Morgunblaðið - 28.03.1947, Blaðsíða 8

:
MÓRGUNBLAÐIÐ
• f i' i ■ : i ! ! , ■ >
Föstudagur 28. mars 1947
- Á FERÐ OG FLUGI
Framh. af bls. 7
ina sjálfa, en sannleikurinn er,
að langferðir í lofti, eru til-
breytingarlitlar.
Jeg hefði vænst þess} að sólar
lagið í skýjalandinu myndi
verða fagurt. En reyndin varð
sú, að geislar sólarlagsins fengu
of lítið viðnám í skýjaborgun-
um, svo sólin hvarf undir sjón
deildarhringinn líkt og draum-
sýn, án þess, að hún gæfi mönn
um þá hinstu fögru hvílukveðju
sem maður á að venjast á land-
jörðinni.
Eftir nokkurar stundar rökk-
urflug, þutum við inn í geim-
inn, „helltan fullan af myrkri“.
eins og þar stendur.
Er ekki var lengur neitt að
sjá utanborðs, beindist athyglin
ennþá eindregnara að því,
hvernig ferðinni miðaði áfram.
Hver farþegi fjekk landabrjef,
þar sem áteiknaðar eru flug-
leiðirnar, en flugkapteinn lætur
farþegunum í tje, við og við,
lítið áritað blað, þar sem stend-
ur hvar flugfarið er statt á
lengdar og breiddargráðu og
hve langt muni líða uns komið
verði á næsta áfangastað.
Kl. 9 eftir Greenwichtíma,
vorum við yfir Orkneyjum og
talið að við myndum verða
komnir til Kaupmannahafnar
laust eftir miðnætti.
Nú var hægt að reikna út,
hvenær við værum undan
Jaðri í Noregi, hvenær við
kæmum að Jótlandssíðu og s.
frv.
En er kvölda tók, svifu værð
ir á menn, ekki sízt eftir góð-
an miðdegisverð. Bökunum í
hægindastólunum verður hall-
að þægilega aftur, svo þeir
verða sæmilegt legurúm, en
flugfreyjan útbýtir svæflum,
svo þeir geti hreiðrað um sig
sem best, er vilja fá sjer blund.
Þannig er háttað ljósaútbún-
aði, að lítil ,,Saltvíkur-týra“ er
yfir hverju sæti, er varpar
geisla niður á hendur manns,
svo að einn getur lesið í bók, ?
þó að öðru leyti sje dimt í flug
farinu. Er það sem annað til
hagræðis fyrir farþegana.
Lent í Kaupmanna-
höfn.
Kl. 10 var okkur sagt, að enn
væri hríð í Kaupmannahöfn
og Stokkhólmí, ekki hafði það
nein áhrif á ferðaáætlunina. Á
tólfta tímanum fórum við að
skima eftir ljósum í dönskum
borgum, en sáum lengi vel ekk
ert annað en hríðarfjúkið.
Við Vilhj. S. Vilhjálmsson
höfðum sezt út í horn og ætl-
uðum upprunalega að tala um
pólitík. Fundum það fljótlega
út, að í sjö þúsund feta hæð,
eru menn hafnir yfir allar erj-
ur og flokka. Tókum því upp
ljettara hjal.
Allt í einu segir Vilhjálmur:
,,Sjerðu ljósin! Þarna eru ljós!
Þetta er Kaupmannahöfn!“
Eftir tímanum að dæma áttum
við að vera komnir þangað.
„Skelfing ertu vitlaus“,
segi jeg við Vilhjálm. „Þetta
eru ójöfnur á ísnum á Eyrar-
sundi“. Jeg sá ekki betur.
Flugvjelin lækkaði ört í lofti.
Vilhjálmur hafði rjett fyrir
sjer. Þetta var Kaupmanna-
höfn; með ljósum og öllu sam-
Flugfarþegar í ,,Flaggskipi“ að máltíð.
an, sem í hríðarveðrinu leit í
mínum augum út eins og ó-
jöfnur á ísnum.
Síðan flugum við gegnum
dimmt jel og sáum engin ljós,
uns flugfarið eftir noklrrar
sveiflur settist á Kastrup-völl-
inn.
Þar voru nokkur viðtöl. í
hríðarveðri og nýsnævi álíka
miklu og fallið hefir í Reykja
vík á þessu ári samanlagt.
Kunningjar mínir er jeg hitti
að máli á Kastrup, sögðu mjer,
að útvarpsþulurinn þar í borg
hefði sagt, að samanborið við
það sem á undan er gengið,
kölluðu Danir þetta vorveðr-
áttu.
Eftir nokkra stund á Kast-
rup, lögðum við upp yfir Eyr-
arsund og norður yfir Svíþjóð.
Við höfðum flogið skamma
stund, er við vorum komnir út
úr hríðinni og dimmviðrinu.
Sáum nú hæðir og skóga Suð-
ur-Svíþjóðar. Hjer og þar raf-
lýstar borgir, er teygðu út frá
sjer ljósaraðir.
Að aflíðandi óttu flugum við
yfir Stokkhólm. Af ljósadýrð-
inni einni; þóttust þeir sjá,
sem aldrei höfðu komið hjer
áður, að hjer væri fögur borg.
Svo lítið varð jeg var við
undirbúning lendingarinnar á
Bromma .flugvellinum, að jeg
hjelt, að við værum langt uppi
í lofti, þegar hjól flugfarsins
tóku niðri. Þetta gerðist með
alt öðrum hætti, en þegar við
komum til Kastrup, er við höfð
um nokkur augnablik áhyggj-
ur af því, hvernig takast myndi
fyrir jörðinni að hrífa okkur
úr faðmi háloftanna.
Er flugfarið hafði rennt sjer
upp að móttökustöð Bromma-
flugvallarins reis Benedikt
Gröndal skyndilega úr sæti
og segir: „Heyrið þið piltar!
Hjer standa 3 menn með mynda
vjelar til að taka á móti okk-
ur!“
Okkur varð ekki um sel yfir
árvekni starfsbræðranna 1
Stokkhólmi, því svo árla var
dags, að aðeins sást hin fyrsta
dagrenning í austri.
Þetta var ekki eins al-
varlegt og Benedikt hjelt. Að
vísu voru mennirnir 3, en
myndavjelin ekki nema ein, og
með henni var tekin sú mynd,
er fylgir þessu frjettabrjefi.
Hjer voru komnir fulltrúar
hins ameríska flugfjelags, er
óskuðu okkur velkomna úr
fyrstu áætlunarferð, sem tengir
Ameríku og Norðurlönd við ís-
land“, eins og þar stendur.
Eftir greiða afgreiðslu vega-
brjefa og tollskoðunar, þutum
við í bílum inn til borgarinn-
ar. En eftir þcssa næturheim-
sókn í tvær höfuðborgir Norð-
urlanda, varð jeg fullviss um
það, að aðbúnaður á Keflavík-
urflugvelli, eins og hann er 1
dag, er langt frá því að vera
boðlegur ferðamönnum.
Við finnum kanske ekki til
þess íslendingar, sem skyldi,
sökum þess, að fyrir okkur eru
flugvellir enn tengdir hernað-
aðgerðum og við lítum þannig
á, að þar eigi heima lágkúru-
legir ryðgaðir braggar. Við
ættum að hafa það hugfast, að
flugvellir í dag eru ,,andlit“
landa og þjóða, fyrir ferða-
langa, er fljúga um heimsloft-
in og hafa stutta viðdvöl á
hverjum stað.
Glæsilegar móttök-
ur í Stokkhólmi.
Þá tek jeg mjer í munn hin-
ar sígildu setningar úr ís-
lenskri blaðamensku um alda-
mót: „Allar nýjar frjettir verða
að bíða næsta blaðs“.
Því ekki er unt í þessari
grein að lýsa þeim móttökum,
sem við fjelagarnití fengum í
hinni sænsku höfuðborg. Myndi
það verða altof langur viðbæt-
ir, við það, sem komið er. Jeg
vil aðeins geta þess, að við vor
um í síðdegisboði flugfjelags-
ins á ,,Riche“, þar sem mættir
voru svo margir blaðamenn, að
ekki varð tölu á komið. Þar
gengu máltól og myndavjelar
á víxl, og margt var sagt af
viti og óviti í þeim salarkynn-
um á stuttri stund. Að aflíð-
anid miðaftni, er hafinn var
dans á tveim stöðum samtím-
is í salnum, hvarf jeg þaðan
með tilliti til þess, að heima-
menn höfðu „tekið upp Ijettara
hjal“, ánægður yfir þeirri
skyndikynning, er jeg hafði
fengið þar við marga ágæta
blaðamenn Svíþjóðar og aðra
heiðursmenn.
Um kvöldið hafði sendiherra
íslands í Stokkhólmi, Vilhjákn
ur Finsen, boð inni; okkur til
gagns og skemtunar. Var þar
margt manna saman komið í
hinum höfðinglegu húsakynn-
um sendiherrans. Þar voru m.
a. þessir menn: . Aðalritstjórar
helstu dagblaða í Stokkhólmi,
frá Svenska Dagbladet, Stock-
holms-Tidningen, og Morgon-
tidningen. Nokkrir starfsmenn
ameríska sendiráðsins, m. a.
Mr. Spalding sem Reykvíking-
ar kannast við, allir helstu
starfsmenn úr blaðadeild
sænska utanríkisráðuneytisins
og fyrirmenn flugfjelagsins
AOA, sem staddir eru í Stokk-
hólmi. Meðal þeirra var Mr.
Hippel, er var okkar aðal-
leiðsögumaður og Mr. B.rown,
sem búsettur er í London, en
kom til Stokkhólms í tilefni
dagsins.
Er jeg átti tal við hann um
fyrirætlanir flugfjelagsins, í
sambandi við hinar nýju áætl-
unarferðir sagði hann m. a.:
„Þessi samgönguleið yfir Norð-
ur-Atlantshafið varð til í
dag“. Talaði hann þar með til-
liti til þeirra undirtekta, er
hann hafði fengið hjá sænsk-
um blaðamönnum í síðdegis-
boðinu nokkrum klst. áður.
Meðal gestanna var skipaeig-
andinn Seth Brinck, er haft
hefir mikil viðskifti við íslend-
inga á undanförnum árum.
rj^)ílCtló)h
Hann er maður víðförull og
gerhugull. Hafði mikla ánægju
af því að fá noltkra nasasjón af
þeirri kynning, sem þessi mað-
ur hefir fengið af- ferðum sín-
um um Evrópulönd síðustu
mánuði. Hann hafði á hendi
forstjórn fyrir hjálparstarí-
semi Rauða Krossins, til stríðs-
fanga og sveltandi þjóða.
Um gestrisni og höfðings-
skap á heimili Vilhjálms Fin-
sen ætla jeg ekki að fjölyrða,
en geta þess eins, að sem rit-
stjóri Morgunblaðsins taldi jeg
mig þar, sem einskonar fóstur-
son húsbóndans, þar sem hann
er upphafsmaður og annar
stofnandi Morgunblaðsins.
Þá er þetta frjettabrjef á
enda, en ósagt frá hádegisverði
Utanríkisráðuneytisins sænska
að Mosebacken, er efnt var til
fyrir okkur landana, því hann
er í framtíðinni eftir hálftíma,
þegar þessar línur er skrifaðar.
Basar heldur Hjúkrunar-
kvennafjelagið á morgun í
hinni nýju fæðingardeild Land
spítalans. Basarinn hefst kl. 2.
Skipafrjettir: — (Eimskip):
Brúarfoss er í Kaupmanna-
höfn. Lagarfoss fór frá Kópa-
skeri 26/3 áleiðis til Gauta-
borgar. Selfoss fór frá Gauta-
borg 23/3 ; áleiðis til Reykja-
víkur. Fjallfoss fór frá Siglu-
firði í gær til Sauðárkróks.
Reykjafoss kom til Leith 18/3
frá Qrimsby. Salmon Knot kom
til Reykjavíkur 25/3 frá Hali-
fax. True Knot fór frá Halifax
26/3 til New York. Becket
Hitch kom til Reykjavíkur í
fyrrjnótt frá Halifax. Coastal
Scout fór frá Reykjavík 17/3
áleiðis til New York. Anne er
í Gautaborg. Gudrun fór frá
Hull 24/3 áleiðis til Reykja-
víkur. Lublin fór frá Greenock
í fyrradag áleiðis til La Roch-
elle. Horsa var á Súgandafirði
í gær. lestar frosinn fisk.
Rútur Snorrason (ekki Jóns-
son, eins og misritaðist í Mbl. í
gær) frá Vestmannaeyjum er
einn_af stjórnarmeðlimum hins
nýstofnaða Knattspyrnusam-
bands.
Leiðrjetting. Af vangá minni
varð leiðinleg misritun í hand-
riti afmæliskvæðisins til Br.
Eir., er birtist í Mbl. í gær. Þar
stóð í síðustu ljóðlínu 2. erindis
„gekk“ í staðinn fyrir trað.
Síðustu tvær hendingarnar eru
rjettar þannig:
En fannbarin hetja
af freðalögum j
frálega að heimili
trað í dögun.
S. A.
— Meðal annara orSa
Framh. af bls. 6
Lifirðu hinsvegar daufu lífi
og frumurnar hafa lítið að
gera, fá þær ekki nóga ,,hreyf-
ingu“ eða ævingu. Og þær
veikjast og eldast fyrir tímann
og flýta dauða þínum.
Sjúklingar í krcfngöngu
RÓMABORG: — Fimmtán
manns særðust fyrir skömmu,
er 2.000 berklasjúklingar fóru
í kröfugöngu til innanríkis-
ráðuneytisins ítalska og kröfð-
ust fjárhagslegrar aðstoðar.
íslenskur vefnaður (
úr íslensku og útlendu |
efni; margskonar litir, til |
f sýnis og sölu í dag og |
næstu daga. Hentugar |
tækifærisgjafir. Tækifær- |
isverð. Öldugötu 17, Hafn- |
arfirði, sími 9283. §■
•imnniitT.
LÍNSTERKJA
„Aft
,rr
Y'
: VERZLIÍN
f",r
5-lMI 420& =
BES'l -v. * t 'GLÝSA
* *"-.v A«JNU
Hvítar
I
Manchettskpliir
með föstum flibba.
Soífíubúð h.f.
i