Morgunblaðið - 01.06.1947, Blaðsíða 7

Sunnudagur I. júní 1947
MOKGUNBLAÐIÐ
7
REÝKJAV ÍKURBRJEF
Valdboð komm-
únista.
DAGLEGA heldur Þjóðvilj-
inn því fram að verklýðsfjelög-
in í landinu geri alt sem kom-
múnistar fyrirskipi þeim. Blað
kommúnista tekur jafnvel svo
djúpt í árinni, að þessi hlýðni
við kommúnistana sje blátt
áfram skylda allra vérkamanna
í landinu. Almenningur hefir
ekki fallist á að beygja sig und
ir valdboð kommúnista. Flestir
íslendingar eru því andsnúnir
að hlýða erindrekum erlends
valds. *
Land okkar var bygt, vegna
þess að þeir, sem fluttu hingað,
vildu ekki þola kúgun. Þegar
erlend ríki, hvort þau eru stór
eða smá, hafa seilst hingað til
yfirráða, þá rísa íslendingar
gegn slíkri ásælni. Þessi hefir
á öllum öldum verið hugur al-
mennings í landinu. Og ekki síst
nú. Valdboð kommúnista hafa
frjálsbornir íslendingar að
engu.
Motmæli fjelag-
anna.
KOMMÚNISTAR í stjórn Al-
þýðusambands íslands, hafa
fyrirskipað fjelögum víðsvegar
um land að efna til verkfalls
nú á næstunni. Foringjar kom-
múnista láta svo, í skrifum sín-
um í Þjóðviljanum, að þeir telji
það alveg blákalda skyldu fje-
laganna að valdboði kommún-
istanna í stjórn Alþýðusam-
bands Islands verði tafarlaust
og möglunarlaust hlýtt.
Naumast líður sá dagur, að
ekki sjeu gerðar samþykktir í
verkalýðsfjelögum landsins til
að mótmæla þessari verkfalls-
kröfu kommúnista.
Menn, sem aldir eru upp í
anda hins austræna lýðræðis,
bregðast hinir reiðustu við,
þegar þeir heyra að þeir geta
ekki.sagt íslenskum verkalýðs-
fjelögum að sitja og standa eins
og kommúnistar fyrirskipa.
Þegar verkalýðsfjelagið í
Vestmannaeyjum mótmælti
- hinu pólitíska verkfallsbrölti
' kommúnista, birti Edvarð Sig-
urðsson hótanir í Þjóðviljanum
til verkamanna í Eyjum, og
sagði að kommúnistar mundu
muna þeim óhlýðnina(!)
Fjelög verkamanna á ísafirði,
á Eskifirði, á Eyrarbakka, á
Akranesi hafa ijjeð fundarsam-
þyktum neitað að taka þátt í
hinu ofstækisfulla verkfalli
kommúnistanna. Svo greinilegt
er hvert stefnir fyrir „hinum
austrænu“ hjer á landi.
Eru það kjara-
bætur(?)
UM 130 manns af 3000 fjelags
mönnum í Dagsbrún greiddu
atkvæði með kommúnistum,^á
síðasta fundi fjelagsins, er
verkfallshiálið var þar rætt. —
Síðan hefir Þjóðviljinn skrifað
svo að segja daglega um hina
miklu „einingu" í Dagsbrún.
Kommúnistar sem í Þjóðvilj-
ann skrifa, halda því mjög fram
áð þeir sjeu að berjast eða ætli
sjer að berjast fyrir kjarabót-
um íjelagsmönnum tjl handa.
Hvernig eru svo þær kjara-
bætur, seín þessir menn hugsa
sjer?
Þeir ætla sjer að heimta að
öll verkalýðsfjélög landsins
fylgi sjer á þeirri braut, að
hækka framleiðslukostnaðinn,
svo að sú stund nálgist að fátt
eitt af afurðum landsmanna
verði ‘ seljanlegt á erlendum
markaði.
Eru það kjarabætur? Er unn-
ið að því að bæta kjör verka-
manna, m'eð því að gera alt
verðlag á íslenskri framleiðslu
svo hátt að hún verði óseljan-
leg? Ætla kommúnistar að út-
vega verkafólki atvinnu, þegar
þeim hefir tekist að stöðva aðal
atvinnuvegi landsmanna?
Hvaða verkamaður treystir því,
að þá geti kommúnistar hlaup-
ið undir bagga?
Vítahringur sá, sem komm-
únistar hafa hugsað sjer að
smeygja á þjóðina er þessi:
Fyrst að auka útgjöldin, eins
mikið og þeir lífs mögulega
geta. Vegna hinna miklu út-
gjalda þarf ríkissjóður stóraukn
ar tekjur. Þegar að því er und-
ið, að fá þær tekjur, mótmæla
kommúnistar því að tekna sje
aflað samkvæmt þeim útgjöld-
um, er þeir sjálfir vilja að lögð
sjeu á ríkissjóðinn.
Þeir reyna að efna til póli-
tísks verkfalls, vegna þess, að
Alþingi gerði ráðstafanir til
þess, að tekjur ríkissjóðs yrðu
í samræmi við þau útgjöld, sem
samþykt höfðu verið, og komm-
únistar voru eindregnastir við
að hækka.
I fyrra og í ár.
FYRIR nokkrum dögum tóku
kommúnistar Þjóðviljans sig til,
og reyndu að ,,rökræða“ verk-
falls mál sitf einsog þeir köll-
uðu það.
Þeim var þá orðið það ljóst
að almenningur sjer að skraf
þeirra um það, að þeir berjist
fyrir kjarabótum handa almenn
ingi er útí loftið, vegna þess
að þeir eru fyrst og fremst með
framferði sínu, að kippa fótum
undan allri atvinnu í landinu.
Daginn sem þeir reyndu að
„rökra?ða“, sögðust þeir vera
með nýsköpun atvinnuveganna.
Til sannindamerkis tilfærðu
þeir ummæli sjálfra sín, í grein
argerð, um kaupgjaldsmál, sem
þeir sendu út þ. 4. jan. 1946
fyrir munn trúnaðarráðs Dags-
brúnar. Þar segir svo:
„Trúnaðarráðinu er fullkom-
lega ljóst, hið mikla gildi ný-
sköpunar atvinnuveganna fyrir
alla þjóðina, og sjer í lagi fyrir
atvinnuöryggi verkamanna.
Trúnaðarráðið álítur, að adíki
legastar væru ráðstafanir, er
leiddu til þess, áð laun verka-
manna — og þar með allra laun
þega, og alþýðufólks — nýttust
betur. Að kaupmáttur launa
yrði aukinn“.
Þegar Þjóðviljamenn tilfæra
þetta ávarp sitt, frá í fyrra,
þá eru þeir að reyna að rjett-
læta sig gagnvart almenningi.
Því þeir sjá sem er, að þetta er
það sem almenningur vill. Að
unninn verði bugur á dýrtíð-
inni og atvinnan trygð á þann
hátt. Meðan það er ekki gert,
þá er öll framleiðsla lands-
manná, allur efnahagur þjóðar-
innar, og öll atvinna verkalýðs-
ins í voða.
Stefnan er skýr.
ÞETTA bæði sáu kommún-
istar og meira að segja viður-
kendu í fyrra. Gáfu út ávarp,
til þess að skýra þjóðinni frá
því að þeir skildu hvað almenn-
ingi væri fyrir bestu, og verka-
fólki sjerstaklega náuðsynlegt.
En hefir borið á því að þeir
gerðu nokkuð til þess að lag-
færa þessi vandamál síðan? Hef
ir stefna þeirra verið sú, að
lækka dýrtíðina, og auka kaup-
mátt launanna, einsog þeir svo
fagurlega komust að orði í jan.
1946? Eða hvað hefir breyst síð-
an? Því er það ekkí hollráð nú
í augum kommúnista, sem var
hollráð í ársbyrjun 1946?
Þeir voru í stjórn í janúar
1946. ,A meðan urðu þeir að
látast' sem þeir vildu velferð
alþjóðar og verkalýðsins ájer-
staklega. Þeir eru nú í stjórn-
arandstöðu. Þeir vilja nú að
verkamenn verði atvinnulaus-
ir. Þeir vilja nú að efnahagur
þjóðarinnar komist sem fyrst í
kaldakol. Þeir telja að nú sje
þeirra augnablik, sem þeir hafa
! með ióþreyju beðið eftir, að |
koma aðaláformum sínum í
framkvæmd. Að kollvarpa nú-
verandi þjóðskipulagi og koma
hjer upp kommúnistisku ein-
ræðisdvergríki.
Reynslan af
kommúnisma.
EITT er hægt að segja komm
únistum til hróss. Þeir ’ hafa
aldrei farið dult með aðaláform
sín. Þeir hafa gefið út stefnu
sína, ekki síður en Adolf Hitler
gerði á sinni tíð. Þeir vilja koll-
varpa núverandi þjóðskipulagi
á Islandi. Þetta heíir verið efst
á baugi hjá þeim, og á opin-
berri stefnuskrá þeirra, síðan
tók að bera á 'kommúnistum
hjer á landi í endalok heims-
styrjaldarinnar fyrri.
Fyrir 20—30 árum var lítil
von til þess að kommúnistar
gætu komið áformum sínum
fram. Síðan hefir mikið gerst
í heiminum. M. a. það að menn
hafa lært hvernig kommúnismi
er í reynd og hvernig einræði
yfirleitt gefst þjóðum, bæði stór
um og smáum.
Framtíðin.
Norðmenn eru sú Norður-
landaþjóðin, sem hefir miðað
best áfram í endurreisnarstaff-
inu eftir að ófriðnum lauk.
I ræðu, sem forsætisráðherra
þeirra hjelt á þjóðhátíðardegi
þeirra þ. 17. maí, komst hann
m. a. að orði á þá leið, að til
þess að hægt verði að bæta kjör
almennings í landinu, verði
hveí einstaklingur að leggja
meira á sig. en áður. En norska
þjóðin muni eiga sjer glæsilcga
framtíð ef hún eyði ekki kröft-
um sínum, í innbyrðis dejlur,
heldur leggi áherslu á nýsköp-
un í framleiðslu og atvinnu-
lífi.
Almenningur vill sagði hann,
hafa tækifæri til þess, að hafa
áhrif á fjármál þjóðarinnar. En
merin koma ekki í lýðfrjálsu
laridi aðeins með kröfur um
völd og áhrif, heldur eru ménn
um leið viljugir til þess að taka
á sig ábyrgð. Það er nýjungin
í þjóðfjelagi voru.
Þetta sagði Gerhardsen.
Þeim Ieist ekki á.
FYRIR nokkrum dögum var
frá því sagt hjér í blaðinu að
sjertrúarflokkur einn ynni að
því að eyða úlfúð og misklíð
milli verkafólks og atvinnurek-
enda. Þetta þótti Þjóðviljamönn
um mjög ískyggilegt. Þeir
sögðu: Hvað yrði þá úr okkur
og starfi okkar, og pólitískri
framtíð, ef stjettir þjóðfjelags-
ins „gerðust svo ósvífnar“ við
okkur komma að lifa í friði og
eindrægni?
Þannig ætla Norðmenn að
tryggja framtíð þjóðar sinnar,
án þess að spyrja komma leyfis.
Með samvinnu stjetta og auk-
inni ábyrgðartilfinning almenn
ings.
Það er með slíkum hætti,
sem þjóðir geta trvgt allri al-
þýðu lífvænleg kjör. Af sam-
starfi, eindrægni og sanngirni,
verður lagður grundvöllurinn
undir farsæld íslensku þjóðar-
innar á næstu árum. En alt slíkt
er, sem alveg eðlilegt er, eitur
í beinum kommúnistanna. Enda
eru þeir utangátta í íslenskum
stjórnmálum í dag. Og verða
það framvegis.
Frelsið og
kommúnistar.
OLD eftir öld hefir almenn-
ingur barist fyrir því að öðlast
frelsi, persónulegt frelsi, at-
hafna- og skoðanafrelsi. Þessi
hugtök eru sá grundvöllur, sem
þjóðir Norðurlanda byggja á
stjórnarfar sitt .og tilveru.
Af öllum Norðurlanda Þjóð-
um voru það Islendingar, sem
fyrstir komu á hjá sjer frjáls-
legu stjórnarfyrirkomulagi í
anda þcss lýðfrelsis, sem íslend
ingum er í blóð borið.
Svo skýtur hjer upp austræn-
um eftiröpnuarkindum er vilja
köma hjer á einræði að aust-
urlenskum sið. Heimta þeir með
frekju að þeim sje hlýtt. Og
skemdarstarfsemi sú, sem þeir
|halda uppi í þjóðfjelaginu, verði
látin afskiftalaus.
Alt brauk kommúnista hjer
ber vott um svo mikla blindni
að furðu sætir. Blindni á það,
hvað Íslendingar láta bjóða
sjer. Blindni á það, hvað hægt
er að telja fólki með almennri
menntun trú um miklar fjar-
stæður. Kommúnistar þykjast
vilja jafna kjör manna. Reynd-
in'í ríki kommúnismans er sú,
að sumir, fáir einstaklingar,
hafa ekki tífalt, ekki tuttug-
falt, heldur hundraðfalt liærri
tekjur en sauðsvartur almúg-
inn.
Og hvar er frelsið, þar sem
kommúnistar ráða ríkjum? í
hvaða mynd birtist það? Menn
mega vinna, sem ánauðugir fyr-
ir afskamtað kaup, þar sem
þeim er skipað að vinna og
það sem þeim er skipað að
vinna. Punktum.
Svo halda óvaridaðir snápar
og flugumenn sem munatí völd
á einræðisvísu, að íslerisk al-
þýða sje Svo skyni skroppin,
að hun sjái ekki gégriúm blekk
ingavef þeirra.
Laugardagur
31. maí.
Verslunin og
kaupgeta al-
mennings.
FÁTT af því, sem í Þjóðvilj-
anum er birt, er með meiri end
emum, en hinn sífeldi rógur um
kaupmannastjettina. Jafnaðar-
lega er því haldið þar fram,
að heildsalar vilji helst, að all-
ir lifi við hin verstu kjör í
landinu. Því þá geti kaupmenn
grætt mesta periinga í sinn vasa.
Það sem Þjóðviljinn skrifar um
kaupmannastjettina er yfirleitt
svo fráleit vitleysa, að ekki er
svaraverð.
Fyrir nokkrum dögum var að
alfundur Verslunarráðsins hald
inn hjerna í Kaupþingssalnum.
Þar flutti Eggert Kristjánsson
varaformaður ráðsins ávarp til
fundarmanna þar sem hann
gerði í aðalatriðum grein fyrir
afstöðu kaupmanna til við-
skiftamálanna og þjóðmálanna
yfirleitt.
Hann benti alveg rjettilega
á, að verslunarstjett þessa lands
sem verslunarstjettum annara
landa er það keppikefli, að
möguleikar sjeu á því að við-
halda sem mestri og raunhæf-
astri kaupgetu. Þessu^gleyma
rógberar Þjóðviljans. Engin
stjett í þjóðfjelaginu á eins
mikið undir hag og velferð al-
mennings einsog frjáls verslun-
afstjett, sem getur aukið verk-
svið sitt, og haft þeim mun
meiri hagnaðarvon, sem hagur
almennings í landinu stendur
með meiri blóma.
Eggert Kristjánsson komst m.
a. þannig að orði:
I framtíðinni verður versl-
unarstjettin eins og aðrar stjett
ir að byggja afkomu sína á
þeirri þjónustu, er hún selur
landsmönnum sjálfum eða fyrir
þá. Hún verður að byggja á
dugnaði sínum við að afla góðr-
ar og ódýrrar vöru og það hef-
ir stjettin sýnt, að hún getur
betur en nokkur opinber aðili
vegna þess að einkarekstui’inn
er sparneitnari en skriffinnsku
bákn hins opinbera.
Á ríkisráðsfundi höldnum 31.
maí 1947, staðfestu handhafar
valds forseta Islands, samkv. 8.
gr. stjórnarskrárinnar, forseet-
isráðherra, forseti sameinaðs
Alþingis og forseti hæstarjett-
ar, 6 eftirtalin lög:
1. Lög um vátryggingarfje-
lög fyrir fiskiskip.
2. Lög um breyt. á 1. nr. 7
14. júni 1929, mn tannlækning
ar.
3. Lög um eftirlit með fram-
leiðslu og verslun með fóður-
vörur.
4. Lög um breyt. á 1. nr. 29
23. april 1946, um hafnargerð
ir og lendingarbætur.
5. Lög um viðauka við og
breyt. á 1. nr. 24 12. febr. 1945
um flugvelli og lendingarstaði
íyrir flugvjelar.
6. Lög um Ræktunarsjóð Is-
lands.
(Frjettatilkynning frá ríkis-
ráðsritara).