Morgunblaðið - 20.12.1951, Qupperneq 14

f H "

MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 20. des. 1951 "J
Framhaldssagan 27
Herbergið á annari hæð
..... Skdldsaga eftir MILDRID DAVIS SIIIIIIIIIIIIIDIIIM.
Lewis leit á fingur sér og sá
að hann hafði snúið hnappinn
af. „Það var pabbi sem gerði
það“, hvíslaði hann. Það var
pabbi“.
Swendsen flutti sig gætilega
frá glugganum fyrir utan og
gætti þess að láta ekki heyrast
heyrast fótatak sitt. Þegar hann
var kominn dálítið frá húsinu,
hraðaði hann göngunni niður að
bílskúrnum.
Hann afklæddist og fór í bað.
Þegar hann var kominn upp í
rúmið, lá hann lengi og starði út
í oftið þungbúinn á svip. Svo tók
hann símtólið og bað um sama
númerið og venjuega.
„Halló“, sagði hann þreytulega.
„Hvað? .... jú, ég var ekki viss
um að þú mundir vera kominn
heim fyrr .... ekkert merki-
legt. Hún kastaði bara upp .. Já,
það er ábyggilegt .. Það gengur
ekkert að mér, nei, .. hvaða vit-
leysa .... góða nótt. . . Hvað?..
Já. Nú er ekki annað eftir en
komast inn í herbergið ....“.
Snjóflygsurnar dönsuðu fyrir
utan gluggann eins og litlir
bómullarhnoðrar. Trjágreinarn-
ar bærðust ekki svo það var engu
líkara en þær væru málaðar á
leiktjald.
Sjúklingurinn sat á rúmbrík-
inni í herberginu uppi á lofti og
saup glæran vökva úr glasi. Dauf
ar raddir heyrðust að neðan, radd
ir og hlátur, og fótatak á milli
herbergjanna, glamur í borðbún-
aði, sífelldar hringingar á dyra-
bjöluna. Öll hugsanleg hljóð sem
eru fylgjandi undirbúningi brúð
kaups. En sjúklingurinn sat ein
uppi í herberginu og las úr litlu
rauðu bókinni.
„Ég hef ákveðið hverjum cg
ætla að giftast. Ég hitti hann í
dag. Ég veit að það er hann og
enginn annar. Hann var svo myn
arlegur og hann kann bókstaf-
lega allt. Hann leikur póló og
hann kann að synda og spila
tennis og veiða. Hann er gestur
hjá Darymples-fólkinu. Ég hef
heyrt allar stúlkurnar tala um
hann. Ég mætti honum í dag þeg
ar ég var úti að róa. Hann stöðv-
aði bátinn sinn og spurði mig
hvaðan ég væri. Ég sagði honum
það og hann sagðist koma á morg
un og þá gætum við synt saman.
Hann sagðist koma klukkan sex
í fyrramálið. Ég hef aldrei farið
að synda klukkan sex um morg-
un áður. Mér þætti gaman að
vita hvort honum á eftir að falla
við mig....“.
11. kafli.
Sunnudagur 20. fehrúar.
„.... þeim megin úr fjölskyld-
unni. En þessi litla með hárið
fram á ^ennið er skyld Schoene-
mann. I ætt við Schonemanns-
fólkið í Fleetwood“.
„.... og hátíðleg. Það stóð yfir
í tvo tíma.. Og þegar Natalie gift-
ist fcngum við séra Cactenhead.
Ræðan hans var að vísu nokkuð
stutt, en ....“.
„Hilda. En hvað þig klæðir vel
þessi guli litur. Jæja, þá er lík-
lega röðin komin næst að þér úr
því Dora....“.
Hilda brosti og hélt áfram. Hún
heyrði brot af samtölum þegar
hún gekk á milli gestanna. Hún
saup á fjórða wisky-glasinu og
kinkaði kolli til þeirra sem heils-
uðu henni en hún nam hvergi
staðar. Hvellur hlátur heyrðist
frá glugganum þar sem unga
ógifta fólkið hafði safnast saman.
„Halló, Hilda. Hvenær byrjar
ballið? Var Francis orðið kalt á
fótunum?“
„.... en hann vann. Það var
skrítið hvað hann valdi sér. Hann
var að ljúka við bókina um Eng-
land og samband....“.
.....eins og krakki. Hún neit-
ar að koma út úr herberginu sínu.
Getið þið ímyndað ykkur aðra
eins fyrirtekt. Systir hennar er að
ganga í heilagt hjónaband og ..“.
Htlda stoðvaði og leit við.
Helen þagnaði skyndilega.
„Hvað varst þú að segja“,
spurði Hilda og vöðvarnir í and-
liti hennar stirnuðu.
I Helen strauk hendinni upp
hnakkann og leit í kring um sig
í mannfjöldanum. „Ó, Weymull-
er“, kallaði hún. Þjónninn kom
til hennar. Helen tók glas af bakk
anum sem hann hélt á og saup á
því. „Hvað varst þú að segja?“,
j spurði Hilda aftur. En rödd henn
ar var orðin kærulaus eins og
hún hefði komist að því að svarið
skipti hvert eð væri ekki máli.
j „Hvað sagðir þú, vina mín“,
Helen brosti blítt.
| Hilda starði á hana snöggvast
og snéri síðan þreytulega burt.
„Ekkert“, sagði hún. Hún heyrði
ekkert samtal að baki sér þegar
hún gekk burt.
Hún hélt áfram flakki sínu um
stofuna. Vetrarsólin skein glatt
I inn í stofuna. Þar sem lítið sást
af þunglamalegum húsgögnum í
Iþrönginni, var stofan næstum
viðkunnanlega. Yfir arninum
voru blómaskreytingar sem
þöktu næstum vegginn.
I „.... kannske dálítið léttlynd-
ur, en ég er viss um að hann
stillist þegar hann kvænist. Ekki
svo að skilja að Dora sé allt of
1 rólynd sjálf. Ekkert Corwith-
barnanna er það reyndar. Nema
ef til vill Hilda“. Það var móðir
Chris Gledhill sem talaði. Chris
stóð við hlið hennar en hún
beindi orðum sínum til annarrar
konu sem stóð andspænis henni.
„Hilda hefur alltaf verið við-
kunnanleg stúlka", sagði frú
Gledhill. „Kitten er sú ákveðn-
asta unga stúlka, sem ég hef
nokkurn tímann kynnst. Það er
ákaflega óhollt fyrir unga stúlku
eins og hana að loka sig inni eins
og lífið sé ekki lengur til fyrir
hana. Það er margt annað en út-
litið, sem skiptir máli, eins og
þú veizt“. Chris reyndi að losna
frá móður sinni, en hún hélt fast
um handlegg hans. „Auðvitað má
líka segja að Hilda sé lagleg, þeg
ar betur er að gáð .... og þó að
hún klæði sig ekki eins og .. ja,
eins og....
„Kitten er ekki íburðarmikil í
klæðaburði", sagði Chris.
„.. þó að hún klæði sig ekki
alltaf eins og það eigi að fara að
taka af henni mynd.. “.
Hilda hélt áfram. Skömmu
seinna reikaði hún upp tröppurn-
ar. Hláturinn bergmálaði í illa
upplýstum ganginum. Úr svefn-
herbergi foreldra hennar heyrð-
ust karlmannsraddir og glasa-
glaumur. Úr herberginu hinum
megin.í ganginum heyrðist alveg
eins mikill hávaði, en raddirnar
voru hvellari og skærari. Hilda
opnaði þær dyr og gekk inn.
Herbergi Doru var yfirfullt.
Konurnar sátu á rúminu á stólun
um eða hölluðu sér upp að hús-
gögnunum. Frú Corwith var að
raða dóti niður í litla ferðatösku.
Dora var að klæða sig í hvít-
an undirkjól um leið og Hilda
kom inn. Winnie stóð við hlið
hennar og reyndi að aðstoða.
Dora var rjóð í kinnum og augu
hennar voru skær.
Dora eit í áttina til mömmu
sinnar og gremjusvipur kom á
andlit hennar. „Hvað í ósköpun-
um ert þú eiginlega að gera.
Taskan verður svo þung að það
verður ekki á nokkurs manns
færi að lyfta henni“.
Frú Corwith leit upp og strauk
hendinni yfir stuttklippt grátt
hárið. „Er þetta of mikið, Dora.“
Dora leit upp í loftið og stundi
við. Svo yppti hún öxlum kæru-
leysislega og hló við. „Frú Cor-
with“, sagði hún í hálfgerðu
gamni, „Ég verð að standa og
strauja alla daga sem hveiti-
brauðsdagarnir standa yfir“.
„Er það nokkuð fleira sem þig
vantar?“ spurði dökkhærð stúlka.
Frú Corwith snéri sér aftur að
töskunni. „Ég veit ekki“, sagði
Dora. „Hvar í ósköpunum er
Patricia? Getur hún ekki pakkað
fyrir mig?“
„Hún þarf annað að gera niðri“
sagði frú Corwith. „Henni tókst
heldur ekki of vel með stóru
töskuna."
„Þú verður að hafa eitthvað
lánað“, sagði Winnie. „Við skul-
um sjá...
ÁRNALESBÓK
Dllorqutiblaðshis *
Ævintýri Mikka III.
Veikgeðfa risinn
Eftir Andrew Gladwin
3.
nei, það gat ekki staðizt, því að það var einstakur friðsemd-
arsvipur á manninum. Hann færðist nær Mikka, brosandi
og bugtandi sig beygjandi í allar áttir. Tók ofan höfuðfatið
og veifaði því glaðklkakkalega til Mikka.
— Ég er þinn þjónustureiðubúinn, herra, hrópaði hann
skrkæum rómi.
— Góðan dag, sagði Mikki og virti manninn vandlega fyr-
ir sér. — Heyrðu, ég var að lesa þessa tilkynningu. Er þessi
lækur í einkaeign? Og hver gefur fyrirskipunina um að
stanza? Og er virkilega til nærsýnn krókódíll?
Gamli maðurinn brosti ennþá gleiðari en nokkru sinn
áður.
— Þrjár spurningar í einni bunu, sagði hann. — Mér þykir
þú vera heldur spurull, eða hvað?
— Jæja, aðalatriðið er þetta, — má ég ekki halda áfram
ferð minni?
— Ekki batnar það. Nú eru spumingarnar orðnar fjórar.
Ó, mig auman. Það er ekki svo lítið, sem þú ætlar mér að
starfa að svara öllum spurningum þínum. Og það er svo
heitt í veðri, að maður kófsvitnar af minnstu áreynslu. —
Nei, ég verð víst samt að svara þér. En ef þeir eru margir
svona, sem hingað koma, þá verð ég víst að setja upp ann-
að spjald hérna um að fyrirspurnum sé ekki svarað.
— Jæja, hélt gamli maðurinn áfram. — Það er víst rétt
að taka þetta í réttri röð. Hvað viðvíkur spurningu númer
eitt, þá leyfi ég mér að taka það fraih að láekurinn er í
einkaeign. Viðvíkjandi spurningu númer tvö, þá víl ég upp-
Heimilisklulckan
á að vera traust. — Athugið merkið áður en ■
þér gjörið kaup — því merkið er trygging fyrir
traustleik og gæðum.
Klukkur
U M—K L U K K U R : traustar klukkur.
á hóflegu verði.
Jön Sipunítsson
Skori5)rijwverzUm
Listmunir — Laoganesleir |
1
LAUGARNESLEIR ER LETTUR OG BJARTUR. ;
KJÖRGRIPIR TIL JÓLAGJAFA.
Jön Sipuntlsssn i
Sfcangrtpoverzlun j
Gull og silfur er dýrmæt eign og vegleg gjöf.
Lítið á silfurgripi okkar um leið
og þér veljið jólagjöfina.
Við höfum úrvalið.
«r
m blpunusson
( Skartjrtpaverzlun ,
Kaupið „íslenzk fyndni46.
Bókin er að seljast upp,
eins og vanf er.
Um farnar slóðir
eftir Þorstein Jósepsson
eru myndskreyttar ferðasögur úr þrem heimsálfum. —
Fróðleikur gömlum sem ungum.
BÓKAÚTGÁFA PÁLMA H. JÓNSSONAR