Morgunblaðið - 14.07.1951, Blaðsíða 10

r 10
RIORGUiyBLAÐIÐ
Laugardagur 14. júll 1951
Framhaldssagan 12
mmiiirrmmiNinTTnniiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiitfmiininuiiiM' '
STÚLKAN 0G DAUBINN
! IIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIB
Skáldsaga eftir Quentin Patrick
„Ungfrú Lovering. þjer verSið
að miskunna j-ður yfir ólærðan
lögreglumann og þýða þessa setn-
ingu fyrir mig á ensku“.
Jeg var sannfærð um að hann
vissi ósköp vel hvað þetta þýddi,
en jjeg sagði stamandi:
„Á ensku yrði það einhvern
veginn svona: Venus clinging
like grim Death to her quarry“.
Jeg vissi að þýðingin var ekki
upp á það besta, en það sem verra
var, var að um leið var mjer
ljóst að orðið „quarry“ mátti
leggja tvær merkingar, nefnilega
ránsfeng og grjótnámu. Það gat
vakið óhugnanlegar samlíkingar.
En jeg undraðist svipinn á and-
liti Hudnutt. Brosið hvarf úr
augum hans og í annað sinn á
tuttugu og fjórum tímum sá jeg
örið á hægra gagnauga hans
verða rautt.
Þetta var óþægilegt augnablik,
vegna þess að það var svo óskilj-
anlegt. Það varð dauðaþögn í stof
unni. Jeg fann hvernig heiftarleg
geðshræring greip þau þrjú, Ro-
bert, Penelop og Marciu .... og
hvernig þau voru tengd hvort
öðru með þessum sameiginlega
ótta.
Jeg leií á Trant til að vita hvort
hann tæki eftir því líka.
Auðvitað gerði hann það. —
Hann hallaði sjer aftur á bak í
stólnum og dauft bros Ijek um
varir hans. Þá varð mjer allt í
einu Ijóst, að hann hafði allt frá
upphafi hugsað sjer að leiða sam-
talið inn á þessar brautir, og með
því hafði hann náð því takmarki,
sem hann hafði sett sjer. Hann
hafði hrakið Robert Hudnutt út
á barm örvinglunar.
Þögnin varð ænstum óbærileg.
Trant, lögreglufulltrúi, lengdi
hana enn um nokkrar sekúndur.
Svo stóð hann upp og leit á þau
fjögur. Glettnin skem úr augum
hans. Fyrst leit hann á Robert,
síðan á Penelope, síöan á Marciu
og loks á Appcl.
„Þakka ykkur fyrir. Þakka
ykkur kærlega fyrir. Þið hafið
öli verið mjög hjálp!eg“.
Yfirheyrslunum var lokið. —
Trant var skyndilega aftur orð-
inn hinn hversdagslegi lögreglu-
fulltrúi. Hann sneri sjer að App-
el. —
„Er það ekki faðir faðir yðar,
sem hefur undir höndum fjármál
Hough-fjölskyldunnar? Jeg
mundi vera yður mjög þakklátur
ef þjer gætuð gefið mjer upplýs-
ingar viðvíkjandi þeim?“
Appel varð dálítið vandræða-
legur.
„Jeg .... jeg veit ekki mikið
um það“.
„En þjer getið ef til vill hjálp-
að mjer þrátt fyrir það. Megum
við kannske fara inn á skrifstofu
yðar, Hudnutt?“
„Já, gerið svo vel“, tautaði
Hudnutt.
Trant fór út ásamt Appel. Um
leið stóð Penelope upp og sagðist
verða að gefa skólastjóranum
skýrslu. Jeg sat ein eftir ásamt
Hudnut og Marciu Parson.
Við sátum lengi þegjandi og
forðuðumst að líta hvort á ann-
að. Loks leit Marcia spyrjandi á
Hudnutt. Hann kinkaði kolli,
stóð upp og fór út.
Jeg stóð upp og bjóst til að
fara, en Marcia stöðvaði mig.
„Ekki fara strax, Lee“, sagði
hún. Hún íók fram sígarettu-
hylki úr silfri og bauð mjer síg-
arettu. Hún brosti þreytulega.
„Þjer eruð víst mjög þreyttar.
Þetta hefur verið mjög erfitt fyr-
ir okkur öll, en langt erfiðast fyr-
ir yður“.
„Já“, sagði jeg. „Og erfiðast er
að, segja sannleikann og ekkert
nema sannleikann".
Jeg ætlaði ekki að ögra henni,
en hún skildi það þannig.
„Það er ennþá erfiðara að vita
hvenær það er rjett að segjai
sannleikann. Stundum getur
hann aðeins leitt á villigötur".
Hún leit dökkum augunum
rannsakandi á mig og hjelt áfram.
„Það hefði getað leitt mjög á
villigöur, ef Trant, lögreglufull-
trúi, hefði fengið vitneskju um
hvað Robert sagði við Grace í
leikhúsinu. Jeg er yður mjög
þakklát fyrir að þjer sögðuð það
ekki. Það snertir ekki á nokkurn
hátt dauða Grace“.
Jeg vissi ekki hvað jeg átti að
segja. Marcia hjelt áfram.
„Jeg veit hvað þjer hugsið,
Lee. Þjer vitið að við sögðum ó-
satt .... Jeg er viss um að Ro-
bert vill gjarnan að jeg segi yður
eins og er. Þjer vitið vel um til-
finningar Grace gagnvart hon-
um“.
Jeg kinkaði kolli.
„Jeg veit að hún var mjög ást-
fangin af honum .... en .... en
það var auðvitað bara frá henn-
ar hálfu. Jeg hef alltaf vitað að
Hudnutt tók varla eftir henni“.
„Það gerði hann heldur ekki.
Robert er ákaflega viðutan stund
um. Nemendur hans eru fyrir
honum bara eins og númer. Það
var þess vegna sem þetta kom
honum svo á óvart í grjótnám-
unni í gær. Þjer getið sjálfar í-
myndað yður hvernig það var
fyrir hann. Þarna stóð allt í einu
ung stúlka við hlið hans .... og
hann þekkti hana ekki einu sinni
strax. Hún fleygði ásökunum sín-
um framan í hann, hann hafði
ekki áhuga fyrir námi hennar,
hann var órjettlátur gagnvart
henni. Allt hafði verið öðruvísi
áður, þegar hann hafði reynt að
skilja hana. Þá hafði hann ekki
verið órjettlátur. Hún æsti sjálfa
sig svo upp að hún missti alla
stjórn á sjer. Hún hótaði að fara
til umsjónarmannsins .... eigin-
konu Hudnutt .... og segja henni
hve órjettlátur hann væri“.
Marcia þagnaði skyndilega. —
Hún gelck hægt fram og aftur
eftir stofunni.
„Robert er alveg í öngum sin-
um, þegar hann lendir í slíku,
sem þessu. Hann stóð alveg ráða-
viltur. Að öllum líkindum sagði
hann einmitt það, sem hann átti
ekki að segja .... því hann hef-
ur ekki minnstu hugmynd um
Trant leit á okkur til skiptis.
hugsanaheim ungrar stúlku. Jeg
veit að hann sagði að hann ætl-
aði að sjá „Phédre“ um kvöldið.
Harm hefur víst talið sjer trú urn
að hún mundi láta sjer það lynda,
ef hún hitti hann aftur. Hann
átti aðeins eina ósk, og hún var
að losna við hana“.
,.Jeg skil þetta ekki“, sagði jeg.
„Jeg á bágt með að trúa því að
Grace hafi getað hagað sjer þann
ig gagnvart honum .... bæði þar
og í leikhúsinu .... aðeins vegna
þess að hún hafði fengið ljelega
einkunn".
„Jeg skil vel að þjer getið ekki
skilið það. Það var enginn hægð-
arleikur að skilja Grace“, sagði
Marcia og jeg fann hvernig hún
reyndi að dylja reiði sína. „Jeg
hafði haft áhyggjur af henni um
tíma. Það hafði Penelope líka.
Hún hafði farið inn á brautir,
sem við freistumst öll til að fara
inn á stundum .... sjerstaklega
eftir miklar umbreytingar á lífs-
viðhorfum. Hún var farin að
hrifsa til sín hluti aðeins vegna
þess að henni fannst hún hafa
rjett til þess. Þegar ung stúlka
byrjar á sliku, lendir hún öft í
hreinum öfgum .... og þá getur
hún orðið hættuleg".
Marcia gekk til mín.
„Þjer munið eftir því að jeg
bað yður að sækja hana fyrir mig
í gærkvöldi í leikhúsinu. Jeg fann
það á mjer að hún mundi verða
erfið viðureignar. Róbert hafði
sagt mjer frá fundi þeirra í grjót-
námunni. Jeg vildi ekki að slíkt
endurtæki sig í leikhúsinu, þeg-
ar Penelope var viðstödd. Hún
vissi ekkert og af vissum ástæð-
um vildum við halda því leyndu
fyrir henni til að forða henni frá
geðshræfingu. Því miður kom
jeg of seint. Penelope leið ekki
vel í fyrsta hljeinu, svo jeg sat
dálitla stund hjá hnni. Þegar jeg
kom út í anddyrið, hafði Grace
þegar náð í Robert“.
Mjer datt í hug orðin, sem
Hudnut hagði sagt við Grace og
jeg horfði rannsakandi á Marciu.
Hún hjelt áfram.
„Það er ófyrirgefanlegt það
sem Grace sagði við hann. Mjer
þykir leitt að þurfa að segja þjer
það núna, þegar hún er dáin. En
hún hafði sjúklegan áhuga fyrir
Á veiðimannasióðum
EFTIR LAWRENCE E. SLADE.
BEGGI sveigði sig til hliðar og byssukúlan þaut svo hvein í fram
hjá honum. Hann horfði um stund fram á við og sá bráðlega
hvaðan kúlan hafði komið. Dyrnar á veiðimannakofanum voru
hálfopnar og einhver hreyfing var þar á bak við. Aftur sá hann
glampa á byssuhlaup í dyragættinni og kastaði sjer þá þegar
í stað niður í snjóinn.
Bang, bang. Eldtunga leiftraði í dyragættinni, en Beggi svar-
aði með því að skjóta af sinni byssu og hljóp svo eldsnöggt alveg
upp að kofaveggnum og lá þar í skjóli. Kofabúinn varð þessa
var og bráðlega sá Beggi hvar markaði fyrir skoti í höfuðhæð
gegnum vegginn. Ef hann hefði ekki legið niðri, þá hefði þetta
orðið hans síðasta. Hann glotti og læddist nú í kringum kofann.
Á bakhliðinni tók hann eftir rúðu, sem var að vísu gaddfreðin.
Iiann gat samt gægst inn um hana ðg sjeð í þoku, hvað inni í
kofanum var. Það var Connar, sem átti þennan veiðikofa, en
hversvegna var skotið úr honum. Það gat aðeins verið ein ástæða
fyrir því og hún var sú að veiðiræningjar voru þarna á ferðinni.
Beggi horfði inn um rúðuna og hann sá, að öllum loðfeldum
Connors hafði verið kastað í hrúgu á miðju gólfi og á bak við
brúguna lá grannur maður alveg hreyfingarlaus. Við hliðina á
honum lá undarlegur silfurhringur. Hvar hafði hann sjeð þennan
silfurhring? Og maðurinn sem hafði skotið stóð í dyragættinni
var um sig. Hann kom allt í einu auga á Begga í glugganum og
pilturinn var þá ekki seinn á sjer að kasta sjer niður og skríða
til hliðar. Annars hefði skotið sennilega hitt hann. Aftur virtist
sem maðurinn með byssuna stæði vörð í dyragættinni, enn einn
skothvellur kvað við. Beggi leit niður eftir brekkunni, þar sem
r.eyðarkvein kvað við, ag hann sá, að einn sleðahundurinn hans
íjell niður dauður.
LOKAD
vegná súmarleyfa frá 14. til 28. júlí.
pren lóm i()ja 11 (Pddi Ld'.
LOK A
vcgna sumarleyfa til 30. júlí.
dddohhai/edómi&jan h.j
LOK AÐ
vegna sumarleyfa til 30. júlí.
ÍJijja dddJóverl/ómiJian l.J.
LOK AÐ
vegna sumarleyfa til 30. júlí. ;
l/jœr^atae^na- \
ocj ptjón íeá uerl?ómi(íjan L.j^. \
&OKAÐ
vegna siunarleyfa til 30. júlí.
Pedóómidjein ddram. laj. j
LOK AÐ
vegna sumarleyfa til 30. júlí.
oCe&urueró lun
acjnúiar 'Uíýlunclóóonar Ix.j'.
IiOKAÐ
vegna sumarleyfa til 30. júlí.
Pípundóóon Leiidi>. k.j. \
LOKAÐ
til 30. júlí vegna sumarleyfa.
dddjójatauedóómiJjan luj.
LOK AÐ
vegna sumarleyfa frá 16.—21. júlí,
í\tt Ccd? lUeilmiujeíar
^JÁoouer- uerlátœlil
oouer- uen
Tjarnargötu 11.