Morgunblaðið - 18.05.1947, Qupperneq 10

MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 18. maí 1947 ')
1®
Á FARTINNI
oCeynilöcfrecjluáacja ejkir jf^eter Cfll
eyneiyj
12. dagur *
„Þetta kostar yður sjö gíne-
ur á dag og allan aukakostn-
að!', sagði Callaghan. „Skrif-
stofan sendir yður reikning
þegar þjer þurfið ekki lengur
á Nikhols að halda. Viljið þjer
geia svo vel að láta ungfrú
Thomson fá heimilisfang yð-
ar?“
Jeg segi að það sje ekki nema
sjálfsagt að við förum fram til
þeirrar rauðhærðu. Nikholls
setur upp eitthvert pottlok og
svo leggjum við af stað í rann-
sóknarleiðangurinn.
Þegar við höfðum tæmt eina
flösku af þessu sterka, fór mjer
að líka vel við Nikolls. Og það
hændi okkur hvern að öðrum
að hann hafði einu sinni unnið
hjá Trans-Atlantis Agency —
en það eru góð meðmæli fyrir
hvern mann.
Jeg leiði talið að stúikum,
svona rjett til þess að vita
hvernig piltur er innrættur. Og
það fjell í góðan jarðveg, því
að undir eins var sem eldur
logaði í augum hans.
„Jeg hefi mikinn áhuga fyr-
ir kvenfólki“, sagði hann. „Og
mjer finst að hver maður, sem
eitthvað fæst við upplsýinga-
störf, megi til að kynnast kven
fólkinu. Jeg er einmitt að skrifa
bók um það. Fjekk ágæta hug-
mynd“. Hann andvarpaði. „Það
eru nú tíu ár síðan jeg byrjaði
á þessari bók. Jeg var þá í Tor
onto. Og jeg hefi ekki lokið við
hana enn. Það hefir altaf kom-
ið einhver stúlka í spilið og
truflað mig“.
Hann lítur á mig og kímir.
Mjer líkar vel við hann. Mjer
dettur í hug að jeg muni geta
notað hann.
Hann heldur áfram. „Jeg
hefi komist að nýrri niðurstöðu
viðvíkjandi mjaðmalínunum.
Jeg býst við því að það sje al-
veg hægt að sjá hvernig stúlka
er, með því að athuga mjaðm-
irnar á henni“.
„Já“. segi ^jeg. „Sjerstaklega
ef maður situr undir henni“.
„Jeg á ekki við það“ segir
hann. „Jeg á við það að horfa
á þær. Tökum nú til dæmis
stúlku, sem er mittismjó og
með háar mjaðmir. Það skal
ekkí bregðast að sá sem giftist
henni verður-óánægður og ör-
vílnaður. En sú stúlka, sem
hefir straumlínuvöxt, þá kal
það ekki bregðast að maðurinn
hennar flýtir sjer heim á kvöld
in, vegna þess að hann hefir
tekið eftir því að piltarnir hinu
megin við götuna eru líka
hrifnir af straumlínuvexti. Hefi
jeg ekki rjett fyrir mjer?“
„Jú, þetta er hverju orði
sannara11, segi jeg. Og svo bið
jeg um meira af rúgviský. „Sjá
ið þjer nú til Nikolls“, segi jeg
svo, .,nú skal jeg segja yður frá
því hvað þjer eigið að gera
fyrir mig, og það verður að
gerast fljótt, því að mikið ligg
ur á. Skiljið þjer það?“
„Jeg er ekki vanur að dunda
við það, sem jeg á að gera“,
segir hann. „Callaghan stofnun
in þekkir ekki orðið dund“.
Það er gott“ segi jeg. „En
þjer verðið að vera varkár, því
jeg bý, svo að hann geti komið
rakleitt þangað, þegar Tamara
kemur — ef hún skyldi koma.
Jeg held að hann sje ágætur til
síns starfa.
Svo fer jeg heim í Jermýn-
stræti, klæði mig úr jakka og
vesti. kveiki í vindling. legst
á bekk og fer að sofa.
Um miðaftan vakna jeg aft-
ur. Þá er besta veður og jeg
vona að það haldist. Jeg fer á
fætur, fæ mjer vindling og dá-
litla hressingu af því sterka,
svona rjett til þess að liðka
heilafrumurnar.
Jeg er nú ekki svo óánægður.
Mjer finst endilega að nú fari
eitthvað að gerast. Jeg býst við
því að Tamara sje ekki rótt, og
ef hún skyldi nú koma og leysa
frá skjóðunni, þá er að snúa
sjer að Max Schribner og neyða
hann til að segja alt sem hann
veit.
Annars er mjer enn óskilj-
anlegur allur þessi gauragang-
ur út af Juliu Wayles. Stúlkur
hafa horfið fyr og leynilögregl-
an ekki þurft að skifta sjer af,
því. En kannske hún eigi ein-
hver;a volduga að — hver veit?
Það er barið að dyrum og
að stúlkan. sem jeg ætla. að
biðja yður að njósna um, er dá
lítið pratin og hún er svo
greind, að gáfurnar geisla út af
henni eins og rafstraumur á
mynd.“
„Hvernig er hún í hátt?“ seg
ir hann. „Og hvað þykist hún
heita? Það- eru miklar upplýs-
ingar um hvern og einn fólgn-
ar í nafninu“.
„Ójá, skeð getur það“, segi
jeg. „En þó eru meiri upplýs-
ingar fólgnar í því gælunafni,
sem piltur gefur stúlkunni
sinni. Jæja, þessi er nú köll-
uð Tamara Phelps“.
„Það er fallegt nafn“, seg-
ir hann. „Tamara Phelps------
Það er víst ærið starf að kom-
ast að því hvert hennar rjetta
nafn er“.
„Alveg hárrjett hjá yður
Nikolls“, segi jeg. „Hún er ekki
öll bar sem hún er sjeð. Hún
er ráðgáta. Hún er með þessi
fallegu dreymandi augu, en
þau geta skotið gneistun> þeg-
ar minst varir. Allar hreyfing-
ar hennar eru svo glæsilegar,
að maður hefir yndi af að horfa
á hana. Hún er svo falleg 1 vext
inum að myndhöggvari sem
sæi hana mundi mölbrjóta feg þjónn kemur inn. Hann fær
ursta listaverk sitt, af því að
honum þætti það- þá einkis
virði. Og hún er---------“.
„Ekki er nú lýsingin ljót“,
segir hann. ,,En hvað á jeg að
sælda saman við þessa stúlku?“
„Jeg gruna þessa stúlku um
græsku", segi jeg. „Jeg er
mjer símskeyti og svo fer hann.
Jeg opna skeytið og sje að
það er svar við fyrirspurninni,
sem Harrick sendi fyrir mig til
Washington. Hjer stendur:
„Frá Upplýsingaráðuneytinu,
Washington D: C.
Til Lemuel H. Caution leyni-
hræddur um að hún ætli að lögreglumanns, leyninúmer 165
leika á mig. Nú á jeg von á því —43, hjá Herrick forstjóra hjá
að hún komi heim til mín í Scotland Yard, London.
Jermynstræti. Þó er það nú| Viðvíkjandi fyrirspurn stop
ekki víst. En ef hún kemur þá Jakie Larue er bófi frá Indi-
hringi jeg til yðar og þá eigið anopplis nú fangi í Leaven-
þjer að koma og elta hana þeg worth fyrir kvenrán aðalfjelagi
ar liún fer. Jeg ætlast til þess hans er Rudy Zimman og leik-
að þjer komist að því hvert ur lausum hala stop engir heim
hún fer og hvað hún gerir og sækjendur stop bófaflokkur
sem sagt aflið allra upplýsinga ^ líklega Zimmans hefir hvað
um hana. Eruð þjer með á nót- eftir annað reynt ná Larue úr
unum?“ j fangelsinu stop nánasti sam-
„Alveg“, segir hann. „Þetta verkamaður Rudy Zimman er
ætti að vera hægðarleikur“. . Tamara Phelps stop Tamara
„En þjer megið alls ekki láta' hefir fjórum sinnum verið tek-
hana komast að því að
jeg sje að njósna um hana“,
segi jeg. „Jeg ætla að reyna
að ná trúnaði hennar, en ef
hún kemst svo að því að jeg
er að njósna um hana, þá fer
alt út í veður og vind“.
„Jeg skil það“, segir hann.
„Og hún skal aldrei komast
að bví. Þegar jeg njósna um
stúlku þá veit hún ekkert af
því“.
Við fáum okkur nú meira að
drekka og hann segir mjer frá
ýmsum stúlkum sem hann hef
ir kvænst víðsvegar um heim.
Hann þekkir áreiðanlega sína
ögnina af hvoru og mig furðar
það mest að hann skuli nokk-
in fyrir aðstoð við mannrán
stop hún er talin hættuleg stop
er nú undir eftirliti stop gangi
yður vel sfop“.
Sei, sei. Nú fer þetta að skýr-
ast. Þetta skeyti fær mjer á-
✓reiðanlega umhugsunar, en þeg
ar jeg er að byrja að hugsa, þá
hringir síminn. Jeg tek heyrn-
artólið og segi halló. Það er
Tamara.
„Halló Tamara“, segi jeg.
„Mjer þykir vænt um að heyra
röddina yðar. Ætlið þjer að
koma?“
„Já“. segir hún, „jeg verð
víst að gera það, því að hvernig
á einstæðingsstúlka að bjarga
sjer? Jeg ætla að segja yður alt
urn tíma hafa getað gefið sjer Lemmy en þá verðið þjer líka
tóm til að stunda njósnir. Hann. að vaka yfir mjer“.
hefir komist í kast við svo | „Þjer megið reiða yður á
margar stúlkur, að jeg held að það“, segi jeg. ,,Hvar eruð þjer
honum sje hvergi óhætt nema núna?“

Sylnrnáma Siggu gömlu
Eftir ANN RICIIAÍÍDS
9.
þá helst í afskektri sveit á Is-
landi.
Við drekkum enn um stund
og svo kveð jeg hann. Jeg fjekk
hjá honum símanúmerið hans
svo að jeg geti hringt til hans,
þegar jeg þarf á honum að
Hún segist vera í símaskýl-
inu hjá Piccadilly Cirkus.
vitað eitthvað furðulegt aðdráttarafl í för með sjer, og
Tobbi stóðst því alls ekki freistinguna. Þetta var líka svo
fallegur bolli.
,,Að drekka úr þessum bolla, hlýtur að vera bæði hress-
andi og skemmtilegt“, hugsaði hann.
Svo kallaði hann kurteislega: „Þakka þjer fyrir, Ing-
unn, jeg kem strax“.
Eftir að hafa drukkið kaffið," sat hann og rabbaði við
íngunni íkorna. Þau gæddu sjer líka á nokkrum hnetum.
Nú stóð svo á, að heimili Tobba íkorna var ákaflega*
snoturt og þægilegt, og Tobbi hafði verið á mörgum
heimilum, sem eins var ástatt um. Það var af þessum
ástæðum, að hann tók eftir því, að heimili Ingunnar
íkorna var alls ekki í sem bestu ásigkomulagi. Sólin skein
til dæmis beint á hnakkann á honum.
„Kjárinn sjálfur“, tísti hann. „Sólin er að steikja á mjer
höfuðið“.
„Hjerna“, sagði Ingunn og fjekk honum hugvekjuhúf-
una. „Settu þessa upp — hún ætti að halda höfðinu á
þjer svölu“. •
4^ ' ^ ^
Tobbi íkoini setti upp galdrahúfuna.
Ekki vissi hún, hver árangurinn mundi verða, því að
þeim kosti mundi henni aldrei hafa komið til hugar að
HJA ONDUNUM.
%

’aqnu
hæstar j ettarlögmaður
halda, og jeg segi honum hvar aiiiiiiiiMiiiiiiMiiiiiuiiiiiimiuiiiiiiiiiiiiiiiiiimigiiiiiiiti
— Heyrðu, kella mín, hvern
ig ætlar þú að fara að útskýra
þetta.
★
— Segðu mjer sögu, afi.
— Um hvað á hún að vera?
— Kantu ekki sögu um lítinn
dreng, sem átti svo góðan afa,
að hann gaf honum krónu til
þess að kaupa sjer gött fyrir.
ir
Dóttir forsetans.
Margaret Truman, dóttir
Bandaríkjaforseta, kom nýlega
opinberlega fram með því að
syngja í útvarp. Hún hefir neit
að mörgum tilboðum um kvik-
myndatökur. Vill hún aðeins
verða fræg fyrir eigin hæfi-
leika, en ekki vegna þess að
hún er dóttir föður síns.
Stolin fjöður.
Oþekt næturklúbbsdansmær,
Gloria Arbor, skifti nýlega um
nafn til þess að reyna að vekja
athygli á sjer og verða fræg.
Tók hún upp nafnið Ingrid
Vergman. Umboðsmaður Ing-
rid Bergman mótmælti þessu
þegar í stað, og dómur í málinu
fjell á þann veg, að Arbor var
bannað að bera hið nýja nafn.
Hún náði þó tilgangi sínum
með þessu: að verða mjög um-
töluð í blöðunum og fá nafn
sitt auglýst.
★
— Jeg hefi ákveðið að gift-
ast Sigga.
— Hamingjan góða, segirðu
satt? ’
— Já, hann sagðþ að jeg væri
fallegasta, gáfaðasta og besta
I stúlkan, sem hann hefði fyrir
hitt um æfina.
— Ekkert skil jeg í þjer að
ætla að giftast manni, sem byrj
ar í því að ljúga svona að þjer.
Eggert Claessen
Gústaf A. Sveinsson
hæstarj ettarlögmenn
Oddfellowhúsið. — Sími 1171«
Allskonar' lögfræðistörf.