Morgunblaðið - 13.11.1947, Page 6

Morgunblaðið - 13.11.1947, Page 6
6 MORGUNBLAÐIÐ Fimtudagur 13. nóv. 1947 Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík. Framkv.stj.: Sigfús Jónsson Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgSann.) Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson. Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla, Austurstrœti 8. — Sími 1600. Áskriftargjald kr. 10,00 á mánuði innanlanda. kr. 12,00 utanlands. t lausasölu 50 aura eintakið, 75 aura með Letbók. „Fast lágmarksverð“ ALÞÝÐUSAMBANDSÞNG hefur nú lagt fyrir þjóðina lillögur sínar um það, hvernig bátaútveginum verði rjett hjálparhönd í erfiðleikum þeim, sem hann á nú við að stríða. Bendir það fyrst og fremst á þrjár leiðir er farnar skuli. Sú fyrsta og mikilvægasta er ,,að bátáútveginum verði tryggt fast lágmarksverð fyrir fiskinn, sem tryggi hluta- sjómönnum rjettlát kjör í samræmi við aðrar atvinnu- stjettir“. í öðru lagi ,,að útveginum verði sjeð fyrir hagstæðari iánakjörum“ og í þriðja lagi, „að skattalögin verði end- urbætt“. Athugum hvernig þessar leiðir verða farnar. Hvað er það, sem fyrst og fremst ræður verði íslenskra útflutn- ingsafurða? Um það þarf enginn að fara í grafgötur. Það er fyrst og fremst verðlag samskonar vöru almennt á heims- markaðinum. Þetta vita allir óbrjálaðir menn. Hið „fasta lágmarksverð“ sem sett yrði á sjávarafurðir okkar yrði þessvegna að vera í samræmi við það verð, sem við gæt- um fengið fyrir þær á erlendmu mörkuðum í samkeppni við aðrar þjóðir. Ákvörðun verðlagsins, sem miðuð væri við annað en þetta væri gjörsamleg markleysa. En lausnarorð kommúnista er samt sem áður „fast lág- marksverð“. Þá spöku menn varðar ekkert um, hvort íslenskar framleiðsluvörur eru samkeppnishæfar við iramleiðslu annara þjóða, sem við okkur keppa um fisk- markaði. Þeir vita ekkert um þá staðreynd að stöðvun bátaútvegsins íslenska nú, sprettur fyrst og fremst af því, að kostnaðurinn við útgerðina er orðinn of hár. Halda kommúnistar að „fast lágmarksverð“ myndi breyta þeirri staðreynd? En á sama tíma, sem kommúnistar samþykkja slíkar tillögur um bjargráð við útveginn, vinna þeir ötullega að því að auka enn framleiðslukostnað hans. Ákveðin fjelög iðnaðarmanna eru hvött til að gera kröfur um hækkað kaupgjald, kröfur, sem hljóta að þýða aukinn kostnað fyrir útgerðina ef þær ná fram að ganga. Finnst sjómönnum og útvegsmönnum ekki að komm- únistar sjeu sjálfum sjer samkvæmir í framkomu sinni gagnvart útgerðinni? Nei, skrípaieikurinn er of auðsær til þess að ekki verði sjeð í gegn um þann svika vef, sem kommúnistar eru að spinna. Krafan um „fast lágmarksverð fyrir fiskinn, sem Iryggi hlutasjómönnum rjettlát kjör —“ er einhver heimskulegasta blekkingatilraun, sem íslenskur stjórn- málaflokkur hefur leyft sjer að gera. Setning ábyrgðar- iaganna á síoasta Alþingi breytir þar engu um. Sú lög- gjöf var sett í trausti þess að afurðaverðið yrði svo hátt á heimsmarkaðinum að til ábyrgðar ríkissjóðs þyrfti aldrei að koma. Sú von brást. Samkvæmt upplýsingum fjármálaráðherra mun ríkissjóður að öllum líkindum þurfa að greiða yfir 20 miljónir króna vegna þeirrar laga- setningar. En hvað um hinar tvær leiðirnar? Ef til vill bjarga þær öllu við? Að „útveginum verði sjeð fyrir hagstæðari lánakjör- um“. Er ekki líklegt að það verði auðvelt þegar láns- stofnanir þjoðarinnar eru komnar á heljarþröm vegna lömunar útf 1 u tningsframleiðslunnar ? En leið kommúnista er samt þessi: Lánsstofnanirnar eiga að veita útvegnum hagstæðari lán en nokkru sinni íyrr þegar hann er hættur að geta framleitt vegna of hás íramleiðslukostnaðar!! En þá eru „endurbæturnar“ á skattalöggjöfinni eftir. Halda útvegsmenn og sjómenn ekki að þær „endurbæt- ur“, sem kommúnistar gerðu á þeirri löggjöf yrði þeim til mikils ljettis? ÚR DAGLEGA LÍFINU Allt að fara í hundana. „ÞETTA er ljóta ástandið, alt að fara í hundana. Nú verður ekki lengur hægt að fá jólatrje til að gleðja börnin. Það hefir ekki skeð í 30 ár. Oft hefir mjer gengið illa að ná í trje fyrir jólin, en í þrjátíu ára bú- skap hefir mjer einhvernveg- inn tekist það. „Ekki veit jeg hvar þetta endar alt saman. Það er ekkert að hafa nema höft og skömtun“. A þessa leið mælti góður og gegn borgari, sem jeg hitti í gær og stundi svo $ungan. Það var helst á honum að heyra að allar syndir þessa vonda heims hvíldu á honum. • „Erfiðir tímar í hönd“. ÞAÐ LEGGJAST stundum að mönnsm áhyggjur í skamm deginu og mjer datt í hug, að segja þessum kunningja mínum gamla franska sögu, sem jeg hafði einhversstaðar lesið fyrir löngu, en hún er á þessa .leið: Listamaður sat í veitingahúsi og drakk glas af víni. Honum var litið á dagblað á borðinu hjá sjer og þar stóð með feitu letri: „Erfiðir tímar fara í hönd“. Listamaðurinn hætti við að kaupa sjer annað vínglas og sagði við veitingamanninn: „Erfiðir tímar fara í hönd“. „Erfiðir tímar!“ sagði veit- ingamaðurinn. „Þá getur kon- an mín ekki keypt sjer silki- kjólinn, sem hún ætlaði að fá sjer“. • Og flýgur fiski- sagan. „ERFIÐIR TÍMAR!“ sagði dömuklæðskerinn. „Þá get jeg ekki ráðist í að láta endur- byggja verslunina mína“. „Erfiðir tímar“, stundi bygg- ingameistarinn. „Þá kemur ekki til, að jeg láti mála mynd- ina af konunni minni“. Þegar listamaðurinn fjekk brjef frá byggingameistaranum um að hann neyddist til að hætta að láta mála mynd af konunni sinni, eins og hann hefði ákveðið fór listamaðurinn aftur í veitingahúsið og settist þar við borð í þungu skapi. Þar rakst hann á sama dagblaðið sem fyr og tók þá eftir að það var tveggja ára gamalt! • Enn um þvoítahús. ÚT AF GREINARSTÚF frá lausamanni og einstæðing, sem á í erfiðleikum og basli með að fá festa á sig tölu og tekið í gat á sokk, sem birtist hjer í blaðinu í gær, skrifar Gísli Sig- urbjörnsson: „Út af smáklausu um þvotta- hús o. f 1., sem birtist í Mbl. í dag eftir Ol. Gunn. þætti mjer vænt um að fá rúm fyrir eftir- farandi. Ol. Gunn. segir m. a.: „Þegar Þvottamiðstöðin tók til starfa greiddist mjög úr vandræðum þeim, sem menn höfðu með að fá þvegna spjör 'umtölulítið og hæfilega fljótt afgreitt. Mesti gleðihreimurinn hvarf úr rödd afgreiðslukvenna hinna þvottahúsa borgarinnar, en sá hreimur var all áberandi er neitað var um alla úrlausn áður og fyrr“. Enda þótt starfræksla Þvotta miðstöðvarinnar hafi að sjálf- sögðu bætt að nokkru úr hinni brýnu þörf fyrir fleiri þvotta- hús, þá er það enn svo, að þvottahúsin verða ennþá að neita fjölda manns um að þvo fyrir þá. Omakleg ásökun. „ÞAÐ ER með öllu ómakleg og ósæmileg ásökun að af- greiðslukonur þvottahúsanna hafi verið einhver gleði í því að verða að neita viðskiftum og geta ekki gert mönnum greiða með því að þvo fyrir þá. Eiga þær heldur þakkir skilið fyrir ágæt störf, og forstöðu- konur þvottahúsanna einnig, fyrir þann dugnað og alúð sem þær hafa lagt i starf sitt á þeim tímum, þegar erfitt var að fá starfsfólk og vjelar víðast hvar ónógar og sumar úr sjer gegn- ar vegna ofnotkunar. Ol Gunn. segir að afgreiðsl- an hafi gengið seint. Það getur verið að það sje svo sumstaðar, en jeg þekki þvottahús þar sem allur þvottur er afgreiddur í sömu viku og honum er veitt móttaka. Gísli Sigurbjörnsson“. • Smylguðu nylon- sokkarnir. ÞÁ ER BÚIÐ að dæma nylon sokka-smyglarana — að minsta kosti þá, sem náðst hefir í. — „Lögin í gildi!“ sagði maðurinn um árið í mikla slagnum. En þessi nylondómur minnir mig á uppástungu, sem jeg kast aði fram hjer á dögunum um, að rjett væri að halda uppboð á hinum smygluðu nylonsokkum og láta barnaspítalasjóð Hrings ins njóta góðs af. Ríkissjóður gæti látið sjer nægja 10 þúsund kallinn. En barnaspítalasjóðinn munar um það sem inn kæmi á uppboðinu. MEÐAL ANNARA ORÐA . . . . ! , —, 1 j Eftir G. ]. Á. J———»——■——■■—■■—■■—"—- ■■ -—-♦ Hvað eru stríðsolæplr! Sigurvegarinn semur ,,lögin“ um styrjaldar- rekstur — og er stund- um jafnsekur sakbom- ingnum. ÞEGAR deilur Indonesa og Hollendinga stóðu sem hæst síð astliðið ár, skýrðu blöðin frá því, að Bretar, sem þá enn höfðu nokkurn her í Indónesíu, hefðu brent eitt þorp fólksins þarna til grunna, í hegningar- skyni fyrir „morð á breskum borgurum“. Ekki þori jeg alveg að fara með það, en þó er eins og mig minni, að atburður þessi hafi átt sjer stað nokkru áður en Tjekkar dæmdu til dauða mennina, sem stóðu fyrir eyð- ingu bæjarins Lidice, sem nú er frægur orðinn. Þessi hefndarráðsstöfun Bret anna sýnir jafn vel og margt annað, hversu lítils virði hin svokölluðu „óskráðu lög“ styrj aldanna í raun og veru. Sann- leikurinn er sá, að það eru að- eins ein „lög“ til í þessum efn- um — „lagaákvæði“ sigurveg- .arans, sem er alt í senn: dóm- ari, ákærandi og verjandi. Dæmin eru óteljandi. • • Skaut fanga. Jeg kyntist einu sinni banda- rískum hermanni -— tvítugum pilti, sem barist hafði og særst í Ítalíu. Hann hafði verið kvadd ur úr skóla og sendur á vígvell ina, og þar hafði hann barist og drepið og verið góður her- maður. Jeg veit ekki hver sjón armið hans voru, áður en hann lifði þetta alt, en eftir að jeg hafði kynst honum nokkuð, sagði hann mjer — og mjer fanst hann hálfvegis hróðugur — að hann hefði eitt sinn að nýlokinni orustu, tekið þátt í fjöldadrápi þýskra stríðsfanga. Við bara stilltum þeim -upp, sagði hann, og svo skutum við þá. Hvað skyldu margir af her- mönnum möndulveldanna hafa verið skotnir fyrir að drepa Ribbentrop var hengdur vopnlausa stríðsfanga banda- manna. • • Rússinn hreinsar til. Um það leyti er stríðinu lauk í Evrópu, las jeg í bandarísku blaði frásögn af því, er Banda- ríkjamaður fór í heimsókn til þýsks þorps, sem rússnesk her- deild var nýbúin að taka. Þeg- ar Bandaríkjamaðurinn kom á staðinn, var liðsforingi her- deildarinnar að leita sjer að dvalarstað, og sá bandaríski slóst í för með Rússanum með- an hann gekk hús úr húsi og svipaðist eftir sem vistlegust- um húsakynnum. Bandaríkja- maðurinn lýsir því eins og hálf hlæjandi, hvernig liðsforinginn hreinsaði til í húsinu, sem hon- um leist best á. — Hann „kom berandi með emjandi krakka undir handleggnum“ og íleygði honum út úr húsinu, en á und- an sjer hrakti hann gamlan mann, sem svo var kominn til ára, að hann „átti bágt með að flýta sjer“. Einhversstaðar hefði þetta verið talið til misþyrminga. • • Loftárásirnar. Nokkrir af flugforingjum Þjóðverja hafa verið dæmdir fyrir það, að hafa staðið fyrir loftárásum á borgir, þar sem tugþúsundir borgaranna hafa látið lífið. Þeir höfðu brotið „styrjaldarlögin“. (Framhald á bls. 8)

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.