Morgunblaðið - 17.08.1939, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 17. ágúst 1939.
........
| Skjalaskápur (
1 úr 5 mm. stáli, stærð 1.45x0.59x0.50, til sölu nú þeg- |
| ar. — Uppl. í síma 3232 frá kl. 11—12 árd. og 2—3 §
síðd. í dag.
mimiiiimiimumimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmmumiiiiiiiiimmiiiiuimmiimmiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiitiinmiimimum
Hraðferðir Steindórs
Til Akureyrar um Akranes eru:
FRÁ REYKJAVÍK alla sunnud., mánud., miðvikud., föstud.
FRÁ AKUREYRI alla sunnud., mánud., fimtud., laugard.
M.s. Fagranes annast sjóleiðina. Nýar upphitaðar bifreiðar
með útvarpi.
Bflfreilfastöð Sleflndóri.
MorgunblaOíO með morgunkaffinu
Enn um minkinn
Jeg hefi nú am aldarfjórðung
haft fyrir aðalstarf refaeldi.
Oft hefi jeg í viðtali við menn, og
stundum opinberlega, hvatt menn
til að stunda loðdýraeldi. Hefi,
fiins og svo margir aðrir, álitið
landið, vegna hnattstöðu sinnar og
fiskmetisbirgða, vel til þessa fall-
ið. —
Þegar jeg 1932 las grein Guðm.
heitins Bárðarsonar í Náttúrufræð-
ingnum^hjelt jeg að hinn varfærni
vísindamaður liti á þetta of dökk-
um augum. Því miður ætlar hann
að reynast of sannspár.
Reynsla okkar á silfurrefnuto
í nokkur ár er nú fyrir hendi.
Silfurrefir hafa oftlega sloppið úr
haldi, en þeir leita fremur skjótt
til sinna heimkynna, sjeu þeir ekki
hundeltir. Þetta er reynsla okkar
í Stykkishólmi og nærliggjandi
sveitum. Silfurrefurinn er það
stórt dýr, að hann þarf allmikið
fylgsni til að dyljast í til lengdar.
^Litur dýrsins er líka þannig að
hann sjest vel er fannbreiða liggur
yfir landi.
Blárefir eru svo margir fyrir í
landinu, að um þá fjölyrði jeg
ekki. Þeir er úr haldi sleppa auka
ekki sem neinu nemur við hina.
Jeg' legg nú samt til að sektarfjeð
verði hækkað um helming ef ref-
urinn er drepinn 10 km. eða meira
frá heimkynni sínu, því sje hon-
um ekki bráðlega náð, þá er það
hirðuleysi eiganda að kenna, sem
vel getur átt sjer stað, ef dýrið
er verðlítið. Hið háa verð hefir
hingað til verið aðhald í þessum
efnum.
Minkurinn hefir þá sjerstöðu, að
hann er nýr gestur hjer. Smátt
dýr, sem erfiðara er að handsama.
Leynist betur og er auk þess ó-
merktur, svo erfitt er að koma
fram ábyrgð á hendur þeim er
missii( dýrið úr haldi.
Hjer var fyrst eitt allstórt
minkabú. Bar þá ekki á neinum
bitvargi frá því. Nú er farið að
dreyfa þessum dýrumj um alt 3—6
í hvern stað. Sumum blessast þetta,
aðrir verða leiðir, er illa gengur.
Athyglin dofnar, hirðuleysi eykst.
Ekkert aðhald að þessum. mönn-
um þótt dýr sleppi. Einnig eru
dýrin oft flutt á milli bygða í
lítt traustum kössum, án þess mað-
ur fylgi. Bílstjórum og hásetum á
póstskipum ætlað að sjá um dýrin.
Minkabúrin eru það lág í lofti,
að þau fennir öll í kaf. Þótt ytri
girðing eigi að veita tryggingu,
þá er hún lítil vörn í flestum sveit
um, sje hún opin.
Minkaeldi er að mínum dómi
því aðeins arðberandi, sje það rek-
ið í nokkuð stórum stíl og fóður-
skilyrði sjeu góð. Þetta geta menn
sjeð ef þeir lesa almennar mark-
aðsskýrslur á loðskinnum. En mi.nk
urinn á ekkert erindi í hvern af-
dal.
Sumir menn vilja leggja þenna
atvinnuveg alveg niður. Heyrst
hafa og raddir um, að loðdýraeldi
væri áhættu atvinnuvegur. Sjáv-
arútvegur er það engu síður. Við
höfum ekki ráð á að fækka at-
vinnuvegunum. Við hljótum að
hafa í öllum höndum við dýr, sem
eru innan veggja.
Jeg legg til að verðlaunum
verði heitið þeim, er finnur ráð
tn aö mernja minKinn. jvug mmn-
ir að H. J. Hólmjárn ráðunautur
hafi sagt mjer, að slíkt sje ekki
framkvæmanlegt.
I öðru lagi að dýrin sjeu aðeins
fóðruð í húsum með þaki yfir.
Þriðja að maður sem vit hefir
á þessu, hafi eftirlit með öllum
minkabúum á landinu. Eftirlit
lögreglustjóra sem nú er, er sem
vonlegt er ekki fullnægjandi.
Jeg skora á rikisstjórnina að
leita ráða og bera sig saman við
hina fróðustu menn um þessi
mál, áður en það er um seinan.
Tómlæti í þessum efnum hefnir
sín.
Stykkishólmi 15. ágúst 1939.
Ólafur Jónsson
frá EHiðaey.
Minningarorð um frú
Þðru Einarsdóttur frá
Nýhöfn á Akranesi
IArú Þóra sál. var fædd 20. júlí
1898, dóttir hinna ágætu
hjóna, Geirlaugar Kristjánsdóttur
frá Akri og manus hennar Einars
Asgeirssonar Möllery er ljest í des.
í fyrra. Hún var af ágætu bergi
brotin í báðar ættir og bar það
líka með sjer.
Haustið 1921 giftist hún eftir-
lifandi manni sínum, Árna B. Sig-
urðssyni málarameistara, og átti
með honum 8 börn, sem öll eru á
lífi, hið yngsta 5 mánaða. Hún
dó eftir stutta en þunga legu þann
7. júní þ. á. og er þar þungur
harmur kveðinn að manni hennar,
börnum og öðrum ástvinum.
Snemma fór að bera á því, að
Þóra sál. var óvenju söngelsk, eins
og hún átti kyn til, enda hafði
hún í vöggugjöf hlotið mikla og
fagra söngrödd. Ilún mun hafa
verið um 12 ára gömul, er hún fór
að syngja í kirkjukór Akranes-
kirkju og upp frá því vantaði hana
Jiar sjaldan; hún var með afbrigð-
um kirkjurækin og trúuð kona, sem
ekki mátti vamm sitt vita, prúð
og stilt í allri framgöngu, en þó
mjög dugleg og leysti' öll sín störf
vel af hendi og lagði gott til
allra mála er hiin mintist á. Kirkj-
an og heimilið voru hennar jarð-
neski heimur, er hún fórnaði öllum
sínum kröftum, og væri vel, ef
þjóð vor ætti margar slíkar ungar
konur.
Guð styrki ástvini hennar og
uppveki einhvern að ganga bless-
uðum börnunum ' móðurstað.
Blessuð sje minning hennar.
Vinkona.
85 ára:
Ingibjörg Sveinsdóttir
í dag verður 85 ára ekkjan Ingi-
björg Sveinsdóttir, til heimil-
is á Túngötu 49, þar sem hún
dvelur nú hjá syni sínum. Ingi-
björg er ættuð úr Eyrarsveit á
Snæfellsnesi. Foreldrar hennar
voru þau merkishjónin Sveinn
béndi Olafsson í Mýrarhúsum,
Guðmundssonar á Kjalvegi undir
Jökli, og kona hans Margrjet
Árnadóttir Bjafnasonar á Skarði
undir Jökli, og er margt merkra
manna í þeim ættum.
Til Reykjavíkur fluttist Ingi-
björg þegar hún var 25 ára, og
hefir aldið hjer allan sinn aldur
síðan, og altaf búið í Vesturbæn-
um. Nokkru eftir að hún fluttist
hingað, rjeðst hún í vist, eins og
þá var siður, og fór til þeirra
hjóna Guðrúnar og Geirs Zoega,
og var hjá þeim í fleiri ár. Vár
hún í þeirri vist einni, þar til að
hún giftist. Þá voru menn ekki að
skifta um húsbændur eða hús-
bændur að skifta um hjú eins og
nú er siður. Orð fór sjerstaklega
af Ingibjörgu fyrir myndarskap
allan við húshald, sem og hemnar
einstöku dygð og ráðvendni. Hún
giftist Þórði Þórðarsyni Breið-
fjörð og var honum hinn trygg-
asti og ágætasti förunautur. Þau
eignuðust þrjú börn sem öll eru
á lífi. Voru þau hjónin samhent
um að manna böm sín sem best
þau, gátu. Vann hvln þess vegna
bæði utan heimilis sem innan.
Börn þeirra eru. Áslaug baðvörð-
ur (Baðhúsi Reykjavíkur), Har-
aldur stýrimaður, búsettur í Hafn-
arfirði, og Sveinn bankafulltnu í
Landsbankanum.
Ingibjörg ber aldurinn vel, þó
að sjónin sje nokkuð farin að bila.
Glaðlyndi hennar og ljúflyndi er
alstaðar við brugðið af öllum þeim
sem hana þekkja, og þess vegna
verða þeir margir kunningjarnir
sem árna henni nú allra heilla á
afmælinu, með hlýjustu óskum um
gott og friðsælt æfikvöld.
Kunnugur.
MÁLA FLUTNINGSSK RIFSTOF A
Pjetur Magnússon.
Einar B. Guðmundsson.
1 Guðlaugur Þorláksson.
Símar 3602, 3202, 2002.
Austurstræti 7.
Skrifstofutími kl. 10—12 og 1—ð.
Kerrupokar
frá Magna
Þrjár gerðir fyrirliggjandi.
Einnig hlífðardúkar.