Morgunblaðið - 25.01.1944, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 25. janúar 1944
MinningarorS um
Loft ér þrungið, 1fg<8r gjól
og lífsbölið sárt og nauðin.
Vaka saman hin sömu jól
hjá sorginni, ástin og dauðinn".
Mjer komu til hugar þessar
ljóðlínur, er mjer barst til
eyrna andlátsfregn frú Onnu
Guðmundsdóttur, þann 3. þessa
mánaðar.
Fyrir fám dögum var hún
stödd á heimili mínu, flytjandi
með sjer hressandi andrúms-
loft og græskulausa gleði, eins
og jafnan áður. Síst var mjer
þá í huga, að innan örfárra
daga, yrði hún til moldar hnig-
in. Sannast hjer enn, hve svip-
ult vort jarðlíf er.
Frú Anna var fædd að Dal-
bæ í Hrunamannahreppi, þann
20. júní 1905. Foreldrar henn-
ar voru Guðmundur Guðmunds
son, frá Löngumýri á Skeiðum,
(nú látinn) og Guðfinna Kol-
beinsdóttir frá Mástungu í
Gnúpverjahreppi. Ólst hún upp
heima hjá foreldrum sínum á-
samt fjölmennum systkinahópi.
Eftir að hún varð fulltíða,
dvaldi hún og öðrum þræðis á
æskustöðvunum, þar til hún,
þann 31. okt. 1931, giftist eftir-
lifandi manni sínum, Sigurði
Ingvarssyni lögregluþj. Reistu
þau heimili hjer í bænum og
bjuggu hjer á meðan þeim var
samvista auðið í full 12 ár.
Frú Anna var glæsileg kona
að vallarsýn, svo 'að af bar,
hárið bjart og fjell í beltisstað.
Anna Guðmundsdóttir.
Lundin var ljett og viðfeldin,
svo að líf og gleði var hvar sem
hún fór. Hún var vinavönd,en
að sama skapi trygglynd.
Eftir að hún giftist, gafst að
reyna, hversu mikil húsmóður
hún var. Mun það mála sann-
ast, að hið snyrtilega heimili,
bar myndarskap húsmóðurinn-
ar glæsilegt vitni. Alt var jafn
an svo hlýlegt og bjart^að un-
un var bar að dvelja, enda
mun heimlli þeirra hjóna sjald-
an hafa verið gestavana. Sam-
búð þeirra hjónanna var svo
sem best verður á kosið, mun
leitun á jafnmikilli og gagn-
kvæmri eindrægni og um
hyggju.
< ►
< ►
i >
< ►
Hárgreiðslus-tofa til sölu
Tilboð, merkt „717“ leggist inn á afgreiðslu
Morgunblaðsins fyxir 1. febrúar n.k.

£ CO kli u F 'isk iboi lii « r
k 1/1 ©g jertK Vz dósir, fyrirliggjand ristjánsson & C i. oJ i.f.
V"ar þá ekki'líf þéásárar glæsi
legu, glaðværu myndarkonu
sem samfeldur leikur?
Nei, vissulega hlaut hún í
ríkum mæli að reyna alvöru
lífsins, veikindi og ástvinamissi
en á alvörustundunum, var
hún styrkust og stærst.
í þrálátum veikindum eigin-
manns síns, sýndi hún slxka
umönnun, að einstakt var.
Þeim hjónum fæddust fjög-
ur börn, en þrjú þeirra dóu
nýfædd, má því nærri geta,
hversu margsært móðurhjartað
var, en þá harma bar hún með
slíkri stillingu og hugprýði, að
undrun sætti. Hið fjórða barn-
ið lifir móður sína, en sam-
vistir þeirra mæðgnanna urðu
sorglega stuttar, aðeins þrír
daprir dagar.
Slíkur hai'mleikur lífsins,
sem hjer er lýst, er alvöru-
þrungnari en orð fái lýst, og
þeim einum fær að reyna, sem
styrkir eru. Hámarki náði
hann þó að mikilleik og fegurð,
er hin unga mær var vatni aus
in yfir kistu móðurinnar,
stundu áður en hún var borin
til hinstu hvíldar.
Skarð er nú fyrir skildi í ís-
lenskri húsmæðrastjett. Mikils
höfum við, vinir hennar mist,
en jafnframt mikið að þakka.
Nærri er höggvið systkinum og
aldurhniginni móður. Mestur er
þó missir eiginmannsins og
ungu dótturinnar, er hin látna
eftirljét honum að skilnaði. En
vissulega gefst honum eigi
tóm til hugarvíls, við honum
blasir hið göfuga og ábyrgðar-
mikla starf uppeldisins, þjón-
ustan við lífið.
Þannig berst oss jafnan hjálp
in, er mest á reynir. Því getum
við tekið undir með góðskáld-
inu og sagt:
,Sje jeg rof
á svörtu skýi
ok stjömu staka
standa í rofi,
eins og dag
eilífðar sjái
glugga gegn
um grafir skína. —“
Hvíl í friði merka kona!
Guð blessi okkur öllum-minn
ingu hennar.
I. Pálsson.
Rausnarteg gjöf
Skömmu fyrir jólin kallaði
mig til sín >'sjera Magnús Bl,
Jónsson past. emef'. frá VallaY
nesi, og tilkynti mjer, að í
saxnbandi við nýafsíáðið 25 ára
afmæli Sálarrannsóknafjelags
íslands hefði hann ákveðið að
gefa húsbyggingarsjóði fjelags
ins fimm þúsund króna gjöf í
minningu seinni konu sinnar,
frú Guðríðar Ólafsdóttur f.
jHjaltesteð.
Frú Guðríður var fædd hjer
í Reykjavík'/ 12. ág. 1864 og
var einkabarn foreldra sinna,
Ólafs Hjaltesteðs og konu hans
Þorgerðar Magnúsdóttur. Hún
átti jafnan afarmiklum vin-
sældum að fagna, fyrst sem
húsfreýja nokkur ár í hinu
glæsilega læknisheimili á Orm
arsstoðum og síðan um langan
aldur sem húsfreyja á prests-
áetrihu í Vallanesi, einu
stærsta heimili og myndarleg-
asta þar eystra. Frú Guðríði
var jafnan viðbrugðið fyrir
gjafmildi og hjartagæsku,
enda sagði dr. Björn Ólsen um
hana, að hún bæri Þingeyra-
svipinn, en amma hans og Iang
amma frú Guðríðar var Guð-
rún Ólsen á Þingeyrum, nafn-
fræg kona fyrir örlæti og mann
ást. Frú Guðrún hafði sálræn-
ar gáfur og unni þeim málum
mjög, en í minning hennar gaf
sjera Magnús, eins og áður seg
ir, hina höfðinglegu gjöf, sem
jeg færi honum alúðarþakkir
fyrir. Jón Auðuns.
— Rússland
Framh. af 1. síðu.
barnaheimili mikil í Puskin.
Þá segir í herstjórnartil-
kynningu Rússa að þeir hafi
rofið járnbrautina milli Gas
chinka og Narva, en þaðan
liggur járnbraut þessi vest-
ur til Eistlands. Ennfremur
segjast Rússar hafa tekið
stöð á járnbrautinni frá Len
ingrad til Moskva.
Þjóðverjar segja, að varn
arbarátta þeirra fyrir sunn-
an Leningrad sje mjög erfið
og hafi þeir orðið að yfirgefa
nokkur svæði á þeim slóð-
um. Þá segja Þjóðverjar frá
miklum áhlaupum Rússa
suður á Krímskaga.
Þá segjast Rxissar hafa
sótt fram vestan og suð-
vestan Novgorod og tekið
þar nokkur þorp.
Frú Svava Jóns-
dófiir, leikkona,
sexlug )
Frá frjettaritara voi’-
um á Akureyri:
FRÚ SVAVA JÓNSDÓTT-
1R, leikkona á Akureyiá, átti
60 ára afmæli s.l. sunnudag.
!— Hiin hefir um langt skeio
verið fremsta leikkona hjer og
hefir átt óvenjulega miklum
og' einlægum vinsældum að
fagna hjá öllurn þeim, er hafa
átt þess kost að njóta listar
hennár.
Svava Jónsdóttir kom fyrst
fram í sixiáleiknum „Annar
hvor verður að giftast“, 3.
mars árið 1900, en síðasta
hlutverk hennar er mi í
„Franska æf intýrinu“, er
Leikfjelag Akureyrar sýndi
nýlega. Ljek hún það hlutverk
af snilld.
Á afmælisdaginn heimsótti
Svövu fjöldi bæjarbúa að heim
ili hennar, Strandgötu 25. Bár-
ust henni margár góðar gjaf-
ir, mesti s(Ggur feeillóskaskeyta
og hlóm. Meðal þeii’ra, er
heimsóttu frúna, voru þrír
fyrverandi formenn Leikfje-
lagsins. llafði Ágúst Kvaran
orð fyrir þeim. Flutti hann
ræðu fyrir minni frú Svövu
og minntist einkum leikstarfs
hennar. Afhenti henni skraut-
xitað ávarp undirritað af
nokkiun leikhúsvinum, ásamt
myndaidegri peningaupphæð
frá þeim.
SJÁLFBOÐALIÐI
SKOTINN.
London í gærkveldi. — Einn
af fyrstu Frökkunum, sem
gérðust sjálfboðaliðar í her
Þjóðverja ög börðust á austur-
vígstöðvunum, var myrtur í
gær í Normandí, að því er
fregnir frá Vichy herma. Hfet
maður þessi Lucha, og var orð
inr; mjög háttsettur í sjálfboða
liðsveitum Frakka, er með
Þjóðverjum berjast. — Reuter.
AUGLÝSING ER
GULLS ÍGILDI
X - 9
) <XXXX>0000<>0<X><XXX><X><X>000000’
AL£M*jC3*(,7H£ CZZAT, £CUi.Ct±
7HE CONrF.NT£ c* /1 £X TIN&UlZI-iZR I
iwro vHS OL'o-pRivzx's r.Acc...
^ " MV £Y£S • W" ■ 57op
A'.v EVCZ'.Æi
Eftir Robert Storm
OO OOOOO OOOOOOOOOOOOOOOOOOOO>
.'U.yrzD cfí
7 Hc [ÍUZ '
PUU. \ j
J iwc-f? -TO
\ 7 VL CuPtj,
t-.’NL- !

/Tfe ALE’X, THE
ORBAT! HE DUCKED
into tHat ctore !
CD-TlE ON !
Alexander neyðir bílstjórann til að stöðva stræt-
isvagninn, eftir að hann hefir sprautað úr slökkvi-
t 4 l»s iutfoJ
rt f id — 1 ; ÍQJIOl '8JJUO HU
tæki í andlit honum.
X-9 og lögreglumaðurinn sjá að, eiph
mlc i J.T.ÍU A
ver íer

strætisvagnipum. Það ex; Alexander mikli, sei
<*.m j , G.i4 i ;i n u.i 11;n n ;!»./
■ ur X-9. Hann hljop þarna xnn j vyi'slunína!
lu oirnx 1 ircnriid>loi uxT iniL-i‘>7i;Mo<l ir.l'iHM.i
r