Morgunblaðið - 09.07.1939, Side 8

Sunnudagur 9Q. júlí I939L
ALLIR HATTAR
í verslun okkar verða seldir með
mjög Iágu verði eftir daginn í
dag. Hattastofa Svönu og Lár-
ettu Hagan, Austurstræti 3.
FIMM MANNA BÍLL
til sölu ódýrt, ef samið er strax.
Til sýnis á Bragagötu 24, eftir
kl. 2 í dag.
BARNAVAGN
til sölu. Uppl. í síma 5053.
"bifreiðar til sölu
5 og 7 manna bifreiðar, mörg-
um tegundum úr að velja. —
Stefán Jóhannsson, sími 2640.
SPARTA—Drengjaföt.
Laugaveg 10 — við allra hæfi.
SOKKAVIÐGERÐIN,
Hafnarstræti 19, gerir við kven-
sokka. Fljót afgreiðsla. — Sími
2799. Sækjum, sendum.
LEGUBEKKIRNIR
eru bestir á Vatnsstíg 3. Hús-
gagnaverðiun Reykjavíkur.
BESTI FISKSÍMINN
er 5 2 7 5 .
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
Björn Jónsson, Vesturgötu 28.
Sfmi 3594.
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirliggjandi. Guðm. GuÖ
mundsson, klæðskeri. Kirkju-
hvoli. Sími 2796.
ÞORSKALÝSI.
Laugavegs Apóteks viðurkenda
þorskalýsi í sterilum ílátum
kostar aðeins 90 aura heilflask-
an. Sent um allan bæ. —
Simi 1616.
MEÐALAGLÖS
Fersólglös og Soyuglös, keypt
daglega. Sparið milliliðina og
komið beint til okkar ef þið
viljið fá hæsta verð fyrir glös-
in. Laugavegs Apótek.
ISLENSK FRlMERKI
kaupir hæsta verði Gíali Sig-
urbjörnsson, Austurstræti 12
fl. hæð).
ÞÚSUNDIR VITA
að gæfan fylgir trúlofunar-
hringum frá Sigurþór. Hafnar-
stræti 4.
KÖRFUSTÓLAR,
margar tegundiA Smekkleg á-
klæði. Verð við allra hæfi. —
Körfugerðin, Bankastræti 10.
-jb-h
TJÖLD, SOLUR
og SÓLSKÝLI.
Verbúð 2,
sími 1840 og 2731
OTTO B. ARNAR,
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum
GERI VH)
aaxxmavjelar, skrár og aliskoaar
teðmiliBvjelar. H. Saudholt,
Sta»parstig 11. Sími 2835.
íramhaldssaga — Þjer gefið byrjað i dag
Rauða akurliljan og rænda brúðurin
Og þjer haldið, að þessi vinur-
Það, sem skeð aefir í sögunni: —
Sir Percy Blakeney er að koma á dans -
leik í gleöibænum Bath í Englandi,
ásamt konu sinni, Anthony lávarði og
fleiri vinum sínum. A dansleiknum eru
meðal annara fránskra flóttamanna,
Kernogan hertogi og Yvonne dóttir
hans. Hertoginn hefir lofað Martin
Boget, er hann telur vera ríkan banka-
stjóra frá Brest, hönd dóttur sinnar.
En Martin Roget heitir raunar Pierre
Adet frá Nantes og hefir tekið þátt í
bændauppreisn á móti Kemogan her-
toga fyrir fjórum árum, en síðan kom-
ist af landi burt. Nú aítlar hann að
hefna þess, að hertoginn ijet, er hann
Pierre, var horfinn, hengja föður hans,
Lady Blakeney er fegurri en
nokkurn sinni fyr, var hvíslað í
hverjum krók, er hún lcom inn í
danssalinn, ijómandi við hlið
prinsins, í fylgd með Anthony
Dewhurst lávarði og Sir Percy, er
leiddi hertogafrúna af Flintshire
sjer við hlið.
„Þjer eruð óbætanlegur“, sagði
frúin gletnislega en þó í alvöru.
„Hvernig dettur yður í hug að
koma svona seint. Það mátti engu
muna að þjer kæmuð á eftir hans
hátign prinsinum. Og hvaða af-
sökun hefðuð þjer haft fyrir slíkri
hneysuf'
„Jeg hefði sagt, að umhugsunin
um yðar hátign hefði alveg ruglað
mig og jeg hefði verið svo hrifinn
af þeirri fegurð, sem jeg leit í
anda, að jeg hefði gleymt öllum
kurteisisvenjum“
„Jafnvel að segja satt“, svaraði
hún hlæjandi. „En getið þjer nú
ekki einu sinni á æfinui verið al-
varlegur, Sir Percyf'
„Ómögulegt, kæra frú, meðan
hin fagra hönd yðar hvílir á hand-
legg mínum“.
Hans hátign prinsinn .heiðraði
Bath ekki oft með nær-
veru sinni, en nú var liún notuð
sem tilefni til ótal hátíðahalda
og stórfenglegra samkvæma.
Hin nýja tíska hafði það herr-
ans ár 1793 boðið byrginn hvers-
konar ófriði og rutt sjer leið út
úr París. í London höfðu skradd-
ararnir ekki verið seinir á sjer að
fylgja henni og nú fjölmentu ungu
stúlkurnar klæddar liinum nýju
kjólum, sem lágu í fallegum feil-
ingum, lansir við allar stálgrind-
ur og krínólín.
Lady Blakeney var auðvitað í
því allra nýjasta, og þær voru ó-
teljandi hinar fögru yngismeyjar,
sem svifu um í samkvæmissölun-.
um þetta kvöld.
En í hinum fjöiskrúðuga hóp,
sem minti á marglit fiðrildi, brá
fyrir fólki í gráum og svörtum
klæðum. Það voru útlagar frá
Frakklandi, ungar stúikur, menn
og konnr, er höfðxí fiúið hina ólg-
andi straumiðu stjórnarhyltíngai-
innar í Frakklandi og aðeins
sloppið slippir og snauðir. Flest af
þessu fólki var þögult og alvöru-
gefið, og svipur þess og fölvi bar
vott um þá skelfingu, er gripið
hafði það, er aídagamlar erfða-
venjur þess höfðu raskast og lýð-
urinn snúist á móti því eins og
villidýr. Er það hafði sjeð vini
og kunningja yfirbugaða og kon-
ungshjónin myrt, Öryggi það og
vernd, er það naut í skjóli gest-
risni Englands hafði ekki enn tek-
ist að losa það við hinar hræði-
legu endurminningar um skelfing-
arnar. En smátt og smátt höfðu
útlagarnir látið tilleiðast að taka
þátt í skemtanalífinu í þessum
lífsglaða bæ. Og alstaðar var þeim
tekið o|mum örmum. Þarna var
Tournai greifafrú með dóttur,
lafði Ffoulkes, hin yndislega og
hamingjusama brúður Sir And-
rews, Paul D'erouléde og kona
hans, og loks Kernogan hertogi
og Yvonne dóttir lians. Yfir hinu
fríða andliti hennar hvíldi alvöru-
þrunginn frifjpr, sem fór henni
vel. En þegar hertoginn gekk inn
í salinn, ásamt dóttur sinni, Iiöfðu
allir tekið eftir því, að Martin-
Roget var ekki með þeim.
Það var mjög óvenjulegt. En af
þeirri ástæðu gaf liertoginn dótt-
ur sinni glöggar gætur og spurði
kvíðafullur, hvort Anthony Dew-
hurst lávarður væri í salnum. Og
þegar því var svarað neitandi,
ljetti honum sýniiega.
Allir, sem eitthvað þektu til
málanna, brostu og stungu saman
nefjum út af þessu iítilfjörlega
atviki. En hertoginn fór ekki í
launkofa með það, að hann tók
landa sinn Martin-Roget Iangt
fram yfir Tony lávarð, sem hiðil
dóttur sinnar.
En nm Ieið og þessir síðustu
konunglegu gestir koirro,
byrjaði liugarstríð hertogans út af
því að Toiíy lávarður skyldi vera
kominn, en Martm-Roget fjarver-
andi. Hann hafði komið inn í sal-
inn rjett á eftir lady Blakeney og
fór strax að líta í kringum sig,
eins og hann væri að leita að ein-
hverjum. Það var eins og nnga
fólkið á dansleikntim hefði komið
sjer saman um að dylja láthragð
Tony lávarðar og Yvonne fyrir
hinu hvassa augnaráði hertogans.
Og þegar hans Iiátign prinsinn
hafði litið í kringum sig í ball-
salntim og ávarpað nokkra vini
síaa vildi svo líéppilega til, að
hann æskti þess, að Kernogan her-
togi spilaði við sig.
Hertoganmm datt auðvitað ekki
í hng að óhlýðnast boði prinsins,
þó kysi liann heldur að gæta dótt-
ur sinnar. Hann gekk því með
honum og fylgdarliði lians inn í
spilasalinn, og á leiðinni varð hon-
um það til huggunar að sjá dóttur
sína sitja hjá lady Blakeney í
ballsalnum, en Tony lávarður var
hvergi sjáanlegur.
En sú huggun var skammgóður
vermir, því að ekki Ieið á löngu
áður en lady Blakeney kom inn í
spilasalinn og staðnæmdist hjá stól
prinsins. Og. þá gat hinn órólegi
faðir ímyndað sjer hvar dóttir
hans væri. Einhversstaðar á ein-
tali við Anthony iávarð. Og Mart-
in-Roget hvergi nærri!
Ef Martin-Roget hefði verið við-
staddur, hefði hann án efa
tekið í tanmana, er Tony lávatð-
ur að ölium ásjáandi leiddi Yv-
onne Kernogan til sætis undir
svölnnum, þar_ sem minst bar á
þeim.
Tony lávarði var yfirleitt erfitt
um mái, þegar honum iá eitthvað
þungt á hjarta. Og það var ekki
laust við, að hinn tigni Englend-
ingur væri feiminn, er Yvonne
sat þarna hjá honnm, þögnl og al-
vörugefin og laumaðist við og við
til þess að horfa á hið svipmikla
og fríða andlit aðdáandans.
Hann langaði til þess að leggja
eina spurningu fyrir hana, en
tungan neitaði að hlýða honum og
hún, sem vissi, Jivað honum lá á
hjarta vildi ekki hjálpa honum.
Hún sendi honuni glétnislegt augna
tillit og bros lýsti upp andlit henn-
ar, sem annars var alla jafna al-
vörugefið.
„Mademoiselle Yvonne“, stam-
aði hann loks. „Hafið þjer talað
við lady Blakeney?“
,Má“, svaraði hún stillilega. „Jeg
var að tala við hana“.
„Og sagði hún nokkuð — -v-?“
„Hún sagði mjer margt“.
„Sagði liún yður að------í guð-
anna bænum, Yvonne, hjálpið
mjer. Það er grimdarlegt að
kvelja mig svoria“.
Hún leit á hann með glamp-
andi angum og blíðlegum.
„Lávarður“, sagði hún alvaíleg
í bragði. „Jeg vil síst af öllu kvelja
yður. En þjer hljótið að játa, að
það er alvarlegt mál, sem frúin
var að tala um við mig. Og jeg
liefi ekki haft tíma til þess að
hugsa mig um — ennþá“.
„En það er enginn tími til um-
hugsunar, Yvonne. Yiljið þjer
ekki gera það fyrir mig að sam-
þykkja“, sagði hann í bænarróm.
Hún svaraði ekki strax, en færði
höndina smátt og smátt og lagði
hana í lófa hans. Hin stóra hönd'
hans lokaðist um hana, og Tony
lávarður var í sæluleiðslu. Síðan
kysti hann hönd hennar hlíðlega:
„Jeg gef yður drengskaparorð
mitt upp á það, að yður skal
aldrei Iðra þess, að yður skal
traust til mín, Yvonne“, sagði
liann innilega.
„Það veit jeg, Tony lávarður“,
svaraði hún kyrlátlega.
Hún færði sig nær honum', og
þau sátu eins og fuglar í hlýjh
hreiðri, langt í burtu frá umheim-
inum, sem vissi ekkert um ham-
ingju þeirra. Ekkert var til fyrir
þeim, nema ást þeirra og ánægjan
yfir því að sitja þarna hlið við'
hlið og hönd í hönd.
Segið mjer“, sagði hún litlu
síðar, „hvernig þetta hefir
viljað til. Þetta er svo óumræðilega
'— yndislega óvænt. Jeg var auð-
vitað við þessu 'búin — einhvern-
tíma, en ekki svona fljótt, og síst
í kvöld. Segið mjer, hvernig þetta
'hefir vorið við“.
Hún talaði ensku reiprennandi,
en með hljómfalli, sem fór henni
mjög vel og honum fanst fallegra
en alt annað, sem hann hafði
heyrt.
„Sjáðu nú til, elskan mín“, svar-
aði hann og rödd hans titraði af
geðshræringu. „Jeg þekki mann,
sem er ekki einasta besti vinur
minn, heldur sá maður, sem jeg
ber mest traust til allra, sem jeg
þekki. Þessi maður sendi mjer boð
fyrir tvejmur klukkustundum og
sagði mjer, að þú værir í yfir-
vofandi hættu, hamingja okkar og
ást. Og hann lagði ríkt á við mig,
að fá þig til þess að gefa sam-
þykki þitt til þess að við giftum
okkur á laun — þegar í stað' —
í kvöld“.
sje viss í sinni sök ?“
„Jeg veit það, annars tn*fði: liann-
ekki talað við mig eins og hann
gerði. Hann veit, að ijf mítt er rí
þínum höndhm, og að lamingju'i
okkar er á einn eða annan hátt'
hætta búin vegna Martiii-R'oget.
Hvernig hann h’efir komfst á' snoð-
ir um þetta veit jeg elki, enda.
hafði hann ekki tírna til þess að
segja mjér þ’að nánar. Og jeg
lagði strax af stað til þess að und-
irhúa giftingu okk'ar rkvöldý nm>
leið og jeg hað til guðs, að þú
myndir samþykkja“.
„Hvernig gæti jég neit'að að’
fára að ráðum ladý Blakeney.
Hún er hesta vinkona mín. Hún
og vinur yðar ættu að þekkjasK
Viljið þjer ekki segjá mjér, iiver'
hann er ?“ Ffamh.
&ZC&ynttÍ7t<jav
VENUS-GÓLFGLJÁI
afburðagóður og fljótvirkur. —-
Ávalt í næstu búð.
VENUS SKÓGLJÁI
mýkir leðrið og gljáir skóni af*-
burða vel.
FRIGGBÓNIÐ FlNA,
er bæjarins besta bón.
(BETANIA.
Almenn samkoma í kvöld kL.
8%.. Ræðumaður Ebeneser Eb~
eneserson. Allir hjartanlega vel—
komnir.
FILADELFIA,
Hverfisgötu 44. Samkoma í dagv
kl. 5 e. h. Allir velkömnir!
HJÁLPRÆÐISHERINN
Samkomur í dag kl. 11 árd„
helgun, kl. 4 útisamkoma, kl.
814 síðd. hjálpræðsisamkoma..
Majór G.regersen talar. — Vel--
komin I
MINNINGARSPJÖLD
fyrir Minningarsjóð Einara-
Helgasonar, garðyrkjustjóra„.
fást á eftirtöldum -stöðum:.
Gróðrarstöðinni, Búnaðarfjel
Islands. Þingholtsstræti 33
Laugaveg 50 A. Túngötu 45, og::
afgreiðslu Morgunblaðsins. —
f Hafnarfirði á Hverfisgötu 38-
SLYSAVARNAFJELAGIÐ,
Getrsgðtu. Seld minningarkertt-
tekið móti gjöfum, áheitum, árs
gkrifstofa Hafnarhúsmu
illðgum o. fl.
IO.GT.
ST. FRÓN NR. 227.
Aukafundur annað kvöld kL.
8 Yz, Upptaka nýrra fjelaga.
QCA&nœ&L
3—4 HERBERGI
og eldhús til leigu nú þegar.
Eitt forstofuherbergi til leigu,
sama stað. Sími 4156.
bUð
fyrir kjöt og nýlenduvörur tili
leigu. A. v. á.