Morgunblaðið - 28.11.1944, Blaðsíða 5

Þriðjudagur 28. xxóv. 1944
MORGUNBLASIÐ
5
Pjetur Ingimundarson
SÍÐAST LIÐINN föstudag,
24. nóvember, andaðist. Pjetur
Ingimundarson slökkviliðsstjóri
að heimili sínu hjer í bænum,
eftir fimm mánaða sjúkdóms-
legu.
Pjetur var fæddur á Uti-
bleiksstöðum í Miðfirði 6. júlí
1878. Ingimundur faðir hans
■ var sonur síra Jakobs Finn-
bogasonar, sem síðast var prest-
ur í Steinnesi, og konu hans
Þúríðar, dóttur síra Þorvalds
Böðvarssonar í Holti. Kona
Ingimundar Og móðir Pjeturs
var Sigríður, dóttir síra Sig-
fúsar Jónssonar frá Reykjahlíð,
prests að Undirfelli, og Sigríð-
ar konu hans, dóllur Björns
Blöndals sýslumanns í Hvammi.
Eru sumar þessar ættir flest-
um íslendingum kunnar.
Pjetur Ingirpundarson kom
til Reykjavíkur íil trjesmíða-
náms árið 1898 oé átti hjer
heima upp frá því. Hann tók
sveinspróf ári síðar, tæplega 21
árs að aldri, var um átján ára
skeið yfirsmiður, gerði upp-
drætti margra húsa, stóð fýrir
smíði þeirra og kom á margan
hátt við byggingarmál bæjar-
ins. Árið 1910 varð hann vara-
slökkviliðsstjóri, var settur
slökkyiliðsstjóri 1918, skipaður
í þá stöðu 1920 og gegndi henni
til æviloka. Hann hafði lengi
átt sæti í byggingarnefnd og
brunamálanefnd, og enn má
geta þess, að hann var einn af
stofnendum hlutafjelagsins Völ
undar, Rauða krossfjelags ís-
lands og Bálfarafjelagsins.
Pjetur kvæntist árið 1901
Guðrúnu, dóttur hjónanna Bene
dikts járnsmiðs Samsonssonar
og Guðriðar Tómasdóttur í Skál
holtskoti. Þau eignuðusl fimm
börn, sem öll eru í lífi. Unnur
er gift Einari stórkaupmanni
Pjeturssyni, Sigríður Brynjólfi
lækni Dagssyni í Búðardal.
Kjartan brunavörður er kvænt-
ur Karen Smith, Tómas stór-
kaupmaður Ragnheiði Einars-
dótlur sýslumanns Jónassonar.
Yngsti sonurinn, Ólafur, lauk
endurskoðaraprófi í Björgvin
eftir að Noregur var hernum-
inn og er nú í Danmörku. Hann
er kvæntur norskri konu, Rutb
Sörensen.
Heimili þeirra Pjeturs og
GuSrúnar var um langt skeið
stórt og umfangsmikið, því að
auk barnanna voru þar foreldr-
ar hans og móðir hennar, sem
nutu þar öll umönnunar síðustu
æviárin, og 'margt fóllc annað
var þar til húsa eða í fæði-
Þurfti mikils við, og«voru þau
hjónin samhent um búskapinn,
sambúð þeirra !il fyrimyndar
og heimilisbragur rausnarlegur
og skemmtilegur. Á síðari ár-
um höíðu þau minna um sig,
gamia fólkið var horfið hjeðan
og börnin komin að heiman.
Auk sirtna eigin ba,rna ólu þau
upp Guðmund Guðmundsson
klæðskera, systurson frú Guð-
rúnar, og Pjetur Halldórsson,
son Sigríðar dóttur sinnar og
fyrra manns hennar. Og jafn-
an hefir verið gestkvæmt og
gestrisni mikil í húsi þeirra.
Pjelur var umhyggjusamur
heimilisfaðir og svo heimilis-
elskur, að hann mátti ekki til
ÓLAFUH BRIEM
skrifstofustj óri
þess hugsa að fara í sjúkrahús
í hinni löngu og erfiðu bana-
legu sinni :nje njóta hjúkrunar
annarra en konu sinnar. Stund-
aði hún hann af nákvæmni og
ástúo 'nótt með degi og var ein
viðslödd, er andlát hans bar að
höndum, — þrautalaust og í
skjótri svipan, eflir að honum
hafði liðið með betra móti síð-
ustu dagana.
Pjeturs Ingimundarsonar verð
ur lengsl minnst af Reykvík-
ingum Tyrir starf hans sem
slökkviliðsstjóra, þólt hann
ynni margt fleira bæ og þjóð-
fjelagi til nytsemdar. Þeir ein-
ir, sem muna, hvernig slökkvi-
störfum var háltað hjer á
fyrsta áratugi þessarar aldar,
meðan vatn var borið í fötum
úr brunnum eða sjó og dælt í
logana með handafli, geta gert
sjer fyllilega ljósa þá breyt-
ingu, sem síðan er á orðin. Hún
er að vísu eðlileg, þegar gætt
er annarra breytinga, vatns-
veitu, vaxtar bæjarins og nýrr-
ar tækni á öllum sviðum. En
samt skiptir jafnan miklu, hver
á heldur. Um Pjetur Ingimund-
arson má með sanni segja, að
í þessu áb^u'gðarmikla starfi
■ nutu samviskusemi hans, hag-
' sýni og stjórnsemi sín til hlít-
1 ar. Hann fylgdist vel með öll-
1 um nýjungum á þessu sviði, fór
1 við og við utan til þess að
.kynna sjer þær og kaupa hin
bestu tæki, en hafði glöggt auga
fyrir því, sem hjer hentaði best,
og braut sjálfur upp á nýjung-
um,■' sem reyndust ágætiega.
Hversdagsleg störf slökkviliðs-
ins virðast kyrrlát og tilbreyt-
ingalítil. En í rauninni verður
það að vera eins og spenntúr
bogi, alltaf viðbúið, öll tæki í
fullkomnu lagi. til þess að grípa
til þeirra fyrirvaralaust, þegar
eldsvoðann ber að höndum, og
þá getur alt í einu verið hörð-
um mannraunum og mann-
hættu að mæta. Hjer þarf í
senn árvekni, sem aldrei dotlar
og vanrækir ekki neinn smá-
hlut, skjót viðbrigði og úrræði
í vanda, sem er meir og minna
nýr og óvæntur í hvert sinn.
Ekki er á neinn hátt vanþakk-
að hinum ágætu samstarfs-
mönnum Pjetúrs Ingimundar-
sonar, þótt fullyrt sje, að hann
hafi verið lífið og sálin í starfi
slökkviliðsins, eins og staða
hans gerði ráð fyrir, —- enda
var hann í þeirri slöðu af lífi
og sál. Slökkvilið Reykjavíkur
hefur' smám saman unnið sjer
slíkt traust bæjarbúa, að marg-
Fi’amhald á bls. 11.
ÞAÐ VAR ekki feigð að sjá
á Ólafi Briem í vetur áðuV en
hann lagðist í sjúkrahús. Hann
var ljettur í spori sem ætíð og
sami hlýi og glaðværi maður-
inn eins og vinir hans kannast
við. En dauðinn gerir ekki ætíð
boð á undan sjer. Á móti von,
andaðist hann aðfaranótt þ. 19.
þ. m., og má segja, að það bæri
brátt að. þó að lasleiki væri á
undan genginn. En eitt sinn
skal hver deyja.
ólafur Briem var innan við
fermingu, er hann misti föður
sinn, hinn merkasta mann, sem
var öllum harmdauði. Náði
hann aðeins fimmtugsárinu, en
Ólafur heitinn stóð nú á sex-
tugu. Veturinn eftir lát föður
hans kom móðir hans syni sín--
um fvrir til kenslu á Torfastöð
um hjá síra Magnúsi Helgasyni,
síðar skólastjóra Kennaraskól-
ans. Næsta ár dvaldist hann hjá
skyldfólki sínu á Sauðárkróki.
Fyrir atbeina Jes Zimsens,
kaupmanns, var honum komið
l'til fjögurra ára verskmarnáms
hjá kaupmannrí Kolding í Dan
i mörku, og sótti hann þá um
! leið verslunarskóla. Að náminu
loknu ^tundaði hann um hríð
j verslúnarstörf í Sönderborg, en
hvarf svo heim til Islands.
Það varð hlutskifti Ólafs
Briem að starfa við hvert stór-
fyrirtækið af öðru, ýmist sem
Skrifstofu- eða framkvæmda-
stjóri. Fj'rst í Viðey (P. J.
Thorsteinsson & Co.). en síðar
hjá Geo. Copeland, Kol & Salt,
Kveldúlfi og síðustu árin í S.
í. F.
Þetta er hin ytri umgjörð að
ævi Ólafs Briem. Það er svo
misjafnt, hvernig tekst til um
val á líísstarfi manna. Oft ræð
ur því hending ein. En þeir, sem
til þektu, vissu, að til forstöðu
slíkra fyrirtækja, er nefnd
voru, þótti hann tilvalinn.
Frumskilyrðíð var staðgóð versl
unar- og viðskiftaþekking. En
j gróa yfir þau sár. En okkur,
j hinum fjölmörgu frændúm
hans, mun oft koma. Ólafur
j Briem í hug, þegar við heyrum
góðs manns getið.
Frændi.
★
Ólafur Briem var fæddur í
Reykjavík þ. 14. júlí 1884. For-
eldrar hans voru Gunnlaugur
Briem, verslunarstjóri í Hafnar-
firði, Eggerts Briems sýslumanns,
og kona hans Frederikke f.
Cláessen. . Hann kvæntist þ. 6.
maí 1911 Önnu, dóttur Valgard
Claessens, landsfjehirðis, og lifir
! hún mann sinn. Börn þeifra
j hjóna eru: Margrjet, g. Agli
! Kristjánssyni heildsala, Guðrún,
í g. Árna Björnsson, kaupm. í
Borgarnesj, Gunnlaugur umboðs-
! sali í New York, Valgarð í 6. b.
] Verslunarskólans og Ólafur.

svo komu til aðrir fágætir eig-
inleikar: ósvíkjandi orðheldni,
kurteisi. glaðværð og lipurð,
hvernig sem á stóð. En það var
líka góður efniviður í Ólafi
Briem, því að hinn mikli öðl-
; ingur faðir hans, valdi honum
gott móðerni.
Jeg tel Ólaf Briem hafa ver-
ið gæfumann, því að honum
var yndi að því að vinna. og
það þó að stundum þvrfti að
leggja nótt við dag. eftir því
sem hin umsvifamiklu störf
krcfðu. Skarð hans mun vand-
fylt. Að vísu kemur maður
manns í stað. en ei jafningi
jafnan. Þessi sívinnandi og af-
kastamikli maður heyrðist
aldrei nefna annríki á nafn.
KVEÐJUORf)
frá samstarfsmanni.
í 12 ÁR hefi jeg sjeð hann
silja við skrifborðið sitt, — og
símann — heyrt hann tala við
flesta eða alla útvegsmenn
landsins, frá morgni til kvöld,
og aldrei heyrt annað en hina
rólyndu, glöðu og fallegu rödd.
Yfir grýtt og úfið land barst
hún skýr og úrræðagóð og
greiddi úr fjölda vandamála og
við hvern og einn skildi hún í
hlýju og góðu skapi. Um 300
viðskiftamenn .meðfram strönd
um landsins, sóttu fyrirmæli og
ráð til Ólafs Briem. í allar
þessar taugar hjelt hann mjukri
og góðgjarnri hendi. Honum
varð það Ijett, Ijettara en öll-
um öðruín, því hann átti vin-
fengi þeirra og -trúnað frekar
öði'um. Hið heita skap fiski-
mannsins varð ráðþægt og hlýtt
ef Ólafur átti til sakanna að
svara. Eggjum gagnrýninnar
var aldrei að honum snúið. og
eigi var hann látinn gjalda skoð
ana sinna í landsmálurp — því
honum var jafnt trúað aí öll-
um.
Það mun ekki ofsagt að út-
vegsmenn landsins hafi á eng-
um einum roantxi haft jafnmik!
ar mætur og Ólafi Briem. Þess
heyrðust oft svo óræk merki.
Mun þeim finnast skarðið „æ
ófylt og opið standa“ og í dag
! munu þeir minnast Ifens sem
þess manns, er þeir, um mörg
liðin á, hafa starfað með lengst
og best.
Við hin, sem daglega störf-
uðum meo Ólafi Briem, megum
mikils sakna. Verk hans vortt
mikil og fágætlega unnin. —
Framkoma hans, skaplyndi og
manngæði, dró alla saman —
og hvern að öðrum. Vinnan
varð leikur við hlið hans, þvi
þar sem andi Ólafs sveimaði
yfir vötnunum, þar varð heim-
ilisbragurinn góður.
Rúmlega sextugur að aldri
gekk hann samdægurs, beint
frá skrifborði sínu á sjúkra-
húsið og þangað voru sóttar
upplýsingar um slörf hans, til
síðustu stundar. Aldrei kvart-
aði hann um vanlíðan, þótf.
veikindi hans væru alvarlegs
eðlis og langvinn. Enginn okk-
ar sá hann nema sem heilbrigð-
an mann — glaðan og góðan.
Innilegustu samúð vottum
við öll konu hans, frú Önnu
Briem og börnum þeirra —
þeim, sem mest hafa mist.
Minningu Ólafs Briem mun-
um við alltaf geyma með virð-
ingu.
Kristján Einarsson.
SÐ^jFYRIRTÆKÍi
sem gefið hefir góðan arð að nndanförnu og
aukið rekstur sinn á þessu ári, hefir ákveðið
að auka hlutafje sitt um allt að kr. 100.000.
Þeir, sem kynnu að vilja kaupa hluta-
brjef, sendi tilboð í lokuðu umslagi til af-
greiðslu Morgunblaðsins fyrir 5. n. m. merkt,
,,HLUTABRJEF 100u.
í’ullri þagmælsku heitið-
Honum vanst ætíð tími til að
leysa vandræði annara og gera
hvers manns bón. Eins og faðir
hans, vann hann alla tíð í þjón-
ustu annara og var frekar ant
um þeirra hag en eiginn. Slíkir
menn eru fágætir. Hann var
hljedrægur og hæverslcur og
sótti ekki eftir ýtri virðing-
um.
Hjer er hvorki stund nje stað
ur til þess að lýsa þeim sjónar-
svifti og sára hai'mi, sem kveð-
inn er að nánustu vandamönn-
um hins látna. Það mun seint.
: Korðlampar,
Standlampar, Skermar
Margar nýjar gerðir.
Skermabúðin
Laugaveg 15.