Morgunblaðið - 21.04.1945, Side 10

MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 21. apríl 1945
10
«— Skáðolandsmótið
Sjötugur:
Þorbjörn Þórðarson
læknir
Pramh. af bls. 7,.
í Tungudalsbotninum stend-
ur Valhöll, skáli Skátafjelags-
ins Einhverjar. Er það lítið
timburhús en snyrtilega um
gengið og gestabókin ber þess
merki, að þangað er mikið sótt
af ísfirskum unglingum. Að
þessu sinni voru húsráðendur
og til staðar og veittu hress-
ingu þeim, sem að garði bar.
Þegar á daginn leið, tók að
dimma í lofíi og veður *að
spillast. Þoka lá á Miðfellinu,
en þar átti brunið að hefjast.
Þótli þeim, sem við markið
biðu, tvísýnt hvort keppnin
heppnaðist.
Loks kom þó að því, að
mannaferð fór að sjást niður í
dalinn og fóru geyst, runnu og
margir keppendur þjett saman
í markið- Kom þá í ljós, að veð-
ur og skygnr var það slæmt
uppi, að ekki þótti tiltökumál,
annað en að fresta keppninni
óðru sinni.
Þriðjudagur 3. apríl.
(þriðji páskadagur).
ÞENNAN dag byrjuðu víst
flestir Reykvíkingar með því
að leita frjetta um möguleika
á heimferð. Og þær frjettir
voru nú ekki sjerstaklega upp-
lífgandi fyrir fólk, sem átti að
vera komið til vinnu suður í
Reykjavík einmitt á stundinni.
Esja þurfti að taka á sig krók
til Sauðárkróks og fylla sig
með kjöti. En flugferð. — Ja,
veðurútlitið var ekki gott syðra
en annars yrði skorið úr því
um hádegið, hvort flogið yrði.
Keppendurnir frá Reykjavík
höfðu lofaðar 2 fyrstu ferðirn-
ar frá ísafirði — og svo kom
hádegið og þau boð, að mögu-
leikar yrðu á einni flugferð frá
ísafirði um kvöldið til Reykja-
víkui.
Þennan dag var ágætt veður
vestra, sólskin og hlýja. Var nú
ákveðið að bruninu skyldi
lokið og hepnaðist það að þessu
sinni, eða í þriðju atrennu á
briðjudegi.
Þar urðu úrslit sem hjer seg-
ir:
A-flokkur.
1. jón M. Jónsson í. B. R. 2
mín. 27.5 sek.
2. Hreinn Ólafsson í. B. A. 2
min. 27.6 sek.
3. Magnús Brynjólfsson í. B.
A. 2 mín. 35.6 sek.
4. Sigurður Jónsson í. B. í.
og 5. Guðm. Guðmundsson í.
B. A.
B-flokkur.
1. Þórir Jónsson í. B. R. 2
mín. 33.6 sek.
2. Guðm. Benediktsson í. B.
í. 2 mín. >36.2 sek.
3. Haukur Benedíktsson f. B.
í. 2 mín. 46.5 sek.
4. Finnur Björnsson I. B. A.
og 5- Stefán Stefánsson í. B. R.
C-flokkur.
1. Guðmundur Samúelsscn í.
B. R. 2 mín. 38.5 sck.
2. Þórður Kristjánsson í. B. í.
2 min. 45.5 sek.
3. Magnús Björnssor. í. B. R.
2 min. 45.9 sek.
4. Hörður Ólafsson f. B. R.
og 5. Einar Ingi Sigurðsson í.
B. I.
Þálttakendurnir úr Strand-
arsýslu tóku ekki þátt í brun-
kepninni, þar sem þeir hjeldu
af stað heimleiðis árla þriðju-
dagsins.
Um kvöldið var svo flogið
si'ður'. eins og ráð hafði verið
fyrir gert, fóru þá heimleiðis
þeir af keppendunum, sem
naumaslan tíma höfðu. Nokkr-
ir aðiir hjeldu. heim með Esju
sem fór frá ísafirði suður
næsta kvöld á eftir, en svo voru
líka nokkrir keppendanna, sem
biðu flugfars — og urðu að bíða
nærri viku til viðbótar.
Þetta sama kvöld bauð Skíða
ráð ísafjarðar þátttakendum og
starfsmönnum mótsins til kaffi
drykkju og voru úrslit þar til-
kynt og verðlaunagripir afhent
ir. — Þar var og mótinu slitið.
Segja má, að á þessu móti
hafi allir þeir, sem þangað
sendu keppendur, fengið hver
nokkuð. Akureyringar fengu
skiðakónginn og sveitina sem
vann keppnina í svigi. Reyk-
víkingar áttu alla keppendurna
í svigi og bruni kvenna. Fyrstu
menn í bruni A flokks, B flokks
og C flokks, og fyrstu menn
í svigi B og C flokks. Afíur
á móti áttu þeir aðeins 6. mann
(Björn Blöndal) í tvíkepni í
göngu og stökki, og sýndi það,
að hjer þarf að leggja rækt við.
ísfirðingarnir áttu fyrsta mann
í stökki í B flokki og fyrsta
mann í unglingastökkinu. —
Strandamenn, sem í fyrsta sinn
sendu keppendur á landsmót,
fengu fyrsta mann í unglinga-
göngunni og Jónas Asgeirsson,
sem mætti einn Siglfirðinganna,
varð fyrstu í A flokks keppn-
inni í stdkki.
I ræðu sem Steinþór SiguT-ðs
son, form. Skíðaráðs Reykja-
vikur, flutti í kveðjusamsætinu
á ísafirði, gat hann þess, að ekki
væri ólíklegt að á næsta lands-
móli, sem sennilega yrði háð
á Akureyri, yrðu valdir kepp-
endur á Norðurlandamót. Er
nú gert ráð fyrir, að að lokum
fari að draga í yfirstandandi
styrjöld, og þá kemur til kasta
þeirra, sem ungir eru og íþrótt-
ir stunda, að taka upp merki
lands okkar í íþróttakepnum
á erlendum vetvangi. Er ráð-
legra fyrir skíðamenn okkar að
hafa þetta í huga og hegða sjer
í samræmi við það, eftir því
sem aðstæður leyfa á hverjum
tíma.
Þ. B.
BEST AÐ AUGLTSA I
MnRGITTSmi.AOTlwi
Líknarsjóður Hall-
grímskirkju
ÁRIÐ 1941 var gefinn stofn
að sjóði, sem heitir Líknarsjóð-
ur Hallgrímskirkju. Stofngjöf-
in var tvö þúsund króna minn-
ingargjöf um Sigurbjörtu Hall-
dórsdóttur frá Kirkjubrú, en
tilgangur gefandans var sá, að
þessi sjóður skyldi, eins og
nafn hans bendir til, verða bág
stöddu fólki í Hallgrímssókn
til hjálpar, þegar hann er orð-
inn einhvers megnugur. Hefi
jeg nokkrum sinnum vakið at-
hygli á þessum sjóði opinber-
lega, enda hefir honum áskotn-
ast nokkrar tekjur í gjöfum.
Undanfarið hafa mjer borist
eftirtaldar gjafir:
Frá Sigr. Guðm. kr. 51.75.
S. Þ. K. 15.00. N. N. 5.00 Dú-
leiu 30.00. F. E. 20.00. Duldum
5.00. Kristínu 500.00. Samtals
kr. 651.75.
Um leið og jeg þakka þess-
ar gjafir, vil jeg enn leyfa mjer
að benda safnaðarfólki • Hall-
grímssafnaðar og öðrum á þenn
an sjóð. Komið til móts við
drengskap gefandans með því
að minnast Líknarsjóðs Hall-
grímskirkju með gjöfum og á-
heitum. Það ætti að vera auð-
velt að efla hann svo, að hinn
göfugi tilgangur gefandans
geti orðið veruleiki áður en
langt um líður og sjóðurinn
geti farið að láta til sín taka í
samræmi við markmið sitt.
Sigurbjörn Einarsson.
Verður efnl til ís-
landsmeístarakepni
í víðavangshlaupi!
Á SUMARDAGINN fyrsta
hjelt Í.R. kaffikvöld fyrir
keppendur ogj starfsmenn þrí-
tugasta Víðavángshlaups fje-
langsins. Þá voru meðal ann-
arra gesta, Bjarni Benedikts-
son, borgarstjóri, stjórn; Í.S.Í.
ýmsir íþróttafrömuðir og
nokkrir gefendur þeirra verð-
launagripa, sem keppt hefir
verið-um í hlaupinu.
Formaður I.R. afhenti kepp-
endum verðlaun, en bikarinn?
sem um var keppt, og dag-
blaðið Vísir hefir gefið, var
ekki hægt að afhenda vegna
þess að hann er ekki enn til-
búinn. Þá skvrði formaður fráí
því að í framhaldi af uppá-
stungu Jóns Kalddals, í iit-
Varpserindi fyrr um daginn,
að efnt yrði til Islandsmeist-
arakeppni í víðavangshlaupi
hefði 'Konráð Gíslason, eigandi
Sportvöruvei’slunarinnar I Tell-
as, ákveðið að gefa verðlauna-
grip til slíkrar keppni.
1 tilefni þess, að þetta var
þrítugasta hlaupið, sæmdi I.
S.í. alla keppendur hlaupsins
silfurmerki sambandsins og
ennfremur þá Helga frá
Brennu, aðalhvatamann að
hlaupinu^ Magnús'Guðbjörnss.
sem oftast hefir tekið þátt í
því, Geir Gígja og Sverrir
Jóhannesson, sem oftast hafa
n dð þuð og Þorstein Bern-
barðs'SOii, formann Í.R. — For-
setijl.S.Í., Ben. G. Waage, af-
henti heiðursmerkin.
ÞORBJÖRN ÞÓRÐARSON
læknir er sjötugur í dag og það
er nú svo, að þótt hann sje eng-
inn hávaðamaður nje neitt gef-
inn fyrir að láta mikið á sjer
bera, þá hefir hann nú samt
átt marga samferðamenn, sem
varð hlýtt til hans og undu vel
samfylgdinni. Þessa kunningja
hans langar nú til að sjá fram-
an í hann, þótt ekki sje nema
mynd í blaði og lesa um hann
eitthvað gott orð á þessum merk
isdegi, þegar maður er dæmdur
úr leik að guðs og manna lög-
um, þegar presturinn brýtur
saman hempuna sína og lætur
hana niður í kommóðuskúffu,
læknirinn fer úr hvíta sloppn-
um og hengir hann inn í skáp
og sýslumaðurinn vefur ein-
kennishúfuna innan í brjef og
lætur hana upp.á háaloft. Jæja,
það atvikaðist nú einhvern veg
inn svo, að það fjell í minn hlut
að skrifa örfá orð um Þorbjörn
og var mjer það raunar ekki
óljúft, aðeins ekki vel klár á
því, hvað best væri að segja.
Nú vissi jeg Valtý snjallastan
í því að skrifa um góða menn,
hugsaði jeg að rjettast mundi
að fara að hans dæmi, ganga
heim til afmælisbarnsins og
biðja það að segja mjer eitthvað
af afrekum sínum. Þorbjörn
tók mjer náttúrlega vel að
vanda, en þegar hann heyrði
um erindið, varð hann fremur
styggur við og jeg hjelt jafn-
vel að hann ætlaði ekki einu
sinni að bjóða mjer sjúss, sem
hann var þó vanur að gera,
ef hann á nokkuð til, samt rætt-
ist nú úr því og jeg fór að hugsa
ráð mitt.
Allt í einu datt mjer í hug
fallega ræðan, sem hann sjera
Jakob hjelt af svölunum í gær
— jeg skrifa þetta á föstudag
— jeg sagði því: — Þú ert sum
arbarn Þorbjörn.
— Já, jeg held þú ættir nú
að muna það, þið ortuð einu
sinni um mig afmælisbrag þeg-
ar við vorum í skóla og hann
byrjaði svona: Snemma á sumri
skjótt nam fæðast.
— Nei, hættu nú í hamingju
bænum, sagði jeg, sá bragur er
víst ekki hafandi yfir, þótt
nokkur gulkorn væru í hon-
um að mig minnir, en hefir ekki
æfin þín verið eitt langt sum-
ar?
— Það mætti nú kannske
kalla það svo, jeg hefi aldrei
verið svangur um dagana og
vanalega hefir verið fremur
bjart í kringum mig. Auðvitað
gat nú stundum brugðið út af
því, t. d. stundum, er jeg var
í læknisferðum í illviðrum að
næturlagi um hrikafjöll Vest-
fjarða eða á bát um sollið ísa-
fjarðardjúp, hrakinn og sjó-
veikur, en jeg fann ráð við því,
jeg settist undir stýri og þótt
jeg væri landkrabbi ofan úr
Kjós, þá þótti mönnum mjer
fara þetta verk vel úr hendi,
sjóveikin hvarf og jeg hefi ætíð
stýrt mínum báf síðan og aldrei
hlekkst á.
Stórfeldasta og glæsilegasta
sumarferðin mín var, er jeg var
sóttur að Dröngum á Ströndum
yfir þveran Drangjökul. Sólin
jós geislum sínum ríkulega á.
okkur þarna á jöklinum, á land
ið í kring og hafið, svo allt rann
saman í eina óendanlega skín-
andi breiðu, þar sem við vor-
um eins og dökkir punktar sem
lítið bar á, já, jeg hefi víst
verið sumarbarn, annað gott er
ekki um mig að segja og bless-
aður farðu nú, úr því þú ert
búinn úr glasinu, en komdu
samt aftur á morgun.
Jeg fór auðvitað lítið fróðari
en jeg kom og sá, að jeg yrði
að fara til Valtýs og læra bet-
ur, ef jeg ætti að skrifa um
fleiri góða menn. Til allrar
hamingju vissi jeg ýmislegt um
Þorbjörn, máske jafnvel betur
um ýmsar hans góðu hliðar, en
hann sjálfur, því við vorum
samferða öll námsárin og höf-
um altaf vitað hvor af öðrum
síðan. Hann ólst upp á efna-
og myndarheimilipu Hálsi í
Kjós, sonur bændahöfðingjans
Þórðar Guðmundssonar dbrm.,
og konu hans Guðrúnar Guð-
mundsdóttur.
Þegar Þorbjörn var um ferm
ingu varð hann fyrir slysi, rot-
aðist og lá lengi milli heiips
og helju, náði sjer smátt og
smátt en varð aldrei jafngóður,
þetta háði honum töluvert við
námið framan af, samt tók
hann sitt læknispróf með fyrstu
einkunn á eðlilegum tíma. Við
læknisstarfið var hann laginn,
heppinn og samviskusamur
með afbrigðum, en það var
fleira en læknisstörfin, sem
honum ljet vel, hann er mikill
fjármálamaður sem faðir hans
og mjög hagsýnn og ábyggileg-
ur. Mjer er sagt, að Arnfirð-
ingar hafi líka notað sjer þetta
og falið honum öll embætti þar ■
nema prestsstarfið. Hann var
hreppsnefndaroddviti, spari-
sjóðsformaður, útgerðarstjóri
og starfandi í skólanefnd,
skatta- og rafveitunefnd á
Bíldudal og jeg veit ekki hvað
fleira, það þótti sjálfsagt að
láta hann fara með öll pen-
ingamál og þótt hann væri ekki
göldróttur, eins og sagt var að
Arnfirðingar væru lengi, þá
drýgðust aurarnir í höndum
hans, hvort heldur hann átti
þá sjálfur eða aðrir.
Áður en Þorbjörn kom á
Bíldudal, var hann nokkur ár
við ísafjarðardjúp, honum var
stundum kalt, þegar hann var
að taka til meðöl á vetrum í
ofnlausri stofu í timburhjalli
í Ármúla, en þá flutti hann sig
að Vatnsfirði og það varð til
þess, að hann náði þar í efni-
lega prófastsdóttur, sem komin
var af flestum bestu ættum
landsins, þar er Stefensen, Mel-
sted, Eggerz, Ólafur dómkirkju
prestur Pálsson og svo, ef
lengra er farið, Ragnheiður í
rauðum sokkum, Jón Arason og
Egill Skallagrímsson og sjálfur
er Þorbjörn vel ættaður, þótt
jeg ekki kunni að rekja það,
Framh. á bls. 13.

STULKLR
vantar á Vífilsstaðahæli nú þegar eða 14. maí. Upp-
lýsingar hjá yfirhjúkrunarkonunni kl. 9—3,30. Sími ]
5611 og í skrifstofu ríkisspítalanna, sími 1765.