Morgunblaðið - 02.12.1944, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Láugardagur 2. des. 1944

Útg.: H.f. Arvakur, Reykjavík
Framkv.stj.; Sigfús Jónsson
Ritstjórar:
Jón Kjartansson,
Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
JTrjettaritstjóri: ívar Guðmundsson
Auglýsingar: Árni Óla
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðala,
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Askriftargjald: kr. 7.00 á mánuði innanlands,
kr. 10.00 utanlands
f lausasðlu 40 aura eintakið, 50 aura með Lesbók.
Stjórnarblöðin
ÓEFAÐ má fullyrða, að aldrei hafi nokkurri ríkisstjórn
á íslandi verið fagnað jafn innilega og núverandi stjórn,
þegar hún settist í valdastólana. Orsakirnar eru fleiri en
ein.
Þjóðin fagnaði því, að loks hafði tekist að mynda þing-
ræðisstjórn í landinu. Þjóðinni var ljóst, ekki síður en
þingmönnunum, að Alþingi hafði beðið mikinn álitshnekki
þau tvö ár, sem liðin voru, án þess að því tækist að inna
af hendi þá frumskyldu þingræðisins, að skipa ríkisstjórn
í landinu, sem þingið sjálft stæði að og bæri ábyrgð á. Það
leyndi sjer heldur ekki, að þessi mistök þingsins voru
fagnaðarefni þeirra manna, sem vildu veg Alþingis sem
minstan.
Nú hafði Alþingi hrist af sjer slyðruorðið og myndað
sterka þingræðisstjórn. Þessu fagnaði þjóðin af heilum
hug.
★
En það er fleira, sem vakti fögnuð þjóðarinnar við
komu ríkisstjórnarinnar.
Málefnagrundvöllurinn, sem lagður var með myndun
stjórnarinnar lýsti stórhug. Bak við hann var sterk trú
á framtíð lands og þjóðar. Þar var djarflega á málum
tekið og gengið hreint til verks.
Þetta vakti óblanainn fögnuð þjóðarinnar.
Afturhaldsöflin í Framsóknarflokknum hafa að und-
anförnu verið að reyna að telja þjóðinni trú um, að of
mikillar bjartsýni gæti í málefnagrundvelli ríkisstjórn-
arinnar. En þessir menn hafa gleymt sögu sinnar eigin
þjóðar. Gleymt því, að sjerhvert skref, sem íslenska þjóð-
in hefir megnað að stíga til aukins frelsis, hefir fært henni
nýjar og auknar framfarir á öllum sviðum. Og því stærra
sem frelsisskrefið var, því meiri og stórstígari urðu fram-i
farirnar.
Þetta hefir sagan kent okkur. Og þjóðin trúir því, að
eins muni enn reynast.
Og þeir, sem mest ala á bölsýninni nú, geta áreiðanlega
treyst því, að við hin, sem trúum á framtíðina. munum
einnig fyrri þrengingatíma þjóðarinnar, og vitum að
margskonar erfiðleikar verða á vegi. En við trejrstum því
að þjóðin geti sigrast á erfiðleikunum, ef hún ber gæfu til
að standa saman.
*
Já, ef þjóðin ber gæfu til að standa saman.
Þetta er vissulega íhugunarefni fyrir núverandi stjórn-
arflokka.
Með myndun ríkisstjórnarinnar tóku höndum saman
stjórnmálaflokkar, sem hafa mjög sundurleitar skoðanir
í mörgum stefnumálum. Einnig flokkar, sem hafa átt mjög
í erjum, þótt ekki greini þá verulega á í stefnumálunum.
Alíir þessir flokkar hjetu því, að slíðra baráttusverð-
in og vinna sameiginlega að heill og velferð alþjóðar. •—
Þetta verður þeim til ævarandi sóma.
★
En stjórnarflokkarnir mega vita það, að andstæðing-
arnir munu af öllum mætti reyna að rjúfa eininguna og
tvístra stjórnarliðinu.
Það hefir þess vegna verið óblandið fagnaðarefni Fram-
sóknarmanna, að lesa tvö stuðingsblöð ríkisstjórnarinn-
ar að undanförnu, þar sem rifist hefir verið svo harka-
lega, að engu er Iíkara en að þar hafi svæsnustu andstæð-
ingar að verki verið.
Þetta má ekki svo til ganga. Með þessu er stjórnarand-
stæðingum sínum gert til þægðar, enda blása þeir mjög
að glóð sundrungar og illinda innan stjórnarliðsins.
Þótt tilefni þeirra deilna, sem verið hafa milli tveggja
stjórnarblaðanna, snerti ekki ríkisstjórnina og starf henn-
ar, geta þær orðið til að spilla samstarfinu. Þá væri illa
farið.
Stuðningsblöð stjórnarinnar mega ekki gleyrna því, að
þau hafa mikið og göfugt verk að vinna.
Alþýðusambands-
þingið vottar ríkis-
stjóminni traus!
Eftirfarandi ályktun var sam
þykt á nýafstöðnu Alþýðu-
sambandsþingi:
„18. Þing Alþýðusambands
Islands fagnar hinni nýju rík-
isstjórn Islands og stefnuskrá
hennar.
Þingið lítur á myndun ríkis-
stjórnarinnar og stefnuskrána
sem mikinn sigur fyrir lýðræðis
öfl landsins í baráttunni fyrir
efnalegu og andlegu frelsi þjóð
arinnar.
Þingið vill undirstrika það
meginatriði í stefnuskrá ríkis-
stjórnarinnar, er fjallar um ný-
sköpun atvinnuvega landsins,
einkum sjávarútvegsins, sem
þingið telur undirstöðuatvinnu
veg landsmanna.
Þingið leggur áherslu á þá
nauðsyn, að allur hinn skipu-
lagsbundni verkalýður og þjóð
in öll standi sem órjúfandi
heild að baki þeirra fram-
kvæmda, er stefnuskrá ríkis-
stjórnarinnar felur í sjer, og
telur, að þjóðin þurfi að vera
vel á verði gegn tilraunum aft
urhaldsins til þess áð tor-
tryggja stefnuskrána og hindra
framkvæmd hennar.
Til þess að skapa sem besta
og voldugasta tryggingu fyrir
framkvæmd stefnuskrárinnar
álítur þingið að einmitt nú sje
þess brýnni nauðsyn en nokkru
sinni fyr, að alþýða íslands til
sjávar og sveita myndi með
sjer öflugt bandalag, er vinni
að framkvæmd stefnuskrárinn
ar og veiti ríkisstjórninni þar
með styrk hins vinnandi fólks
í baráttu hennar fyrir fram-
förum í landinu.
Þar sem þinginu er það ljóst,
að framkvæmd stefnuskrár rík
isstjórnarinnar er fyrst og
fremst undir því komin, að
vinnandi sjettirnar einbeiti öll
um kr.ftum sínum að fram-
um kröftum sínum að fram-
hinni nýju sambandsstjórn að
gera sitt ýtrasta til þess, að
koma bandalagi vinnandi stjett
anna á fót sem allra fyrst.
Ennfremur vill þingið, með
tilliti til hinna nýju viðhorfa
í þjóðmálum landsins, hvetja
öll sambandsfjelög sín til þess
að taka serrf virkastan þátt í
því starfi og þeim áætlunum,
sem nú fara í hönd um nýsköp
un atvinnuveganna og almenn-
ar framfarir, hvert á sínum
stað og í sinni grein.
Um leið og þingið undirstrik
ar mikilvægi þess fyrir hinar
vinnandi stjettir og alla þjóð-
ina, að sú framsækna tilraun
takist, sem nú 'er hafin, leggur
það áherslu á nauðsyn þess, að
sem nánast samstarf takist milli
ríkisstjórnarinnar og Alþýðu-
sambandsins um úrlausn þeirra
miklu framfaramála, er ríkis-
stjórnin hefir tekið að sjer að
framkvæma".
Skæruliðar gegn skæru-
liðum.
London: Fylgismenn Lavals
hafa stofnað skæruliðasveitir
sem berjast nú í íjöllum Suð-
ur-Frakklands, gegn frönskum
skæruliðum, aðallega í Savoy-
hjeraði. •
\JibverjL óbripar:
U clcuiic

cujiecýci iif inu
Ííf'u
Franskar hernáms-
skrítlur.
STUNDUM er gaman að
bregða útaf vana og það er ein-
mitt það, sem jeg hefi hugsað
mjer að gera að þessu sinni hjer
í dálkunum. í stað hugleiðinga
um daglega lífið hjer hjá okkur,
aðfinslur um rjómaskort, smjör-
leysi o. þ. h., ætla jeg að segja
ykkur nokkrar hernámsskrítlur,
sem gengu manna á milli í.Frakk
landi á meðan landið var hernum
ið. Þær fjalla flestar um kumpán
ana þrjá, Hermann, Adolf og
Jósef. Sögur þessar sýna, að
Frakkar hafa haldið kímnigáfu
sinni þrátt fyrir raunirnar, sem
á þjóðina voru lagðar. Fyrsta sag
an er um leynivopn Þjóðverja.
•
Þýsku leynivopnin.
ÞEGAR Þjóðverjar hófu árás-
ir sínar með V-1 á Suður-Eng-
landi fóru Parísarbúar að hugsa
um þau leynivopn er á eftir
myndu koma. Þessi eru hin
helstu:
V-1 er flugmannsiaus flugvjel.
V-2 er flugmaður án flugvjel-
ar — eða flugvjelarlaus flugmað-
ur.
V-3 er risaskriðdreki með 30
manna áhöfn. Fremst sitja öku-
stjóri og loftskeytamaður, en
hinir 28 ýta aftan á skriðdrek-
ann.
V-4 eru nokkrir franskir svik-
arar, en yfir höfði þeirra svífur
svipur Henriots.
V-5 er síðasta leynivopn Þjóð-
verja, sem bindur endi á öll stríð.
Það er spítuskaft, sem lítið hrá-
efni fer í og sem auðvelt er að
framleiða. Það þarf ekki nema
einn hermann til að stýra þessu
vopni. Efst á skaftið er komið fyr
ir hvítri dulu.
•
Tveir franskir aríar.
FYRIR EITTHVAÐ ári. síðan
sá Göring marskálkur, að ekki
var alt með feldu í Þýskalandi.
Hann brá sjer því á fund Petains
gamla í Vichy og bað hann um
að veita sjer frönsk borgararjett-
indi.
„Ekki get jeg nqitað þjer um
neitt, Hermann minn, sagði gamli
maðurinn og fjekk honum
franskt borgarabrjef.
Nokkrum mánuðum síðar sá
Hitler, að hann var að tapa stríð
inu og einnig hann fór á fund
Petains í sömu erindagerðum og
Göring.
„Sjálfsagt, vinur“, sagði hinn
aldraði marskálkur, hjer er
borgarbrjef þitt.
Nokkrum dögum síðar var
Hitler á skemtigöngu á Champs
Elysées, er ókunnur maður vatt
sjer að honum og hvíslaði:
„Sæll, Adolf“.
„Jeg heiti ekki Adolf, æpti
Hitler. Jeg heiti Jacques Durand
og er franskur borgari af arísk-
um ættum“.
„Láttu ekki eins og kjáni. Þetta
er hann Hermann, gamli vinur
inn þinn“.
„Hermann? Það getur ekki
verið. Hermann var feitur, en þú
ert ekki annað en beinin. Hvað
hefir komið fyrir þig, ef þú ert
Hermann?
„Þaðær löng saga og raunaleg“
svaraði Hermann. „Jeg er nú eins
og þú, franskur borgari af arísk-
um ættum.
„Nú, og hvað skeði svo?“
„Jeg var senilur í nauðungar-
vinnu til Þýskalands“, svaraði
Hermann dapur í bragði.
•
Göbbels í himnaríki.
JÓSEP GQBBELS var dáinn
og hann barði að dyrum hjá
Sankti Pjetri. Pjetur kom til
dyra og er hann sá, hver úti var
sagði hann: „Nei, þig og þína
líka viljum við ekki hafa hjer.“
Göbbels bað og grátbað, þang
að til Pjetur ljet tilleiðast fyrir
| ákafar fortölur og hleypti Göbb
els inn. Eftir tvær vikur var
! Göbbels orðinn þreyttur á engla
1 söng. Hann reikaði dapur í
bragði um Paradís. Alt í einu sá
hann í fjarska rósrautt .ský og
þar var nú heldur en ekki líf í
; tuskunum. Yndisfagrar konur og
, karlar dönsuðu þar tango,
drukku kampavín, sungu og
hlógu.
„Hvað er þetta?“ spurði hann
Sankti Pjetur. „Þetta eru hinir
útskúfuðu og rósrauða skýið er
hluti af víti“, svaraði Pjetur.
„Þangað vil jeg fara“, ansar
Göbbels, „mjer leiðist hjer“.
Sankti Pjetur hleypir Göbbels
út, sem hraðar sjer að rósrauða
skýinu, en er þangað kemur
grípa hann þrír svartir púkar,
draga hann að hyldýpi, slíta af
honum neglurnar, nauðraka á
honum hausinn og fleygja hon-
um síðan í sjóðandi olíu. Göbbels
skrækti: „Hvað á þetta að þýða.
Jeg hjelt að í víti væri dansað
og drukkið vín og þar væri al-
mennur gleðskapur".
„O-nei, karlinn, sagði einn púk
inn um leið og hann stakk örva-
kvísl í síðuna á Göbbels. Það er
bara verk áróðursdeildar okkar“.
•
Á flugferð yfir
Frakklandi.
ÁRIÐ 1942 fóru þeir Hitler,
Göring og Göbbels í flugferð yf-
ir Frakklandi.
„Já“, segir Hitler. „Jeg er að
hugsa um, að með því að sleppa
niður 10.000 pökkum af sigarett-
um hjerna gæti jeg látið 10.000
Frakka þykja vænt um mig og
verið mjer þakkláta“.
„Uss,“ sagði Göring. „Jeg er að
hugsa um, að með því að fleygja
niður 20.000 pörum af sokkum,
myndu 20.000 franskar konur
blessa mig“.
„Jeg slæ ykkur út“, sagði
Göbbels. „Jeg er að hugsa um, að
ef jeg kastaði niður 40.000 súkku
laðiplötum hjerna niður, myndu
40.000 lítil frönsk börn elska mig.
Flugmaðurinn, s.em heyrt hafði
samtalið, bætti þá við:
„Jeg er að hugsa um, að með
því að kasta ykkur út úr flug-
vjelinni, myndi jeg gera Bretum,
Bandaríkjamönnum, Rússum,
Frökkum, Belgum, Pólverjum,
Hollendingum, Norðmönnum,
Dönum, Grikkjum og öllum hin-
um þjóðunum, stórgreiða“.
@
Heimsókn á 25 ára
fresti.
ÞÝSKUR liðsforingi vildi vera
vingjarnlegur við lítinn fransk-
an pilt. „Jæja, Jean litli, hvernig
gengur það í skólanum. Hváð>.er
ykkur kent þar? „Svona sitt af
hverju“, svarar Jean, „sögu,
landafræði, reikning“. „En lærið
}>ið ekki tungumál?" spyr Þjóð-
verjinn. „Jú, ensku og spönsku*'.
„Ha, lærið þið ekki þýsku?“
„Nei, svaraði snáði. Við þurf-
um ekkert á því tungumáli að
halda. Þið Þjóðverjar komið
ekki hingað til Frakklands nema
á 25 ára fresti og þá segið þið
okkur að þegja“.
Til bágstadda piltsins: Áheit
5.00 kr., M. Ó. 50.00, Aldís 15.00,
A. H. 50.00, Þ. S. 10.00, Inga
100.00, N. N. 50.00.