Morgunblaðið - 22.12.1946, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 22. des. 1946
graMWimMiiiwiiiiiiiniiiiuaiiiiimiiiiir'fiiiiiimiiiMiiiiiuHiiMHiiiiniii
i uuumiiumuuiiiiiiiiiuiii B
BLQÐSUGAN
£ftir JoL n Cjoodivi

s
umiiiumiuiiuLiBeæmBUBiamua^æumniinuiiiu
uimiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuinuiiumiiiniiiiiiimiiniiiiia
71. dagur
— Þjer verðið að muna, að
ef þetta stendur heima, sem
jeg hef sagt, er hættan mikil
og yfirvofandi.
Sir Melmoth settist niður -í
stól og nagaði á sjer neglurnar.
— Hreinskilnislega sagt,
sagði Sugden, — þá er jeg eng-
inn veifiskati, eins og þjer líka
vitið, en mjer líst það illa á
þetta, svo afarilla, að jeg er
sannfærður um, að það væri
rjett að forða sjer úr landinu
meðan enn er kostur. Það kann
að vera, að okkur sje óhætt,
eins og þjer segið. En jeg held
nú, að höggið geti riðið á
hvaða augnabliki sem vera
skal, og þá er of seint að forða
sjer.
— Jeg fer ekki! Jeg get ekki
farið! sagði Craven harkalega.
— Hvað, sem skeður, verð jeg
kyrr.
— Ef svo er, mun jeg auð-
vitað ekki yfirgefa yður. hvað
sem fyrir kemur, svaraði Sugd
en. — Ekki af því mig langi
til þess, heldur af því, að jeg
á einskis úrkosta, bætti hann
við og augnaráð hans varð í-
skyggilegt.
— Það er auðvitað hver ger
ir út þessa menn? sagði Crav-
en með gremju. — Það er ekki
Garth?
— Þeir eru vafalaust í
brauði Gordons, svaraði Sugd-
en. — Jeg veit það, enda þó
jeg hafi ekki beinar sannánir
fyrir því.
Sir Melmoth krossbölvaði.
— Sú djöfulsifls kerling!
Jafnvel eftir að hafa haft
svona mikið af henni að segja,
veit jeg enn ekki hvað það er,
sem hún stefnir að. Er það
eini tilgangurinn hjá henni að
koma mjer fyrir kattarnef?
Ætlar hún að pína út úr mjer
fje, eða hefir hún eitthvað enn
verra í hyggju? Djöfullinn
hirði hana! En hún skal ekki
sigra mig. Jeg hef aðferð, sem
dugar við hana. Henni er betra
að vera á verði. Jeg get boðið
henni byrgin!
. Þá varð ofurlítil þögn, því
Sugden svaraði þessu engu.
Alt í einu heyrðist eins og
þrusk við ytri dyrnar.
— Hvað er þetta? sagði
Craven og hrökk við.
Skósveinninn leit fram í
ganginn, og gekk síðan að ytri
hurðinni og opnaði hana upp á
gátt. Þar var enginn maður,
og ekkert hljóð heyrðist í stig-
anum. En í brjefakassanum
var gult umslag, sem áreiðan-
lega hafði ekki verið þar þeg-
ar hann kom inn. Hann fjekk
Craven brjefið.
— Þetta er til yðar.
Craven reif blaðið upp. Það
var vjelritað og hljóðaði svo:
„Blóðsugan óskar eftir nær-
veru yðar í Strond Street nr.
145A, kl. 7 e. h. Látið, sjálfs
yðar vegna, ekki bregðast að
koma“.
Sir Melmoth gat rjett að-
eins komíð upp úr sjer blóts-
yrði. Hendur hans skulfu þeg-
ar hann las blaðið. Hann
fleygði því til Sugdens.
— Nei, jeg fer ekki fet, sagði
hann loðmæltur. — Henni
þóknaðist að aðvara mig fyrir
löngu um það, að jeg yrði að
koma hvenær sem hún kall-
aði. Gott og vel! Mjer þókn-
ast að neita vendingu! Lofum
henni að gera hvað henni gott
þykir!
Hann var náfölur í framan
og augnaráðið var ekki eins
frakt og það hafði verið.
— Strond Street? sagði
Sugden. — Það er alls ekki að-
setur þeirra. Og hún hefir
aldrei undirritað Blóðsugu-
nafnið fyrr en nú. Það er ein-
kennilegt. En það hlýtur nú
samt að verá frá henni.
Hann athugaði blaðið vand-
lega og las það aftur.
LAMPAB
Höfum ennþá fjölbr-eytt úrval af:
Borðlömpum
Gólflömpum
Vegglömpum
Skermum
Skermabúðin
Laugavegi 15 1
Greinasaian
í portinu hjá Eymundsson. Seljum í dag síð-
asta grenið. Einnig skeyttar greinar á leiði,
margar tegundir af sreyttum körfum. Komið
og pantið á meðan nóg er úr að velja. Sendum
heim.
— Ef jeg mætti segja eitt
orð, þá held jeg, að það sje ó-
ráðlegt af yður að fara ekki
dftir þessu. Mjög óráðlegt.
— Jeg segi, að jeg vil ekki
fara! svaraði Craven. — Ekk-
ert í heiminum gæti komið
mjer til þess! Jeg stend við
það! Komdu með vagninn kl.
átta. Jeg ætla á Savoy-hótelið.
— Fyrirgefið þjer, sagði
Sugden. — Það verður~að fara
eftir þessu brjefi, hvað sem
það kostar. Má jeg fara í stað
yðar?
— Þú? spurði Sir Melmoth
undrandi «og horfði á hann. —
Vildir þú fara í staðinn fyrir
mig?
— Mjer er óhætt og jeg er
fús til að fara. Það er að
minnsta kosti ekki eins hættu-
legt eins og hitt, að láta það
eins og vind um eyrun þjóta.
— Víst er það! sagði Crav-
en. — Blessaður farðu þá!
— Hún hefir kannske góð-
an vörð um sig, sagði Sugden
og augnaráð hans varð ljótt.
— Og hún kann að halda sig
örugga án þess. Ef í öll skjól
fýkur, getur vel komið til mála
að jeg verði að grípa til minna
ráða ....
— Þú hefir frjálsar hendur,
svaraði Craven með ákefð.
Sugden fór rólega í frakk-
ann og setti á sig hattinn, og
fór síðan út. Sir Melmoth
stundi, svo mjög ljetti honum.
Síðan slökkti hann ljósið, lok-
aði ytri dyrunum og hnipraði
sig í stólinn við eldinn.
Fjörutíu mínútum síðar kom
Sugden upp af neðanjarðar-
stöðinni og gekk eftir Great
Dover Street.
An þess að vilja vekja sapi-
úð með jafnmiklum og útförn-
um glæpamanni og þorpara og
Sugden, má þó segja honum
eitt til hróss. Hann sýndi af
sjer meiri manndóm heldur
en húsbóndi hans, sem faldi
sig hnipraður uppi í stól heima
hjá sjer. Hann gekk hratt að
ákvörðunarstað sínum og sýni
lega einbeittur í því að taka
hverju, sem að höndum bæri.
Þrátt fyrir fengna reynslu
hjelt hann sig vera mann til
þess að standa uppi í hárinu á
Blóðsugunni.
Og eitt var hann viss um,
sem sje, að það væri hættu-
legra að láta stefnuna eins og
vind um eyru þjóta en hitt að
svara henni.
Hann visis ekki hvaða hús
þetta var í Strond Street eða
hvar það var, en honum var
sama um það. Vafalaust var
það eitthvert leiguhús, sem
Gordons ætti, og notaði fyrir
þau mót, sem'ekki þætti til-
tækilegt að hafa i skrifstofunni.
Hvað, sem biði hans þarna,
vildi hann heldur fara á þenn-
an stað en á -lögreglustöð.
Sugden hafði alla æfi sína
orðið að treysta sjálfum sjer,
en lögreglustöð er hjer um bil
eini staðurinn, þar sem það
dugar ekki til.
Hann fann, að Strond Street
var dimm og þröng smuga með
skuggalegum húsum, og var
langt burt frá öllum aðalgöt-
um. Ekkert var það, sem ein-
kendi það frá fjölmörgum-öðr-
um götum fyrir sunnan ána.
Að jarðarmiðju
Eftir EDGAR RICE BURROGHS.
50.
Jeg hafði róið um hundrað raetra, þegar jeg sá, að hann
þyrfti ekki að taka nema nokkur sundtök til að ná mjer.
Jeg tók á öllum kröftum mínum, en ekkert stoðaði —■
bilið milli mín og hans styttist óðum.
Hann hafði teygt hendina í áttina til skutsins, þegar
jeg sá gljáandi veru skjótast upp úr djúpinu. Maðurinn
sá þetta líka, og ótti sá, sem breiddist yfir andlit hans,
fullvissaði mig um, að hann þyrfti jeg ekki lengur áð
hræðast, því svipur hans var svipur dauðvona manns.
Og áður en varði, hafði hræðileg ófreskja vafið sig utan
um hann — hryllilegur sjávarormur, með vígtennur og
klofna tungu, þrútin augu og stutt horn á höfði og trjónu.
Er jeg horfði á hina vonlausu baráttu, sem háð var fyr-
ír augum mínum; varð mjer litið í augu mannsins, og jeg
hefði getað svarið það, að mjer fannst jeg sjjí í þeim ör-
væntingarfulla bæn um hjálp. En hvernig sem það kann
að hafa verið, greip mig allt í einu mikil meðaumkun með
manninum. Hann var, þegar öllu var á botninn hvolft,
kynbróðir minn, og það hvarflaði ekki lengur að mjer,
að hann hefði ef til vill með hinní mestu ánægju drepið
mig, hefði hann náð mjer.
Risinn varði líf sitt með hinni mestu hugprýði og bafði
steinhamri sínum á hið hornkennda hreistur, sem þakti
ófreskjuna; en svo lítil áhrif hafði þetta, að hann hefði
eins getað notað flatan lófann.
Að lokum gat jeg ekki lengur setið aðgerðarlaus og
horft á þennan voðalega orm drepa manninn. í stefni ein-
tr jáningsins lá spjótið, sem sá hafði kastað eftir mjer, sem
jeg nú hugðist bjarga. Jeg greip það, og eftir að hafa
risið á fætur í hinu valta farartæki mínu, rak jeg það af
öllu afli beint inn í opið ginið á ófreskjunni.
Skrímslið hvæsti, sleppti fórnardýri sínu og rjeðist að
mjer, en spjótið í kjafti þess, gerði það að verkum, að það
náði ekki til mín, enda þótt litlu munaði að eintrjáningn-
um hvolfdi við hinar æðislegu tilraunir dýrsins til að ná
mjer.
Spil ýmiskonar
Mattador, borðtennis, Ludo, kúluspil, pen-
ingakassar, stjörnuljós, kínverjar, Loft-
skraut, þríhjól, ruggu'hestar, hlaupahjól,
dúkkuvagnar, dúkkurúm og ýmiskonar
leikföng.
JC <Jl
maróóon
CJ Idjömóóon h.j. |
VtKINGURINN
ej^tir
(am^at
Skáldsagan Víkingurinn, eftir Marryat, er
komin í bókaverslanir. — Þetta er ein ailra
skemtilegasta skáldsagan, sem hægt er að fá.
Hún kom neðanmáls í Nýjum kvöldvökum
fyrir mörgum árum, og var þá umræðuefni
manna um alt land og heftanna var beðið með
óþreyju. — Bókin er 225 blaðsíður og kostar
aðeins 17 krónur.