Morgunblaðið - 26.02.1944, Blaðsíða 8

Morgunblaðið - 26.02.1944, Blaðsíða 8
8 MORGUNBLAÐIÐ Laugardagur 26. febrúar 1944 Anna Guðmundsdóttir Minning í dag verður flutt til hinstu jh hvíldar Anna Guðmundsdóttir, Baugsvegi 29, kona Lárusar : Jónssonar, skrifstofumanns hjá Tóbakseinkasölu ríkisins. Hún var dóttir hjónanna Júlíönu Sveinsdóttur og Guðmundar Jónssonar stórkáupm., stofn- anda versl. Brynju hjer í bæn- um. Anna var fædd 7. mars 1917 og andaðist 18. þ. m. eftir stutta legu. Hún var því tæpra 27 ára gömul, er hún ljest. Þetta er stutt ævi, og því ekki langa ævisögu að rekja. En hjer hef- ir skeð sorglegur atburður. Ungri konu er svipt burtu frá syrgjandi eiginmanni, þremur ungum börnum, foreldrum og systkinum, einmitt þegar starf hennar er nýbyrjað. Framtíð- in brosir við henni, leiðin virð- ist greið, og bjart er og fagurt upi að litast á heimilinu, þar sem ungu hjónin eru sæl í ást- ríkri sambúð og innilegri um- hyggju fyrir litlu börnunum sínum, og foreldrar hennar, sem búa í sama húsi, njóta á- nægjunnar af samvistunum við dóttur sína og tengdason, og sækja yndi sitt jafnframt til dótturbarnanna, sem auðvitað eru augasteinar afa og ömmu. En alt í einu dregur ský fyr- ir sól. Hún, sem var lífið og sálin í þessu öllu, fellur fyrir aldur fram, í blóma lífsins. Eftir standa áStvinirnir lostnir í Rarmi, svo sárum, að þeim finst sem nú sje ekki framar um neina lífshamingju að ræða —• öll ánægja, öll gleði er horfin með henni. Anna var ein þeirra kvenna, sem alsstaðar koma fram til góðs, enda var hún elskuð og virt af öllum, sem af henni höfðu kynni. Hún var mikilhæf j kona, úrræðagóð og hjálpsöm öllum, sem hún náði til og þurftu á hjálp hennar að halda. Það var aðdáanlegt, hversu lagið henni var að gera gott úr öllu, og leita jafnan að og finna björtu hliðina á hverju, sem að höndum bar. Heimili sínu stjómaði hún með prýði. Hún var ljós og yndi eiginmanns síns, ástrík móðir barna sinna, 'og foreldrum sínum og systkin- um var hún alt í senn, ljúf og umhyggjusöm og ómetanlegur ráðunautur og leiðtogi Það er ætíð sárt, þegar ástvin ir þurfa að skilja. Og mikil þol ^ raun er það þeim, sem eftir j lifa, þegar ung og elskuleg kona deyr frá nýlega stofnuðu heim- ili, eiginmanni og ungum börn um. Við spyrjum í ráðleysi: Hversvegna skeður þetta? Hversvegna deyr ung móðir frá ^börnum sínum? Við skiljum þetta ekki, og það er erfitt að sætta sig við það, sem maður ekki skilur. En skilningur okk- ar nær skamt. Ef til vill væri sorgin ekki svo sár, ef við hefð um gleggri skilning og sæjum lengra. En við verðum að sætta okkur við það sem er. Hitt vit- um við, að alt i tilverunni er breytingum undirorpið, en ófor gengilegt í eðli sínu. Hið minsta .duftkorn er eilíft í þeim skiln- ingi. Hví skyldi ekki þetta lög- mál ná til þess, sem er öllu æðra — sjálfs lífsins?- Þá trú hljótum við öll að játa. Þess vegna finna þeir, sem missa ástvini sína hjer á jörð, þá huggun í sorg sinni, að þeir, sem hjer eru að skildir, eiga eftir að hittast aftur, þar sem lífið er það fullkomið, að sorg- aratburðir á borð við þann, sem hjer hefir skeð, geta ekki átt sjer stað. í þeirri trú kveðjum við ungu konuna, sem hjer var svo gnögglega burtkölluð. B. J. Kristján Siggeirs- son imfegur Kristján Siggeirsson kaup- maður og húsgagnasmiður er fimtugur í dag, fæddur jí Reykjavík 26. febr. 1894. Hann lærði húsgagnasmíði hjá Jóni sál. Halldórssyni og lauk sveins prófi í henni 19 ára gamall, árið 1913. Eftir það vann hann að húsgagnasmíði, útgerð o. fl. uns hann árið 1919 stofnaði hús gagnaverslun þá og húsgagna- smíðaverkstæði (stofnað nokkru síðar), er hann rekur enn í dag. Þótt Kristján sje ekki eldri en þetta, hefir hann með dugn aði og lipurð unnið sig upp í fremstu röð iðnaðarmanna og reykvískra athafnamanna. — Hann er sanngjarn og lipur í samningum, og hafa þeir eig- inleikar hans kofnið að góðu gagni við kaupí og vinnusamn- inga í sjergrein hans. Hann er ötull og áhugasamur fjelags- maður, formaður Húsgagna- meistarafjelags Reykjavíkur og forvígismaður í fleiri fjelags- málum, glaður og reifur í góð- kunningja hóp og vinsæll með- al allra, er kynnast honum og vinna með honum. Hann er kvæntur Ragnhildi, dóttur Hjalta konsúls Jónssonar, hinni ágæustu konu. —- inn. Jeep-bílar fyrir almenning Washington. — Fjelag það, er framleiðir hina svonefndu Jeep-bíla, Willys Overland í Toledo, — hefir tilkynnt í árs- skýrslu sinni, að það hafi í hyggju að framleiða Jeep-bíl- ana fyrir almenning eftir styrjöldina, og er þetta álitin staðfesting á fregnum, sem fyrr hafa verið á kreiki um sama efni. Mun framleiðsla þessara bíla að líkindum verða komin í fullan gang, áður en aðrar bif- reiðasmiðjur eru tilbúnar að snúa sjer frá hernaðarfram- leiðslunni með fyllsta hraða. Vitað er, að fjöldi manns vill eignast Jeep-bíla eftir stríðið, því þeir eru til margra hluta nytsamlegir Aðrir bifreiðaframleiðendur segja, að þeir sjeu ekki hrædd- ir við samkepni Jeep-bílanna, maður, bæði á heimili og við störf áín. Hann var hagsýnn og mikilvirkur og sjerstaklega vel- virkur. Með sinni ljettu lund hafði hann lífgandi áhrif á sam starfsmenn sína, og ljetti váfa- laUst oft með því stærri og smærri áhyggjum af þeim sem kyntust honum. Jón eignaðist marga vini á langri æfi, en átti enga óvildarmenn, og sannar það best mannkosti hans og ljúímensku. Einn af vinum hans. Minningarorð um Jón Sigurðsson Jón Sigurðsson bóndi að Stóragerði í Oslandshlíð, er lát inn, og í dag verðúr hann til moldar borinn að Hólum í Hjaltadal. Hann var fæddur í Grímsgerði í Fnjóskadal, 26. september 1870. Þar bjuggu for eldrar hans, þau Sigurður Jóns son og Friðrika Kristjánsdóttir. Nokkrum árum síðar fluttist hann með foreldrum sínum að Hálsi í Fnjóskadal, síðan að fornastöðum og við þann bæ var hann oftast kendur á yngri árum sínum. Ekki er mjer kunn ugt um, hve lengi hann dvaldi þar, en í Fnjóskadalnum ólst hann upp fram á fullorðinsár. Frá unga aldri var hann hneygður fyrir smíðar. Á heim ili hans var nógur viður, þar var feldur skógur til heimilis- nota, og þangað heim var dreg- inn rekaviður til smíða. Hann vandist því snemma að hag- nýta viðinn, og gera úr honum gripi. Síðar lærði hann trje- smíði og lauk prófi í þeirri iðn. Á Akureyri dvaldi hann nokk ur ár við smíðar, og þar kyntist hann eftirlifandi konu sinni, Níelsínu Kristjánsdóttir. Eign- uðust þau þrjú börn, Kristján, sem nú er bóndi í Stóragerði, Þóru sem gift var Friðriki Guð- mundssyni á Höfða, (hún dó aðeins 26 ára gömul) áttu þau einn dreng, sem alist hefir upp hjá afa sínum og ömmu í Stóra- gerði. Gestur er yngstur barna Jóns. Hann er nú viðskipta- fræðingur og búsetttur hjer í Reykjavík. Um 1910 fluttist Jón með konu sína og börn vestur í | Skagafjörð, að Hólum í Hjalta- Idal. Þar var hann smíðakenn- ari í nokkur ár. En síðustu tutt ugu árin átti hann heimili i Stóragerði í Oslandshlíð. Meðan Jón Sigurðsson var smíðakennari á Hólum, fóru margir nemendur Hólaskóla heim með fagra smíðagripi sem prýddu margt heimili Norðan- lands. Ekki voru það þó smíða- gripirnir einir, sem hjeldu uppi minningu Jóns í hugum nem- enda hans, heldur fyrst og fremst hinar mörgu og góðu og skemtilegu minningar um kenn arann, sem altaf var jafn við alla, glaður og viðmótsþýður, enda virtu þeir hann mikið. Jón Sigurðsson var dagfarsgóður LoMipaferðir ráðgerðar effir sfríð Washington —: Verið er að gera áætlanir um farþega- og póstflutninga með loftskipum eftir stríðið. Eiga loftskip þessi að geta flogið um 12.000 mílur, eftir því, sem Loftskipafjelag hinna sameinuðu þjóða hefir tilkynt. Hefir fjelag þetta sótt um leyfi yfirvaldanna til þess að hafa ferðir milli Washing- ton, Rio de Janeiro, Calcutta, Dakar, Höfðaborgar, Zanzibar, Moskva, Glasgow, Brisbane, Honolulu, Chungking og Dar- win. Loftskipin munu geta tek- ið 350 farþegá og 75 smálestír af öðrum farmi, og munu öll fargjöld verða lægri en með flugvjelum, að því er áðurnefnt hlutafjelag tilkynnir. Stokkhólmi: — Nýju olíu- skipi, 13.400 smálestir að stærð, knúnu diesel-vjelum, hefir nýlega verið hleypt af stokk- unum í Svíþjóð. Hlaut skipið nafnið Sveaborg. Búist er víð að það gangi 14 mílur full- hlaðið. fOOOOOOOOQOíXXXJOOOðOOOOOOOOOtfÖOOOOOðOOðOOOOOOOOOOOOOOOOOOÖOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO] X - 9 Eftír Robert Storm 1» (xxx>ooo<xx><xxx>ooooooooo<K>ðo í^x^oooooooooooooooooooooooöí BO&H, l'/H BUT ALL I CAN REMEMBER ABOúl 7HE CAR IHAT ' VT THAT tSU'V t& THAT IT \NAS A 6REEN SEDAN ! THB UCEN6E HAD AN *X" AND A "SEVEN" IN ITj Mjer þykir það leitt, en það eina, sem jeg get munað um bílinn, er, að það var græn „drossia“, og að það var x og sjö í númerinu. — Maðurinn var ennþá í yfirliði þegar stúlkan 6k af Stað. X-9: — Taktu nafn drengsins og heimilisfang, X-9: — Til næsta sjúkrahúss. Jeg reikna með lögregluþjónn. . i því, að Stúlkan fari með Alexander þangað. Nokkrum mínútum seinna. % — Það besta er að opna fyrir senditækið og gera Lögregluþjónninn: —1 Hvert skal nú halda, X-9? öllum læknum og sjúkrahúsum aðvart.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.