Morgunblaðið - 15.07.1949, Blaðsíða 6

6
MORGVTSBLAÐiÐ
F.östudagur 15- júlí 1949.
Slálvaskar
frá Frakklandi.
Fljót afgreiðsla — Gott verð.
6ÞOBSUIN8SONSJOHNSON
H :
F :

■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■
■ ■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■•
Timhur til sölu
Timburleifar úr bruna hjá Almenna B}'ggingarfjelaginu
Borgartúni eru til sölu í einu lagi. Tilboð sendist fyrir
kl. 11 á laugardag.
Sjóvátryqqi
aqíslands!
Brunadeild.
Einbýlishús
til sölu nú þegar er einbýlishús úr steini, með nútíma
þægindum, 7 herbergi, eldhús, bað og WC, á tveim
hæðiun. Auk þess kjallari með 2 herbergjum og eldhúsi.
Þeir, er vildu athuga þetta, leggi nöfn sín i umslag til
Morgunblaðsins merkt: „Gott hús“ — 0509 fvrir
20- þessa mánaðar.
Húsnæði til leigu
Vil leigja fámennri fjölskyldu 5—6 herbergja íbúð i ■
■ nýtísku húsi- — Þeir, sem óska eftir upplýsingum leggi :
• nafn og símanúmer á afgreiðslu Morgunblaðsins merkt: |
' „Ibúð44 — 0508, fyrir 19. þ. m.
■ I
>••■•■•••••■••••••■■•■•■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■*■■■■■■■■■•■
Mjólkurostur
fyrirliggjandi.
dcjffert -JJriótjúnóáon (j? (Jo. h.fí.
1 Mjólkurost fyrirJiggjandi. I 1 ' ^7 /•/ / • { JJ \ ur
JriýóunuóLÓ teró Sími 2678. 5
i»i •■■•■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■•
LOKAD
■
■
■ ■
: Vegna sumarleyfa verður verkstæði vort lokað frá j
[ 18.-30. þ.m. * |
AUGLYSING er gulls igildi
níræð
EITT af því sem gerðist í Reykja-
vík 15. júlí 1859 var það að hjón-
uniujn Guðrúnu Þorkelsdóttur og
Þorlaki Pjeturssyni í bænum Efri
hóll bættist ein dóttir við barna-
hópinn sinn, er þá vor'u 6 fyrir, en
als urðu þau systkin 8; 3 bræður
og fimm systur. Nöfn þeirra voru
Arni, Lárus, Ólafur, Hlga, Þor-
gerður (er fór til Noregs og gift-
ist þar) Júliana, Hólmfríður (er
fór til Ameríku og giftist þar)
og frú Sigríður, sem er ein eftir
á lífi. Hún hfur dvalið allan
sirin aldur í Reykjavík nemn 3
síðustu árin, því hún fluttist lil
Hafnarfjarðar með Sólveigu dótt-
ur sinni.
Sigríður er ein af þeim dætr-
um Reykjavíkur sem hafa orðið
að leggja hönd á plóginn og
strita fyrir brauði sínu og sinna,
það varð ekki hennar nje syst-
kinanna auður þótt faðir þeirra
og afi ættu allt svæðið sunnan
við Skólavörðustíginn frá Berg-
staðastræti og upp í Skólavörðu-
holt. Hús Pjeturs afa hennar
stendur enn hjá KRON og var
þekt undir nafninu Geysir.
Frú Sigríður hefur sjeð bæinn
sinn vaxa upp frá degi til dags,
breytast frá moldarkofum og
auðn til stórhýsa og skrúðgarða;
og hún gleðst af framförunum,
og hún hefur líka lagt sitt til að
byggja upp borgina, ekki með
skrauthúsum nje öðru slíku held-
ur með barnahópnum sínum, 8
voru þau, en barnabörnin eru 27
og barnabarnabörnin eru þegar
orðin 26, í dag eru því beinir af-
komendur hennar 61, þess gætir
ekki mikið í þúsundunum, en
þetta er hennar hlutur í uppbygg-
ingunni, nýsköpun áranna
Af börnum frú Sigríðar eru 4
á lífi, Þóra gift Snorra A. Bene-
diktsen, Guðrún gift Guttormi
Andrjessyni húsam., Einar rak-
ari, og Sólveig gift Kristjáni Dýr-
fjörð rafvirkjam. og umsjónar-
manns rafagna hjá Rafv. Hafn-
arfjarðar.
Það er gaman að tala við Sig-
ríði um gamla daga, heyra hana
segja frá, fyrir okkur þeim vngri
líkist það skáldsögu, þegar við
förum með henni um bæinn og
hún bendir okkur á staði og
segir; hjer var Nýibær, hjer
Neðrihóll, og þarna Neðraholt,
svona heldur hún áfram að telja
upp staði sem löngu eru horfnir,
hjerna er húsið hans Árna Land-
fógeta, hjá honum starfaði jeg á
mínum yngri árum og hafði 40
kr. í árskaup, já þá var oft glatt
á hjalla þegar við Marta móðir
Haraldar Níelssonar vorum sam-
an, og svo talar hún um fleiri,
frú Þorláksson og aðrar gæðakon
ur Reykjavíkur.
Frú Sigríður er vel ern og við
góða heilsu, það fer ekkert fram-
hjá henni hvorki í blöðunum nje
útvarpinu; það eina sem amar,
er að heyrnin er farin að sljógv-
ast, en þó sat hún í leikhúsinu í
vetur og gat heyrt það sem sagt
var, — Sigríður elskar Revkja-
Frh. á bls. 12
Minningarorð
\
I DAG verður borinn til grafar
Guðmundur Þorsteinsson fyrrum
bóndi. Hann andaðist 6. júlí s. 1.
að heimili sínu, Bjarnarstíg 12
hjer í bænum. Fæddur var hann
í Fífuhvammi í Seltjarnarnes^
hreppi 24. mars 1859 og voru for-
eldrar hans, Þorsteinn bóndi Þor-
steinsson, og Guðrún Guðmunds-
dóttir, systir hins þjóðkunna
manns, Þorláks Guðmundssonar
er lengi var velmetinn þingmað-
ur Árnesiniía.
I Fíluhvammi var hann til
þriggja ára aldurs, en fluttist þá
með foreldrum sínum að Heið-
arbæ í Þingvallasveit, og dvaldi
þar sín bernsku og uppvaxtarár.
Byrjaði ungur búskap á Heiðar-
bæ, og giftist Vigdísi Þorleifsdótt
ur frá Efri-Brú í Grímsnesi.
Bjuggu þau á Heiðarbæ í 4 ár,
en fluttu þá vestur um haf árið
1888, og gjörðist hann þá land-
nemi í Argyle-byggð í Canada.
Ræktaði land til búreksturs og
hveitiuppskeru, og mun hafa
unnið að því með miklum dugn-
aði og fyrirhyggju, bæði við rækt
un og búskapinn, enda mun hann
fljótlega hafa aflað sjer allmikills
fjár.
Eftir aldamótin 1900 var lögð
járnbraut yfir land hans, eða í
grend við það. og seldi hann þá
landið fyrir allmikla fjárhæð.
Með því að heilsan var þá orðin
á völtum fæti, sökum mikillar
áreinslu, og loftslagið þar vestra
var honum ekki holt, flutti hann
heim til fslands 1908 og bjó hjer
í Reykjavík í tvö ár, en kona
hans mun ekki hafa fest hjer
yndi, og fluttu þau þá til Vestur-
heims aftur, en heilsu Guðmund-
ar var þá orðið svo varíð, að
merkur læknir, Dr. Brandson,
sagði honum, að ef hann vildi
lífi halda til lengdar, skyldi hann
strax flytja í annað loftslag, sem
væri honum hollara, og fór hann
að ráðum hans, en kona hans
vildi ekki fylgja honum heim til
íslands og skildu þau hjón þá
samvistum, og fór síðan fram ög-
skilnaður þeirra. Eftir að Guð-
mundur kom heim, með fjárhæð,
er þá mun hafa þótt stórfje úr
þessari síðari Vesturför, keypti
hann býlið Lækjarhvamm hjer
við bæinn og bjó þar 2—3 ár, en
umstang búskaparins varð fljót-
lega heilsu hans ofraun, seldi
hann Lækjarhvamm, og keypti
húsið Njálsgötu 40 og hefur síð-
an 1914 búið þar, og nú síðast á
Bjarnarstíg 12.
Öll þessi ár, síðan hann kom
heim til íslands aftur, hefur
frændkona hans Bjarnfríður Ein-
arsdóttir, staðið fyrir heimilinu,
og verið hans önnur hönd Nú
síðustu árin, sem hann hefir leg-
ið rúmfastur, oft þjáður og síð-
ast alblindur, hefur hún annast
hann, sem væri hún ástrík dóttir
hans; og má fuilyrða að hún hef-
ur gjört það af mestu príði.
Eftir að Guðmundur settist að
hjer í bænum, fóru margir smátt
og smátt að hafa við hann stærri
og smærri viðskifti og kvnntist
ieg þeim ítilsháttar, h-’u viðskifti
munu hafa orðið mö’" "m áð góð-
um notum. Hann "pr framúr-
skarandi áreiðanle " - og reglu-
samur sjálfur, og mun að sjálf-
sögðu hafa krafist hins sama af
öðrum, og það er mjer kunnugt,
að hann vildi fyrir hvern mun
að viðskiptamönnum sínum yrði
að gagni sú fjármálaaðstoð er
hann veitti, og gladdist ynnilega
þegar svo fór. Það mun fvr og
síðar hafa viðgengist, að sitthvað
hefur verið sagt um þá menn,
er hafa haft viðskifti við marga
eins og Guðmundur, en það veit
jeg með vissu, að margir mirtn-
ast hans með hlýjum hug þegar
hann nú er kvaddur í síðasta
sinn. Guðmundur ljet ekki mik-
ið yfir sjer, en var hið mesta
prúðmenni í allri framgöngu, svo
að allir, er h^num kynntust hlútu
að veita þvi eftirtekt, og hugs-
unarháttur hans og lífsstefna var
að gjöra engum órjett og að
stjórna ætíð geði sínu, minnugur
þessara orða: „Sá, sem stjórnar
geði sínu, er meiri en sá er vinn-
ur borgir". Eins og áður ei> geiið
var Guðmundur síðustu árin rúm
fastur, oft þjáður, og gjörði sjer
fulla grein fyrir, að endir hinriar
jarðnesku æfi væri nálægur.
Þegar jeg kom síðast til hans
meðan hann var með fullri rænu,
— en sjónin með öllu farin,.—
Ijet hann þess getið að þetta
mundi verða síðasti fundur okk-
ar í þessu lífi, og kvaddi mig
þannig öruggur og hugrór. Það
varð einnig þannig, því þegar jeg
kom þar síðast var hann rænu-
laus og auðsjeð að stutt mundi
eftir lífdaganna. Fyrir nokkrum
árum, var hann eitt sinn svo
þjáður, að hann taldi líklegt að
dauðinn — sem hann óttaðist
ekki — væri nálægur. Hann mun
þá hafa látið í ljósi vilja sinn,
um ýms atrðii viðvíkjandi útför
sinni og fórst þá meðal annars
orð á þessa leið: „Jeg óska ekki
eftir blómum á kistuna mína, jeg
hef alla tíð elskað gróður jafð-
arinnar, svo að jeg vil ekki láta
rífa upp blóm til að skreita kist-
una, sem geymir líkamsleyfarn-
ar, þau visna og verða að mplcl
eins og líkaminn eftir fáa daga
Þessi aldurhnigni maður, sem
dvaldi flest sín bestu manndórps-
ár í annari heimsálfu, fjarri ætt-
landi sínu, kom þangað heim tvi -
ir alllöngu og vildi vera þar
meðan Guð leyfði. Nú hefur hann
þreyttur, fengið hvíld og vist á
öðru æðra föðurlandi.
Far þú í friði, friður Guðs þ g
blessi.
Hafðu þökk fyrir alt og alt.
Vinur
Knötfurinn gieymdist
inni í skúrnum
SKOPLEG atvik geta alltaf
komið fyrir, jafnvel þeg.ir ver-
ið er að berjast fyrir heiðri sán-
um og annara. — Þannig var
þetta í gærkvöldi, er úrval
knattspyrnumanna úr Beykja-
víkurfjelögunum keppt: við
Ajaxliðið.
Þegar seinni hálfleikur skyldi
hefjast og liðin höfðu tekið sjer
stöðu á vellinum, var tnginn
knöttur til að leika með. Við
athugun kom í ljós, að knöttur
inn hafði gleymst inni í skúr!!
Ljettfættur línuvörður snarað-
ist eftir knettinum, en á meðan
biðu liðin og notuðu þau trrri-
ann til að safna auknu baráttu
þreki.