Morgunblaðið - 02.11.1951, Blaðsíða 1

16 síður
38. árgangur.
251. tbl. — Fösítidagur 2. nóvcmbcr 1951.
Prentsmiðja Morgunblaðsins. }
STEFMA 0G STAR.F
kijVNÐ
IVHINISTA GERIR
NAIiÐSYIVILEGAR
MED OLLV
SAPPKOSTA
GLEGUM RÁÐUM VERÐUR
AÐ VERNDA FISKIMIÐI
C § I ■
Ltíísil&lllíiáCrllHÍS':*
í dag
UACS KRA lancfsfamfar Sjálf
stæðis flckksins i dag er þur.n
iíi að kl. 10—12 fJi. vcröa
lögS fram nrfndaráHt og
vcrða |>á cir.níg frjúlsar uni-
ra*?5iir u :n líílögur nefnd-
anna.
KI. 2 c.lr. ftyí ur Rjörn
Ólafs lon viSskiplcgnálaráðh.
f rainsögurœðii nm vcrslun-
ar- og \’fffekipta mt 1. — Að
lienni lokinní verða áfram
fur.di vt rður |íc: m umræð-
frjálsar iimræftai' um nc fntl
arálit
á síðdegisfiun li o;2 íivöld-
11111 o g afgreiðíilta ruála l:ald-
iö áfi aui.
Bafnasii
sáifahorfur II -
í Kéreu
Snjókoméi ó'
vígstöðvdfinum
Einkaskcyti til Mbl. frá
Reuter-NTB.
TÓKlÓ, 1. nóv.: — Vopnahljes-
nefndirnar í Panniunjom hafa nú
meginatriðum or.ðið sammála um. að
takmarkalína sú, sem vopnahlje mið-
ist við, skuli fylgja núverandi vig-
linu.
'jr Enn hafa menn þó ekki orðið á
eitt sáttir um, hvernig viglinan liggi
í raun og veru. Þau vopnahljestak-
mörk, sem kommúnistar hafa dregið
uj)j). liggja í raun og veru sunnan
núverandd víglínu S.Þ., sumsstaðar
allveruléga.
Yfirlýsing var gcfin þess efnis
i dag frá S. Þ., að bardögunum
mundi haldið áfram, þótt samkomu-
lag nœðist um markalinti og hlutl.
sva'ði milli lierjanna. Barist yrði,
uns fullt samkoniulag hefði uáðst um
vopnahlje.
Pekingútvarpið segir. að nú hafi
verið .gengið eins langt tjl samkomu-
lags og hœgt sje. Muni ekki heluur .
verða bornar fram aðrar tillögur til j
samkomulags, ef S. Þ. hafni seinusíu
tillögum kommúnista. I
-jlf Litið var um bardag-a í Kórou
5 dag. Það hefir borið þar til ný-
lundu. að snjókoma var á ýmsurrt j
hlutum vígstöðvanna. Víglinan mun
yfirleitt um 50 km. norðan 38. I
ln’eiddarbaugsins.
Öflug fyrirgreiðsla utan-
ríkisviðskipta til austurs
og vesturs
Landsfundarræða Bjarna Benediklssonar
utanríklsráSherra í gær
í GÆR flutti Bjprni Benediktsson utanríkisráðherra eftirfarandi
ræðu á Landsfundi Sjálfstæðismanna um utanríkismálin. Þrír eru
meginkaflar ræðurnar: 1. Um utanríkisviðskipti. 2. Um land-
helgismálin. 3. Uin varnir íslands.
® VíÐ ÍSLENDINGAR ásælumst ekki lönd eöa eignir
annarra. Við óskum þess að búa í friði í landi okkar
og að njóta einir ganga þess og gæða.
• FÁAR EÐA ENGAR ÞJÓÐIR EIGA HINSVEGAR
MEIRA UNDIR SAMSKIPTUM VIÐ AÐRAR ÞJÓÐIR
EN VIÐ. ÞESSI STAÐREYND ER AUÐSÆ HVERT
SEM LITIÐ ER.
Ræða utanríkisráðherra fer hjer á eftir:
Utanríkis- og dómsmálaráðherra.
oliu, korn, ]ár r, o.fi. vörur
Bregða fsfi fyrir varnarásilðnirRor
Einkaskeyti til Mbl. frá Reuter-NTB
KAIRÓ, 1. nóv. — Það gengur nú fjöllunum hærra í Kairó, að
sendifulltrúar Rússa í löndur.um við austanvert Miðjarðarhaf
muni skjóta á ráðstefnu í einhverri höfuðborginni þar.
Til þess að lifa menningarlífi
þarf íslenska þjóðin að afla
margskonar nauðsynja frá öðrum
löndum og er mun háðari slíkum
innflutningi en flestar þjóðir
aðrar.
Bandarikjamenn flytja t. d. irm
aðeins 4% miðað við heildai-
framleiðslu sína, Bretar 25%, en
íslendingar 33—40%, og þennan
mikla innflutning verðum við
auðvitað að jafnaði að borga
með útflutningsvörum. Svo mjög
erum við, — umfram flesta aðra
— háðir milliríkjaviðskiftum.
En aðstaða okkar til eigin
framleiðslu á nauðsynjum okk-
ar, hvort sem er til útflutnings
eða eigin nota, er einnig í óvenju
ríkum mæli undir ytri atvikum
komiri. Megin útflutningsfram-
leiðsla okkar og ein aðalfæðuteg-
und landsmanna, eru sjávaraf-
urðir, en öflun þcirra er nú mjög
stefnt í voða vegna ágengni er-
lendra manna.
Þá höfum við íslendingar sára
reynslu af því. hvernig yfirgang-
ur annara varð til þess að við
misstum frelsi okkar og sjálf-
stæði um langt skeið. Og enn í
dag er okkur ógnað af ofbeldis-
og árásarmönnum og er sjálf-
stæði oklcar nú undir því komið,
að þeim verði haldið í skefjum
með alþjóðlegum samtökum, því
að eigin mátt .til varna höfum
við ekki.
Mörg fleiri mikilsverð utan-
ríkismál mætti telja, svo sem
Jmenningartengsl okkar við aðr-
ar þjóðir, endurheimt hinna
|fornu handrita o. s. frv.
En ljóst er af þessari upptalningu,
! þótt ófullkomin sje, að utanríkis-
málin eru meðal þei^ra mála
I þjóðarinnar, sem liún á mest und-
ir komið.
I Utanríkismálin eru þó aðeins
einn þáttur þjóðmálanna, og all-
ir eru þeir þættir svo saman
slungnir, að erfitt kann að vera
að greina þá hvern frá öðrum.
i Utanríkismálin sjáLf greinast
svo aftur í ólíka þætti innbyrðis,
og fer það mjög eftir atvikum
öllum, hver þessara þátta sje
mikilvægastur og þarfnist helst
athugunar og aðgæslu é. hverjum
tíma.
Vegna varnaáætlunarinnar
Ekki er fullljóst, hvað liggtir | íljóðlsl þeir lil uð afhenda þess
þarna eð baki nje .hvað um verður | ar vórur tafarlaust.
Viðskiptamálin
rætt, en næst liggur að ætia. að
ráðstefnan sje til komin vegna áætl
unar Vesturveidanna um vaina-
batídalag fyrir iöndin austan Mið-
jarðarliafs.
Spilla fyrir
Þá er svo frá sagt. að Rússar hafi
að undanfömu lagt sig mjög fram
um að gera að engu fyritæ'.lanirnar
um nefnt varnabandalag. — Ra\ ni
þair að grafa undan öllu starfi, cr
miðast við slíkt bandalaguv
Þú er sagt, að Rússar hafi
faoðið Ivcvj'tuni olíu, mais,
hveiti, blaðapappír og járn. —
Þar sr veiivanyur
GAUTABORG, 1. nóv.: — Ilans
Hetoft, leiðtogi danskra jafnaðar-
manna, hjelt ræðu í Gautaborg i dag
um jiau vand-imál. sem Norðurlönd
eiga einkuni við að striða.
Hann komst m. a. svo að orði, að
Norðurlöndin geti ekki staðið ein og
’einangruð. „Við eigum heima í hin-
!um vestræna lieimi. og þar eigum
við lika að starfa“, sagði Hedtoft.
AFSKIPTI RIKIS-
STJÓRNARINNAR AF UTAN-
RÍKISVERSLUNINNI
Þegar jeg gerði grein fyrir
þessum#málum á síðasta lands-
fundi, sagði jeg, að aðalviðfangs-
j efni mitt og samstarfsmanna
'minna í utanríkisþjónustunni
væri þá að annast sölu íslenskra
| afurða erlendis. Á árinu 1948
jmun t. d. h. u. b. 83% af útflutn-
ingnum hafa verið selt innan
jramma milliríkjasamninga og
sjálft ríkið seldi beint h.u.b. 46%
af útflutningnum.
Ástæðurnar fyrir þessum miklu
ríkisafskiptum voru ýinsar.
Annars vegar var nauðsyn Is-
lendinga. Á þeim árum var verð-
lag innanlands svo hátt, að mikill
hluti útflutnings- framleiðslunnar
var ósamkeppnisfær á erlendum
markaði. Óvenjulegra ráða varð
því að leita til að gera vöruna
seljanlega. Eitt úrræðið var
þetta: Að fá aðrar þjóðir með
milliríkjasamningum til að kaupa
vöruna af okkur fyrir hærra en
gangverð. En gegn því urðuiu
Framh. á bls. 2