Morgunblaðið - 10.01.1948, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 10. janúar 1948
ÚtF-: H.f. Ái-yakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.).
Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla,
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjalá kr. 10,00 á mánuði innanlands,
kr. 12,00 utanlands.
í lausasölu 50 aura eintakið. 75 aura með Lesbók.
Framsókn og Reykjavík
í TlMANUM hefur um skeið verið skammadálkur um bæjar-
stjórn Reykjavíkur, prentaður með breyttu letri til áherslu.
Greinar þessar hafa ekki verið frábrugðnar öðrum greinum
i Tímanum um þetta efni, sem blaðið hefur birt undanfarinn
aldarf jórðung. Nema þetta. Að letrið er með feitara móti.
1 síðustu greininni af þessfT tagi er því lýst, með þeim
.orðaforða, sem viðkomandi höfundur hefur yfir að ráða, hve
Reykjavíkurbæ hafi verið illa stjórnað, að dómi höfundar.
Telur hann að bæjarbúar verði við fyrsta tækifæri að breyta
til, og fela Framsóknarflokknum að meira eða minna leyti
stjóm höfuðstaðarins.
Þetta hefur heyrst áður í Tímanum og lítinn árangur
borið.
Fyrir nálega 20 árum ætlaði Framsóknarflokkurinn að
taka við völdunum hjer í Reykjavík. Þóttist geta það, bjóst
við að ekkert væri því til fyrirstöðu. En kjósendurnir í bæn-
um voru, er til kom, á öðru máli.
Og Framsóknarflokkurinn hefur ekkert nálgast þetta tak-
mark sitt síðan. Árið 1930 hafði flokkurinn helmingi fleiri
bæjarfulltrúa en hann hefur hjer nú.
Þegar Framsóknarflokkurinn eða málgagn hans, talar um
slæma stjórn á Reykjavíkurbæ, þá hefur mönnum dottið í
hug að beina þeirri fyrirspurn til Framsóknarmanna, hvar
þeir geti bent á stað á landinu, þar sem fólk streymir að,
og Framsóknarflokkurinn hefur sveitar- eða bæjarstjórnina
með höndum?
Enn hefur þeirri spurningu ekki verið svarað. Það virð-
ist ekki hingað til hafa haft nein áhrif á fólksstrauminn til
Reykjavíkur, þó Tíminn hafi í flest öllum tölublöðum sínum
í 20—25 ár, reynt að telja menn af því, að koma hingað
undir stjóm Sjálfstæðismanna.
Þá hafa Framsóknarmenn nokkrum sinnum verið að því
spurðir, hvar þeir gætu bent á bæ, eða borg, þar sem jafn-
miklar framfarir hafi orðið á 2—3 áratugum, eins og hjer
í Reykjavík. Hvar hefur'á jafnskömmum tíma og hjer verið
bygð 'höfn, rafveita, steinlagðar götur, bygðir skólar fyrir
þúsundir nemenda o. s. frv. að ógleymdri Hitaveitunni, sem
hefur borið hróður Reykjavíkur um gervallan heim.
Það skal fúslega játað, að Reykvíkingum hefur ekki tekist
að koma upp á fáeinum árum öllum þeim skólum, sem þörf
er á, og ýmsar byggingar eru hjer óreistar, af því fjölgun
fólksins í bænum hefur verið svo ör. En það liggur nærri
Framsóknarflokknum að minnast þess, hversvegna margt er
óunnið fyrir 50 þúsund manns, sem hjer er nú.
Að fólksfjölgunin hefur orðið svona skjót, sem raun er á,
er af þeirri einföldu, en fyrir Framsóknarmenn ekki sjerlega
skemtilegu, ástæ:ðu, að fólkið hefur flúið með svo miklum
hraða frá þeim landshlutum, þar sem Framsókn hefur farið
með völdin í sveitarstjómamálum. Og komið hingað til
Reykjavíkur.
Enn mætti leggja þá spurningu fyrir Framsóknarmenn,
hvar þeir gætu bent á þá sveit á íslandi, þar sem stjórn á
sveitarmálum færi þeim svo vel úr hendi, að fólk þyrptist
þangað. Hvar er sá staður eða sú sveit á Islandi, þar sem
Framsóknarflokkurinn hefur komið þvi til leiðar, að risið
þafi svo blómlegt atvinnulíf, að fólksstraumurinn, sem beinst
hefur til Reykjavikur, geti flust að verulegu leyti þangað?
Á meöan þessum spurningum er ósvarað af hendi Tíma-
manna, þá ættu þeir að finna til þess, að þeir hafi annað
þarfara að vinna, en hnoða saman rógi og niði um bæjar-
stjórn Reykjavíkur. Að vísu skal það tekið fram að sú iðja
mun ekki, hjer á eftir, frekar en hingað til hafa áhrif á hugi
reykvískra kjósenda. Málandi sá snýst til háðungar fyrir
Framsókn á meðan sá flokkur stendur ekki betur að vígi og
stenst ekki belu ’ samanburð en hann gerir og hefur gert.
Nudd Tímans uni bæjarstjórn Reykjavíkur, og nart í garð
Sjálfstæðismanna i því sambandi, er nú sem fyrr meinlaust
íyrir Ljálfstæðismenn,' en Framsókn til minkunar. Þetta
ættu Thv. ier.n að geta lært, ef þeír vönduðu sig, á styttri
tima en tvcim áratugum.
ver/i
i áhripar:
UR DAGLEGA
íslendingar fara á
veitinga- og gisti-
húsasýninguna.
í FYRRADAG var birt hjer
skevti frá íslending í London,
sem hvatti til þess, að íslenskur
fulltrúi eða fulltrúar kæmu á
veitinga- og gistihúsasýningu,
sem haldin verður í London í
þessum mánuði.
Til viðbótar þessu skeyti má
geta þess, að það er þegar af-
ráðið, að alt að þrír veitinga-
menn fari til London á þessa
sýningu. Þeir eru Pjetur Dan-
íelsson gistihúsforstjóri, Skjald
breið, Jónas Lárusson forstjóri
KEA-gistihússins á Akureyri
og Edvard Frederiksen veit-
ingamaður.
Er það vel, að þessir menn
skuli fara á sýninguna.
Póstkrafan í Keflavík.
PÓSTAFGREIÐSLUMAÐUR-
INN í Keflavík hefir óskað eft-
ir að fá að gefa skýringu á
sex mánaða dvöl póstkröfunn-
ar þar syðra, sem drepið var á
hjer í dálkunum á dögunum.
Er bað ekki nema sjálfsagt og
þar sem leiðrjetting hans er
komin mjer í hendur tveimur
dögum eftir að pistillinn birt-
ist sannar það, að brjef geta
verið fLjót á leiðinni sunnan af
nesium. Enda mun það hafa
verið sent „exprés“. Brjefið er
á þessa leið: ,
•
Ætlaði að gera greiða.
„BRJEF ÞAÐ, sem um getur,
er póstlagt í Reykjavík 2. júní
og endursent frá Keflavík 18.
des. í pistlinum var gefið í
skyn, að hjer hafi vQrið um að
ræða póstkröfusendibrjef, enda
samanburðurinn gerður við al-
ment sendibrjef. Sannleikur-
inn er. að þetta var sljett og
snayð póstkrafa — auglýsing-
arinnheimta. Að vísu rjettlætirl
þetta ekki póstafgreiðsluna. En
það mun kunnugt, ekki heimsk
ari mönnum en að póstkröfunni
stóðu, að legutími póstkrafna
er stundum lengri en góðu hófi
gegnir. Þetta byggist þó ekki á
því, að póstafgreiðslum þyki
sjerlega mikið varið í að
íþyngja sínu mjög takmarkaða
geymslurúmi með slíkum. rukk
unum, heldur hinu, að höggva
ekki á þann streng, sem tengir
skuldunaut og kröfuhafa, svo
að ekki þurfi að koma til lög-
sóknar, aukins kostnaðar og
fyrirhafnar".
•
Sumir vilja geyma.
„ALLMARGIR sem nota póst
kröfur, sem innheimtuaðferð,
óska eftir (sumir skriflega) að
kröfur þeirra liggi lengur en
tilskilinn tíma, ef þörf krefur,
einkum ef þeir eru vongóðir um
árangur. í umræddu íilfelli,
hefj jeg ekki skriflega ósk um
að krafan lægi lengur .— en hitt
er staðreynd, að jeg taldi mjög
miklar líkur fyrir því, að krafa
þessi yrði greidd.
Það voru ekki aðeins tilskild
ar tilkynningar, sem sendar
voru hlutaðeigandi skuldunaut,
heldur líka símtöl, eins og að
jafnaði er venja mín áður en
jeg endursendi póstkröfur, og
loks persónuleg samtöl — þar
af tvö í desember — alltaf með
loforðum um greiðslu. Tel jeg
vafalaust að póstkrafan hefði
verið greidd, ef farið hefði ver-
ið með hana til mannsins. En
eins og þjer vitið, ber að greiða
póstkröfur á póstafgreiðslustað,
en póstafgreiðslum ekki ætlað
að hafa innheimtumann til
þeirra hluta“.
LÍFINU
Það ér ólag á póstinum,
VIÐ ÞETTA BRJEF póstaf-
greiðslumannsins er því einu að
bæta, að starfsmenn póstsins
me"a vita það að það er ekki
af illgirni nje rætni að bent er
á misfellurnar. Póstþjónustan
er bjónusta ríkisins við almenn
ing, sem hann á kröfu á að geta
treyst, en því miður verða mörg
mistök, sem lítt eru afsakanleg
og aðfinslurnar eru bornar fram
í þeirri von, að reynt verði að
bæta úr.
Það er langt því frá að alt
sje tínt til, sem til fellur í þess-
um efnum. Hjá mjer liggja
mörg brjef um ólag á póstin-
um.
Sendingar tap.ast,,
brjef fara á flakk,
MAÐUR nokkur, sem leggyr
við fult nafn og heimilisfang,
og sem engin ástæða er til að
rengja, að fari með slúður, seg-
ir frá því að bókarsending, sem
lögð var hjer inn í pósthúsið í
ágúst hafi aldrei komið fram.
Sami maður segir frá brjefi til
manns í Bessastaðahreppi að
austan. Það brjef brá sjer í
skemtiferð upp að Brúarlandi.
í póstafgreiðsluna í Bessastaða
hrenpi var Vatnsleysustrandar
pósturinn sendur tvisvar.
Hvaða erindi átti hann þangað?
Og svona mætti lengi telja.
Póstur og sími verða að vera
ábvggilegar stofnanir, sem
hægt er að treýsta eins og nýju
neti, eða nýjum hundraðkróna-
seðli.
Póstmenn og yfirmenn í póst-
þjónustunni þurfa ekki að taka
þessijm aðfinnslum, sem
persónulegri móðgun, eða
skömmum — nema, að þeir
finni að þeir eigi einhverja sök
á sj.álfir.
MEÐAL ANNARA ORÐA ....
i ’ -■■■•» » ■ | Eftir G. J. A. —■■ ■ " -
Okkur vanfar meiri kýmni
Háðfuglar og
myndastyttur.
Einhvernveginn er það svo
að okkur Islendinga virðist
vanta þá kýmni, sem með þarf,
til þess að skapa persónur á
borð við háðfuglana hans P. G.
Wodehouse, eða hana Baggage,
myndastyttuna í einni af bók-
,um Thorne Smiths, sem verður
leið á því að standa upp á fót-
stalli sínum allar stundir. Is-
lenskir lesendur verða sannast
að segja hálf móðgaðir, sje þeim
boðið upp á dutlungafullar
grínpersónur, enda eru þeir rit
höfup.dar sárafáir, sem eru syo
Bandaríkjamenn hafa reist
Mark Tvvain minnismerki.
ÞEGAR íslenskir íesendur
fylgiast með ævintýrum aðal-
persónanna í Toppersögum
Thorne Smiths, skemta sjer yf-
ir skýrslu gjaldkerans hans
Benchleys, eða rölta um götur
New'York í fylgd með brjóst-
góðu bandíttunum hans Damon
Runyons, er ekki laust við, að
þeir margir hverjir syrgi það,
hversu íslenskar bókmentir eru
snauðar af ,,ekta“ og langlífum
skonpersónum. Sannast að
segia eru þær vart til hjer á
landi, að minsta kosti ekki, ef
gerð er sú krafa til þeirra, að
þær skjóti upp kollinum í fleiri
en einni sögu og eigi ótalmörg
ævintýri rrieð aðdáendum sín-
um.
djarfir að víkja út af hinni gráu
götu raunveruleikans.
Þetta er raunalegt. Hvers-
dagsleikinn er svo mikill
hjerna, að vart er á hann bæt-
andi, og við hefðum sannarlega
gott af því að bregða örlítið út
af venju okkar öðru'hvoru og
fylgiast með ævintýrum hálf-
brjálaðra söguhetja á borð við
Ukridge og Fred frænda í Wode
house-bókunum.
Mundi vel tekið.
Nú er ekki svo að skilja, að
nokkur maður vilji halda því
fram, að skopsögur allar sjeu
einhverjar bókmentaperlur,
sem halda beri á lofti um ald-
ur og æfi. Sannast að segja eru
þær það sjaldnast. En góðar
skopsögur — jafnvel miðlungs-
góðar skopsögur — eru þó í
margra augum þvílíkt hnoss-
gæti að stórfurðulegt má telj-
ast, ef ekki er hægt að grafa
upp hjerna allstóran hóp les-
enda, sem taka mundi fegins
hendi við jafnvel smæstu perl-
unuro. á þessu sviði bókment-
anr\a.
• •
Þýðingar.
Nokkrar þýðingar, og surnar
hverjar góðar, hafa komið
fram hjer á verkum vinsælla
erlendra skopsagnahöfunda.
Wodehousebækurnar hafa sum
ar hyerjar verið þýddar, eitt-
hvað er til af bókum Mark
Twains á íslensku, og mikið er
ef einhverjar af smásögum
Damons Rynyons hafa ekki
einnig verið þýddar. En þetta
ekki nóg — islenskan er oft
og tíðum of hátíðleg eða stirð
til að erlendu skopsögurnar
njóti sín til fúlls, auk þess sem
sögusviðið er ósjaldán svo ólíkt
því, sem við eigum að venjast
hjerna heima, að atburðarásin
Frh. á bls. 8.