Morgunblaðið - 10.07.1940, Page 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvlkudagur 10. júlí 1940.
Umbætur á
Hellisheíð-
arveoinum
50 menn fá vinnu
tL kveðið hefir verið að verja
** 100 þúsund krónum til
umbóta á veginum austur yfir
Hellisheiði, vegna hinnar miklu
umferðar, sem nú er á þeirri
leið.
Þessu fje verður aðallega var
ið til lagfæringar á veginum í
Kömbum og einnig til lagfær-.
inga á verstu köflunum á leið-
inni austur.
Byrjað er nú á þessari vega-
vinnu og er ráðgert, að 50 menn
fái þarna vinnu.
Ríkissjóður heldur hinsvegar
áfram vegalagningunni syðri
leiðina, um Krýsuvík. Þar er nú
unnið í tveim flokkum, alls um
60 manns. Annar flokkurinn er
að brjótast í gegn um klapp-
irnar meðfram Kleifarvatni. Sú
vegagerð verður óskaplega dýr.
Hinn flokkurinn vinnur fyrir
sunnan vatnið.
Franskir skriðdrekar, §en
Þjóðverjar hafa nú fengið
Myndin er af frönskum skriðdrekum, sem notaðir voru i stríð nu á vesturvígstöðvunum.
Togarafjalðgin
bjarga Hafnar-
fjarðarbæ
Greiða af fúsum
vilja 140 þúsund
í útsvar
. Minningarorð um Pjetur
Jónsson
F. 21. mars 1899. D. 20. júní 1940.
I" eg var að frjetta lát Pjeturs
" inálara, ogmjer kom það ekki
á óvart. Jeg kom til hans í gær-
kveldi og sá, að dauðinn hafði
sett merki sit.t, á svip hans. Hann
vissi það sjáifur og jeg gat greint.
að liann hvíslaði einhverjum orð-
um um það, að bráðum mundi
þetta. alt batna og að bjartari
dagar væru framundan.
Samt grípur mig ónotalega þessi
fregn, að hann skuii vera horfimi
úr hópmim, því að hann var einn
þessara tiltölulega fán manna,
sem altaf flytja með sjer hress-
andi blæ, lífsfjör og kraft, hvar
Samgðnour
til Vestmannaeyja
Undanfarin ár hafa sam-
göngur til Eyja verið al-
veg sæmilegar, þar eð öll skip,
sem voru í millilanda sigling-
um komu við í Eyjum, bæði á
'upp og útleið. Strandferðaskip-
in höfðu og hafa þar að sjálf-
sögðu viðkomu.
Þegar styrjöldin braust út og|sem þeir koma. Þó að hann vær
siglingar lögðust svo að segja sárþjáður af laiigvarandi heilsu
niður til Norðurlanda, Þýska-
lands og Englands, og skipin
hættu þar af leiðandi að koma
til Eyja, horfði til vandræða
fyrir Vestmannaeyinga, með
samgöngur, en rættist þó fljót-
lega úr, þar eð vikulegar ferðir
til Reykjavíkur voru hafnar,
sem skipið Helgi annaðist, en
síðar m.s. Laxfoss. Þessar viku-i
legu ferðir munu svo að segja
nægja fyrir vöruflutninga til
Eyja, en hvað viðvíkur póst-
ng fagþegaflutningum, þá eru
vikuferðir alveg ófullnægjandi.
Með tilliti til þessa hefir þing-
maður Vestmanaeyja, Jóh. Þ.
Jósefsson undanfarið unnið að
því að útvega styrk til að halda
nppi í ferðum til Stokkseyrar í
sumar með það fyrir augum, að
annast póst- og farþegaflutn-
ing. Styrkur hefir nú fengist og
hófust ferðir hjeðan til Stokks-
-eyrar síðastl. laugardag. Verð-
nr þess hagað þannig í sumar,
að farið verður frá Eyjum á
laugardögum og svo aftur til
Eyja frá jStokkseyri á sunnu-
dögum. Til ferðanna verður not
laður traustur og ganggóður
vjelbátur.
Bj. Guðm.
leysi, kvartaði hann aldrei, held-
ur reif sig á fætur og vann með-
an nokkur tiltök voru, og hann
vann með krafti og atorku og
stórum afköstum síðasta daginn
sem hann h.jelt á penslinum,, eins
og hina. Og svo vann hann bók-
staflega frain1 í andlátið, að bana-
lega hans tók ekki nema rúma,
viku.
Pjetur vann þannig, að það var
hressandi að sjá hann vinna.
Starfsgleðin skein af svip hans.
Vinnan var honiim nautrt. Og svo
hefir sagt mjer móðurbróðir hans,
Sóffonías Þorkelsson, einn af
mestu athafnamönnum meðal ís-
lendinga í Vesturheimi, að honum
hafi þótt störf P.jeturs betri en
annara manna, ]>á er Pjetur vann
hjá honum þar vestra fyrir nokkr-
um árum.
Slík ummæli eru betri en ekki,
og trúleg okkur öllum, sem þekkt
um Pjetur. Við þektum líka stór-
hug hans og löiigun til endurbóta.
Hann langaði til þess að við nyt-
i'm þess besta, sem hann hafði sjeð
erlendis í byggingum, skrúðgörð-
um hverskonar menningar-
tækni. Jat'nvel litla þorpinu okk-
ar fannst honum ekki of gott að
njóta þess besta. Hann vildi prýða
það fögrum trjágörðum og snotr- Það var með Íisthneigð hans
um byggingum, og hverskonar eins og líf hans alt. Ilann þráði
þægindum, og lagði hönd að fram eitthvað annað en hann hafði.
kvæmd þessara hugsjónS,. Hann þráði fuilkomnun í trú og
Atorka, dugnaður og umbóta- s'ðgæði, en líf hans var í molum
iöngun voru kynfylgjur Pjeturs. “ eins °£ °kkar liinna. Ilann var
)Svo var einnig höfðingsskapu1' iieia8‘siyníilir’ en þó var hann í
,hans, frábær gestrisni og dreng- 3 auninni oft einn. Hann var gieði-
skapur. Móðir hans, Guðrnn Þor- ma^ur’ en gleðistmndirnar varð
Relsdóttir ljósmóðir, frá Þorleifs- hann að bor^a meira verði en
stöðum í Blönduhlíð, var lík Berg- aðlil> Þa^ gerði heilsuleysi hans,
þóru um skapferli og drengskap. hjl1 8'aknvart °kknrj semi umgeng-
Hún dó hjer á sjúkrahúsínu eftir inmst ilann> atti hann ekkert ann-
margra ára iegu, fyrir fimm árum
síðan og hélt höfðingsbrag sínum
og vinsældum til hinstu stundar.
Pjetur vildi búa í miðju þorpinu,
þar sem' fjölfarnast er, til þess að
sem flestir gætu iitið inn til sín.
Og þótt hann eignaðist aldrei konu
til að bera gestum kaffi, að ís-
lenskum sið, þá ljet hann það
ekki aftra sjer, en hafði ávalt
einhverjar veitingar á reiðum hönd
um, en greiðvikni hans og hjálp-
fýsi náði aldrei skemur höndum
hans og orku. Hann vildi láta
öllum líða vel í návist sinni og
.honum tókst það með kurteisi og
hreinskilni í allri framkomu sinni.
Pjetur Jónsson var fæddur þann
21. mars 1899. Hann dvaldi hjer í
Skagafirði lengst æfi sinnar. Tví-
tugur að aldri tók hanu jörð
frammi í BlönduhlíS og fór að
búa og gerðist þá uppgangsmað-
iii mikill. En svo fór hann vestur
um haf og var þar nokkur ár og
kom aftur slyppúr, en hafði þá
lært málaraiðn. Síðan dvaldi hann
hjer á Sauðárkróki og stundaði
iðn sína, og var smekkmaðnr mik-
ill í starfi, enda bjó hann yfir
ríkri listhneigð og unni fögrum
litum. Hann gerði nokkrar tilraun
ir á sviði málaralistarinnar, en
byrjaði of seint til að ná nokk-
urri fullkomnun.
að en hressandi viðmót, hvort sem
j við heimsóttum hann, eða hann
i kom til okkar, hvort sein við sá-
j um hann á gangi úti, eða hann
þeytti góðhestum sínum á kostinn
uni götuna.
Þorpið okkar er í dag einum
atorkusömum dugnaðarmanni fá-
tækara. Yið höfurn mist góðan
dreng úr hópnúm. Þögnin í brjóst
nm okkar kunningjanna, við and-
látsfregn Pjeturs málara, er full
af klökkva. Hann var einn þess-
ara manna, sem fara of fljótt.
Þjóð vor væri betur farið, ef hún
ætti menn með hans starfsgleði
í hverju sæti.
Sauðárkróki 20. júní 1940.
H. K.
Samkomulag hefir orðið millí
bæjarstjórnar Hafnarfjarð
ar og togaraf jelaganna í Hafn-
arfirði um það, að togarafjelög-
in greiði allmiklu meira útsvair
á þessu ári en þau þurfa lögum
samkvæmt.
I lögum er svo fýrir mælt,
að togarafjelög greiði ekki
hærra útsvar en þau greiddu
1938, en þá voru þrengingar tog
arafjelaganna mjög miklar og
útsvar þeirra því mjög lágt.
Nú hefir hinsvegar mjög ræst-
úr hjá togurunum, vegna ísfisks-
sölunnar í Englandi, sem hefir
yfirleitt gengið vel og ágæt-
lega upp á síðkastið.
Af þessum ástæðum og vegna
þess, að erfiðleikar almennings £
Hafnarfirði eru nú miklir, fér
bæjarstjórn Hafnarfjarðar þess
á leit við togarafjelögin, að þau
greiddu nú af fúsum vilja all-
rniiktu hærra útsvar, en lög á-
kveða.
Togarafjélögín brugðust á-
gætlega við tilmælum bæjar-
stjornar og samþyktu, að greiða
samtals 140 þús. -kr., sem er;
svipuð upphæð og bæjarstjórnk
fór fram á.
Alls eru togararnir í Hafn-
arfirði 10 talsins, svo að útsvar-
ið er'til jafnaðar 14 þús. á skip.
Þessari upphæð jafna togarafje-
lögin sjálf niður á skipin og er
um það fult samkomulag þeirra
á milli.
Morgunblaðið spurði í gær
bæjarstjóra Hafnarfjarðar
hvernig þessu fje yrði varið.
Hann svaraði því til, að nokkr-
um hluta þess yrði varið til þess
að greiða með ýmsan kostnað
umfram áætlun, sem orðið hefði
vegna vaxandi dýrtíðar. En meg-
inhluta fjárins yrði varið til at-
vinnuaukningar í Firðinum.
Nefnd úr bæjarstjórn Hafnar-
fjarðar sat á rökstólum í gær,
til þess að ráðstafa fjenu.
Esja kom til Patreksfjarðar kl.
6 í gær.
Hin marg eftirspnrOu
rafmagns búsðhðld nýkomin.
Sfraujárn, nokkrar rafmagnseldavjelar.
Saflagnir og viðgcrðlv, best og ódýrasf.
Ljós & Hiti .
Laugaveg 63. Sfminn er 5184.