Morgunblaðið - 10.03.1945, Blaðsíða 8

HA5 SHE GOT
DOU6H, CORRI6AN'
JUST AS EASV TO
5NUQ6LE-BUNNV
WITH A HONEV |
WlTH /YIONEV, I
V V'know! Æ
1..........................................................................................................1
I X - 9 * * v íw Eflir Robert Sform I
t ?
1—3) Nú skemta fjelagarnír sjer við skál, ] ;ia
sjer upp eftir vel unnin störf. Tilvonandi giíi ng
X-9 verour aðalumræðuefnið.
4) En á sama tíma hefir bátur lent við eyna. —
Negrinn: Þykir það leitt, frú, en jég þori ekki að
fara upp að húsinu. Þjer verðið að bera farangur
yðar sjálfar. — Stúlkan: Alt í lagi.
• • ii, < , •- rii !*í| ;>: n ■!: i V «~i ■
Sökum þess, hvað mikið hef-
ir borist að af vörum, verður
ferð skipsins breytt þannig, að
það fer fyrst til Breiðafjarðar
og Vestfjarða, endahöfn Isa-
fjörður, þaðan beint til Reykja-
víkur og verður þá hlaðið til
Norðurlandshafna. Vegna þess-
arar breytingar verður tekið á
móti flutningi til Vestfjarða-
hafna og Stykkishólms fram til
kl. 3 síðdegis í dag.
,Hermóður‘
Tekið á móti fl. til Snæfells-
neshafna, Gilsfjarðar og Flateyj-
ar til hádegis í dag.
Söngfjelagið Harpa heldur síðustu hljómleika sína á morgun klukkan 1,30 í Tjarnarbíó. Hljómsveit Ríkisútvarpsins að-
stoðar. Viðfangsefni eru eftir innlenda og erlenda höfunda. Einsöngvarar eru Helga Jónsdóttir, Helga Magnúsdóttir og Daníel
Þorkelsson. Einleikarar eru Þórarinn Guðmundsson, Þorvaldur Steingrímsson, Oddgeir Hjartarson. Stjórnandi: Robert Abraham
FELLOW 6LEUTH6 ! MV 5LENDER,
TENDER-GENDER ARRIVE6, TWO
DAV6 HENCE ... LOOK6 LIKE
WEDLOCK FOR 6HERL0CK! / TCH

uEIj
A 6LIP OF THE LIP CAN
5INK A 6H1P, BUT IT'S
6UNK /MANV A DRIP,
CoprM944^Cin^jcaturesS^ndicate^hic^Worl£^hl^jTScrvcd
I6N0RE THE6E VINE6AR-
VEINED VARLET6, PHlL,,
A WIFE 16 A FINE TWIN6
TO HAVE KICKIN6 AROUND
7H6 H0U6E —AND THAT'6
60RRY, /HA'Ai, BUD AH -T
AlN'T GWINE UP DAR T'OAT
HOU6E...VOU GOT6 T'CARRV
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 10. mars 1945
Danssýning ligmor
Hánson annað kvöld

Hljómleikar
sins
SUNNUDAGINN 4. febr. s. 1.
hjelt frú Rigmor Hanson dans-
sýningu á dansleik S. G. T. í
LiStamannaskálanum. Sýndu
þá 20—30 nemendur frú Rý-
mors samkvæmisdansa, þ. á. m.
nýjasta dansinn La Samba, við
mikla hrifningu áhorfenda.
Vegna þess hve margir urðu
þá frá að hverfa, ætlar frú Rý-
mor að endurtaka danssýning-
una í Listamannaskálanum,
annað kvöld (sunnudag), en að-
eins í þetta eina skipti. Síðasta
námskeið

SONGFJELAGIÐ „HARPA“
hjelt samsöng í Tjarnarbíó s.l.
sunnudag með aðstoð útvarps-
hljómsveitarinnar. Robert Abra
ham stjórnaði.
„Harpa“ hefir áður sungið
opinberlega undir stjórn Abra-
hams, og flutti hún á sínum
tíma „Árstíðirnar“ eftir Haydn,
mikið verk og vandasamt og
leysti það hlutverk silt þannig
af hendi að mikla athygli vakti.
Efnisskráin var fjölbreytt að
þessu sinni, og náði yfir tíma-
bilið frá Arcadelt (f. 1514) til
Hindemith (f. 1895), en þar á
milli voru verk eftir Mozart,
Moussorgsky, Brahms og Men-
delssohn. Ennfremur voru lög
eftir þrjá íslenska höfunda:
Sigfús Einarsson, Áskel Snorra
son og Jón Þórarinsson. Allur
var söngurinn fágaður og mjög
til hans vandað frá söngstjór-
ans hendi, en hann er lönngu
þektur fyrir framúrskarandi
söngstjórn og fónlistarþroska á
háu stigi. Kórinn vex mjög und
ir handleiðslu hans, en það
hygg jeg, að Abraham veiti
lítil grið við æfingarnar, og er
það eins og vera ber.
Fyrsta lagið var Ave María
eftir Arcadelt, eitt fegursta lag
sinnar tegundar, og hver nóta
innblásin. Oskað hefði jeg, að
það hefði verið sungið Ijetta^a
og lítið eitt hraðara, "fen að öðru
leyti var það prýðilega sungið.
Söngurinn úr ,Idomineneus‘ eft-
ir Mozart naut sín mjög vol
hjá kórnum. Frú Helga Jóns-
dóttir flutti einsöngshlutverkið.
Röddin er í mjósta lagi og var
sár á köflum, en frúin leysti
vandasamt hlutverk að öðru
leyti vel af hendi, og sýndi ljett
leik í ,,koloratur“-Iínunum.
„Sunnudagskvöld“ eftir Ás-
kel Snorrason er geðþekt lag,
samið í þjóðlagastíl. ,,I skógi“,
eftir Jón Þórarinsson er hressi-
legt og vel gert lag. „Keisari
nokkur mætur mann“, er ein
fegursta perlan meðal islenskra
þjóðlaga, og raddsetning Sig-
fúsar Einarss. fögur og skáld-
leg. Oll voru þessi lög ágæt-
lega vel sungin af kórnum og
sama gildir um þau lög, sem
ekki verða hjer talin sjerstak-
lega, er kórinn söng. Tvöfald-
ur kvartett söng tvö lög eftir
Brahms með pianoundirleik
söngstjórans og nutu þau sín
sönglega hið besta og var jafn-
vægi raddanna gott, en pianoið
því miður ekki nægilega vel
stillt.
Merkileg nýjung var á þess-
um tónleikum; það var verk
Paul Hindemiths ,Frau Musica*
eða „Tónlistin". Hindemith er
eitt snjallasta tónskáld hins
nýrri tíma. Hann fer mjög sínar
eigin götur, ótrauður og skap-
fastur og svipmikill. Hann hefir
einkum leitað fyrirmynda hjá
fyrirrennurum Bachs og einnig
ausið af brunni þjóðlaganna, á
svipaðan hátt og Brahms, þótt
ærið sjeu þeir ólíkir. Mikið
hefir verið deilt um list Hinde-
miths og munu margir enn eiga
eftir að hrista af sjer höfuðin
í borgaralegri vandlæting, áð-
ur en hann nýtur almennrar
viðurkenningar. En ekkert ligg
ur á, þegar um list er að ræða,
því hennar er eilífðin.
Meðferð þessa verks var
prýðileg í alla staði. Kór og
hljómsveit vel samslilt og þaul
æfð. Einsöngvarar voru hjer
ungfrú Helga Magnúsdóttir og
Daníel Þorkelsson. Helga hefir
veika en þýða sópranrödd. sem
hún beitir einkar smekklega,
enda er ungfrúin söngvin í
besta lagi. Daníel var hress og
bjartur að vanda.
Luther hefir samið texlann,
sem þetta tónverk er samið um.
Hann er hjer sjálfum sjer lík-
ur í tilbeiðslu sinni á „Frau
Musica“, sem var takmarkalaus
eins og trú hans á mátt tón-
listarinnar til úrbóta á öllu böli
og illverkum í þessari vondu
veröld, sem nú virðist hafa mist
heyrnar á söng næturgalans.
Robert Abraham á þakkii
skildar fyrir að gefa okkur kost
á að heyra þetta verk hins unga
meistart
Húsið var troðfult og móttok-
ur áheyrenda mjög góðar. P. í.
Söngfjelagið Harpa
Á innl. vettvangi.
Framh. af bls. 6
sa^nanna var að mikl.u Jeyti skjal-
festmv eða a. m. k. mest af hon-
um,; hefir söfriunin haldið, áíram
og ifærst í það. hprf að ^afna dul-
rærium sögum, sem tilheyra að
miklu leyti nútímanum. Þá er
ekki lengur um að ræða þjóð-
sagnasöfnun í venjulegri merk-
ingu. I síðustu þjóðsagnasöfnum
birtast nútímasögur, sem bera
vott um að hjátrú og hindurvitni
lifa hjer á íslandi enn í dag.
Þegar skrásetjarar slíkra sagna
fara að á sarrta hátt og Júlíus
Havsteen, að þeir leggja áherslu
á að fá það eitt fram, sem er sann
ast og rjettast, þá vinna þeir að
því að lyfta blæjunni miklu af
uppruna og eðli þeirra dular-
fullu fyrirbrigða, sem gerast við
og við hvar sem er í heiminum.
En sje rannsóknarandanum
slept, og óstaðfest ummæli um
allskonar fyrirburði skrásett, þá
sýnist mjer sem verið sje að
stuðla að því að viðhalda hjá-
trú og hindurvitnum fyrri alda
í hugum nútíma manna.
Hjer blandast saraan, á ein-
kennilegan hátt, nútíð og fram-
tíð, svo menn stundum eiga erf-
itt með að átta sig á, hvort þjóð-
in lifi 20. aldar menningarlífi,
ellegar hún sje enn í dag, þrátt
ifyrir mentun og aðra upplýs-
ingu, fjötruð í fordóma hjátrúar,
er Ijet framliðna ganga ljósum
logum, og menn með sjúklegt
ímyndunarafl gátu ekki þverfót-
að fyrir skottum, mórum, Þor-
geirsbola og öðrum ófagnaði af
því tagi.
Það er gaman að eiga gamlar
sögur af þessu fólki, til að skilja
hugarheima fortíðarinnar. En ef
við ætlum að halda trygð við
hjátrúna og varðveita hana með-
al nútíma manna eins og þjóð-
leg einkenni og andleg verðmæti,
þá fer gamanið að grána.
t .