Morgunblaðið - 18.08.1940, Page 8
8
Sunnudagur 18. ágúst 1940-
TVÖ HERBERGI TIL LEIGU
Annað með innbygtJum skáp,
ljósi, hita og ræstingu fyrir kr.
35,00 á mánuði. Hitt með eld-
unarplássi. Njálsgötu 49.
IBÚÐ
Maður í fastri stöðu óskar
eftir 2 herbergjum og eldhúsi,
helst nálægt Miðbænum. Að-
eins fullorðið í heimili. A. v. á.
Ferð til Kanaríeyja
3—4 HERBERGI
og eldhús óskast nú þegar. —
Upplýsingar í síma 3277.
LlTIL IBÚÐ
fyrir innan bæinn til leigu 1.
okt. Afnot af fjósi fyrir 2—3
kýr og heygeymsla gæti kom-
ið til greina. Sími 3208. .
'&iUítpnnvntfae
KIRKJUBÆJARKLAUSTUR
— REYKJAVlK —
Fastar áætlunarferðir frá
Reykjavík alla þriðjudaga, að
austan föstudaga. Afgreiðsla:
Bifreiðstöð íslands, sími 1540.
Siggeir Lárusson.
BETANÍA
Samkoma í kvöld kl. 8V2 e.
h. Ólafur Ólafsson, talar.
HJÁLPRÆÐISHERINN
Samkomur í dag kl. 11, 4 og
8,30. Majór Sannes boðinn vel-
kominn. Adj. Kjæreng stjórnar.
ZION,
Bergstaðastræti 12 B. — Sam-
koma í kvöld kl. 8. í Hafn-
arfirði á Linnetsstíg 2. Sam-
koma kl. 4. Allir velkomnir.
FILADELFÍA
Hverfisgötu 44. Samkomur í
dag kl. 4 og 8 e. h. Sr. Nils
Ramselius ásamt fleirum tala.
Allir velkomnir.
VIKTORÍU BAUNIR
í pökkum nýkomnar. Þorsteins-
búð. Grundarstíg 12, sími 3247.
Hringbraut 61, sími 2803.
RABARBARI
nýupptekinn, rauður og falleg-
ur. Þorsteinsbúð, Grundarstíg
12, sími 3247. Hringbraut 61,
sími 2803.
SNEMMBÆR KÝR
til sölu eða í skiftum við væna
afsláttarkú. Sími 3208.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega.' Sparið millilið-
ina og komið til okkar, þar sem
þjer fáið hæst verð. Hringið í
eíma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
FRAKKAR og SVAGGERAR
fyrirliggjandi í miklu úrvali.
Guðm. Guðmundsson, klæð-
skeri. Kirkjuhvoli.
NÝJA FORNSALAN
Aðalstræti 4, kaupir allskonar
húsgögn og karlmannafatnað
gegn staðgreiðslu.
SLYSAVARNAFJELAG
ISLANDS
selur minningarspjökl. — Skrif-
stofa í Hafnarhúsinu við Geirs
götu. Sími 4897.
12. dagur
Foreldrar hans voru guðrækið
fólk og hann var fæddur til þess
að ganga í þjónustu kirkjunnar.
Faðir hans, Josiah Trent, sem var
áhangandi sjöundadags-samein-
ingarinnar, var ljelagur bakari.
Brauðin voru sýrð og ekki laust
við andlegt hragð af þeim. Móðir
hans, Emily, var komin af góðum
ættum. Hún var hæglát og þolin-
móð. Hún fann hamingjuna í hÖMi-
um sínum, sjerstaklega Robbie,
sem hún inst inni elskaði heitt.
Robert kunni líka að meta þessa
ást. Hann var skyldurækinn, vei
gefinn og ekkert hrekkjóttur.
Þegar gestir klöppuðu á kollinu
á honum og sögðu: „Jæja, dreng-
ur minn, hvað ætlar þú að verða,
þegar þú ert orðinn fullorðinnf*
svaraði hann í fullri einlægni:
„Jeg ætla að prjedika guðspjöll-
in“. #Það var ýtt undir þennan
ásetning hans með glöðu geði, o*'
meira að segja prestur einn, sem
hafði verið á ferð, skrifaði grein,
sem hann nefndi: „Sáluhólpinn
EflirlIA. J. CRONIN
TJÖLD SÚLUR
og SÓLSKÝLI
Verbúð 2,
Sími 5840 og 2731
DUGLEGUR DRENGUR
16 til 17 ára óskast nú þegar.
Uppl. Afgr. Álafoss á morgun
kl. 10—12 árdegis.
DUGELG STÚLKA
til eldhúsverka getur fengið
góða atvinnu. Gott kaup. Upp-
lýsingar í Afgr. Álafoss á morg-
un kl. 10—12 árdegis.
REYKHÚS
Harðfisksölunnar við Þvergötu,
tekur 'lax, kjöt og fisk og aðrar
vörur til reykingar.
OTTO B. ARNAR
löggiltur útvarpsvirki, Hafnar-
stræti 19. Sími 2799. Uppsetn-
ing og viðgerðir á útvarpstækj-
um og loftnetum.
GERI VIÐ
saumavjelar, skrár og allskonar
heimilisvjelar. H. Sandholt,
Klapparstíg 11. Sími 2635.
aðeins níu ára“. Þannig þekti
hann snemma hólpni.
Það bar minna á' Susan. Hún
var hrifin af bróður sínum: og
góð stúlka, en hún var engin fyr-
irmynd. Þegar svo Robert fór i
guðfræðideildina fór hún í sjúkra-
hús sem hjúkrunarnemi.
Þvílíkir gleðidagar fyrir gömlu
hjónin, þegar leið að vígsludegi
Roberts. Þau fóru í bestu fötin
sín og stigu hin ánægðustu upp í
járnbrautarlest til Connecticut.
Þegar þau höfðu keyrt sex mílur,
raun lestin af sporunum. Það var
ekki stórt slys, aðeins tvær mann-
eskjur mistu lífið, og það voru
Josiah og Emily Tranter.
Þetta liafði auðvitað djúp áhrif
á Robert. Susan Ijet minna á því
bera, það Arar ekki hægt að ætlast
til að hún tæki það eins nærri
sjer. Það leið samt tvisvar yfir
liana á vakt þann mánuðinn.
Fólkið á sjúkrahúsinu sagði að
hún væri lijartveik og ráðlagið
henni að hætta hjúkrunarstörfum.
Þannig atvikaðist það að liú.a
var hjá bróður sínum í 'Oakville,
fyrsta prestakalli hans. Þar eyddi
hún kröftum sínum í hans þágu
og krafðist einskis frekara. En
þótt honum hefði gengið ágætlega
og hann væri kominn í fasta stöðu,
var einhver órói yfir honum. Lund
hans var full af áhuga fyrir líf-
inu, og þó hann vissi það ekki
sjálfur, vildi hann sjá og reyna
heiminn. Eftir ár sagði hann lausu
prestakallinu og sótti um trúboða-
stöðu erlendis.
Allir þektu áhuga hans og
breytni og vissu að hann var ekki
vel hraustur. Sú’a Hiram McAtee
sneri líka áhuga sínum að því að
vinna sigra í nýjum löndum. Þess
vegna var Robert sendur til Kan-
arieyjanna, en ekki til Kína eða
Kongó og' Susan fór auðvit'að með.
Þetta er saga hans í stuttu máli.
Nú sneri hann sjer að systur sinnj
og sagði með umburðarlyndi:
„Mjer er alvara, Sue. Trúðn
mjer, jeg finn það á mjer að það
er hægt að bjarga frú Baynham.
Það er meiri von um að snúa sál
spottarans, en liins tilfinninga-
lausa. Og það væri mikil sæla ef
Drotni þóknaðist að nota mig lít-
ilmótlegan, til þess að sál þessi
verði náðuð“. Augu hans ljómuðu
við tilhugsunina.
Hún starði á hann þegjandi og
hugsi. Alt í einu heyrðist regnið
skella á þilfarsgluggann og hlát-
ur keyrðist ofan frá.. Mary kom
inn. Regndroparnir sátu eins og
perlur í hári hennar. v
„Það rignir, það rignir“, söng
hún. „Allir eiga að fara niður“.
Elissa, Dibdin og Corcoran
komu á eftir henni.
„Ja, þvílík hryðja“, sagði Dib-
din og vaggaði eins og sjómaður,
„og svona alt í einu“.
Elissa hristi kápu sína og starði
á Tranterssystkinin.
„Þið hafið verið að syngja. Það
er þó altaf tilbreyting. Og orgelið
—■ en sætt. Þjer verðið að stíga
pedalana allan tímann? Þjer meg-
ið ekki hætta. Þjer verðið aðx
skemta okku. Það er alveg draum-
. ur“. Hún settist við hliðina á hin-
um á plussbekknum og setti upp
svip eins og hún biði með mikilli
eftirvæntingu.
Rödd Susan var ákveðin.
„Yið höfum verið að syngja
skaparanum til dýrðar. Yið álítum
það ekki skemtiatriði“.
Elissa setti upp vandræðasvip.
„'Getið þið ekki sungið eitt-
hvað ?“ sagði hún í mótmælaskynj.
„Jeg meina, gætuð þið ekki undir-
halclið skaparann og okkur í
einu?“
Dibs hló eins og vanalega. Augu
Susan urðu svört áf reiði og var-
ir hennar hvítar. Ilún virtist vera
að reyna að segja eitthvað, þegar
Robert horfði beint framan í El-
issu og sagði:
„Jeg skal syngja fyrir yður, frú
Baynham. .fyrst þjer eruð að biðja
um það. Þrátt fyrir alt erum við
ekki ólipur. Jeg skal svngja eitt-
hvað sem þið hafið ef til vill gam-
an af að heyra. Jeg býst heldusr
ekki við að Guð hafi neitt á móti.
því“.
Hann sneri sjer við með viðhöfn
og hvíslaði einhverju að Susan^
sem sat hreyfingaUaus eins og:
steinn. í meir en 10 sekúndum
virtist eins og hún ætlaði ekki að
hreyfa sig, en svo var eins og
hún gæfist upp. Hún byrjaði að
spila. Lagið var andlegt negra-
lag: „Börn Guðs“.
Röddin var ágæt. Baryton, sem.
samt náði ekki fyllilega niður og-
titraði á efstu tónum, en var þó-
hljómfalleg. Hann vandaði sig senæ
best hann gat, og varð það tii
þess, að látbragð hans varð ekkí
laust við að vera tilgerðarlegt. En
það gat ekki eyðilagt fegurð lags-
ins.
Corcoran hlustaði — fyrir hana
var þetta lag. Dibs hugsaði um
hádegisverðinn. Á svip Elisstt
mátti ekkert sjá nema þá helst
leiðindi og fyrirlitningu. En Marjr
hlustaði eins og í draumi. Augu
hennar störðu út í bláinn, í huga
hennar flögruðu skuggar, en £.
eyrum hennar hljómaði nið í gos-
brunni og tunglskin blandaðisfc
saman við þessa hugaróra. Enn
einu sinni fanst henni hún ver&,
alveg að komast að raun um sann-
leikann.
Söngurinn hætti. Enginn sagði
orð. Mary var of hrærð til þesa
að tala. Þá geispaði Elissa með
vilja og hjelt hendinni fyrir rn unn-
inni.
„Þakka yður fyrir“, sagði hún
letilega. „Jeg heyrði Robsou
syngja þetta. Hann söng það ljóm—
ancli vel“.
Tranter roðnaði við þessa auð—
mýkingu. Susan stóð upp og byrj-
aði að taka saman nótur sínar.
„Þetta var fallegt“, sagði Mary.
Hún hikaði og reyndi að koms.
hugsunum sínum í orð. „Það er
meining bak við — sem ekkx verð-“
ur sjeð á yfirborðinu“.
Framh..
TrwS onm^unnkc^pAUJL
Einn af viðskiftavinum Levin-
skys var þektur fyrir hvað gekk
illa að innheimta hjá honum. Hann
borgaði ekkí fvrir vörur sem hann
hafði tekið út. í öngum sínum
skrifaði Levinsky honum svohljóð-
andi brjef:
„Hver keypti vörur hjá mjer og
borgaði ekki? — Þjer. En hver
lofaði borgun innan sextíu daga?
— Þjer. Hver borgaði ekkert í
sex mánuði? — Þjer. Hver er bófi,
þjófur og lygari? —
Yðar einlægur.
Al. Levinsky.
★
Goldstein var ósköp hnugginn
þegar hann mætti vini sínum Gold-
berg.
„GoItly“, sagð; hann, „jeg er
óhamingjusamasti maður á jarð-
ríki.
„Hvaða vitleysa. Líttu á dem-
jantsnæiuna þína, demantshringinn
þinn og í bankabókina þína“.
Goldstein varp öndinni mæði-
lega: „En í dag var jeg inni í
einni stærstu versluninni og Ijósin
sloknuðu' ‘.
„Það er nxx eixgin óhamingja í
því“.
„Jú“, svaraði hinn með grát-
stafinn í kverkuxxum. „Jeg var
inni í píanódeildinni“.
★
Hjer er ein Skotasaga af ís-
lenskum uppruna. Fyrir nokkrunx
árum var hjerna skoskur knatt
spyi’nuflokkur á ferðinni. Eins og
ætla mátti, sigruðu þeir í fyrri
leikjunum, en seinni leikjunum
töpuðu þeir. íslendiixgar fundix þá
skýringu á málinu að í fyrri leikj-
unum áttu íslendingar fotboltann
en í seixxni leik.junum áttu Skot-
ar hann og tímdu þess vegna ekki
að sparka í hann.
★
í litlu þorpi í Skotlandi var
haldin miðdegisveisla og var lík-
kistusmiður heiðursgesturinn. —
Ilann stóð upp og þakkaði fyrir
alt fallegt, sem um hann hafði
verið sagt og sagðist til minning-
ar vera fús til þess að sjá unsj
útför þess er myncli deyja næsc
af Viðstöddum gestum, honum' að!
kostnaðarlausu. Hann hafði varla,
lokið máli sínu, þegar héyrðisfc.
skothvellur. Einn af veislugestun-.
um hafði framið sjálfsmorð. .
★
Feitur Gyðingur með stóreflis-
pakka kom inn í strætisvagn,
Heimtaði vagnstjórinn tvo pencc
fyrir mánninn og fjóra fyrir pakk-
ann.
Gyðingurinn mótmælti, en vagn-
stjórinn 'hjelt við sitt.
„Annað hx’ort borg-ið þjer fjóra.
pence fyrir pakkann og tvo fyrir
yður eða þjer farið út aftur“.
I staðinn fyrir að ná í pening-
ana, þegar Gyðingurinn sá að ekki
þýcldi að deila við dómarann,
leysti hann upp pakkann og á-
varpaði innihaldið á þessa leið:
„Það þýðir ekkert, Ikey. Það er
best að þú konxir út úr pakkan-
ixm, það er ódýrara að hafa þig
í sæti“.