Morgunblaðið - 16.10.1947, Síða 7

Fimtudagur 16. okt. 1947
MORGUNBLÁÐIÐ
7
„LÍIMA“ KOIVfMLIMISTA STEFIMIR AÐ
SKLLDASÖFNLN OG ÖRBIRGÐ
Því svo þögull.
Tillaga sú, sem hjer er til
umræðu, er hin fyrsta, sem
stjórnarandstaðan flytur á
þessu Alþingi.
Háttv. 2. þm. Reykvíkinga
flutti hana jafnskjótt og Al-
þingi kom saman, svo lá hon-
um á að koma henni á fram-
færi Það hlýtur þessvegna að
vekja mikla ,furðu, að hann
skuli nú skorast undan að ræða
þessa stórmerku tillögu.
Fer honum í því á sömu leið
og gömlu konunni, sem segir
frá í vísunni:
„Margur hjelt mig málugan,“
mælti kerling orðskvið þann,
„þagað gat jeg þó með sann,
þegar hún Skálholtskirkja
brann.“
Þessi þagmælska Einars Ol-
geirssonar nú er þeim mun
merkilegri, sem það væri synd
að segja, að stjórnarandstaðan,
háttv. Sócíalistafl., Sameiningar
flokkur alþýðu, hafi verið at-
hafnalaus frá því, að þingi lauk
í vor.
Þeir reyna „utanþings-
aðgerðir“.
Menn minnast þess, að við
útvarpsumræður frá Alþingi á
s. 1. vori, ljet háttvirtur 2. þm.
Reykvíkinga, Einar Olgeirsson,
það vera ályktarorð sín, að
hann skoraði á Iandsmenn að
velta núverandi stióm frá völd
um með utanþings aðgerðum, af
því að vonlaust væri að gera
það þá um sinn á löglegan hátt.
Um þetta var ekki látið sitja
við orðin ein. Reynt var að efna
til víðtækrar verkfallsöldu um
land allt. í fyrstu var ekki far-
ið leynt með, að tilgangur henn
ar ætti að verp sá, að koma
stjórninni frá völdum. Úr því
tilræði varð að vísu miklu
minna en til var stofnað. Bráð-
lega var alveg frá því horfið
að halda því fram, að tilgang-
urinn með verkföllunum væri
sá, að breyta til um ríkisstjórn
í landinu. En það var þá fyrst
gert, þegar ljóst varð, að.stjórn-
in festist fremur í sessi við slík-
ar árásir en um hana Iosnaði.
Hinu tjáir ekki að neita, að
með verkföllunum tókst að
skapa enn meiri glundroða í
fjármálum landsins en áður
ríkti þar, og varð þó árangur-
inn einnig sýnu minni að því
leyti en uppnafsmennirnir
höfðu vonað. Verkamönnum
var bakað mikið ttón með lang-
vinnu verkfalli, sem þeir eng-
an veginn fengu bætt með þeirri
kauphækkun, sem að nafninu
til varð.
En tjón þjóðarheildarinnar af
þessum verkföiíum nemur
áreiðanlega býsna mörgurn
miljónum króna: og er þó ó-
beini skaðinn enn þá meiri. Sá,
sem stafar af aukinni ringui -
reið í verðlagsmálunum, og var
þó það öngþveiti ærið áður
Ferðalög með misjöfnum
árangri.
Þá hefur háttv. Socíalista-
flökkur, Sameíriingarflokkur
alþýðu, haldið uppi gengdar-
lausum árásum á ríkisstjórn-
íslendingum nauðsynleg þátttaka í
endurreisnarstarfi Evrópu
ina, bæði í blöðum sínum og á
mannamótum. Forkólfar hans
hafa í því skyni ferðast um
landið þvert og endilangt. Og
þó að messufall hafi orðið hjá
þeim sumstaðar og þeir hafi
miklu víðar fengið daufar und-
irtektir hjá þeim íáu hræðum,
er fengust til að hlýða á þá, er
þeirra gerðin hin sama. Of-
stækið og löngunin til að koma
á upplausn og ringulreið hef-
ur gert þessa háttv. þm. eirð-
arlausa með öllu.
Sumir forystumanna Social-
istaflokksins hafa og ekki látið
sjer nægja að ferðast um ís-
land eitt, heldur nafa þeir, svo
sem háttv. 2. þm. Reykvíkinga,
Einar Olgeirsson, og annar enn
frægari ferðálangur, háttv.
þingm. Siglfirðinga, Áki Jakobs
son, ferðast um önnur lönd og
setið þar ráðstefnur með flokks
bræðrum sínum, kommúnistum
þeirra landa. Er ekki að efa,
að tilgangurinn hefur verið sá,
að sækja þangað örfun til sem
rösklegastrar sóknar gegn nú-
verandi ríkisstjórn íslands. Auk
þess, sem þeir auðvitað hafa
reynt að fræða aðra um okkar
hagi á venjulegan hátt. En það
er önnur saga, að vísu hvorki
ófróðleg nje óskerntileg, þó að
ekki sje unt að rekja hana hjer.
Fjarstæðufullar pcrsónulegar
árásir.
Þó að aliir núverandi ráð-
herrar og gerðir þeirra hafi
hlotið heldur óvinsamlega dóma
hjá háttv. Socialistaflokki, Sam
einingarflokki álþýðu, held jeg
þó, að það sje ekki ímvndunin
einber, að einna minnstrar vin-
semdar hafi, a. m. k. eftir því,
sem á leið, gætt til mín. Það
hefur margt verið að mjer fund-
ið og sumt að sjálsögðu með
rjettu, eins og t. d. það, að jeg
sje ljótur og harla ófrýnilegur
ósýndum. Er og svo að rjá, rem
þeim flokksmönnum þyki inn-
ræti mitt mjög fara eftir út-
litinu.
Þannig er jeg t. d. í einu
síðasta blaði Þjóðviljaos ásak-
aður um að heyja kynþáttaof-
sóknir hjer á landi fyrir þá ráð-
stöfun að banna skemtanir er-
lsndra trúða og annara slíkra
skemtimanna, sem enginn menn
ingarauki stafar af. í hinu orð-
inu segir blaðið sjálft að „það
hefði vitanlega verið eðhleg og
sjálfsögð ráðstöfun að tak-
márka eða banna :neð öllu
starfsemi slíkra manna og hefði
átt að gerast fyrir löngu“. Svo
mörg eru orð blaðsins, en af
því að það er jeg, sem geri
þessa eðlilegu og sjálfsögðu
ráðstöfun", þá er það sönnun
fyrir kynþáttahatri mínu.
En hvað halda menn, að sagt
hefði verið, ef jeg á sama tíma
og hjer er skortur á nauðsynj-
um vegna gjaldeyi isleysis, og
íjöldi ungra efnismanna fær
RfflSa Bjarne Benediklssonar við út-
varpsumræSurnar á þriðjudagskvöld
Hjer birtist fyrri ræða Bjarna Benediktssonar ut-
anríkisráðherra, er hann flutti við útvarpsumræð-
urnar á þriðjudagskvöld, þegar Einar Olgeirsson
2. þm. Reykvíkinga flúði frá hljóðnemanum, áður
en hann hafði notað ræðutíma sinn.
I ræðu þsssari bendir ráðherrann á, hversu fram-
'koma kommúnista hefir verið fyrir neðan allar
heliur undanfarna mánuði, síðan þeir tóku upp
hinar æðisgengnu árásir á ríkisstjórnina, ekki síst
á Bjarna Benediktsson sjálfan. Hvemig kommún-
istar að sið hinna alþjóðlegu samtaka sinna fjand-
skapast gegn viðreisnarmálum Evrópu, vilja úti-
ioka Islendinga frá samskiftum við þjóðir Vestur-
Evrópu, og halda dauðahaldi í þá verðbólgu hjer
ó landi, sem á skönmaum tíma leiðir yfir íslend-
inga atvinnuleysi, skuldir, og önnur stórvandræði.
með þeim yfirgnæfandi meiri-
hluta Alþ., sem samþ. samning
inn við Bandaríkm um brott-
flutning herliðs þeirra og tak-
mörkuð afnot þeirra um sinn af
Keflavíkurflugvellinum. Til við
bótar þessum almennu landráð-
um, sem þjer, háttv. þingbræð-
ur mínir kváðuð hafa gert yð-
ur seka um, koma svo einka-
landráð mín.
En þau eru þá heldur ekki
fjeleg, því að jeg er sagður hafa
brotið, hvorki neira ;ije minna
en sjálfa 3. málsgrein 91 grein-
ar almennra hegnmgarlaga nr.
19 írá 12. febr. 1940, og er lagt
íangelsi, allt að 16 árum, við
því broti.
Samkv. ummælum Þjóðvilj-
ans er hið eina, sem hlífir mjer
við þessari 16 ára fangelsis-
vist, það, að jeg er sjálfur dóms
málaráðherra og læt því ekki
höfða mál á móti hinum ægi-
lega afbrotamanni utanríkis-
ráðherranum.
Bjarni Benediktsson
utanríkismálaráftherra.
af sömu ásiæðum vart eða ekki
stundað nám erlendis, hefði
veitt bandarískum jassleikur-
um dvalarleyfi hjer undir því
yfirskini, að þaö væri ekki
eyðsla á erlendum gjaldeyri að
borga fyrir þá farið flugleiðis
fram og aftur yfir Atlantshaf-
ið milli Bandaríkjanna og meg-
inlands Evrópu.
Sama daginn er teg ásakað-
ur fyrir að „lögleiða innbrot
hjer á landi“, vegna þess að
jeg taldi ekki ástæðu tii að
höfða sakamál gegn tveim opin
berum starfsmönnum, se:n gert
höfðu gangskör að bví. að kcm-
ast eflir, hver væri e'gandi
skurs, sem stóð í heimiloar'cysi
inni á Iþróttav.ellinum í Reykja
I vik, og gerðu síðan rjeUum eig
anda aðvart, jafnskjótt og þeir
kornust að, hver hann var.
16 ára fangelsi(!>
Ásakanirnar um vernd á inn-
brotsþjófum, og kynþáttahatur
er þó vissulega rmávægilegar
miðað við landróðaákærurnar.
sem sí og æ eru endurteknar í
Þjóðviljanum.
Suma af landráóaslæpum
mínum á jeg þó ekki að hafá
framið einn og óstuddur, þvi að
þar er jeg sagður vera í fylgd
Þeir bregöast skvldunni.
En þó að lögspeki þeirra
Þjóðviljamanna sje mikil, má
þó segja að í þessu skjótist
þeim, þó skýrir sjeu. Ákæru-
vaidið út af embættisbrotum
fáðherra er sem sje alls ekki
hjá dómsmál j áðherra, hvort
sem hann heitir Bjarni Bene-.
diktsson eða eitthvað annað,
heldur samkv. 14. gr. stjórnar-
skrár lýðveldisins Islands hjá
sjálfu Alþingi.
Úr því að háttvirtur Samein-
j ingarflokkur alþýon. Socialista-
| flokkurinn íelur, að slíkur af-
j brotamaður sitji i sæti utan-
j ríkisráðherra, er pað þessvegna
skylda þingmanna hans, en ekki
dómsmálaráðherrans, að nlutast
til um, að mál sje höíðáð á
' móti honum
I Jeg tel víst, að hinn virðu-
: legi flokkur lóti ckki fremur
| í þessu en öðru, sitja við orðin
I ein. Bíð jeg þess því með eftir-
væntingu, að fram komi á Al-
þingi tillaga um ályktan slíkraf
máishöfðunar.
Glæpurinn mesti.
Hið eina, sem jeg þá get
glaðst yfir, er, að hjer skuH
ekki vera i lögum ákvæði, sem
var í sumum hegningarlögum
áður fyrri, að hegningar fyrir
mörg afbrot voru allar iagðar
saman án nokkurs frádráttar.
Eftir þeim lögum mundi jeg
vafalausí hafa verið dæmdur
til margfalds og ítrekaðs líí-
láts, ekki síst eftir að upp komsl.
hinn síðasti af stórglæpum mín-
um, sem Þjóðviljmn skýrir frá
með margíaldri fyrirsögn s. 1.
sunnudag, sem sje, að jeg hafi
þá á laugard. neitað að tala vi'ö
sjálfan Ammendrup, þann, sem
vildi flytja inn jassleikarana
amerísku.
Mikilvægi þess atburðar
var shkur, eftir frásögn
blaðsins, að heíst minti á, þeg-
ar Vilhjálmur I. Prússakonung-
ur neitaði að taia við sendi-
herra Frakklandskeisara og
hratt þar með at stað stríðinu
1870.
Ástæðan til þess, að flutning-
ur málshöfðunartillögunnar
gegn mjer hefur dregist, er au'A
sjáanlega sú, að áður en þing-
mönnum hv. Sameiningarflokks
alþýðu, Socialistaflokksins,
vannst tími til að sinna skyld-
um sínum gagnvart íslenskum,
almenningi, urðu þeir að hlýða
boði þess húsbónda, sem þeir
meta miklu meira en alþýðuna
hjer á landi^ svo sem fram
kemur í íiutningi máls þess,
sem hjer er til umræðu.
„Kjarni“ ásakananna.
Jafnyel þó að glæpir minir
sjeu miklir og margvíslegir, er,
eins og jeg áður drap á, langt
frá því, að þeir sjeu hinir einu,
sem núverandi ríkisstjórn 'á sð
hafa framið. Öll er ríkisstjórn-
in sögð glæpunum ofurseld. Þa'*3
mundi taka alltoí langan tíma
að telja öll afbrot hennar upp,
en segja má, að kjarna ásakan-
anna sje þjappað saman í grein-
argerð tillögu þeirrar, sem nú
: er til umræðu, þar sem sagt er:
„Ráðherrar núverandi ríkis-
stjórnar —1 eru rejmdir að því,
að ofurselja erlendu stórveldl
dýrmæt landsrjettindi þvert of-
an í vilja þjóðarmnar og eru
nú að vinna að því, að eyði-
leggja afkomumöguleika henn-
ar og rýra lifskjör almennings
í hvívetna —.“
Eftir þessar geipilegu ásak-
anir hefði mátt vænta þess, a'ð
háttv. flutningsmaður, 2. þm.
Reykvíkinga, Éinpr Olgeirsson,
hefði látið það verða sitt fyrsta
verk á þessu nýsamankomna
Alþingi,. að flytja tillögur um
að hindra stjórnina í einhverju
af hinum mörgu evðileggingar-
verkum hennar, því að ekki
hefði átt að standa á honum,
svo fjölfróðum manni og víð-
reistum, að gera nánar grein
fyrir þeim. Og ef það var ein-
hverjum vandkvæðúm buíidið,
var þó það ráð fyrir héndí, að
flytja vantraust á svo venda
Framh. á bls. 8