Morgunblaðið - 02.12.1944, Blaðsíða 2

2
MOEGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 2. des. 1944
Byggingarsjóðtif
Sjáilstæðisflokksins
þetta sameiginlega áh^gamál
þeirra ailra megi sem fyrst og
með sem mestum glæsibrag'
verða að veruleika.
Sjálfstæðisflokkurinn hefir
trygt sjer byggingarlóð í hjarta
höfuðstaðarins. Hann hefir lát-
ið gera ieikningu af stórfeng-
leg^sta og fegursta samkomu-
húsi, sem bygt hefir verið hjer
á landi fram til þessa. Verkið
er þegar hafið og með sameig-
iniegu átaki allra flokksmanna
á því að vera lokið á hausti
komanda.
Hús Sjálfslæðisflokksins í
Reykjavík á ekki að vera sjer-
eign örfárra manna, heldur
«g þar af leiðandi hafa margir samei§n alls þess fjölda karla
fundir og aðrar sarakomur orð | kvenna úr öllum ^ettum,
.„ , .. sem fylkt hafa liði fram til
ið rtiður að falla. |
» ., .. --c tt « þessa undir merki Sjalfstæðis-
Þetta vitum við Tarðarfjelag G ....
Eyjólfur Jóhanns-
son. form. Varðar
EINS OG KUNNUGT ER,
•het'ir húsnæðisskortur háð starf
semi Landsmálafjelagsins Varð
ar, eins og annara Sjálfstæðis-
fjetaga í Reykjavík á undan-
fomum árum.
Þó Sjálfstæðisfjelögin hafi
eftir atvikum haft aðgang að
funda- og samkomustöðum í
Lænum, og þau notið þar fylstu
gestrisni, þá hefir þó ljóður ver
íff þar á. Eigendur þessara húsa
hafa haft fleiri viðskiftamenn
heidur en Sjálfstæðisfjelögin
ar best allra. enda er s\ro kom-
ið að stærstu funda- og sam-
k.omuhús bæjarins hafa ekki
getað fullnægt þörfum fjelags-
ins.
Varðarfjelagar hafa oft um
það rætt. eins og raunar allir
Sjálfstæðismenn, að það væri
ekki við þa£ unandi, að flokk-
urinn ætti ekki sjálfur silt eig-
ið funda- og samkomuhús-
Nú er svo komið, að þessi
l <ngþráða ósk er að rætast. S*
Bygging á fyrsta flokks funda-
og samkomuhúsi er hafin. Hún
•er hafin í trausti þess, að al-
mennur skilningur og fórnar-
vilji Sjálfstæðismanna og
k.venna verði slíkur, að húsinu j
verði komið upp skuldlaust á I
tilsetlum tíma.
Sem formaður Landsmálafje-
iagsir.s Varðar vil jeg sjerstak-
lega snúa mjer til ykkar, góðir
fjeíagar, í trausti þess að þið
ljáið þessu málefni lið, svo að-
kailandi sem það er fyrir starf-
«emi fjelagsins, og eðlilega
framþróun þess.
Jafnframt vil jeg á sama hátt
vænta þess, að sjerhver Sjálf-
-stæðismaður, konur sem karl-
ar, þó ekki sjeu þeir meðlimir
í neinu sjórnmálafjelagi, láti nú
thcndur standa fram úr ermum.
Sýnum það í verki, góðir
■Sjaífstæðismenn, að vil viijum
allir eitt.
Eyðum ekki tímanum í að
ræða um, hvort húsið ætti ef til
vilt að vera stærra eða minna.
t,eíðin er mörkuð. Verkið er
tiafið. Byggjum upp húsið_okk-
ar skuldlaust, og stöndum við
þá áætlun, að það verði full-
gert á næsta hausti.
stefnunnar^ Jeg heiti þvi á alla
alþýðu þessa bæjar að liggja
ekki á liði sínu til framkvæmda
þessu máli. Margt smátt gerir'
eitt stórt, og ef hver einstakling
ur er örlátur, þrátt fyrir litla
getu, þá er það vissa mín að
hlutur launastjettanna í,hinu
glæsilega flokkshúsi Sjálfstæð-
isflokksins verður ekki hvað
minstur. — Eitt samlaka átak,
og _sigurinn er vís.
Sigurður Haiidórs-
m, form. ÓSins
Það,. sem langsamlega mest
hefir háð starfsemi Sjálfstæð-
isfjelaganna hjef í Reykjavík
og raunar alls flokksins, er hin
tilfinnanlega vöniun sem ver-
ið Iiefir á fullnægjandi húsnæði
Sjáifstæðisflokksins hjer í
bænum. Með þvl að nú hefir
verið hafist handa um lausn I
þessa mest aðkallandi nauð- |
synjamáls Sjálfstæðisflokksins, konur!
hijóta allir sannir Sjálfstæðis- . Stjórn Sjátfstæðiskvenna-
nienn. að leggjast á eitt um, að j fjelagsins „Hvöt“.
Ávarp fil sjálfslæð-
iskvenna í Reykja-
vík.
ÞAÐ HEFIR lengi verið á-
hugamál .allra Sjálfstæðis-
manna, að flokkurinn eignaðist
myndarlegt og hentugt hús fyr
ir starfsemi sína.
Við höfum svo oft og áþreif-
anlega orðið þess vör, að þröng
ur og óhentugur húsakostur
hefir á ýmsan hátt gert Sjálf-
stæðisfjelögunum erfitt um
fundahöld og aðra flokksstarf
Það er því gleðiefni okkar
allra, er við nú sjáum fram á
það, að úr þessu verði bætt,
flokkurinn eignist sitt eigið
hús, vandað, myndarlegt og
hentugt.
Verkið er þegar hafið og til
þess að því verði lokið á sem
skemstum tíma, þarf hver ein-
•asti Sjálfstæðismaður og kona
að leggja hönd á plóginn.
Það er augljóst mál, að bygg-
ingin mun kosta mikið fje.
Fjársöfnun er hafin hjer í bæ,
og hefir þegar borið góðan
árangur.
Sjálfstæðiskvennafjelagið
,,Hvöt“ skorar því á állar fje-
lagskonur og allar Sjálfstæð-
iskonur að sýna nú sem svo
oft áður, dugnað sinn
Við væntum þess að hver ein
asta Sjálfstæðiskona leggi þessu j
máli lið með ðinhverri fjárupp- j
hæð, mikilli eða lítilli, eftir efn |
um og ástæðum, og að þær beiti;
áhrifum sínum til þess að sem !
flestir taki þátt í fjársöfnun- j
inni. |
Einhuga vilji og samtaka
máttur fær miklu áorkað.
Heilar til verks, Sjálfstæðis-
Ólaftir krónprins JÓLAGJAFIRIMÆR OG
ávarpar Horimenn NEYÐ MORÐIWAIVNA
Frá norska blaðafulltrúan-
um.
Ólafur Noregsprins, yfirmað
ur norska hersins, talaði í gær
í útvarp í London, og ávarpaði
þá, sern heimafyrir berjast í
Noregi. Hann gaf vopnfærum
mönnum heimafyrir eftirfar-
andi fyrirmæli: 1) Hlýðið ekki
skipunum óvinanna um að fara
frá bústöðum yðar, en felið yð-
ur, þegar á að fara að flytja
yður burt. Safnist saman á ör-
uggum stöðum, kjósið foringja |
og reynið að gera alt sem hæg't
er, til þess að bjarga, húsum og
heimilum. 2.) Ráðist á varð-
sveitir óvinanna, sem eru skild
ar eftir, til þess að eyðíleggja,
áður en þær fá lokið níðings-
verkum sínum. 'Ráðist á þær
með öllum ráðum, sem þjer
hafið. 3.) Gerið alt, sem þjer
getið til að slökkva þar sem
óvínirnir hafa kveikt í. 4) Ef
ekkert yfirvald er viðstatt, sjá
ið þá um að lögum og reglu
sje haldið uppi og hjálpið þeim,
sem þess þarfnast mest, og hlýð
ið yfirvöldunum, þegar þau eru
aftur komin.
Krónprinsinn lagði áherslu á
það, að þetta væru ekki skip-
anir til heimaþjóðarinnar
norsku um að leggja til bar-
daga, en sagði að þegar tími
væri til þess kominn, yrði hún
látin vita það eftir leynilegum
leiðum, hvað af heimasveitun-
um skyldi ganga í orustu, og
hvað þær skyldu gera. Krón-
prinsinn endurtók að tíminn til
þessa væri ekki kominn enn,
og mjög hefði reynst örlagaríkt
að láta skríða of snemma til
skarar.
Þá mintist Krónprinsinn á
hinar miklu þjáningar, sem
íbúar Norður-Noregs hefðu
orðið að þola vegna villimensku
og grimdar Þjóðverja, og lýsti
hann því yfir, að norska stjórn
in myndi til hins ýtrasta reyna
að færa þeim hjálp. Hann sagði
það vera auðsjeð, að óvinirnir
væru að flytja mikinn her um
Suður-Noreg til Þýskalands.
Sagði hann, að bandamenn
hefðu alt tilbúið til þess að
gera sínar ráðstafanir í þessu
efni. Þegar væru flug- og flota
deildir bandamanna við Nor-
egsstrendur til þess að rjúfa
samgönguleiðirnar milli Þýska
lands og Noregs. Og þegar tím
inn væri til kominn, myndu
Norðmenn fá skipun um að
gera sitt til þess að rjúfa sam-
göngur Þjóðverja innanlands,
og hrekja þá til sjávar. Sagði
krónprinsinn, að úrslitaaugna-
blikið væri ekki langt undan.
ÓGNARFRJETTIR styrjald-
arinnar, sem berast oss til
eyrna oft á dag, munu sannar-
lega orka mjög á hugsanirnar.
Þó munu frjettirnar frá Norð-
ur-Noregi nú síðustu vikurnar
hafa vakið meiri viðbjóð og
dýpri harm í brjóstum allra
hugsandi manna, en nokkrar
aðrar stríðsfregnir, síðan þessi
hryllilega styrjöld hófst. Mun
þar nokkru valda, að oss renn-
| ur blóðið til skyldunnar, enda
aðfarir allar. þeirra er sökum
ráða, heimsmel í mannvonsku,
grimmd og fyrirlitningu á
mannslífum og menningarverð
mætunJ.
Jeg verð að jála það hrein-
skilningslega, að þegar jeg las
ógnarfrjettirnar af flóttafólk-
inu í Norður-Noregi, og ekki
sísl eftir léstur greina hr.'S. A.
Fi'iids blaðafulltrúa, sem birt-
usL í Morgunbl. 28. og .29. þ.
m., fyltist hugur minn' ósegj-
anlegu þakklæti fyrir það ó-
metanlega öryggi, sem þjóð vor
á við að búa, þrátt fyrir allt. —
Vjer megum sannarlega vera
þes minnug, er vjer göngum til
hvílu að kvöldi dags, hvílíkur
ógnarmunur er á lífi voru og
líðan, og Norðmanna nú fyrir
jólin. Vjer Islendingar getum
nú flestir veitt oss sjálfum og
ástvinum vorum öll nauðsyn-
leg þægindi, og vel það.
Frá Norður-Noregi frjettum
vjer um brennandi bæi og þorp,
ftýjandi konur og menn, með
börn sín í heljargreipum sult-
ar, kulda og sjúkdóma, — ör-
vasa gamalmenni rifin út á
klakann, og jólin fara í hönd.
En getum vjer ekki á einhvern
hátt orðið þessu saklausa, ó-
gæfusama fólki að liði, enda
þótt það kæmi ekki að beinum
notum á þessum jólum?
Við nánari alhugun er ljóst,
að málið er hvergi nærri auð-
velt. Allinn, sem skilur, er
bæði breiður og djúpur og
margt til hindrana, þó að allur
væri viljinn góður. Það er t. d.
ókleift að koma hingað flótla-
börnum, sem full vissa væri þó
fyrir, að eiga mundu hjer goða
aðlcomu. En fjárhæðum, fötum
og matvörum er hinsvegar talið
vera kleift að koma til hlutað-.
eigandi aðila, að vísu með all-
löngum fyrirvara.
Jeg er þess fullviss, að allur
þorri landsmanna mun hafa orð
ið var svipaðra tilfinninga og
lýst var hjer að framan, í sam-
bandi við eyðingu Norður-Nor
egs og hörmungarnar þar. Og
því ætla jeg að hætta á að lýsa
hjer með nokkrum orðum eft-
irfarandi hugmynd:
Jólin eru senn komin. Kaup
á jólagjöfum verða gerð næstu
dagana fram að jólum. Margir
hafa nú meiru úr að spila en
nokkru sinni áður.. Fjármagn,
sem varið verður til jólagjafa,
mun því, að líkindum, verða
með mesla móti.
Það er tillaga mín, að menn,
í þelta sinn, verji allríflegum
hlula af fje því, sem þeir ann-
ars ætla til jólagjafa, lil styrkt
ar nauSstöddum Norðmönnurn.
Hugsa mælti sjer, að hjón
1 kæmu sjer saman um að gefa
hvort öðru ekki jólagjöf, að
[þcssu sinni, en gæfu í þess stað
samsvarandi upphæð í vænlan-
legan sjóð.
Og athugandi væri fyrir for-
eldra, hvort eigi væri skynsam
legt að draga ögn úr gjafaflóð-
inu til barna sinna, sem vissu-
lega gengur of víða út í öfgar.
Börnunum má, eigi síður en
fullorðnum, vera það ljóst, að
vellíðan vor nú, mun vera" ein-
stæð í veröldinni. Og þess væri
óskandi, að þau börn væru
mörg', sem heldur vildu gleðja
bágstatt barn en búast við, eða
jaínvel gera kröfu til mikilla
gjafa. —
En almennl mætti t. d. hugsa
sjer þetta framkvæmt þannig:
Sjerstök jólakorl verði gefin
út. Á kortunum væru jóla- og’
nýársóskir til viðtakenda, eu
jafnframt yfirlýsing um það,
að sendandi hefði, í titefni a£
komu jólaima, gefið á nafn
viðtakanda tilgreinda upphæð
til nauðstaddra Norðmanna. —■
Hugsanlegt væri, að fá mætti
bókaverslanír, póstafgreiðslur
og afgreiðslur blaða til að ann-
ast sölu á kortpm þessum. Inn-
komið fje rynni til nauðstaddra
manna úr Norður-Noregi.
Jeg veit, að máli þessu verð-
ur vel tekið.
Jeeg þykist þess fullviss, að
slík gjafakort, sem þessi,
mundu, eins og nú slendur á,
vekja sannari jólagleði en dýr,
persónuleg gjöf.
Alt er undir því komið, að nú
sje brugðið skjólt við, hafist
handa, og málið tekið föstum
og drengilegum tökum.
1. 12. 1944.
Isak Jónsson.
— Deilur
Framh. af 1. síðu.
ar, nema kommúnista, og kvað
það einkennilegt, að menn
hjeldi, að stjórn þessi gæli sam
stundis og hún kæmi í land,
þar sem alt hefði logað 1 mót-
þróa, komið öllu í röð og reglu.
Kvað hann það aðeins eðlilegt,
að Bretar hjálpuðu til að halda
lögum og reglu.
Um Ítalíu.
Um Ítalíu, sagði Eden, að
ítalir hefðu gefist upp skilyrð-
islaust, og væru ekki banda-
menn. Auk þess berðust banda
menn í landinu, og þyrfti því
að sjá um, að alt væri þar í röð
og reglu. Eden sagði, að Sforza
greifi hefði aldrei verið heppi-
legur maður í utanríkisráðherra
stöðúna, þar þyrfli, af ástæð-
um, sem allir mættu sjá, að
vera maður, er gæti unnið með
bandamönnum.
Vichymenn fremja
spellvirki
París: Mikið er nú um það
víða í Frakklandi, að fylgjend-
ur VichystjórnariAnar fremji
spellvirki. Hafa þeir sprengt
upp járnbrautir og ráðist á lög-
reglumenn de Gaulles. Tatið er
að verið sje að æfa fjÖlda þess-
ara manna í Þýskalandi og
verði þeir síðan látnir svífa til
jatðar í Frakklandi í fallhlíf-