Morgunblaðið - 06.02.1946, Qupperneq 6

MORGUNBLAÐIB-
Miðvikudagur 6. febr. 1946

Jfróttaöíía *Wj
or9
un
l ia É ó i
nó

>&^i>&S>Q>4>&&&$><$><&&$>G>$><S><S><$>$><$><&^^
Skjaldarglíma Ármanns
MANNMARGT VAR VIÐ
Hálogaland á föstudaginn, þó
að veður væri ekki uppá það
ákjósanlegasta — stormur og
dálítill kuldi. En Reykvíking-
ar eru farnir að meta hina
ramíslensku iþrótt, þeir eru
farnir að fylgjast með henni
af áhuga og þeir skilja fegurð
og snilld íslensku glímunnar æ
betur og betur. Já, snilld er
það sannarlega að glíma vel,
það er altaf snilld að berjast
drengilegri baráttu En Reyk-
víkingum þykir eitt tilfinnan-
legt í sambandi við íþrótta-
keppni innan húss, og gildir
þá einu hvort um glímu eða
aðra íþrótt er að ræða, en það
er vöntunin á húsi nálægt mið-
bænum þar sem hægt er að
sýna íþróttir fyrir nokkur
hundruð áhorfenda. Segja má
þó kannske að á meðan gamla
Iðnó er notað, lem leikhús megi
íþróttamenn vel við una þar
sem þeir hafa íþróttahús, sem
Iðnó gæti hæglega staðið innan
í, þó aldrei nema það sje inn
undir Elliðaám.
Mjer þætti ekki undarlegt þó
að margir hafi hikað við að
_ horfa á skjaldarglímuna að
þessu sinni vegna þess hve
langt var að fara og óþægi-
legar ferðir. En þrátt fyrir
þetta voru áhorfendur senni-
lega um það bil helmingi fleiri
heldur en hægt hefði verið að
hýsa í Iðnó.
Einn af hinum 10 skráðu
keppendum, Friðrik Guðmunds
son, gat ekki keppt sakir las-
leika, og var það skaði því að
hann hefir áður sýnt ágæta
glímuhæfileika, var því nokk-
urs af honum að vænta.
Annars var sá hópur glímu-
manna sem sýndi sig á orrustu-
vellinum að þessu sinni mjög
svo glæsilegur, enda margt vel
gert og sumt snilldarlega.
Það, sem áhorfendur krefj-
ast fyrst og fremst af kepp-
anda er glæsileg og drengileg
framkoma. Enda má segja að
einkenni manna á þessu sviði
komi betur í ljós í glímu held-
ur en í flestum öðrum íþrótt-
um.
Hjer á eftir mun eg leytast
við að lýsa hverjum keppanda
útaf fyrir sig í því ljósi, sem
þeir komu mjer fyrir sjónir
í keppni þeirri, sem hjer um
ræðir.
Ágúst Steindórsson er ung-
ur og lítt reyndur glímumað-
ur, enda vantar hann kunn-
áttu, þó sýndi hann bæði lip-
urð og drengskap. Helstu brögð
hans eru hælkrókar og þó eink-
um hælkrókur hægri á vinstri,
einnig notaði hann hnjehnikk.
Þess má vænta af Ágústi að
hann verði góður glítnumað-
ur með áframhaldandi æfingu.
Davíð Hálfdánarson var ó-
heppinn að þessu sinni, enda
mun hann ekki hafa æft vel
að undanförnu. Voru það von-
brigði fyrir marga, sem áður
hafa fylgst með Davíð og sjeð
margt vel gert af hans hendi
Eftir Andrjes Guðnason
il
Guðmundur Ágústsson.
að sjá hann nú glíma af mjög
takmarkaðri hæfni.
Einari Ingimundarsyni fer
stöðugt fram og þó að hann
hafi kannske ekki aukist mik-
ið að kröftum þá hefir honum
farið greinilega fram í allri
framkomu. Það er einnig glöggt
að hann hefir nú betur vald
á brögðum en áður. Úrslita-
bragð hans virðist helst vera
klofbragð tekið með vinstra
fæti þó að hann noti einnig
bæði sniðglímu og hælkrók
(hægri á vinstri). Helstu ágall-
ar á glímumennsku Einars virð
ist mjer vera of stirður fóta-
burður og stundum bolast hann
dálítið.
Guðm. J. Guðmundsson er
stór og sterkur glímumaður en
virðist vera of latur til að glíma
og ekki metnaðargjarn. En þeg-
ar tillit er tekið til þess að
hann er ungur og hefir mjög
tákmarkaða þjálfun að baki,
má vænta þess að með aukinni
æfingu geti hann orðið snjall
glímumaður, enda hefir hann
nú þegar allgóða sniðglímu.
Guomundur Ágústsson, sig-
urvegarinn, stóð sig vel eins
og hans var von og vísa. Enda
sýndi hann nú meiri fjölbreitni
og hæfni en e. t. v. nokkru
sinni fyrr. Karlmennska hans
og glæsileg framkoma er hon-
um æfinlega til mikils sóma.
Þó að úrslitabragð hans sje enn
eins og fyrr sniðglíma á lofti,
þá er ekki lengur hægt að
segja að hann vanti fjölhæfni
og ef einhver hjeldi að þeim
einum væri hætta búin í við-
skiptum við Guðmund, sem er
veikur fyrir sniðglímu, skjátl-
ast honum hrapaleg'a, því að
Guðmundur sýndi að þessu
sinni ekki færri en fjögur
brögð með glæsilegum árangri.
Voru það, leggjabragð, hæl-
krókur hægri á hægri, klof-
bragð tekið með vinstri fæti
og sniðglíma á lofti. En þó að
sigur Guðmundar sje mikill og
hafi verið um nokkurt skeið
ætti engum að detta í hug að
hann sje ósigrandi, því að
stöðug þjálíun Guðmundar
hefir gert hann það sem hann
er. Og þú sem vilt verða snjall
glímumaður verður það ekki
nema því aðeins að þú æfir
vel og reglulega.
Guðmundur Guðmundsson
er að vonum mjög vinsæll
glímumaður enda er hann
hkin mikilhæfasti. Og má
segja að hann leggi jafnt til
beggja handa. Rólyndi hans og
festa í glímunni er aðdáunar-
vero. Hann notar öll möguleg
brögð og er andstæðingurinn
aldrei óhultur. En brögðin sem
hann notaði að þessu sinni með
bestum árangri voru, klof-
bragð tekið með hægri fæti,
leggjabragð, hælkrókur hægri
á vinstri og hnjehnikkur.
Það var gaman að sjá þá eig-
ast við nafnana Guðm. Guð-
mundsson og Guðm. Ágústsson
því að sá leikur var gerður
af kunnáttu og fullkominni al-
vöru frá beggja hendi.
Olafur Jónsson er lipur
glímumaður en vantar æfingu.
Hann hefir skemmtilega fram-
komu og virðist hafa gott skap
lyndi til að verða sigursæll með
góðri þjálfun.
Kristján Sigurðsson er enn í
framför. Vantar hann öryggi
í brögðin en er sterkur í vörn-
um. Hann er þróttmikill og
karlmannlegur. Helsta bragð
hans er klofbragð tekið með
vinstra fæti, en lagði þó einnig
á hnjehnikk.
Sigurður Hallbjörnsson er
allra manna þrautseigastur og
þó að ekki væri annað til marks
um það en að hann hefir nú
þreytt skjaldarglímu 10 sinn-
um, þá væri það nóg til þess
að sannfæra hvern mann um
að hjer er um sannan íþrótta-
vin að ræða. Og þegar þess er
gætt að maðurinn er hvorki
stór nje mjög sterkur þá er
það með dásemdum hve oft
hann hefir staðið framarlega í
úrslitum á glímuvellinum.
Leggjabragði Sigurðar hefir
löngum verið viðbrugðið enda
notaði hann það nú eins og að
undanförnu með góðum ár-
angri Hælkrókur hægri á
vinstri hefir líka löngum verið
honum sigursælt og svo var
enn í þetta sinn.
Jeg hefi nú lýst framkomu
hvers manns fyrir sig mjög
lauslega. Og sameiginlega má
segja til allra þeirra að þeir
komu vel og drengilega fram.
Þeir hafa lagt á vogarskálina
hlut sinn til að viðhalda ís-
lensku glímunni. Glíman er
fögur íþrótt ef hún er vel leik-
in en ljót ef hún er illa leik-
in. Hún eykur þrek þitt bæði
andlega og líkamlega, þess-
vegna æfðu glímu á meðan þú
enn ert ungur, æfðu vel og
reglulega.
22 landskappleikir
í knattspyrnu háðir
árið 1945
Svisslendingar ósigrað-
irr Svíar stigahæstir
KNATTSPYRNAN er fljót að ná sjer eftir stríðið. Árið 1944
var ekki háður einn einasti millilandakappleikur í knattspyrnu
hjer í Evrópu. En árið 1945 voru þeir háðir 22, þótt friðuripn
kæmi ekki fyrr en í maí. — Hjer fer á eftir skrá yfir kapp-
leiki þessa. Hvar þeir voru háðir, hverjir ljeku og úrslitin:
Lissabon: Portúgal—Spánn 2—2.
Barcelona: Spánn—Portúgal 4—2.
París: Frakkland—Belgía 3—1.
Basel: Sviss—Portúgal 1—0. •
Lausanne: Sviss—Frakkland 1—0.
London: England—Frakkland 2—2.
Stokkhólmur: Svíþjóð—Danmörk 2—1.
Kaupmannahöfn: Danmörk—Svíþjóð 3—4.
Luxemburg: Luxemburg—Belgía 3—1.
Bern: Sviss—England 3—1.
Budapest: Ungverjaland—Austurríki 2—0.
Budapest: Ungverjaland—Austurríki 5—2.
Kaupmannahöfn: Danmörk—Noregur 4—2.
Gautaborg: Svíþjóð—Finnland 7—2.
Stokkhólmur: Svíþjóð—Danmörk 4—1.
Helsingfors: Finnland—Svíþjóð 1—6.
Bukarest: Rúmenía—Ungverjaland 1—3.
Oslo: Noregur-—Danmörk 1—5.
Stokkhólmur: Svíþjóð—Noregur 10—0.
Zúrich: Sviss—Ítalía 4—4.
• Genf: Sviss—Svíþjóð 3—0.
Vínarborg: Austurríki—Frakkland 4—1.
Sje reiknað í stigum eru Sví-
ar hæstir, hafa einnig leikið
flesta leikina. En Svisslend-
ingar hafa engum leik tapað,
enda Ijeku þeir alla sína leiki
heima. Eftirtektarverð er
frammistaða ítala gegn Sviss,
en í þeim leik voru margir
nýir leikmenn af hálfu ítala,
en allir vita, hvernig ástandið
er þar í landi. Þeir gerðu jafn-
tefli gegn Sviss, sterkasta lands
liði meginlandsins, já, meira að
segja stóð leikurinn 4—2 ítöl-
um í vil, þegar 10 mínútur
voru eftir, en þá var ítalska
liðið orðið uppgefið, vegna
æfingarskorts. Þessa frammi-
stöðu ítala gegn Sviss, telja
margir knattspyrnumenn bestu
landsleikjaframmistöðu ársins.
Af Norðurlandaþjóðunum
voru Svíar fremstir á þessu
ári, síðan Danir, en bæði Norð-
menn og Finnar eru ekki enn
komnir á það stig í'íþróttinni,
sem þeir stóðu á fyrir stríðið,
óg er það ekki von heldur. —
Á þessu ári munu miklu fleiri
lönd keppa í knattspyrnu inn-
byrðis, en í fyrra.
Vmsar frjettir
í keppni um hnefaleikatitil-
inn á Fjóni í þungavigt, sem
fram fór nýlega, fóru leikar
þannig, að báðir keppendurnir
voru reknir úr hringnum eftir
fyrstu lotu fyrir ljótan leik.
Beið lægri hlut í gufubaðinu.
í hnefaleikameistarakeppni
Kaupmannahafnar, sem fram
fór nýlega, vakti barátta Knud
Christoffersen við þunga sinn
einna mesta athygli. Sú keppni
fór fram í gufubaði sundhall-
arinnar. Frásögn hans af þeirri
viðureign fer hjer á eftir:
„Jeg varð að hafa þyngdina
í lagi í keppninni við Tyrken
(manninn, sem hann átti að
berjast við í ljettþungavigt) og
var ekki nema 156 pund - tak-
markið er 160 En svo lenti jeg
í klúðri með meltinguna og var
t orðinn 164 pund á laugardag-
inn (keppa átti á sunnudag).
Þá tók jeg það til bragðs að
ifara í gufubað og spikið rann
af mjer. Allt var þó ekki búið
enn. Á eftir varð jeg svo glor-
hungraður að jeg fór heim og
fjekk mjer ærlega máltíð. í dag
er jeg svo 1 kg. of þungur.
Mjer tókst aðeins að losa mig
við annað kílóið — hitt toldi
við mig — jeg er kominn upp
í þungavigt, þar sem jeg, ef til
vill kem til með að slást við
Svend Aage Christensen“. •—
Christoffersen barðist þó aldrei
við Christensen. Hann gaf
leikinn.
Bretar vinna Belgi.
20. janúar fór fram milli-
landakeppni í knattspyrnu
milli Breta og Belgíumanna.
Fóru leikar þannig, að Bretar
unnu með 2:0.