. Jeg hefi
alstaðar mætt hjálpfýsi og kurteisi,
aldrei sjeð ókurteisan íslending, nema
undir áhrifum víns.
Jeg var á Siglufirði í sumar. Sá
staður er öllum öSrum stoðum ólíkur
á íslandi, og þó víSar væri leitað. Jeg
talaði við marga erlenda menn þar,
sem víða höfSu farið. Þeir voru á sama
máli og jeg. Siglufjörður er sjerstæður
í veröldinni.
★
Að sjá t. d. alt fjaðrafokið, þegar
strákar fara á hjólum um götumar,
kasta steinum- xipp í glugga og hrópa:
Síld. ESa þegar niaður er á dansleik
þar, og dömumar dansa í silkikjólum,
svo kemur strákur í dymar og segir:
Síld! og um leið á hvaSa ,,,þláni“ hún
er. Þá þjóta þær dansklímidu úr fapg-
inu á „kavalleranum" éins óg fætur
toga til áð hafa fataskifti og eru
komnar eftir andartak í fullum „síld-
argalla" niður á sitt plan.
Eða sjá hvernig kvenfólk getur ráfi-
ist á karlmenn þar, þegar ósamlyndið
blossar upp, ekki með því að æpa óg
klóra, eins og annars staðar viðgengst
. í heiminum. Á Siglufirði, sá jeg stúlk-
ur gefa karlmönnum svo vel útilátin
kjaftshögg, hnefahögg, eins og „boks-
arar“ nota, að manni rann til rifja
báglegt ástand karlmannsins.
★
En að sumu leyti er þama eins og
ein stór fjÖlskylda. T. d. kom jeg eitt
sinn heim að kvöldi dags á hótelher-
bergi mitt, en sjómaður, sem jeg aldrei
hafði sjeð svaf þá í rúminu mínu. Jeg
vakti hann og benti honum á, að hann
ætti ekki hjer heima. Hann vissi það
vel. En hann sagði, að það hefði verið
svo fjandi kalt um borS í síldarskipinu
og farið svo illa um sig, og herbergiS
hefði verið ólokað og því væri hann
hjér. Jeg sá, aS þetta myndi alt vera
rjett og síðan tókum viS tal saman.
Hann hafði farið víða, og kunni frá
mörgu að segja. ViS röþbuSum sanian
til morguns.
★
Eða einu sinni, þegar jeg var niður
á bryggju, kom þar maður og ætlaði
út í „Alden“. „Alden“ lá tvo metra frá
bryggjunni. En maSurinn ætlaði að
stíga yfir það bil. Hann datt anðvitað
í sjóinn. Einhver góður náungi tók í
hárið á honum áður en hann sökk.
Jeg tók í öxlina á honum. Við drógum
hann upp úr. HannhreyfSi hvorki 1 egg
nje lið. Honum virtist alveg standa á
sama hvort hann væri ofan — eða
neðansjávar.
Við spurðum hvar hann ættj heima.
Hann þóttist vera af „Alden“. Skips-
höfnin á „Alden“ vildi ekki við hann
kannast, og sagði að hann væri ekki
þaðan. Þá drösluðum viS honum í
Jiæsta skip. Þar þekti hann enginn. Hann
var nú alveg búinn að gleyma nafn-
inu á skipi sínu, svo við fómm með
hanu á Sjómannaheimilið svo hægt
væri að þurka hann þar og föt hans.
★
ÞaS er margt sjerkennilegt við ís-
land. Eitt af því er kvenfólkið. Fyrst
og fremst hve margar stúlkur em lag-
legar. En svo eru fallegar íslenskar
stúlkur öðm vísi en fallegar konur ann-
ars staSar í heiminurri. Því hjer er hægt
að tala við fallegt kvenfólk um alvar-
leg mál. Annars staðar eru slíkar koa-
ur innantómar, hugsa ekki nema um
tísku, föt og dans. Hjer lesa þær um
ýmislegt og eiga ýmiskonár áhugamál.
Hvenær komið þjer hingað afturf
Jeg veit það ekki. Einhvemtíma
kem jeg aftur, ef jeg lifi til. Það er
jeg alveg viss um. En nú fer jeg til
Færey.ja, Danmerkur og Finnlands.
Og svo fer jeg heim og skrifa um
ísland, sjálfstæðisafmæliS 1. desember,
og margt og margt. Landar mínir vita
svo lítið um ísland, að það þarf a8
segja þeim alt frá byrjun.
★
í sambandi við frásögn í Morgun-
blaðinu í fyrradag um gamla konu.
sem sögð var hafa sagt sig til sveitar,
skrifar Quðm. Einarsson oddviti £
Grímsneshreppi:
Kona sú, sem hjer um ræðir Ijet
aldrei segja sig til sveitar, enda þótt
hún væri orðin 82 ára göniul, heldur
var að berjast við að sjá sjer borgið
sem lengst. Það var án hennar vitund-
ar áð hreppsnefndin studdi að því, að
hún fengi að dvelja áfram þar sem hún
var og hækkaði aðeins ellilaun hennar
lítið eitt og greiddi þau til húsbónda
hennar, en um eigur hennar vissi eng-
inn fyr en hún dó, og það er rjett að
hún átti um 1900 krónur í peningum,
eu það var hvorki í gulli nje gömlnm
seðlum, heldur alt í gjaldmynt nútíðar
að undanteknum 20 krónum í gulli.
Jeg verð að biðja yður að leiðrjetta.
þetta sem fyrst og þá geta þess greini-
léga, að konan einmitt vildi ekki undir
nokkmm kringumstæðum leita sveitar-
styrks og öll barátta hennar og spar-
semi miðaði að því, að losna við að
þiggja opinbera hjálp, sem er henni
til mikils sóma, en ekki til vanvirðu.
★
Kostgangari einn var að velta því
fyrir sjer í gær, hvort kvenkostur sje
frúkostur eða ókostur.
Skíðafólk K. R.!
Ef við viljum moka og mála,
mörg þá förum í K. R.-skála.
Klukkan átta komum saman,
við K. R. húsið, það verður gaman!
Sviðahausar'áp krónu. Vænt norðlenskt dilkakjfit i heilum kroppum og
smásölu. Hornafjarðarkartöllur; Rófur og Grænmeti. Drífandi.
Sími
49H