Morgunblaðið - 12.11.1944, Side 2

Morgunblaðið - 12.11.1944, Side 2
MORGUNBLAÐIÐ Sunnudagur 12. nóv. 1944. ÞEGAR GOÐAFOSS SÖKK sem fórust: Framhald af 1. síðu Farþegar: Dr. Friðgeir Ólason læknir og kona hans, Sigrún, dóttir Sigurðar Briem fyr. póst- málastjóra, og börn þeirra þrjú. Ellen Ingibjörg Wagle Dowdney og bam hennar 3 ’ ára. Halldór Sigurðsson, sonur Sigurðar Jóhannssonar kaup rnanns á Freyjugötu 43. Sigríður Þormar, dóttir Páls Þormar kaupmanns. Steinþór Loftsson, sonur I.ofts Guðmundssonar frá i»íáíuavöilum i Hörgárdal. Skipverjar: • -* l»órir Ólafsson, 3. stýri- maður, Miðtúni 15, Rvík. Kvæntur, átti eitt barn. Hafliði Jónsson, vjelstjóri, Mringbraut 148. Hann varð sextugur nýlega, hefir lengi verið í þjónustu Eimskipa- fjelagsins og naut sjerstak- lega mikils áíits meðal stjettarbræðra sinna og amnara. Pjetur Már Hafliðason, kyndari, sonur Hafiiða vjel- síjéra. 17 ára gamall. Sigurður Haraldsson, 3. vjelstjóri, Víðimel 54, 27 ára gamall. Ókvæntur. Haaan var sonur Haralds Sígurðssonar, er lengi var 1. vjelstjóri á Gullfossi. Guðinundur Guðiaugsson, 4. vjelstjóri, Bakkastíg 1, fað- ir Hermanns Guðmunds- sonar, form. verkamanna- fjel Hlífar í Hafnarfirði. Eyjólfur Eðvaldsson, loft- skeytamaður, Bárugötu 34. Var 48 ára, kvæntur og átti upp komin börn. Hann bjargaðist í annað skip, en var særður, og andaðist á leiðinni til hafnar. Sagnar Kærnested, stýri- rnaður. Grettisgötu 77, 27 ára. kvæntur, en bamlaus. Hann var sonur Magnúsar heitins Kærnested skip- síjóra. Sigurður Ingimundarson, háseti, Skólavörðustíg 38, 47 ára, kvæntur og átti 2 börn, Sígurður Sveinsson, há- seti, Leifsgötu 25. 28 ára, ókvæntur. Randver Hallsson, yfir- fcyndari, Öldugötu 47, 47 ára, kvæntur og átti eitt barn. Jón K. G. Kristjánsson, kyndari, Þórsgötu 12, 51 árs, kvæntur og átti 3 upp kotnin börn. Sigurður Oddsson, mat- sveian, Laugaveg 44, 41 árs. Áíti aldraða móður og eitt bam. Jakob Einarsson, frammi- stöðumaður, Stáð v. Laug- arásveg. 36 ára.Kvæniur og átíi tvö biirn. Lára Ingjaldsdóttir. þerna, Skólavörðustíg 26 A. Ógift. Þó Goðafoss væri sökt kl. 1 á föstudag, voru fregnir af at- burði þessum svo óljósar, er blaðið fór í prentun aðfaranótt laugardags, að ógerlegt var að skýra frá þessu þá, m. a. vegna þess, að þá vissu menn lítið um, hver mannbjörg hefði orðið. í gær hafði tíðindamaður frá blaðinu tal af nokkrum þeirra, sem komust af, til þess að fá af því nokkrar fregnir, með hvaða hættj árásin var gerð á skipið, og hvernig þeir björg- uðust, sem komust lífs af. í stuttu máli er það að segja, að tundurskeyti kafbátsins mun hafa hitt skipið miðskips bak- borðsmegin. Skipshliðin rifn- aði þar upp á löngu svæði. En einn heimildarmanna blaðsins leit svó á, að stjórnborðssíðan hafi rifnað að einhverju leyti. Rjeði hann það m. a. af því, að skipið hallaðist fyrst mikið á bakborðssíðu, en rjettf sig síðan nokkuð við. En frá því skipið fjekk skeyt- ið og þangað tii það var sokk- ið, munu hafa liðið 7 mínútur, eða tæplega það. Þannig stóð á, þegar árásin var gerð, að farþegar voru eng ir niðri í káetunni, en flestir í borðsal á þilfari eða í göng- um fyrir framan borðsalinn. Samkv. fyrirmælum skipstjóra höfðu þeir flestir eða allir á sjer björgunarvesti. -Hásetar munu flestir eða allir hafa verið ofanþilja og með björgunarvesti, og fleiri skipverjar, en vjelamenn vit- anlega nokkrir í vjelarrúmi. Er hætt við að þeir, sem þar voru, hafi samstundis beðið bana. Skipið kastaðisl svo mikið til, að alt lauslegt þeyttist um skip ið, og fólkið, sem uppi stóð, fjell, og munu margir hafa mist meðvitund nokkur augnablik. Þrír skipverja voru í matsal skipverja á þilfari. Gátu þeir ekki opnað hurðina eftir spreng inguna. En glufa hafði mynd- ast í vegginn, og gátu þeir troS- ið sjer þar út. Komst þó einn þeirra ekki um það op fyr en hann hafði farið' úr björgun- arvestinu. / Frásögn 1. stýrimanns. Eymundur Magnússon, 1. stýrimaður, segir m. a. svo frá: — Jeg var staddur uppi í reyksal á efra þilfari, þegar sprengingin varð. Allir, sem þar voru. hentust til og fjellu við, og býst jeg við að jeg hafi snöggvast mist meðvitund. Er jeg komst á fætur, rauk jeg út á þilfarið. Skipið hallað- ist þá mikið á bakborða, og var komið að mestu í sjó að aftan. Reyndi jeg með skipstjóra og öðrum að ]psa fremri bjöigun- arbátinn, stjórnborðsmegin. En jeg þóttist sjá að það myndi ekki takast áður en skipið sykki. 5 björgunarflejíar voru á skipinu. Tveir þeirra losnuðu þegar skipið sökk. En 3 þeirra runnu út af skipinu, 1 af því losað var um þá. Þegar aftur hluli skipsins var kominn í sjó, fóru menn að kasta sjer í sjóinn. En ekki er hægt að vita hve margir hafa reynt að bjarga sjer á þenna hátt. Jeg var einn þeirra. Jeg synti að fleka einum þegar skipið var sokkið. Frásögn Frímanns Guðjónssonar, bryta. Frimann Guðjónsson, bryti, segir svo frá: —- Jeg var staddur í reyk- salnum, þegar tundurske.ytið hitti skipið- Rankaði jeg við mjer, þar sem jeg iá á gólfinu, og maður gekk yfir mig í my.rkrinu. Því öll Ijós slokn- uðu að sjálfsögðu við spreng- inguna, svo dimt var þá þar inni, en gluggar byrgðir. Mitt fyrsta verk var að hlaupa í klefa minn og ná mjer í björgunarbelti, sem þar var. En síðan fór jeg upp í einn bjorgunarbátinn, sem \jeg hjell fyrst að myndi gela flotið frá skipinu. En hann hallaðist svo mikið, að jeg þóttist sjá að honum myndi hvolfa. Sá þá að björgunarfleki flaut rjett hjá, og komst út í hann. Eftir andartak var ekki ann- að ofansjávar af skipinu en framsiglan og stefnið. Bar flek ann frá skipinu. En er það var sokkið, komu nokkrir menn á sundi og náðu flekanum. Voru brált komnir svo marg ir á þann fleka, að við sátum þar í sjó í mitti. Því hann lá svo djúpt í sjónum. Nokkru síðar gátum við róið okkur að öðrum fleka, þar sem aðeins voru tveir menn. Skift- um við okkur nú á flekana. Eflir það gálum við komið okk ur betur fyrir. Það vildi svo einkennilega til, að enginn okkar, sem þarna urðu samferða, hafði á sjer vasahníf. Svo við gátum ekki losað segldúka er voru á flekan um. Fengum við hníf frá mönn nm á enn öðrum fleka, til þess að leyst yrði úr þeim vanda. Leið okkur sæmilega þær tvær klukkustundir, sem liðu þangað til skip kom og bjargaði okkur. Frásögn frk. Aslaugar 'Sigurðardóttur. Frk. Áslaug Sigurðardóltir var eini kvenmaðurinn sem bjargaðist. Hún segir m. a. svo frá at- burðinum: — Jeg var stödd í ganginum fyrir framan borðsalinn, þegar sprengingin varð. En hentist með svo miklu afli í þilið í ganginum, að jeg misti meðvit- und, en vaknaði við óp og var þá koldimt í ganginum. Hurðin fram í búrið hafði opn- asl,og þaðan gaus reykur og gufa, svo mjer sló fyrir brjóst. Ekki get jeg vitað hve lengi jeg var að koma til meðvitund- ar. En einhver maður, sem þar kom að, hjálpaði mjer upp stig ann upp á efra þilfarið. Þar sá jeg margt fólk. Og þar sá jeg bát, sem hallaðist mikið, rendi mjer upp í hann. En í sömu svifum var tékið í mig og mjer hjálpað yfir á björgunar- fleka. Eftir augnablik sá jeg skipið sökkva. ★ Ollum ■ heimildarmönnum blaðsins kom saman um, að furðulega mikil stilling hefði verið á öllum á skipinu þessar fáu mínúlur, sem það var of- ansjávar eftir að sprengingin varð. Þeir, sem tíðindamaður blaðs ins hafði tal af, ljetu þess sjer- staklega gelið, hve mikilli alúð þeir mættu og hjálpsemi í skipi því, sem kom og bjargaði fólk- inu af flekunum. Það skip kom hingað nokkru eftir miðnætli á laugardagsnótl. Sumir skipbrotsmanna fóru strax heim til sín. En aðrir, sem höfðu meiðst, eða voru þjakaSir, voru fluttir í spítala. En ekki er blaðinu kunnugt um að nokkrir þeirra muni hafa varanlegt líkamlegt mein af þessu. Eyjólfur Eðvaldsson, loft- skeytamaður, var einn þeirxa manna, sem komust á björgun- arfleka. Hann hafði fengið mik ið sár á andlit. Hann var karl- menni mikið, og ljet sjer hvergi bregða, frekar en hann væri heill. En nokkru eftir að hann kom um borð í björgunarskipið, fjekk hann ákafa köldu, og var brátt örendur. ★ Það sló óhug á bæjarbúa er frjettirnar fóru að berast um Goðafoss á föstudaginn upp úr hádeginu. Lengi fram eftir kvöldi voru menn að vona að full mann- björg hefði orðið. Veður var að vísu allhvast af landsuðri, en ekki svo, að það myndi tor- velda björgun mjög. Menn voru að vona, að skip- ið hefði gefað fiolið það lengi ofansjávar, að hægt hefði verið fyrir alla, sem í skipinu voru, að komast annaðhvort í báta eða á fleka. En skipavon mikil á þessum slóðum. Menn gera sjer ekki grein fyrir því, hve skip á stærð við millilandaskip in okkar veita lítið viðnám svo ægilegum morðtólum, sem tund urskeyti þýsku kafbátanna eru. Það var dapurleg fylking, sem stóð niðri á hafnarbakka á laugardagsnóttina og beið þess að björgunarskipið kæmi til lands, eða skipin tvö. Því þau voru tvö, sem komu á vett- vang, þó annað þeirra hefði flesta skipbrotsmanna. Enginn vissi þá, hverjir höfðu bjarg- ast. En þegar sannfrj,ett var um það, þótti, sem eðlilegt er, átak- anlegast um læknisfjölskyld- una, er fórst þarna öll, hjónin og þrjú-börn þeirra. I gærmorgun varð alkunn- ugt um þelta mikla manntjón. Sýndu bæjarbúar samúð sína með syrgjendum með því að fánar voru dregnir í hálfa slöng um allan bæinn. Þeir sem björguðust. Þessir menn björguðust af Goðaf ossi: Skipverjar: Sigurður Gíslason, skipstjóri, Vesturgötu 16. Eymundur Magnússon, 1. stýrimaður, Bárugötu 5. Stefán Dagfinnsson, 2. stýri- maður, Hringbraut 132. Hermann Bæringsson, 2. vjel stjóri, Hringbraut 32. Aðalsteinn Guðnason, loft- skeytamaður, Dagverðareyri. Frímann Guðjónsson, bryti, Kaplaskjólsv. Sigurður Guðmundsson, bá- seti, Vesturgötu 16. Gunnar Jóhannsson, háseti, Ránargötu 10. Baldur Jónsson, háseti, Rán- argötu 311 Jóhann Guðbjörnsson, háseti, Skeggjagötu 14. Ingólfur Ingvarsson, háseti, Öldugötu 4. Stefán Ólsen, kyndari, Sólr vallagötu 27. Guðm. Finnbogason, matsv., Aðalstræti 8. Arnar Jónsson, búrmaður, Laugaveg 44. Stefán Skúlason. káetudreng- ur, Flókagötu 27. Guðmundur. Arnason, þjónn yfirmanna, Laugaveg 11. Auk þess farþegar tveir, Agnar Kristjánsson, sonur Krist jáns forstjóra í Kassagerðinni, og ungfrú Áslaug Sigurðardótt- ir, sem fyrr segir. Dóttir Sig- urðar heitins Þórólfssonar skólastjóra. Einn skipverji, Loftur Jó- hannsson, kyndari, frá Eyrar- bakka, hafði fyrir nokkru veikst af botnlangabólgu. Hann var því ekki á skipinu. Liggur á sjúkrahúsi í Vesturheimi. Læknishjónin Framh. af 1. síðu. uð í sinni grein. Var Friðgeir 31 árs, en frú Sigrún ári eldri. Árið 1940 sigldu þau til Am- eríku til þess að afla sjer frek- ari mentunar. En Friðgeir rit- aði merkilega doktorsritgerð um fjörefnarannsóknir, er hann varði við Harward háskóla með miklu lofi. Hugðu læknar gott lil starfs hans í framtíðinni og þeirra beggja. En frúin hafði gert barnasjúkdóma að sjer- grein sinni. Hún var dóttir heið urshjónanna Sigurðar Briem, fyrv. póstmálastjóra, og konu hans, frú Guðrúnar ísleifsdótt ur. Þau voru þarna á ferð með börnum sínum þrem. Var þeirra elst Oli Hilmar, 7 ára, Sverrir, 2% árs, og Sigrún, tæpl. miss- iris gömul. , Fólksflutningar úr Finnmörk Frá norska blaðafulltrú- anum. SÆNSK blöð halda því fram, að Þjóðverjar muni ætla sjer að flytja alla íbúa Vestur-Finn merkur nauðuga í önnur hjer- uð. Útvarpsslöðin í Oslo, sem Þjóðverjar stjórna, skýrði frá því í gær, að þýski herinn væri nú að eyðileggja hernaðarvirki í Hammerfest. Hefðu sprenging arnar heyrst allan fyrri hluta dags, og miklir reykjarmekkir voru yfir bænum. ' Japanar ná flugslöð London í gærkveldi. Fi'ú Chungking berast fregri ir um það, í dag, að .Tapansk- ar hersveitir, sem sækja fram; frá Kweiling í Suður-Kína, hafi tekið borgina Lin-Thao, en þar er flugstöð Banda- manna. Mun markmið Japana með sókn þessari ^vera það, að ■ná sambandi við heri sína í Indo-Ivína, dg eiga þeir liú ekki langt ófarið þanga'ö. ■— Reuter.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.