Morgunblaðið - 26.06.1951, Blaðsíða 10

MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 26. júní 1951
r 10
II '.'HEP
! Framhaldssagan 29
1
Skáldsaga eítir Neliu Gardner White
Francis leit á Burrell, en það
var ekki hægt að sjá hvort til-
lít hans var hæðnislegt eða með
aumkunarfullt. „Úr |því þetta
er óformleg yfirheyrsla“ sagði
Francis, „þá get jeg eins sagt
að jeg hef líka fæðihgarvottorð.
Sonur Edward og Mary Lord.
Jég er Francis Lord eins og þjer
vitið. En það sannar ekkert. Jeg
veit ekki hvort jeg á tilkall til
þessara eigna, en það getur ver-
ið, eða hvað finnst yður?“
Hann talaði blátt áfram og
kæruleysislega og Penner dóm
ari sérri vildi halda’ fást við all-
ar reglur. hvarð gramur á svip,
en lofaði honum þó að tala út.
Þegar Francis þagnaði sagði
hann. „Burrell?“ Pete Jenkins
brosti og skrifaði í ákafa.
„Jeg hef ekki margt fram að
færa“, sagði Burrell.
Penner, dómari, spennti greip
ar. „Jeg fresta þá yfirheyrslun-
um í éina viku og þá getið þið
komið aftur með öll sönnunar-
gogn. Eða er það ekki nógu lang
ur frestur?".
„Þetta er erfitt mál“, sagði
Burrell.
' „Auðvitað. Auðvitað, en það
verður ekki hægt að afgreiða
þetta máí sársaukataust. Ef þið
viljið sex mánaða frest, þá segið
tU“.
„Jeg hef enga peninga til að
hafa lögfræðing i þjónustu minni
í sex mánuði'1, sagði Frank Lord.
„Við skulum afgreiða þetta eins
fljótt og hægt er“.
„Það eru fleiri en þjer, sem
þetta mál snertir“.
„Iíafið það eins og þið viljið",
sagði Francis.
„Yfirheyrslunum verður þá
frestað til tuttugasta og áttunda
janúar. Sama tíma og í dag“,
sagði Penner stuttur í spuna.
Webster þokaðí sjer í áttina til
Miröndu og bauð góðan dag, en
hún kinkaði aðeins kolli. Hann
sneri sjer að Jennie. „Hver er hjá
Chris?“, spurði hann. |
„Nágrannakona mín“, sagði
hún. Hún var hversdagslega
klædd og bar meiri svip bónda- |
konunnar, en þegar hún var1
heima hjá sjer.
Fólkið tíndist út úr salnum.
Málið var jafn óáfgreitt og það
hafði verið áður.
Pete Jenkins settÍ3t upp í jeppa
bflinn sinn og ók burt. Webster
kóm auga á Mary Lord skammt
frá ráðhúsinu. Háfði hún beðið?
IStir Francis? Eftir hverju? Mir-
anda gekk til hennar.
Webster hrökk við þegar Burr-
ell talaði til hans. „Jæja, jeg
bjóst ekki við miklu meira. Jeg ,
héld jeg fari heím og hvíli mig
tií hádegis“.
„Já. Jeg skal fara á skrifstof-
una“.
Um leið hljóp Jennie framhjá
honum og til frú Ia>rd og lagði
höndina á handlegg hennar. „Frú
Lórd .... frú Lord“, sagði hún.
„Þjer vitiþ það .... þjer eruð
sú eina, sem veit það. Þjer verðið
að segja það. Þaþ e‘r illa gert áð
þegja. Það er illa gert að eyði-
leggja líf okkar allra með því
að þegja. Vitiö þjer ekki hve ó-
bærilegt þetta er fyrir okkur?“.
„Jennie!“, hrópaði Frank Lord
hranalega og dró hana burt.
; „Já, mjer er sama .. mjer er
áama“, hrópaði hún. „Það er illa
i ;ert .... það er illa gert“,
Frú Lord hafði liorft snöggv-
: st í augu Jennie, en svo gengu
ftún og Miranda burt. Þær gengu
Mið við hlið, en þær leiddust
ékki eins og venjulega. Allir aðr-
ir voru farnir.
sem hún sagði. Það er ekkerl
verra að særa Mary Lord en
Jennie. Mary Lord veit sann-
leikann. Getur hún þá ekki stað-
ið upp og sagt það .... Það er að
segja ef hún vill fá peningana.
Hvað var hún líka að gera hjer?
Úr því að hún ætlaði ekki að
segja neitt. Mjer fellur vel við
hana, en mjer líkar ekki þetta
f-alska stolt. Mjer fellur líka vel
við Jennie. Þetta getur átt eftir
að éyðileggja hjónaband hehnar
og það var gott hjónaband. Eftir
því sem mjér skilst var hjóna-
band Mary Lord ekki hamingju-
samt alla frá byrjun. Allir viður-
kénna að Ed Lórd hafi verið hálf
gerður hrokagikkur. En ef hún
kærir sig um peningana ....
jæja, já, þetta er leiðindamál“.
„Já. En þú heldur að það sje
einfaldara en það er. Mary er
stoltari en svo“.
„Stolt af hverju? Ef það er
satt, og Francis er sonur Thorne
þá sakar hana ekki að sneiða
odd af oflæti sínu. Éf það er ekki
satt, þá getur hún sagt það líka,
og gefið þar með Frank Lord
tækifærið. Heldurðu að Farncis
þyki þetta gaman?“.
..Honum virtist ekki vera þetta
þungbært, eftir því sem jeg best
sá“.
„Ekki það? Hann er á barmi
örvinglunarinnar. Það er allt og
sumt“.
Þrír dagar liðu og ekkert mark
vert skeði. Pete Jenkins gerði
eins mikið úr yfirheyrslunum og
hann gat fyrir blað sitt, en svo
var guði fyrir að þakka að hann
hafði ekki heyrt í Jennie. Grein-
in var tekin upp í önnur blöð
víðsvegar um ríkið, því að þetta
þótti sjerstætt mál. Webster var
boðið til Jones-hjónanna eitt
kvöldið, en hann afþakkaði boðið.
Hann fór til skósmiðsins að nauð
synjalausu með skó, vegna þess
áð Patrelli hafði einhverntímann
sagt, þegar Francis gekk fram
hjá verkstæðínu. „Góðúr piltur.
Hann hefur komið til mín allt
frá því að hann var svona lítill
.... en nú er hann alveg hættur
að koma“.
Hann fór til Bells læknis og
spilaði við hann Myllu. Honum
leið vel í návist læknisins. Hann
talaði aldrei persónulega um fólk
en þó var auðfundið að hann bar
vinarhug til allra í Trigoy
„Eftir tíu ár“, sagði BeTllæknir,
þégar þeir voru hættir að’ spila,
„verður þetta allt gleymt. Eða
jafnvel fyrr. Fólkið sjálft ér. enn-
þá aðalatriðið í Trigo“.
„Jeg veit ekki“, sagði Webster.
„Þú getur verið viss um það.
Jeg er gamall maður og jeg hef
sjeð hneyksli verða til og hverfa.
Fólki skjátlast oft .... en það
þroskast einmitt um leið. Þegar
allt kemur til alls, þá muntu sjá
að íbúana í Trigo langar ekki til
að gera Mary Lord að syndara.
Og hvers vegna ekki? Vegna
þess að hún er það ekki. Öll þessi
ár hefur hún lifað heiðvirðu lífi
og fólk veit það. Og Francis er
líkur móður sinni, hvort sem
hann er líkur föður sinum eða
ekki. Hann hefur verið sjálfkjör-
inn konungur í Trigo allt frá því
að hann fæddist. Hann hefur
ekki unnið handarverk síðan
hann kom heim úr stríöinu, en
hann er samt fremsti ungi mað-
urinn hjer. Ransomes-synirnir
hafa reynt sig við hann, en þeir
vita að þeir geta aldrei skipað
sess Francis .... Jeg sje að þetta
mál veldur þjer áhyggjum, dreng
ur minn. En þetta gleymist allt“.
„Jeg gleymi því ekki“, sagði
Webster.
Gamli læknirinn leit með góð-
látlegri kímni á hann. „Jæja, jeg
vona að þú gerir það ekki ....
•Teg hefði skilið það betur ef það
hefði verið Miranda, cn ekki
Francis sem ætti hlut að máli.
Miranda hefur aldrei beinlínis
átt heima hjer. Hún hefur alltaf
verið hjer en samt er hún alltat
eins og utanaðkomandi. Hún cr
alltaf að reyna að vera hún sjálf,
nmiiiin
VINNULANDIÐ
„Jæja, þetta var að minnsta
kosti illa gert“; sagði Burrell.
„Það eru takmörk fyrir því hvað
þægt er að bjóða Mary“. ,
I „Nei, mjef finnst 'það ekki illa J
^ert", sagði Webster. „Hún var:
eins hreinskilin og það sakaði
tki að við fengjum dálítið meira
hreinskilni. Og það var satt,
12.
eins og þú hafir sjeð vondan anda. Hvað ertu eiginlega búinn að;
liggja þarna lengi sofandi?
— Ha? Hef jeg sofið? Það hefur þá ekkert verið annað en
vondur draumur.
— Jæja, hvað dreymdi þig?
— Mig dreymdi, að jeg væri að deyja úr hungri, vegna þess, að
jeg vildi ekki vinna.
Já, þessi draumur minn var hræðilegur, en nú vona jeg að
mig dreymi aldrei framar slíkan draum, vegna þess, að nú
ætla jeg að vinna eins og allir aðrir í þessum heimi gera. Það
hefði aðeins verið skemmtilegt, ef draumurinn hefði staðið
aðeins lengur yfir, til þess að jeg gæti rannsakað, hvort bý-
flugan var virkileg dauð úr hungri.
Bræður Tomma vissu varla hvort þeir áttu að hlæja að þessu
öllu. Þeir skildu tæpast, hvað hann var að fara, en hann var
svo alvarlegur á svip, að hann hlaut að meina það sem hano
var að segja.
Og nú stóð Tommi upp. Hann gekk að stórum steini, sem lá
utan í kálgarðsyeggnum, Iyfti honum upp og tók þaðan upp
Iítinn poka.
Hvað var þetta, sem hann Tommi tók undan steininum, hugs-
uðu bræðurnir?
Þeir komust bráðlega að því. Það var rófufræ. Það var ein-
mitt sama rófufræið og pabbi hans hafði skipað honum að fara
með út í garð til að gróðursetja.
Og nú tók Tommi heldur betur til starfa. Hann tók upp skófl-
una og fór að strita við að grafa geilar í kálgarðinn. Síðan
strikaði hann beðið og vann að því fram á kvöld að sá rófunum.
Og það höfum við síðast heyrt til Tomma, að hann sje orðinn
hinn myndarlegasti piltur, alltaf reiðubúinn og viljugur. Og
nú síðast tók hann stóran reit skammt frá búi föður síns og
hefur byrjað þar skógrækt. Þar hefur hann gróðursett hundruð
furuplantna og þegar hann er orðinn stór, þá getur hann vonast
til að eignast heilmildnn skóg, sem hann hagnast um stórfje á.
SÖGULOK
VINDÁSHLÍÐ
Nú eins og að undanförnu verða. sumardvalarflokkár
fyrir telpur og stúlkur á vegum sumarstarfs K.F.U.K.
Fyrir telpur 9—13 ára:
3.—10. júlí og 10.—17. júlí.
Fyrir stúlkur 13 ára og eldri:
17.—24. júlí og 24.—31. júlí.
Umsóknum veitt móttaka og upplýsingar gefnar dag-
lega i húsi K.F.U.M. & K., Amtmannsstíg 2 B, frá
kl. 4—6 e h.
STJÓRNIN
HengipEöntur
Hawai rós — Rússneskur vín-
viður — Hedera — Efeu.
Bankastræti 7 BlMYERZlM
Sími 5509
*.
»■*
§krifstofiilierbei<gi
2 samliggjandi herbergi í eða mjög nálægt miðbænum
óskast til leigu frá 1. september eða fyr. Tilboð merkt
„xxx — 1951 — 380“ sendist afgr blaðsins.
■
Verslunar- o| geymsíuhúsnæði ]
■
óskast sem allra fyrst. — Uppl. gefur Konráð O. Sæyalds- ;
■D:
son, endurskoðandi, Austurstræti 14, 2. hæð. Sími 3565, *
B.
■
milli kl. 10—12 f. h. ;
Jðrð óskast
Höfum verið beðnir að útvega jörð nú þegar. — Æski-
legt að búpeningur geti fylgt. Þarf að vera sunnanlands
og helst austan fjalls. — Aðfjutningar þurfa að yera
góðir. -— Nánari uppl. á skrifstofu vorri.
Sigurgeir Sigurjónsson hrl., Aðalstræti 8.
5
S
i5ir óskast
Upplýsingar frá kl. 2—3 hjá yfirverkstjóranum.
cyCandóómi^í
yt
yt
NOTAÐAR
%
trgefiunnur
5—600 stk. til sölu.
Lýsissamlag íslenskra botnvörpunga
Sími 3428 og 7428.