Morgunblaðið - 14.03.1944, Blaðsíða 5

l>riðjudagur 14. roars 1944.
M 0 R G U N B L A Ð I Ð
5

^ J\venjijóÁin oa JJeimiíiÁ
i 4%«^ \ A |\ .*. .*. .*— .*| A 1*1j*. A .*■ A |*« .*» .♦. .

JJamaída^ó huábóndi hejir orÁi<£
jcima
HJER heyrið þið rödd gam-
aldags húsbónda á því herrans
ári 1944. Það er best að byrja
á byrjuninni, eins og siður
góðra manna er.
Jeg hygg, að karlmaður eigi
ekki að gifta sig, fyrr en hann
er fær tun, fjárhagslega, að sjá
fyrir konu, börnum og heimili.
Hann á að geta veitt konu sinni
alt það, sem hún hafði í föður-
húsum.
Jeg á ekki við, að hann sje
fær um að sjá fyrir konu sinni,
ef hún vinnur úti og leggur
sinn skerf í fjárhirslu heimilis-
jns, heldur af eigin rammleik,
án nokkurrar hjálpar.
Já, já, jeg kann þetta alt
saman, um að lifa á ástinni, óg
ef hjónin elski hvort annað, sje
það nóg. Alt annað sje þeim ó-
viðkomandi. En ekki get jeg
nú að því gert, að mín ætlun
er sú, að ástin fljúgi út um
gluggann um leið og íátæktin
birtist í dyrunum.
Jeg mundi ekki vilja, að kon
an mín ynni úti, eftir að við
værum gift, nema því aðeins
að starf hennar væri mjög ná-
tengt gæfu hennar og hefði
ekki truflandi áhrif á heimjlis-
íífið.
Til eru þeir menn, sem hafa
hálfgerða fyrirlitningu á kon-
um þeim, sem eru „bara hús-
mæður“. En þeir menn, sem bet
ur fer, eru fáir; hljóta að
vera eitthvað undarlegir. Starf
húsmóðurinnar og móðurinnar
verður aldrei metið að verð-
leikum, því að vel má segja, að
það sje eitthvað mikilvægasta
starf þjóðfjelagsins. Og hvaða
kona getur ekki verið hreyk-
in af að rækja það með prýði?
Flestar skynsamar. konur
vilja fyrr eða síðar eignast
börn — sú kona, sem vill það
ekki, er ekki heilbrigð — og
það er ekki hægt að ala upp
börn með góðum árangri, með
því að vera með annan fótinn
á skrifstofunni og hinn í barna-
herberginu. Það er órjettmætt
gagnvart barninu, og jeg fyrir
mitt leyti mundi ekki sætta
mig við það.
Þá er það annað atriði, sem
jeg er einnig gamaldags í. Jeg
kæri mig ekkert um, að kona
mín dekri of mikið við mig, en
jeg ætlast til þess, að hún beri
umhyggju fyrir mjer. Margar
konur virðast líta á það sem
sjálfsagðan hlut, að menn
þeirra beri stöðuga umhyggju
fyrir þeim, sjái um, að þeim
líði vel og snúist í kring um
þær. Ef til vill er ekkert við
þetta að athuga, en mín skoð-
un er nú samt sú, að umhyggj-
an eigi að vera gagnkvæm, og
finst mjer það eigi ósanngjörn
krafa.
Rjett eftir að við giftum okk
ur, bjuggum við, konan mín og
jeg, dálítið fyrir utan bæínn,
Jeg þurfti snemma á fætur á
hverjum morgni, til þess að ná
bílnum í bæinn,
fór *alta£ á fætur líka, til þess
að borða með mjer morgunverð
og sjá um, að, jeg kæmist af
stað. Þetta var háttvísi, sem
jeg mat mikils, og mundi hafa
saknað þess mikið, hefði hún
hætt því.
Og þá er það afbrýðissemin,
Hún.er í sjálfu sjer veikleiki.
Ef einhver maður er hræddur
um að missa konu sína, viður-
kennir hann þannig ótta sinn.
En engu að síður getur afbrýð-
issemin oft verið rjettlátanleg-
ur veikleiki.
Ef t. d. rnaður er skilinn frá
konu sinni um lengri tíma, af
óviðráðanlegum ástæðum, er
aðstaða hans mjög erfið. Það
væri blekking ein, ef hann
hjeldi, að vald hans yfir henni
væri það sama úr langri fjar-
lægð og það hafði verið, þegar.
þau vom saman. En væri þá
t. d. skynsamlegt af honum að
neita að samþykkja það, að
kona, hans þteði boð frá öðrum
karlmönnum, t. d. í bíó, i, leik-
hús, á böll o. s. frv.? Já, mjög
skynsamlegt. Hann væri ekki
að fara fram á það, að hún
sæti heima og ljeti sjer leiðast,
heldur aðeins að hún stofnaði
ekki mannorði þeirra beggja í
hættu og særði hann að óþörfu.
Og að lokum: ætti jeg nokk-
um tíma að fyrirgefa konu
minni, ef-'hún, hefði verið mjer
ótrú? Svarið er „nei“. Spyrjið
mig ekki, hvort jeg ætlaðist:
til þess, að mjer yrði fyrirgef-
ið, ef slíkt henti mig. Því að
þótt jeg vitanlega. samkvæmt
mínjum eigin kenningum, ætti,
að segja nei, þá veit jeg það
ekki. En jeg veit það, að jeg
mundi aldrei fara aftur til
þeirrar konu, sem hefði svikið
mig, svo jeg noti nú dálítið
dramatískt orðalag.
Jeg geri mjer fyllilega grein
fyrir, að skoðun þessi muni
ekki hljóta blessun allrar kven
þjóðarinnar. En eigi að síður
ér hún í samrærái við eðli alls
þorra kvenþjóðarihnar, því að
þótt þær ræði sín á milli um
hauðsyn þess, að vera frjáls-
lyndur í skoðunum, að hafa nú-
tíma skoðanir, vílja þær þó,
ef þær eru heiðarlegar, að
menn þeirra sjeu gamaldags.
„Gamaldags húsbóndi".
Þetta segir húsbóndinn af
„gamla skólanum“. Vill þá
ekki einhver húsbóndinn af
„nýja skólanum“ leggja orð í
belg líka?
Hjer er' mynd af mjög snotrum
(jilteruðum náttjakka, úr
bleiku satini.
Húsráð
EF loðkápan yðar eða loð-
kraginn hefir blotnað, þá um
fram alt reynið ekki að þurka
skinnið við eld eða miðstöðvar-
ofn. Hitinn eyðileggur hinn
fallega blæ, sem á skinninu er,
og gerir það stökkt. Best er að
þurka skinnið fyrst iheð hreinu
handklæði og hengja síðan
upp, þar sem dálítill vindgust-
ur er, svo að það geti þornað
hægt. Gott er að bursta það
siðan með vel hreinum fata-
bursta. Einnig er mjög gott að
kemba skinnið með grófum,
kambi Og er v,el hægt að gera
það, án þess að nokkuð af hár-
unura losni, ef aðeins er farið
Konan. mín nógu varlega.
Frumlegt höfuðfat
Molar
„Giftu þig í öllum bænum“,
sagði Sórátes. „Ef þú eignast
góða konu, verður þú hamingju
samur, ef þú eignast vonda
konu, verður þá heimspeking-
ur — og það er gott íyrir hvei'n
sem er“.
★
Hin sanna þekking er ekki
að vita hvaða hlutir eru til,
heldur hvað þeir þýða, Hún er
ekki minni, heldur dómgreind.
James Russell Lowell.
★
Það er aðeins einn hlutur,
sem er verri en að vekja um,-
tal, og það er, þegar ekkert er
talað um mann.
ik
Gráturinn er skjól hinnar
hversdagslegu konu, en eyði-
legging Iiinnar fögru konu.
★
Treystið aldrei konu, sem
segir frá hinum raunverulega
aldri sínum. Kona, sem segir
það, segir frá hverju sem er.
Karlmenn vilja altaf eignast
fyrstu ást konunnar. En kon-
urnar eru kænni. Þær vilja
vera síðasta ástarævintýri
karlmannsins;
Oscar Wilde.
★
Ef þú ert hræddur um, að
fólk komist að því, þá gerðu
það ekki.
★
í ógæfunni er gullið einkis
virði; í gæfunni eiv járnið skín-
andi.
Þetta er kvikmyndadísm Carole Landis, sem sjest hjer *á>
myndinni. Höfuðfat hennar er all-frumlegt. Þa.ð er hvítmál-
uð hlaða með rauðu þaki. — Er tmgfrúin að minna roenn á
matarskömtunina með höfuðfati þessu.
Ihn kvilla karla
og kvenna
VEIKINDADAGAR kven-
fólks eru helmingi fleiri en
karla. Samt. er konan langlíf-
ari. Liftryggingarfjelag eitt í
Bandarikjunum gerir ráð fyr-
ir, að heilbrigt meybarn nái
64.36 ára aldri, en sveinbarn
lifi 60.18 ár.
Konur ná sjer fljótar og bet-
ur eftir mikinn blóðmissi, og
þola betur vökur.
Karlar eru oftar litblindir en
konur.
Konur þola öllu betur sárs-
auka en karlmenn.
Piltar eru oftar vanskapaðir
en stúlkur, fæðast t. d. oft með
skarð í vör, aukalega fingur og
tær eða bægifót. Þeir eru líka
oft örvhentir eða fávitar frá
barnæsku.
Konur fyrirfara sjer sjaldn-
ar én karlmenn.
Konur þola betur svæfingar
en karlmenn.
(Úr- „Heilbrigt líf“).
Kínversk spakmæli.
Karlmaðurinn heldur að
hann viti það, en konan veit
það betur.
★
Ef gæfan brosir — hver bros
ir þá ekki? Ef gæfan brosir
ekki — hver brosir þá?
★
Langar heimsóknir stytta,
vináttuna.
Hvernig stúlku
vii!u!
BLAÐ eitt varpaði fram þess
ari spurningu: Hvernjg stúlku
átt þú að velja þjer fyrir konu?
Hjer á eftir fara nokkur af svör
um þeim, er birtust við þess-
ari þýðingarmiklu spurningu.
Veldu þjer fyrir konu stúlku,
sem getur hlegið dátt og' inni-
lega. Ef hlátur stúlkunnar er
þvingaður og leiðinlegur, ræð
jeg öllum frá því að biðja henn-
ar.
Veldu þjer fyria konu slúlku,
sem gerir sig ánægða með að
sitja í ódýru sæti i bíó, þegar
ekki er hægt að fá annað. Sú
‘stúlka mun ekki fárast yfir
því, að efni |)ín sjeu lítil, þótt
aðrir lifi í auðlegð.
Veldu þjer ekki fvrir koau
stúlku^ sem, er stutt i spuna og
geðvond við sína nánustu, en
elskuleg og aðlaðandi við ó-
kunnuga. Hafðu í.huga, að fyrst
um sinn ert þú aðeins „tilvon-
andi“. Bráðum verður þú einn-
ig einn af þeim nánustu. Þá
verður hún eins við þig og húi*
er nú víð þá. ,
Veldu þjer fyrir konu stúlku,
sem er eðlileg í framkomu og
laus við tildur og tilgerð.
Gaktu a.m.k. ekki að eiga hana,
ef hún lætur þig biða heillengi
á stefnumótsstaðnum, á meðan
hún er að íæra sig í skrúðann
'og snurfusa sig. Hvernig heldur
þú að það sje; að búa með slíkri
stúlku?