Morgunblaðið - 21.08.1948, Qupperneq 10

to
MORGUNBLAÐIÐ
LaugarHagur 21. ágúst 1948.
'*■■•■■■■■■■■■■■•■
■ «•■■■YrmnnTmnrM r*■ ■ ■■■■■■■■■ ■ ■ ■ ■ ■■■■'■■ OaOM*!*e ■
■mnn ■ ■ ■ ■ ■ ■■■■■■ ■ ■ bttst*
M E L I S S A
Cftir ZJayL CaídwJi
'
bæði að fórna sjer vegna þess
að við eigum svo lítið fje. Ef
við hefðum nóga peninga, þá
mundi Andrew geta lokið námi
og Phoebe gæti lokið við ljóða-
bókina sína.
Hún ætlaði að segja eitthvað
en bað stóð í henni. Að lokum
sagði hún hásum rómi:
„Jeg skal finna einhver úr-
ræði. Þið megið reiða ykkur á
það. Jeg er viss um að mjer
tekst það, því að jeg hefi altaf
komið því fram, sem jeg hefi
■ ýiljað. Gefið mjer frest í einn
eða tvo daga. Þá skal alt lag-
ast og þið skuluð fá óskir ykk-
ar uppfyltar. Jeg lofa ykkur
því“.
Hafði þetta fengið svo mikið
'á hana að hún hafði tapað sjer,
: húgsaði Andrew. Hún var allt
í einp orðin kafrjóð og brosti
eitthyað svo ankananlega.
Snpgglega stóð hún á fætur
óg mælti:
„Jeg veit ráð, Andrew minn.
Phoeþe skal fá falleg föt, og
hún _skal fá að ljúka við ljóða-
bókina sína. Og eftir fáa daga
getur þú farið til Harward,
Andrew, og lokið námi þínu,
élns ; og pabbi ætlaðist til.
Phoebe -getur verið hjá mjer,
jeg skal sjá um það. Lofið mjer
að ráða og þá verðum við öll
ánægð“.
Aldrei hafið Andrew sjeð
hana_ eins og hún var þessa
stundina, titrandi af geðshrær-
ingu og með leiftrandi augu.
„Fylgdu mjer upp — jeg er
hrædd við hana“, hvíslaði
-Phoebe og færði sig frá henni.
„Fylgdu mjer upp‘.
En Andrew heýrði þetta ekki.
Hann starði á Melissa. Hún
stóð þarna á miðju gólfi, bros-
andí út undir eyru eins og hún
væri orðin galin.
„Kýrnar bíða, Andrew“,
sagði hún og skríkti. „Jeg hefi
mjólkað tær’að fúndanförnu, en
jeg hefi andstygð á því. Phoebe,
þú skalt faar úpp á loft og'
þátta, og jeg skal biðja Sally
ag fæja þjer te“.
Andrew þótti vænt .um að
•fá' tækifæri til þess að fara.
Hann ypti öxlum. Hann sá að
Melissa þóttist v.iss í sinni sök,
en hvaða gagn var að því. Hún
gat ekkert gert. Hann sagði:
,,Já, jeg ætla að skifta um
föt og fara svo út ’i fjós. En
þú skalt fara að hátta Phoebe
eins og Melissa sagði“.
Hann gekk út,- en Phoebe utan kengboginn af kurteisi. —
tók sprettinn eins og hún væri Hann mælti ]Agt.
að flýja undan ofsókn. Melissa ,,Jeg"þarf endilega að tala við.
var ein eftir. þíún gekk fram yður, herra.“
og aftur um gólfið í þungum j Geoffrey gekk fram í anddyr-
þönkum og neri á sjer hend- ið og skelti hurðinni á eftir sjer.
urnar. Það höfðu komið blóm I ' „Hvað er það?“ spurði hann
frá Dunham og ilmur.þeirra lá byrstur.
enn í loftinu. Melissa var ekki j James hvíslaði: „Það er kom-
að hugsa um móður sína, og in ung stúlka, sem vill finná yð-
ekki heldur um föður sinn. jur. Melissa Uujohn. Hún bíður
★ j í dagstofunni."
Geoffrey Dunham var í slæmu ‘ Geoffrey brá.
skapi. Honum leiddist hátíðar-! „Miss Upjohn? Jeg kem undir
dagar og honum leiddust sumir eins.“
gestirnir, sem komnir voru. Það j James stamaði: „Hún hefur
voru vinir Arabellu. Honum var , sýnilega gengið alla leiðina og
það mjög andstætt að þýkjast j er snjóug og blaut. Á jeg að
vera glaður og viðfeldinn. I-ívað ‘ gera ráðstafanir til þess að
eftir annað, þegar samræður um j henni verði ekið heim?“
alt og ekjkert höfðu staðið! „Auðvitað — gerðu það und-
klukkustundum saman, var; ir eins,“ sagði Geoffrey. Svo
14. dagur
skyldi vera í seinasta sinn sem
hann hefði jólagesti, en enn einu
sinni hafði hann orðið að láta að
vilja ArabellU, því að hann
kendi í brjósti um hana vegna
þ'ess hvað hún var oft ein heima,
og hlaut þá að leiðast.
En nú var hann f júkandi reið
ur við hana. Hann skálmaði
hratt yfir anddyrið og barði
hranalega að dyrum hjá henni.
Hún bauð honum að koma inn.
Arabella var í skrautklæðum
úr flaueli og kniplingum. Hún
leit ísköldum augum á bróður
sinn, en brosti þó.
„Jeg er að verða tilbúin að
ganga að matborðinu", sagði
hún. „Hefirðu sjeð þennan kjól
áður? Þykir þjer hann ekki fal-
legur?“
Það var funhiti í herbeiginu
og loftið var þrungið angan af
ilmvötnum. Aldrei hefur Ara-
bella verið jafn nornarleg eins
og í kvöld, hugsaði Geoffrey, og
honum hrylti við henni. En svo
kom bræðin upp í honum.
„Hvernig stendur á því að þú
hættir við það á seinustu stundu
að vera við jarðarförina hennar
Amanda?“ spurði hann byrstur.
„Þú hefur þó altaf sagt að hún
hefði verið besta vinkona þín.“
Arabella glápti á hann og varð
ekki um sel.
„Góði Geoffrey, sagði jeg þjer
(ekki frá því að jeg var með
höfuðverk? Það fekk svo mikið
á mig þessL dauðaföll hvað eftir
annað í þessu ólánshúsi, að jeg
varð fárveik. Jeg gat ekki farið.
Auk þess hafði jeg gestum að
sinna.“ Hún dró upp vasaklút og
þurkaði sjer um augun eins og
hún væri að tárast. „Jú, Geoff-
rey, hún Amanda var besta vin-
kona mín, og mjer þótti svo
vænt um hana að jeg gat ekki
hugsað mjer að horfa á hana
liðið lík. Mjer • fanst betra að
hugsa mjer að hún væri enn
lifandi.“
Geoffrey sagði ekki neitt. Hún
gekk alltaf fram af honum. —
Honum var það óskiljanlegt
hvernig jafn heimsk kona gat
altaf haft nægar afsakanir á
hraðbergi. Hann vissi það ekki
að hún hafði fyrir löngu fundið
hinn veika blett á honum — að
hann varð altaf orðlaus gagn-
vart afsökunum.
Það var barið gætilega að dyr-
um. Geoffrey reif hurðina upp
í bræði sinni. James stóð fyrir
hann kominn á fremsta hlunn
með að hreyta úr sjer ónotum.
Á hverju ári hafði hann heitið
þjVi með sjálfum sjer að þetta
rauk hann fram hjá James og
eins' og eldibrandur niður stig-
ann. Þegar hann opnaði dyrnar
að dagstofunni sá hann að Mel-
issa stóð þar á miðju gólfi, kaldr
analeg á svip og hafði vafið
sjali um herðar sjer.
„Melissa! Hvernig stendur á
því að þú ert komin?“ hrópaði
Geoffrey. Hann gekk nær henni,
en staðnæmdist svo, því að hon-
um hnykti við að sjá hvað hún
var föl og augnaráðið undarlegt.
„Kæra Melissa," sagði hann
blóðlega. „Hvað er að? Ertu las-
in? Hvað get jeg gert fyrir
þig?“
Hún sagði hægt og með festu:
„Jeg er komin til að spyrja
þig spurningar, Mr. Dunham.
Var þjer alvara með tilboðið,
sem þú gerðir móður minni —
mjer viðvíkjandi?"
Hún sagði þetta blátt áfram
og í fullri alvöru og horfði stöð-
ugt í augun á honum. Geoffrey
vissi varla hvaðan á sig stóð
veðrið. Hann virti hana enn bet-
ur fyrir sjer og hann sá að hún
var eins og fest upp á þráð af
geðshræringu, þótt hún talaði
stillilega.
„Já, Melissa, mjer var al-
vara.“
Hann langaði mest af öllu til
þess að faðma hana að sjer, en
hann vissi, að það mátti hann
ekki gera.
Hún andvarpaði hátt og það
var likast snökti.
„Mjer þykir vænt um að þjer
var alvara,“ sagði hún og röddin
skalf ofurlítið. „Og þá vil jeg
helst giftast þjer á morgun. Jeg
hefi hugsað rækilega um þetta.
Farrell dómari í Midfield getur
gefið okkur saman í fyrramál-
ið.“
Geoffrey var þögull. Hann
virti hana vandlega fyrir sjer,
en hún horfði á hann á móti og
það var ekkert hik á henni.
Svo sagði hánn: „Gerðu svo
vel að fá þjer sæti, Melissa."
„Nei“, svaraði hún byrst. —
„Jeg verð að fara heim undir
eins. Jeg vil aðeins fá ákveðið
svar um það hvort þú vilt gift-
ast mjer í fyrramálið, eða ekki.“
„Segðu mjer hvernig á þessu
stendur,“ sagði hann.
Og hún svaraði í barnslegri
einlægni: „Það er vegna þeirra
Phoebe og Andrew. Phoebe seg-
ist ætla að giftast John Barrett,
bóndanum. Andrew segist ekki
vilja selja búgarðinn, hann ætli
að taka við búskapnum. Þannig
ætla þau að fórna sjer vegna
þess að við erum eignalaus. Ef
þú giftist mjer þá veit jeg að
þú munir hjálpa þeim. Þá getur
Phoebe haldið áfram með ljóða-
bókina sína og Andrew haldið
áfram námi við háskólann."
Geoffrey var svo undrandi,
að hann gat ekkert sagt. Og
hann varð að sitja. á sjer að
brosa ekki að þessu. •—- Eftir
nokkra stund andvarpaði hann
og sagði:
„Hefurðu talað um þetta við
þau Phoebe og Andrew Vita þau
að þú fórst hingað í þessum er-
indagerðum?“
Þá varð hún æst: „Nei, auð-
vitað ekki. Þau mundu ekki hafa
leyft mjer að fara. Og þú mátt
aldrei segja þeim frá þessu, al-
drei. Þau mundu ekki taka það
í mál að jeg fórnaði mjer.... “
Enn kom hún Geoffrey á ó-
vart. Hann reis á fætur og gekk
fram og aftur um herbergið. —
Þetta var svo skrítið að honum
lá við að hlæja. Það var óskilj-
anlegt að hún skyldi vera svona
barnaleg, tuttugu og fimm ára
gömul stúlkan.
qm
lElmwiinljbiMiis ?
LITLI SÍMAKARLINN
Ring-ring-ring, ring-ring-ring. Það var síminn, sem
hringdi. Bjössi flýtti sjer til að svara í hann, en rjett þegar
hann var að taka heyrnartólið upp, smaug lítill pjakkur út-
úr því.
Hann var ekki stærri en Iangatöngin á Bjössa og var
klæddur næstum eins og maðurinn, sem kom að gera við
simann fyrir tveimur dögum — nema þetta sem hann vai
með á höfðinu. Það átti víst að vera hattur, en þegar Bjössi
athugaði það nánar sá hann, að það var símabjalla.
Sæll, Bjössi, sagði hann. Jeg vona að þú hafir það gott
Já, sagði Bjössi hikandi, en hver ert þú?
Hver er jeg, sagði litli náunginn, veistu það el ki? Jeg
vinn hjá símanum. Jeg heiti Klukkari.
Bjössi varð dálítið vandræðalegur, því að hai n • Hafði
aldrei heyrt, að neinn hjeti Klukkari. Aldrei haíði hann
heyrt í skólanum að það væri mannsnafn og samt hafði
hann lesið margar stórar bækur. Hann hlaut að vera að
plata hann — það gat ekki verið að neinn hjeti Klakkari,
Litla fígúran á símaborðinu virtist lesa hugsani ? hans.
Skrítið eða ekki skrítið, sagði hann. Jeg held, að það
sje nú smekksatriði og úr því að maður tilheyrir anda-
heiminum, þá held jeg, að maður megi nú bera hvað . nafn,
sem maður vill.
Tilheyrirðu andaheiminum? spurði Bjössi.
Andaheiminum, álfheiminum eða galdraheiminum, kailaðu
það hvað sem þú vilt. Það skiptir engu máþi.
Geturðu þá líka galdrað, jeg meina breytt eínhverju,
sem þig langar til að breyta? spurði Bjössi.
Litli náunginn kinnkaði kojli.
O, ætli það ekki. Það er nú eitt af því gllra auðve' dasta.
Segðu mjer þá herra Klukkari, gætirðu þá ekki breytt
mjer og gert mig eins lítinn og þú ert sjálfur og farlð svo
með mig í símalandið. Það væri þá alveg eins og í ævin-
týrunum, sagði Bjössi.
Herra Klukkari brosti.
■bc 3o ■:■:■>
Unpennafjelag Reykjavlkur
óskar að ráða til sín íþróttakennara, sem jafnfram;;
getur annast ýmis önnur störf hjá fjelaginu. LTmsóknir
sendist fyrir 30. ágúst n.k. formanni fjelagsins.
Stefáni Runólfssyni,
Gunnarsbraut 34.
■ ■DiiaKM*
Tvær saumakonur
geta fengið atvinnu við Landsspítalann í 4—6 vikur.
Þyrftu helst að geta byrjað strax. Upplýsingar hjá þvotta
ráðskonunni, sími 1776.
Verslunar- og ábúðarhús
á stórri eignarlóð til éolu. 1 húsinu er nýlenduvörversl
um og lítil íbúð. Tilboð auðkennt „Mat'vörur — 718“,
sendist afgr. Mbl. fyrir 25. -þ.m.
Blóm - FBóra - Blóm
BERGUR JONSSON
Málflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Sími 583S.
Heimasími 9234.

Ef Lcftur getur þíS <skM
■— Þá kverf \