Morgunblaðið - 30.11.1940, Blaðsíða 8

Morgunblaðið - 30.11.1940, Blaðsíða 8
JfttorðimWa&ifr Laagardagur 30. nóv. 1940L f % BLANKO f«CÍr *1L — Sjálís&gt á hvert teteSL Ný)a franihald»s*>fan - 13. dagur HAMINGJUHJÓIiIÐ Byrfið í dag Eftir GWEN BRl§TOW HIm vandlát* húamóðir notar BLITS í rtórþvottum. GÓLFTEPPI ’iýtt og fallegt til sölu. Leifs- götu 28. KALDHREINSAÐ þorsaklýsi. Sent um allan bæ. Björn Jónsson, Vesturgötu 28. Sími 3594. KÁPUR og FRAKKAR fyrirliggjandi. Guðm. Guð- mundsson, dömuklæðskeri — Kirkjuhvoli. SPARTA-DRENGJAFÖT Laugaveg 10 — við allra hæfi. HARÐFISKSALAN I»vergötu, selur góðan og þurk- aðan saltfisk. Sími 3448. KAUPUM FLÖSKUR stórar og smáar, whiskypela, glös og bóndósir. Flöskubúðin, Bergstaðastræti 10. Sími 5395. Sækjum. Opið allan daginn. EIGIÐ ÞJER EKKI DÓT sem þjer hafið ekki brúk fyrir í geymslunni yðar? Alt er keypt gegn staðgreiðslu. Nýa fornsalan, Aðalstræti 4. Sími 5605. MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR keypt daglega. Sparið millilið- ina og komið til okkar, þar sem þjer fáið hæst verð. Hringið í síma 1616. Við sækjum. Lauga- vegs Apótek. ÞORSKALÝSI. Laugavegs Apóteks viðurkenda meðalalýsi með A og D fjörefn- um fyrir börn og fullorðna er eelt á sterilum (dauðhreinsuð- um) flöskum á kr. 1.85 heil- iaskan, með eða án pipar- myntuolíu. Okkar lýsi er svo gott, að óþarfi er að krydda það með piparmyntuolíu, en þeir eem óska að fá það kryddað, fá það fyrir sama verð. Hringið í síma 1616. Við sendum um all- an bæinn. FLÖSKU VERSLUNIN á Kalkofnsvegi (við Vörubíla- stöðina), kaupir altaf tómar flðskur og glös. Sækjum sam- stundis. Simi 5333. l>að, sem gerst hefir í söguimi: Eleanor Vpjohn er dóttir yfirverk- fræöinga viC byggingn á stíflngarði í Misaisippi og er ritari hjá föður sínnm í tjaldbúðunum við fljótið. — Kester Larne er sonur óðalseigandans að Ar- deith óðali, þar skamt frá. Þau hafa lætst af tilviljnn og foreldrar Kesters ru ekki hrifnir af því, er hann ákveS- r skyndilega að biðja Eleanor. „Kester“, sagði hún. „Hvers- vegna skyldi jeg vera afbrýðis- söm út í eitthvað, sem skeð hefir áður en þú vissir, að jeg var til? Jeg er forlögunum eða guði eða hverju öðru sem er, svo þakblác fyrir að við liöfum fundist, að jeg get ekki verið að brjóta heilann um, eftir hvaða slóðum þú hefir komið til mín“. Hún hló lágt. „Jeg skal segja þjer það, Kester, að ef þú hefðh’ ekki verið vanur að koma djarf- lega fram við kvenfólk, hefði þjer aldrei dottið í hug að tala við blá- ókunnuga stúlku eins og mig“. „Það er satt“, sagði hann, og virtist eins og honum ljetti stór- um. „Og nú fyrst finst mjer eins og jeg sje að bvrja að lifa lífinu. Þannig segja skáldin, að ástfangn- um mönnum eigi að vera innan brjósts, en hingað til hefi jeg hlegið að því“. „.Teg Iíka“, sagði hún og hall- aði höfðinu upp að honum. Alt í einu uppgötvuðu þau, að ALLIR K.R.-INGAR konur og karlar eru vinsamlega beðnir að mæta á morgun kl. 1,15 við Háskólann og taka þátt í skrúð göngunni. Klæðnaður, venjuleg föt (ekki íþróttabúningur). — Mætið öll! Stjórn K.R. SKlÐAFJEL. REYKJAVÍKUR ráðgerir að fara skíðaför upp á Hellisheiði næstkom. sunnu- dag ef veður og færi leyfir. Lagt á stað kl. 9 árdegis frá Austurvelli. Farmiðar hjá L. H. Muller til kl. 6 í kvöld. ÁRMENNINGAR fara í Jósefsdal í kvöld kl. 8 og í fyrramálið kl. 9. Farið verður frá íþróttahúsinu. 'tVmtO’ RAFMAGNSNOTENOUR Vanti yður rafvirkja eða við- gerð á rafmagnsáhöldum, þá reynið viðskiftin. — Vinnustofa Baldursgötu 8. Sími 2239. 5£ytu$-furulið TAPAST HEFIR sjálfblekungur, merktur Einar Jóhannsson, frá Stýrimanna- skólanum að Þingholtsstræti. Skilist vinsamlegast á afgreiðslu Morgunblaðsins. || EVIJÍN GVIKVNI5S0N löggiltur rafvirki. SiC&ynnbngac UNGUR MAÐUR, reglusamur, laghentur, óskar eftir atvinnu. Uppl. Grettisgötu 50 (kjallara) í dag kl. 6—8. PILTUR helst úr sveit, óskast til mjólk- urflutnings o. fl. á heimili við Kvík. A. v. á. JEG SJE, að stundum er verið að sýna það, sem fallegt þykir og mikils virði, og datt mér í hug, hvort bæjarbúum myndi ekki þykja gaman að sjá þær miklu um- bætur, sem gerðar hafa verið á Óðinsgötunni, sérstaklega sunn- an til. Eggert Jónsson. klukkan var orðin 12, og Eleanor kvaðst þurfa að fara heim. Það var stjörnubjört nótt, er þan óku meðfram fljótinu, og þau töluðu lítið saman á þeirri fögru leið. 4. Fred hafði vakað fram eftir þetta kA*öld, Arið að semja mánað- arskýrslu sína til ráðuneytisins. Hann furðaði sig á því, hvar El- eanor gæti verið. Hún var að vísu skynsöm stúlka, sem kunni að gæta sín, en Kanda hafði sagt hon- um, að Eleanor hefði farið út með Kester Larne, og Fred var farið að þykja nóg um það, live oft Eleanor var með honum. Hann þóttist vita, að Eleanor A*æri í ástamálum einföld og sak- laus, þar sem hfin hafði ávalt verið ÓAænjulega stilt og laus við ungdómsástir og daður, sem aðrar stúlkur á hennar aldri gengu upp í. Ilann ákvað því að vara hana við þessnm unga manni, sem augsýnilega var n*esta landeyða, þó að hann legði það annars ekki í vana sinn, að skifta sjer af einkamálum dóttur sinnar. Ef til vill hafði það verið eigin- girni af hans JiáJfu að hafa Elea- nor hjá sjer í tjaldbíiðunum, hugsaði hann með sjer. Þar voru fáir ungir menn, sem lnin gat haft nokkra ánægju af að tala við. Og ]>ví hafði hún auðvitað verið feg- in að hitta þenna pilt, sem var geðslegur í sjón. En hvað sem öllu öðru leið var hann staðráðinn í því að vara Eleanor við Kester Larne á morgun. Segja henni, að hann væri ekki verðugur þeirrar athygli, sem hún sýndi honum. ★ Klukkan var orðin 12 á mið- nætti, og hann þurfti að fara á fætur kl. 5. Hann furðaði sig mjög á þessu, og ætlaði að fara að hátta, er hann heyrði í bílnum hinumeg- in við stífluna. Þau voru þá líldega að koma! Hann ákvað að ganga úr skugga um það. Hann leit út* um rifu á tjaldinu og sá Kester og Eleanor koma yfir stíflugarðinn. Og þegar þau komu að tjaldinu og ætluðu að fara að skilja, tók Kester Eleanor og faðmaði hana að sjer. Fred kæfði undrunarópið, sem kom fram á varir hans. Hann varð reiður! Og þó, hugsaði hann með sjer. Kossar voru ekki teknir eins hátíðlega nú á tímum eins og í hans ungdæmi, svo að það var ástæðulaust að óttast. En hamingj- an góða! Þetta var ekki Iieinn venjulegur koss! Þau föðmuðust eins og* ástúðlegir elskendur! Fred þóttist þess fullvissa, að Eleanor myndi ekki gefa sig í slíkt af eintómri Ijettúð. Hann var sannfærður um, að Kester Larne var fyrsti maðurinn, sem fjekk að faðma hana þannig og kyssa. En þá lilaut hún að vera ástfangin. Eleanor var ástfángin í }>essum letingja, sem var lítil- fjörlegt afkvæmi úi’kynjaðrai* ættar! ★ Loks var kveðjunum lokið, og Eleanor hljóp heim að tjöldunum, eins og hún þyrði ekki að líta nm öxl. Hún læddist inn í svefntjald- ið sitt, en Kester stóð úti í tungls- Ijósinu og horfði lengi á eftir henni. Fred sneri sjer undan. Hann gat ekki fengið af sjer að tala við Eleanor nú. Hann fór inn í svefntjaldið sitt, en var ómögu- legt að sofna, svo að liann sat og reykti, uns komið var undir morgun. Hann hafði altaf vitað, að hon- um myndi ekki finnast neinn maður nógu góður fyrir Eleanor. En hann hafði hugsað, að er hún hefði valið sjer mannsefni, myndi hann segja: „Ef þú ert ánægð með hann, er jeg það líka“, og láta hana giftast í friði. En þannig gat hann ekki tekið þessari mannleysu. Kester Larne hugsaði ekki um annað en skemtaa sjer og hafa föðurlega umsjÓK. með hinni veðsettu plantekrii. sinni. Öðruvísi gat hann aldreí orðið. hugsaði Fred gramur í'. bragði. Það var Ieiðinlegt, hve önnum kafinn hann hafði verið, svo að enginn tími hafði verið til þess að hafa auga með Eleanor. Hann gat. sjálfúm sjer nm kent, að hafa. ekki uppgötvað fyr að hún \ar ástfangin í þessum flautaþyrli. ★ I’m morguninn kom Eleanor á fætur kl. 7, o'g þá sat Fred að snæðingi. „Jeg hjelt, að þu A’ærir fyrir- löngu farínn út að stíflunni11,. sagði hún um leið og hún settist við borðið. „Jeg vann lengi fram eftir £ gærkvöldi“, svaraði Fred. „Jeg var að semja skýrsluna til ráðu- neytisins“. „Á jeg ekki að vjelrita hanaS' Jeg skal byrja á henni strax, þeg- ar jeg er búin að borða“. Það var auðsjeð, að Eleanor*- hafði ekki sofið vel. Hún borðaðii lítið, en drakk mikið af kaffi. Fred var að velta því fyrir sjer,, hvernig hann ætti að byrja. Hanns vissi, að hann mvndi verða klaufa- legur hvað sem hann sagði. Hann. hafði engan tíma haft til þess að> temja sjer spekingslegt tal. Og hann hafði ekki fundið neina Iausiti málsins, þegar Randa kom inn og. færði Eleanor súkkulaðiöskjn og stóran blómvönd. Hún stökk á fætur til þess að- taka á móti henni, og varð dreym- andi á svip, er hún las kortið, sem. \Tar inn á milli blómanna. IIúii leit upp og spurði: „Bíður send- illínu, Randa?“ ,,Já, Miss Eleanor“, svaraði Randa og brosti íbyggin. „Gefðu honum ka^fisopa, meðan jeg skrifa nokkur orð“. Framhald. 'irmJ nrru^íciu/rihc^ÁyruiL Lítil telpa hafði þann óvana að taka eldspýtur. ]iegar hún sá sjer færi, og kveik.ja á þeim, til þess að geta horft á, er ]ner brynnu. Einu sínni kom móðir hennar að henni við þenna hættulega leik. Hún fór þá með telpuna út í port, fjekk henni sex fulla eldspýtna- stokha og skipaði henni að kveikja á öllum eldspýtunum. Brátt varð telpan leið á leiknum og fór að skæla, en móðir hennar ljet hana sitja A’ið í heila tvo klukkutíma og kveikja á liverri eldspýtunni á fætur annari. Og þetta varð til þess að venja telp- una af óvananum. ★ Margar sögur eru sagðar um Arturo Toseanini, hinn fræga hljómsveitarstjóra. Einu sinni, þegar hann var í Milano, var sam- kepni tim óperur, en ekkert verlt þótti nothæft, og Toscanini fleygði með eigin hendi einni „óperunni“ í pappírskörfuna. Tíu árum seinna hitti Toseanini höfund þessarar „óperu“ og tóu- skáldið leyfði sjer að segja við Toseanini, að hann gæti varla hafa litið á tónverk hans. „Ekki það ?“ sagði Toscanini, settist við flygilinn og spilaði næstum því alla óperuna eftir minni. „Haldið þjer, að maður muni ekki svona rugl, þó að maður hafi höfuðið fult af Beethoven, Moz- art, Wagner, Yerdi og Rossini?“ sagði hann síðan. ★ Skoti nokkur kom iun í verslun, þar sem seldar voru ferðatöskur og keypti sjer eina af minstu gerð- inni. Afgreiðslumaðurinn spurði hvort hann ætti að láta pappír utan um- töskuna. „Nei, maður minn“, svaraði Skotinn, „en þú skalt stinga papp- írnum ogi , seglgarninu ofan í hana“. Ekki alls fyrir löngu komu hjón fyrir rjett í New York og kváðust ekki geta haldið sambúðinni á- fram lengur. Maðurinn var stuðn- ingsmaðiir þýskra nazista, eu k.o«r- an hjelt með Bretum. Dómarinn komst að þeirri niS- urstöðu, að ósamlyndi sem þetta, væri svo alvarlegs eðlis, að það útilokaði farsælt hjónaband, og þau fengu skilnað á þeim grund- velli. ★ Á leiði einu í kirkjugarði £' Leningrad er einkennileg áletruœ á litlu pappírsblaði, sem innramm- að er í trjekross. Það er gamalt lyfseðill. Þannig stendur á því, að lækn- ir í Leningrad var einu sinni sótt- ur til veikrar konu. En henni fór síversnandi. Loks gaf hann henni sterkt meðal og konan dó skömmu síðar. Eftirlifándi maður kónunnar kendi meðalinu um dauða hennar og vakti athygli iögreglunnar á því. En hann fjekk enga áheyrn, og tók þa þetta ráð, að setja lyf- seðilinn í ramma og láta hann á leiðið, svo að allir gætu sjeð, hvers, konar lyf konan hans sáluga hefðí, fengið til inntöku. I I

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.