Morgunblaðið - 31.08.1944, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 31. ágúst 1944.
Sextucjur:
SNORRI SIGFÚSSON
skólastjóri, Akureyri
í DAG er einn af merkustu
skólamönnum þessa lands sex-
tugur, það er Snorri Sigfús-
son, skólastjóri á Akureyri.
Hann er fæddur að Brekku
í Svarfaðdal 31. ágúst 1884, en
fluttist skömmu seinna að
Grund í sömu sveit. Þar misti
hann báða foreldra sína með
stuttu millibili, þá rúmlega 10
ára gamall, en ólst að mestu
leyti upp hjá sjera Kristjáni
Eldjárn á Tjörn eftir það.
Snorri er af góðu bergi brot-
inn, sterkum svarfdælskum
bændaættum. Sigfús faðir hans
var af hinni svonefndu Kross-
ætt í móðurætt, en 1 föðurkyn
kominn af Melaætt. En móðir
Snorra var Anna Björnsdóttir,
Björnssonar, Arngrímssonar
silfursmiðs og lögrjettumanns.
Snorri var yngstur 10 systkina.
Snemma mun hugur hans
hafa hneigst til mennta og and-
legra starfa, en þá var erfitt
fyrir unga og efnalausa menn
að klífa þá tinda. Þó braust
hann í að fara í Gagnfræðaskól
ann á Akureyri og útskrifaðist
þaðan 1905. Því næst fór hann
til Noregs og stundaði fyrst
nám í lýðháskólanum í Voss,
en síðar í kennaraskólanum á
Storð og lauk þar prófi í upp-
eldis- og sálarfræði, kennslu-
fræði og kennsluæfingum. Þeg-
ar heim kom gjörði hann til-
raun með stofnun ‘tmglinga-
skóla í æskusveit sinni, Svarf-
aðardal, en var of snemma á
ferð með þá hugmynd. Um það
leyti mun Jón Þórarinsson,
fræðslumálastjóri, hafa lagt
fast að honum að fá hann inn
í barnafræðsluna, og það varð
úr, að hann varð skólastjóri
barnaskólans á Flateyri og
gegndi því starfi í 18 ár, oftast
einn og við margskonar erfið-
leika, en líka mun hann hafa
átt þar margar gleðistundir.
Það fór vel á með honum og
Flateyringum, enda gjörðist
hann umsvifamikill í opinberu
lífi þorpsins á meðan hann
dvaldi þar. Var hreppsnefndar-
oddviti mörg ár, formaður
sóknarnefndar, söngstjóri o.fl.,
tók auk þess mikinn þátt í fje-
lagslífi þorpsins og var þar
mjög framarlega í hvívetna.
Enda munu Flateyringar hafa
saknað hans, er hann hvarf
burt, en hann fluttist alfarinn
til Akureyrar haustið 1930 og
tók þar við skólastjórastöðunni
við barnaskóla Akureyrar.
A meðan hann dvaldi á Flat-
eyri og reyndar lengur, fjekkst
hann við síldarmat á sumrin og
aflaði sjer þar mikils trausts,
var lengi yfirsíldarmatsmaður
á Vesturlandi og lengi eftir það
með í ráðum við að búa síldar-
farma til útflutnings. Skóla-
stjóri hefir hann verið á Akur-
eyri frá 1930. Hann var þó tvö
ár, 1941—1943, námsstjóri í
Norðlendingafjórðungi, og afl-
aði sjer mikilla vinsælda og
trausts í því starfi eins og öllu
öðru, er hann tekur sjer fyrir
hendur. Síðan hann kom til
Akureyrar hefir hann tvisvar
farið utan, til Englands og
Norðurlanda til að kynna sjer
skóla og uppeldismál og ætíð
komið með eitthvað nýtt úr
þeim ferðum. Þá má geta þess,
að hann var formaður milli-
þinganefndar þeirrar, er und-
irbjó núgildandi fræðslulög,
og hefir áhrifa hans sem skóla
manns því víðar gætt bæði sem
skólastjóra, námsstjóra, for-
manns Kennarafjelags Eyja-
fjarðar, og einnig mun hann
jafnan hafa verið í mjög ná-
inni samvinnu við alla þá
fræðslumálastjóra, sem setið
hafa frá því fræðslulögin gengu
í gildi.
Snorri hefir verið að kenna
ungu fólki, móta það og manna
í hart nær 40 ár. Hann byrjaði
ungur kennslu og nemendahóp
ur hans er því orðinn stór.
Þótt Snorri væri kominn undir
fimmtugt, þegar hann kom að
barnaskóla Akureyrar, tók
hann við því starfi með brenn-
andi áhuga, eins og ungur væri
Sá áhugi hefir ekki dofnað.
Hann er enn í dag sami áhuga-
maðurinn, glaður og reifur og
alltaf reiðubúinn að leggja
góðu málefni lið. Skólastjórn-
ari er hann ágætur, en þarf þó
lítið fyrir því að hafa, svo vin-
sæll er hann og samvinnuþýð^.
ur, að af ber, bæði af börnum,
kennurum og foreldrum. Hann
hefir lítið gefið sig að fjelags-
lífi síðan hann kom til Akur-
eyrar, nema í Reglunni, þar
hefir hann verið virkur
kraftur í mörg ár. Hann hef-
ir því helgað skóla sínum
alla krafta sín'a með framúr-
skarandi skyldurækni og um-
hyggju.
Hann er frjálslyndur í skoð-
unum, en hefir þó aldrei apast
að óheillum neinna öfgastefna,
enda hefir hann erft margt hið
besta og traustasta úr hinum
svarfdælsku bændaættum. —
Hann er þjóðrækinn og trúræk
inn í senn og á því bjargi hefir
hann viljað byggja skólastarf
sitt. Krjstin fræði ®g söngur
eru uppáhalds kennslugreinar
hans, enda er hann söngmaður
mikill og gleðimaður, sem
hressandi er að kynnast.
Hann er kvæntur Guðrúnu
Jóhann^sdóttur, Jónassonar
Reykjalín, prests að Þöngla-
bakka, hinni ágætustu konu,
og er heimili þeirra jafnan fult
af gestum.
Þau eiga sex börn á lífi, öll
hin mannvænlegustu, en þau
eru þessi:
Örn stúdent og kennari við
barnaskóla Akureyrar, Haukur
fulltrúi hjá Kaupfjelagi Ey-
firðinga, Jóhannes flugmaður,
Anna stúdent heima, Gunn-
hildur stúdent, sem les nú upp-
eldisfræði vestur í Bandaríkj-
um Norður-Ameríku og Snorri
heima.
Jeg gat þess áðan, að Snorri
væri með afbrigðum vinsæll
maður, enda munu margir
verða til þess að senda honum
hlýjar kveðjur á þessum tíma-
mótum ævinnar. Hann er enn
! ungur í anda, glaður og reifur,
og þannig eigum við öll að
reyna að taka fjölgandi árum,
hversu mörg sem þau verða,
og þannig mun Snorri verða
næstu tuttugu ár að minnsta
. kosti.
H. J. M.
uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH)
f lnnrjetting|
1 Ung, barnlaus hjón óska |
1 eftir íbúð 1—2 herb. og |
= eldhúsi. Mikil fyrirfram- 1
B greiðsla. Má vera óinn- |
g rjettað. Um húshjálp get- |
= ur einnig verið að ræða. |
= Tilboð leggist inn á afgr. |
s blaðsins, merkt „Við- §
| skifti“.
iiTiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiuiiiiuiiuiiiiiiiil
Ef Loftur iretur bað ekk
— bá hver7
HIÐ NYJA
handarkrika
CREAM DEODORANT
stöðvar svitann örugglega
1. Skaðar ekki föt eða karl
mannaskyrtur. Meiðir ekki
börundið.
2. Þornar samstundis. Notasi
undir eins eftir rakstur.
3. Stöðvar befiar svita. næstu
1—3 daga. Eyðir svitalvkt
heldur handarkrikunum
burrum.
4. Hreint. hvítt. fltulaust. o-
mensað snýrti-krem.
5. Arrid hefir fenfiið vottorð
albióðlefirar bvottarann-
sóknarstofu fyrir bvi. að
vera skaðlaust fatnaði.
Arrid er svita
stöðvunarmeðal1
ið. sem seist mes
• reynið dós í da
ARRID
Fæst í öllum t>ertri búðum
Brjef:
Prófessorinn og kirkjan
Herra ritstjóri!
JEG sendi yður þessar- línur
út af grein sem hr. prófessor
Níels Dungal skrifar í Morg-
unblaðið 23. ágúst og þar sem
hann gerir að umtalsefni ræðu
sjera Sigurbjörns Einarssonar,
er hann flutti á Skólavörðu-
hæð sunnudaginn 20. sama
mánaðar til minningar um það
að 300 ár voru þá liðin frá
vígslu Hallgríms Pjeturssonar
sálmaskálds.
,Þar sem jeg var ein á meðal
þeirra þúsumda manna, sem
hlýddu á sjera Sigurbjörn um-
ræddan dag og varð áhorfandi
þeirrar hrifningar, er ræða
hans vakti. þá verð jeg að láta
þá skoðun mína í ljós, að mjer
hnykti við, er jeg las brjef pró-
fessorsins, sem jeg hefi áður
nefnt. Orð prestsins, sem til-
færð eru af próf. Dungal eru
algerlega slitin úr samhengi
ræðunnar og koma því alt öðru
vísi fyrir sjónir almennings,
enda er auðsjeð, að próf. Dun-
gal hefir ætlað að notfæra sjer
þessi orð á sjerstakan hátt og
ósjálfrátt datt mjer í hug í
þessu sambandi, hvers virði er
mentun, ef mannkostina vant-
ar.
Prófessorinn vill fá skýringu
á orðum sjera Sigurbjörns og
skorar á prestinn með þessum
orðum: „Ur því að presturinn
heitir þessu í nafni Guðs vill
hann þá ekki gera svo vel og
leggja embættisskilríki sín á
borðið, svo að mjer og öðrum,
sem ekki er kunnugt um, að sr.
Sigurbjörn sje neinn sjerstak-
lega útnefndur fulltrúi Guðs,
þurfi ekki að blandast hugur
um, að hann hafi umboð til að
tala eins og hann gerir“. Jeg
geri ekki ráð fyrir, að sjera
Sigurbjörn geti lagt nein skrif-
leg skilríki frarri frá Guði,
fremur en prófessorinn frá
myrkrahöfðingjanum, heldur er
það innri köllun beggja mann-
anna, sem hvetur þá til starfa,
hvorn á sínu sviði. Það láir
mjer enginn, þótt jeg segi: —
Misjafnt hafast þessir menn að-
Og nú kem jeg að því, sem
jeg tel veigamesta atriðið. Sjera
Sigurbjörn heldur því fram, að
kirkjan og kærleiksboðorð Jesú
Krists hljóti á hverjum tíma
að verða heiminum til bless-
unar, en Dungal segir, að úr
þeim musterum hefir mönnum
stafað meiri hætta, en almenn-
ingi er ljóst, því að heimur-
inn væri mun lengra á veg
kominn en hann er, ef kirkjan
hefði ekki staðið sem sífeldur
farartálmi fyrir hverjum þeim
manni, sem vildi færa heimin-
um aukna þekkingu og nýjan
sannleika. Mjer finnst vel við
eiga þessi orð: — Þeir þóttust
vera vitrir, en urðu heimsk-
ingjar. Því miður fer hjer sem
áður, að , blandað er saman
mpnnum og málefnum, því það
gr gefið mál, að kirkjan sem
slík hefir aðeins flutt blessun,
en því miður hafa þeir menn1
klæðst hempu og talið sig
framkvæma verk sín í nafni
Guðs, vitandi vits að þeir þjón-
uðu myrkrahöfðingjanum, en
ekki Guði. Enda vill það verða
svo, að í hverri stjett finnast
afglapar og sannar það hið
gamla og góða máltæki, að mis-
jafp sauður er í mörgu fje.
Próf. Dungal hefir, eins og
flestir vita, sem eitthvað hafa
heyrt hans getið, eytt miklum
hluta æfi sinnar í það að rann-
saka sýkla og upptök og eðli
margra meinsemda og hefir tek
ist það misjafnlega eins og eðli-
legt er um mann, sem ekki virð
ist trúa á annað en eigin mátt
og inannvit. Kannske að ástæð-
an til þess að prófessorinn eys
úr skálum reiði sinnar, sje sú,
að hann er í þeirri villu, að
kirkjan hafi verið Þrándur í
Götu þess, að hann er nú svo
skammt á veg kominn með
mæðiveikirannsóknir sínar?!!
Prófessorinn minnist á það,
að margir sjeu á móti því, að
Hallgrímskirkja verði reist
eftir teikningu Guðjóns Samú-
elssonar. Hann óskar fremur
eftir litlum kirkjum, sem bygð-
ar sjeu í kirkjugörðunum. .Enn
fremur óskar hann eftir dag-
heimilum fyrir börn og íbúðum
handa almenningi. Jeg er viss
um, að sr. Sigurbjörn og söfn-
uður hans mundi engu síður
en prófessorinn óska eftir því,
að almenningur mætti búa við
betri húsaskort en nú er, en
hvað barnaheimili snertir
mundi jeg persónulega fremur
óska þess, að mæðurnar sjálf-
ar önnuðust uppeldi barna
sinna og kendu þeim guðsótta
og góða siðu, því svo best á ís-
lenska þjóðin framtíð fyrir
höndum, að móðirin gæti
skyldu sinnar gagnvart þjóðf je-
laginu, en láti ekki börn sín
alast upp undir handleiðslu
þeirra, er gætu haft vafasöm
áhrif á sálarlíf barnanna.
Svo jeg víki aftur að teikn-
ingu Guðjóns Samúelssonar, þá
býst jeg við að það verði skift-
ar skoðanir um það, hverjir
hafi betri smekk, þeir sem
vilja kirkjuna, eins og hún er,
eða hinir, sem vinna á bak við
tjöldin gegn því að hún verði
reist.
Thorolf Smith skrifar um
grein Dungals í Alþýðublaðið
þ. 26. ágúst og vill gefa Sjálf-
stæðisflokknum prófessorinn
og verður maður að mynda sjer
þá skoðun út frá þessu, að svo
ljót hafi skrif Dungals verið,
að ekki einu sinni Alþýðublaðið
vill eiga hann í sínum hópi og
liggur mjer því við að segja: —
Nú er það svart, maður. Lát-
um útrætt um það, hvaða flokk
hann tilheyrir, en að mínu viti
er hann best geymdur á eyði-
mörk sinna eigin mæðiveiki-
rannsókna.
Rvík 29. ág. 1944.
Guðrún Guðlaugsdóttir.
Málaflutninfirs-
skrifstofa
Einar B. Guðmundsson.
Guðlaugur Þorláksson.
Austurstræti 7.
Símar 3202, 2002.
Skrifstofutími
kl. 10—12 og 1—5