Morgunblaðið - 21.05.1948, Blaðsíða 14

MORGVNBLAÐIB
14
Föstudagur 21. maí 1948.
... ............J
lp
KENJA KONA
82. dagur
I v.
1‘egar skipstjóri var farinn,
reyndi John að koma vitinu fyr
»r Jenny. En hún var ósvadgj-
anleg og hann varð að láta
undan, og sótti sjálfur Negr-
ann um borð eftir að dimt var
orðið, Pat Tierney var sendur
niður á afskekta bryggju, og
þangað kom John með flótta-
manhinn á litlum báti. Svo ók
Pat beim báðum heim. Negr-
inn var þögull á leiðinni, en
þegar heim kom, fleygði hann
sjer á knje fyrir Jenny og út-
tnálaði gleði sína og þakklæti.
En Jenny reistf hann á fætur,
og svo bað hún hann að segja
sögu sína. Hún spurði hann
með móðurlegri nákvæmni og
John hlustaði á.
Flóttamaðurinn talaði sæmi-
lega ensku og Jenny gekk svo
vel að skilja hann að hún hafði
oifi á því. í>á sagði Atticus:
KJá. jeg hefi verið herberg-
isþjónn síðan jeg komst á legg,
og gætt barnanna og hjálpað
inóinmu í eldhúsinu. Jeg hefi
altaf verið með hvítum mönn-
um síðan jeg man eftir mjer“.
Ilann var dálítið haltur og
J>að var stórt ör á kinninni á
honum. Þess vegna spurði
Jcimy:
„Fór húsbóndi yðar mjög
Hla- með yður? Strýkti hann
yður og misþyrmdi yður?“
Atticus sagði með áherslu:
„Nei, frú, það gerði hann
ckld. Og hvers vegna skyldi
hann gera það? Hann hefði get
að selt mig hvenær sem var
fyrir • fimtán hundruð dollara.
Hei;-' Mr. Sagurs' er of skyn-
samur maður til þess að berja
niig- svo að jeg sje frá verk-
um. Nei, frú, fóturinn er svona
vegna þess að múlasni sló mig
hc-gar- jeg- var lítill“. Hann
hló,-
En örið þarna á kinninni?“
„Það er eftir sár, sem stóri
Pjesi veitti mjer þegar hann
a-tlaði að ræna Nelly af mjer.
JEuí« þá tók Mr. Sagurs ólar-
svipu og sló hnífinn úr hönd-
unum á Pjesa fyrir það“.
„Er Nelly konan yður?“
„Já, frú“.
„Það er hræðilegt að þjer
skylduð verða að yfirgefa
hana".'
Atticus hló: „Nei, frú. Mjer
Hkaðí ágætlega við Mr. Saguhs,
en Nancy ætlaði alveg að gera
úí af við mig. Það var þess
vcgna að jeg strauk“.
I»á sagði John: „Þú mundir
t»á tii-.með a ðhverfa heim aft-
ur, ef Mr. Saguhs losaði sig
við Nancy?“
En áður en þrællinn gæti
svarað, mælti Jenny af mik-
illr þykkju:
„Skammastu þín, John. Vesa
linígs pilturinn er nú frjáls.
Heldur þú að hann langi til
þess-að verða þræll aftur? Ef
hann færi heim, þá mundi
hann laminn svipum til bana“.
„Það er satt, þannig mundi
fara fyrir mjer“, sagði Attic-
us, Og svo spurði hann hálf
hikandi: „Er altaf svona kalt
hjerna?"
„Venjulega er miklu kald-
©ra", sagði John. „Stundum er
svo kalt að þriggja til fjög-
un;a feta ís kemur á ána1'.
„tjh“. Negrinn saup kveljur.
„Það er voðalega kalt fyrir
svartan mann. Ætlið þið ekki
að hafa mig hjerna hjá ykkur“.
„Já. altaf“, sagði Jenny. „Þú
skalt aldrei verða þræll fram-
ar“.
„Hverjir eiga þá að vera hús
bændur mínir? Hver á þá að
sjá um mig?“ spurði Atticus.
„Við ætlum að sjá um þig“,
sagði Jenny. „Þú átt að vera
hjerna hjá okkur og hugsa um
garðinn minn“. John ætlaði að
segja eitthvað, en hún Ijet
hann ekki komast að. „Pat get
ur sýnt þjer hvernig á að fara
að því. Og þú getur fengið á-
gætt herbergi hjer í útbygg-
ingunni“.
Þegar Atticus var farinn,
sagði John alvarlega:
„Það verða málaferli út. af
þessu, Jenny. Það er skyssa að
taka við manninum“. Svo
brosti hann og mælti enn: „Og
svo var hann aðeins að strjúka
frá' konunni sinni. Þú heyrðir
að hann sagði það sjálfur“.
„Já, jeg heyrði það“, sagði
hún. „Og jeg hygg að karl-
mönnum finnist það oft fynd-
ið að tala þannig um konur
sínar“.
Hún var náföl af gremju.
Meira sagði hún ekki, en stóð
á fætur og gekk upp á loft.
VI.
John var alveg sannfærður
um það að Sagurs mundi koma
til Bangor að sækja þrælinn.
En áður en að því kæmi varð
hann sálfur að fara til Au-
gusta í verslunarerindum. Hann
bað Jenny að láta sig undir
eins vita ef Sagurs kæmi. En
hann fjekk engin boð frá
henni. Aftur á móti rakst hann
á Sam Smith eftir nokkra daga
og Sam sagði honum að Suð-
urríkjamaðurinn væri kominn
til Bangor.
„Og hann er ekki við lamb-
ið að leika, John“, sagði Sam.
„Hann er ekki mikill fyrir
mann að sjá, en þeir menn
eru oft þvérastir og harðvít-
ugastir. Hver maður í Bangor
veit það að Svertingínn hefir
unnið í garðinum hjá konu
þinni. En um leið og Mr. Sag-
urs kom til borgarinnar, þá
hvarf Svertinginn. Sagurs
sneri sjer þá til Ware dómara
og fjekk þar út gefið handtöku
leyfi á flóttamanninn og svo
var Dave Piper falið að hand-
taka hann. En Piper gat ekki
fundið Svertingjann. Þá aug-
lýsti Sagurs í „Whig and Cóuri
er“ að hann greiddi fimtíu doll
ara þóknun hverjum þeim, sem
gæti sagt til Svertingjans. Og
nú sem stendur dvelst hann í
Bangor House og bíður eftir
árangri af þessu“.
John varð hrædur um að
Jenny myndi grípa til ein-
hverra örþrifaráða og ákvað
því að hraða sjer. heim. Hann
vildi ekki bíða eftir póstvagn-
inum, sem átti að fara dag-
inn eftir, svo að hann leigði
sjer sjerstakan vagn til ferð-
arinnar. Það var komið fram
yfir miðnætti þegar hann kom
heim. Húsið var lokað, svo að
hann varð að kalla upp í glugg
ann hjá Jenny og vekja hana
til þess að opna fyrir sjer. Hún
heilgaði honum hálf kuldalega,
eins og hýn eetlaði að, vera á
vérði gagnvart honum og hún
spurði:
„Hvemig stendur á því að
þú kemur heim um þetta
leyti?“
„Jeg hitti Sam og hann sagði
mjer að Suðurríkjamaðurinn
væri kominij hingað“, sagði
hann. „Hefir hann gert þjer
nokkurn óskunda“.
„Hann sendi Piper lögreglu-
þjón hingað með skipun um að
handtaka Atticus. En Linc var
aði mig við nógu snemma, svo
að Pat fór með Atticus út í
skóg og faldi hann þar. Nú
sem stendur er hann hjerna í
heyhlöðunni". Hún hló ofur-
lítið. „Mr. Sagurs er nú að
kasta mæðinni í Bangor House,
en jeg býst við að hann verði
brátt leiður á því að vera þar
og muni hverfa heim til sín“.
Svo tók hún undir hand-
legg hans og hann fann ylinn
af henni í gegn um þunnan nátt
kjólinn. Hún brosti blítt og
mælti þýðlega:
„Við skulum ekki tala meira
um þetta í kvöld, John. Komðu
nú að hátta, elskan mín. Jeg
hefi þráð það að þú kæmir
til mín. Og mjer líður aldrei
eins vel og þegar þú kemur
heim“.
Þau leiddust upp stigann.
John hjelt að hann mundi geta
komið vitinu fyrir hana morg-
uninn eftir. En þar skjöplaðist
honum. Hún var ákveðin í því
að framselja ekki Svertingj-
ann. Þau byrjuðu að tala um
þetta um leið og þau vöknuðu
og hjeldu áfram að tala um
það við morgunverðarborðið.
Það jókst orð af orði og dreng
irnir hlýddu skelfdir á. Þeir
höfðu aldrei sjeð foreldra sína
í þessum ham fyr. Að lokum
tók John eftir þessu og þá
reyndi hann að drepa öllu á
dreif.
„Jæja, við skulum nú sjá,
hvað við getum gert“, sagði
hann. „Jeg skal reyna að sætt-
ast við Mr. Sagurs á einhvern
hátt“. Hann brosti til hennar:
„Ur bví þú vilt hafa Atticus,
þá skaltu fá hann. Það verða
einhver ráð með það að kom-
ast að samkomulagi við eig-
anda hans — án þess þó að
brjóta lögin“.
„J"g skyldi ekki hika við
að brjóta öll lög til þess að
verja mannaumingjann“, sagði
hún.
Pat ók John til borgarinnar.
I fjarveru Johns var sjera Pitt
-ridge jafnan í skrifstofunni og
sá um það sem gera þurfti.
Hann var kominn til skrifstof-
unnar þegar John kom þar.
John bjóst við því að geta
fengið fullkomnari upplýsing-
ar hjá honum heldur en hann
hafði fengið hjá Jenny. En í
sama. bili bar Mr. Sagurs þar
að og var alls ekki frýnilegúr.
„Jeg er enginn asni, Mr.
Evered“, sagði hann. „Jeg veit
að hjer er um saman tekin
ráð að ræða gegn mjer“.
. John sagði hálf hikandi:
, „Þrællinn yðar vann hjá
okkur í garðinum nokkra daga
og gerði enga tilraun til að
strjúka, svo að við hjeldum að
það væri óhætt að láta hann
ganga lausan. Nú hefi jeg
frjett að hann hafi horfið rjett
eftir að þjer komuð hingað“.
mnáia i
ER GULLS tGILDI
AVGLtSING
Leyndardómsfulla áhöfnin
Eftir M. Myers.
I
13.
lyklinum og fleygði honum eins langt og hann gat, þegar
honum tókst að brölta á fætur aftur. Malley var nú orðið
lióst, hvers vegna hann kom bílnum ekki.af stað, og stökk
út til þess að leita að Ralf, sem hann hjelt að hefði lykilinn.
Vines var að stimpast við Þjóðverjana tvo og Ralf var
staðráðinn í að fá hina tvo til þess að elta sig, svo að þeim
tækist ekki að forða sjer, áður en piltamir frá Barminster
kæmu. Hann sveiflaði ljósi sínu í kringum sig, stökk fram
og aftur milli steinanna — og gerði fylgd^rmenn sína alveg
ruglaða í ríminu. t
Þeir tóku ekkert eftir því að Barminster-mennirnir voru
nú komnir alveg að þeim.
„Hjema eru tveir þdrra", öskraði Ralf. „Vines og hinir
tveir eru einhversstaðar bak við bílinn."
Fimm mínútum síðar var búið að handtaka alla sökudólg-
ana og Var því næst haldið af stað með þá í áttina til
þorpsins. '
Við rannsókn málsins kom í Ijós, að þeír Roy og Ralf
liöfðu með dugnaði sínum og snarræði komið upp um víð-
tækan njósnaflokk, sem starfaði fyrir Þýskaland í Suður-
írlandi og Englandi. Bæði drengirnir og Vines fengu miklar
þakkir fyrir að hafa þannig hjálpað föðurlandi sínu á hættu-
tímum.
ENDIR.
— Þetta er í fyrsta skifti,
sem þjer hefir tekist að halda
sömu vinnukonunni í viku,
Anna.
★
— Mjer þykir fyrir því að
heyra að konan þín hafi hlaup
ist á brott með besta vini þín
um — þú hlýtur að sakna hans.
★
— Jeg get vel skilið, að þú
hafir verið taugaóstyrkur, þeg
ar bú baðst hennar, en það
hefir þó ekkert verið hjá tauga.
óstyrk hennar áður en þú gerð
ir það.
★
Motto sölumannsins: — Ef
þjer tekst ekki að selja þeim
fyrsta, reyndu þá aftur, reyndu
aftur, reyndu enn aftur.
★
— Jeg er viss um, að þú
hefir fengið mikið fje fyrir
bækurnar, sem þú hefir skrif-
að, en þú verður að játa, að
þú hefír ekki Bkrifað neitt,
sem lifir.
Skáldið: — Ef til vill ekki.
En begar jeg legg fyrir mig
þá spurningu hvort eigi að
lifa, jeg sjálfur eða verk mín,
hika jeg aldrei við að halda
áfram á þessari braut.
★
— Þjónn, þjónn, takið þetta
egg burtu.
— Já, sjálfsagt, en hvað á
jeg að gera við það?
— Gera við það? Snúið það
úr hálsliðnum.
★
Eiginkonan: — Nýj.a vinnu-
konan óskar eftir því að vera
tekin eins og meðlimur fjöl-
skyldunnar.
Maðurinnr — Ágætt, þá get-
ur maður sagt henni, hvaða
álit maður hefir á eldamensku
hennar.
★
— Hefi jeg sagt þjer af
hörmunginni,' sem jeg lenti x
á Hótel Borg í gærkveldi?
— Nei, en jeg sá þig með
henni.
' ★ r
— Nú veit jeg hversvegna
þið Englendingar drekkið svo
mikið te“, sagði ferðalangur
við enskan vin sinn.
— Nú, hvernig komstu að
því? spyr Englendingurinn.
— Með því að drekka kaff-
ið, sem þið framleiðið.
........................*..........3
( WALKER TURNER (
I bútsög til sölu. í vjel þess |
1 ari er hægt að rista, 1
\ slissa, fræsa og m .fl. —■ |
| Selst með öllum blöðum f
| og tönnum. Þeir sem |
| vilja athuga þetta geri til §
f boð í lokuðu umslagi er |
| leggist á afgr. Mbl. fyrir |
1 n. k. þriðjudagskv., merkt 1
I „Trjesmíðavjel — 60Í“. |
I 3
■iiiiHiiiiiiiiiiniimiiiiaiiimiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiia
uiiiiiiimimnnminnnnnnnmmiiiimmniiiiiimminl
I Byggingarmeisfarar (
| Takið eftir! Reglusamur §
| og duglegur maður sem |
| er búinn að vinna í 4 ár I
| við byggingar, óskar eft- |
| ir vinnu út á landi. Er |
i vanur mótauppslætti og I
1 múrhúðun, einnig járna- f
| lögn og meðferð steypu- |
| vjela. Tilboð sendist afgr. |
Í Mbl. fyrir laugard. merkt: |
I „X500 — 602“ |*
Z 3
lll■lillllllll■l■llllll■lill■■lllllll■llll■lll■•lllllllllll■lt|lt||||*J
BEST AÐ AVGLtSA
I MORGVNBLAÐINV