Alþýðublaðið - 19.06.1958, Síða 7

Fimmtudaginn 19. iúní 1958
Alþýðublaðið
7
Leiðir allra, cem œtla a8
kaupa eða selja
E f L
liggja til okkar
Bílasalan
Klapparstíg 37, Sími 191)32
önnumst aliskonar vatns-
og hitalagnir.
Hffalagnlr $.f.
Símar: 33712 og ims.
Hísiæis-
mlðlunin,
Vitasííg 8 A.
Sími 16205.
SpariS auglýslngar og
hlaup. Leitið til okkar, ef
þér hafiS húsnæSi til
leigu eða ef yður v&ntax
húsnæSi.
syuipyi
prjónatuskur og vað-
málstuskur
hæsta veröi.
Msfholtstræti 2,
SKiHFAXI h.f.
Klapparstíg 30
Sími 1-6484.
Tökum raflagnir og
breyímgar á lögnum.
Mótorviðgerðir og við
geðir á öllum heimilis—-
tsekjum.
M i n nl ngar s pj t>Sd
Ds A. S.
fást hjá Happdrætti DAS,
Vestui'veri, sjtmí 17757 —
Veíðarfæraverzl. Verðanda,
eími 13786 — Sjómannafé
lagi Reykjavíkur, sími 11915
— Jónasi Bergmann, Háteigs
vegl 52, sími 14784 — Bóka
vwnsl. Fróða, Leifsgötu 4,
aiml 12037 — Ólafi Jóhanns
Bynl, Ráuðagerðl 15, sími
33090 — Nesbúð, Nesvegi 29
----Guðm. AncLréssyní gull
smið, Laugavegi 50, sími
13769 — 1 Hafnarfirði í Póst
iésiaa, sími 80267.
Ákl Jakobsson
o*
Krislján Elríksson
bæstaráttar- og héraðs
dómslögmenn.
Málflutningur, innheimta,
samningagerðir, fasteigna
og skipasala.
| Laugaveg 27. Sími 1-14-53.
Samúiark©rt
Slysavarnafélag íslands
kaupa flestir. Fást hjá slysa
varnadeildum um land allt.
í Reykjavík í Hannyjðaverzl
uninni í Bankastr. 6, Verzl.
Gunnþórunnar Halldórsdótt
ur og í skrifstofu félagsins,
Grófin 1. Afgreidd í síma
14897, Heitið á Slysavarnafé
lagið.'— Það bregst ekki. —-
Ötvarps-
vliger'ðlr
viðtækjasala
Veltusundi 1,
Sxmi 19 800,
Þoryaidur Ari Arason, hdi.
LÖGMANNSSKRIFSTOFA
SkóUrörSu.tíg 3S
c/o Páll lóh. Þortcifsson h.l. - Pósth. 671
limi tUtt o«7W/7 - Stmnelnti
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s

J. Magnús Bjarnason: Nr. 116
Eiríkur Hansson
Skáldsaga frá Nýja Skotlandi.
i
I
I
De Gaulle
Framhald af 4. síðu.
Þá er búizt við því, að de
Gaulle muni að kosningum lokn
um rannsaka möguleikana á
því að stofna ríkjasamband Al-
sír, Túnis og Marokkó, sem
væri í nánum tengslum við
Frakkland, bg jafnvel í einu
allsherjar bandalagi. Slík ríkis-
stofnun á vafalaust litlu fylgi
að fagna í Norður-Afríku eins
og málin horfa nú við.
Margt bendir til, að de
Gaulle hafi enga ákveðna hug-
mynd um hvernig Alsírmálið
verður leyst þan-nig að öllum
líki, en bann er staðráðinn í
því að binda enda á styrjöld-
ina þar hið bráðasta.
De Gaulle hefur hingað til
ekki látið velferðarnefndina í
Alsír hafa áhrif á gerðir sínar.
Frá meðlimum hennar stafar
lýðræðinu mest hætta í dag.
Þegar stjórnin hefur náð valdi
yfir hernum, þá fyrst er mögu-
'legt að snúa sér að endurreisn
fransks efnahagslífs og' stjórn-
mála.
Kaupið áíþýðyblaBið.
Lesið Alþýðublaðið
Áuglýsið í ÁlþýðublaHinu
LEIGUBÍLAR
Bifrtíiðastöð Steindórs
Sími 1-15-88
Bifreiðastöð Keykjavíkur
Sími 1-17-20
SENDIBÍLAR
SeBdibílastöðm Þröstar
Sírni 2-21-75
Fæst í öllum Bóka-
verzlunum.
Verð kr. 30.00
— Nei, ég hefi aldrei verið
óstyrkur. Það var bara kvef í
mér í gær og á fyrradag, en ég
svaf það úr mér í nótt. — En
þeir draumar! sagði ég.
Lalla kom með staup, sem
var hálffullt af einhverju, og
bað mig að drekka af þvi. En
hvað það var rammt, sem í
staupinu var!
— Reyndu svo til að sofna
aftur, sagði Lalla.
ÍMér fannst svo sem ég hafa
sofið nóg, — komið langt fram
á dag. Eg velti mér nú samt á
hlið og sofnaði fyrr en mig
varði,
Þegar ég vaknaði aftur, var
Lalla hjá mér, en mér heyrð-
ist einhver ganga frá dyrun-
um á herbei'ginu.
— Þér er að batna, sagði
Lalla, guði sé lof.
—Eg fer að klæða mig,
sagði ég.
— Nei, elsku Eiríkur, ekki
í dag.
— En á morgun.
— Við skulum vera róleg til
morguns.
Svo gaf hún mér eitthvað
gott að drekka. Eg var svo
þyrstur, — alltaf þyrstur, Hún
gaf mér aftur að drekka, —
það var ennþá bragðbetra. En
hvað ég svitnaði. Hún var allt
af að þurrka svitann af and-
litinu á mér. Alltaf kom hún
með annan og annan klút og
var alltaf að þurrka af mér
svitann. Hún sagði mér tvær
eða þrjár smásögur og fór með
mokkur stutt kvæði. Og þegar
fór að líða á daginn, sofnaði
ég á ný.
Næsta morgun, þegar ég
vaknaði, sat Lalla hjá mér eins.
og hún var vön og bauð mér
góðan morgun.
— Nú fer ég á fætur í dag,
sagði ég, þvá að nú fimn ég, að
ég er orðinn frískur.
— Við skulum nú bíða með
það fram eftir deginum, sagði
Lalla. — En manstu nokkuð
eftir því, að ég skrifaði fyrir
þig bréf til konunnar þinmar.
— Jú, sagði ég. þú skrifaðir
það á mánudaginn, en nú er
víst föstudagur. Eg vona, að
bréfið sé ekki farið, því að
Aðalheiður verður svo
hrædd, ef hún veit, að ég er
veikur.
— Svo að þig minmir, að ég
skrifaði bréfið á mánudaginn,
sem var? sagði Lalla, en ég
get nú samt sagt þér, að það
eru rúmar fimm vikur síðan.
ÍÉg leit stóírum augurn á
Löllu.
— Hefi ég legið rúmfastur í
fimm vikur? spurði ég.
— Já, þú hefur barizt við
dauðann í rúmar fimm vikur.
•— Og þú hefur alltaf vakað
yfir mér, elsku systir.
— Stundum, — ekki alltaf,
— bara stundum.
— Eg veit, að þú hefur allt
af vakað yfir mér, — þú ert
svo föl.
— Eg sendi bréfið þitt strax,
sagði Lalla, og svo skrifaði ég
amnað bréf frá mér nokkru
síðar,
— Hefur Aðalheiður svarað.
— Svarið kemur á morgun,
viltu vera rólegur þangað til?
— Jáj, sagði ég. En hvað
mig langar til að sjá hana AÖ-
alheiði.
— Hún kemur ef til vill,
áður en langt um Hður.
— Heldurðu það. 'I
— Eg hefi hugboð um það0
En við skulum bíða til morg-
uns og vita hvað bréfið inni-
heldur.
— Bréfið, sem kemur á
morgun. i
— Já.
— Eg vildi óska, að þið AS-
alheiður yrðuð góðar vimkonur.
— Já, við verðum góðar
vinkonur.
— En bréfið kemur áreið-
anlega á morgun, og hún kann-
ske bráðum.
— Já, hún kemur ef til vill
bráðum. — Við skulum vona
og bíða, elsku Eiríkur, — vona
og bíða.
Allan þennan dag sat Lalla
við rúmstokkinn minn, og við
vorum alltaf að tala um Aðal-
heiði -— alltaf að tala. unt
mína elskulegu Aðalheiði. Og
mér fannst ég vera óðum að.
styrkjast. Undir kvöldið soín-
aði ég mjög vært með þessi orð
Löllu í huganum: — Við skul-
um vona og bíða. Em um morg
uninn, þegar ég vaknaði, sat
Lall.a ekki við rúmstokkinn,
eins og hún var vön, en á henn
ar stað sat þar ömnur kona,
ung og fríð, — en föl. Eg kann
aðist strax við andlitið. Var.
það ekki — jú, það var —
Aðalheiður, mín yndislega og
heittelskaða Aðalheiður, —
konan mín, — konan mín kom-
im yfir hafið til að annast mig
og elska mig og skilja aldrei
framar við mig.
— Aðalheiður, elskan mín,
hjartað mitt! sagði ég.
— Elsku vinur, sagði Aðal-
heiður og grúfði sig ofan að
mér og kyssti mig og straufe
mjúklega vanga mína, hjart-
ans vinui', elsku Eiríkur. Guði
sé lof fyrir það, að þér er að
batna.
Og Aðalheiður grúfði sig of-
an að mér og grét.
— Eg lagði hendurnar um
hálsimn á konunni, sem ég
elskaði heitast af öllu í heim-
inum. Eg þrýsti benni að
barmi mínum og kyssti bana
eins innilega og nokkur mað-
ur getur kj'sst heitmey sína.
— Elskan mín, ymdið mitt,
hjartað mitt! Hve yndisleg
ertu og góð, að koma til mín
yfir hafið, þegar ég var veifc-
ur, — að koma til mín og sýnal
mér, hvað heitt þú elskar mig,
— að koma til mín og hjúkra
mér og annast mig, — áð
koma til mín yfir hafið til 'þess
að skilja aldrei framar vi’ð
mig. Elskan mín, — Aðalheið-
ur, hjartað mitt, — við skulum.
aldrei framar skilja, —■ aldreil
fyrr en dauðinn aðskilur okk-
ur.
— Nei, aldrei að skilja fram
ar hjartans vinur, — alltaf að
vera saman, þangað til dauð-
inn aðskilur obkur. ;
— Við skulum haldast J
hendur og láta ást okkar- aldreij
kólna. Framundan er sléttur
vegur, ef til vill með köflúm,
þröngur og brattur, en harni
er sléttur, því að ástin hefur
rutt þann veg. Sjáðu blómir5j
og þarna er ljósið | fjarlægð-