Morgunblaðið - 16.01.1952, Blaðsíða 10

j 10 '*mmrra9f
wr*wi
MORGVNBLAÐtÐ
Miðvikudagur 16. jan. 1952
£«iiiiiiiiiiiiiiiimtiiiiiiiiii pp pt ^ iiHiiiiiitiitiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiliMiiiiiiiHiiiiHtiiiiiitiiiitimtiiiiiitiiimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiill ^
| Herbergið á annari hæð |
mmiimmiiiimiiiiiiiiiiinnminiifmao Sk'dldsaga eftir MILDRID DAVIS
=
s.
Hann vætti varirnar. Hann tók
höndunum um hendur hennar og
hélt fast utan um þær augnablik.
Svo sleppti hann þeim og ýtti
111111111111111111111« '
Chris hörfaði undan.
Svo varð löng þögn, sem rofin
var af skrækróma rödd Maud
frænku: „Hvaða bölvuð vitleysa.
henni frá sér.
Hann opnaði dyrnar en hún
stóð kyrr. Hún hafði snúið sér
frá honum og hlustaði á radd-
irnar að neðan. Forstofudyrnar
höfðu lokast og einhver hafði
komið inn. Hvellur hlátur Helen
Lewisoþn heyrðist greinilega yfir
raddirnar.
„Komdu“, sagði hann.
„Bíddu“. Hún reyndi að herða
upp hugann, en gat það ekki. j
„Getum við ekki farið bakdyra- ' fsdast
i Við vorum að tala við hana rétt
í þessu“. Svo töluðts margir hver
í kapp við annan. „Hvað kom fyr-
ir hana?“ spurðu einhverjir og
einhver sagði: „Við ættum að
fara upp og vita hvað hægt er að
gera?“
Swendsen þurfti ekki að stöðva
þau. Það var Chris sem sá um
það. Hann horfði á Swendsen og
Irtið bros lék um varir hans, ef
,-bros skyldi kalla. Svo lét hann
stól og sagði: „Hún er
megin?“ (ekki uppi“. Mennirnir tveir sem
Drættir fóru um varir hans. Þegar voru komnir að stigafitfm
Það mátti kannske kalla það bros -störðu á hann og móðir hans hróp
þó að það væri það ekki. „Er auð- . a®' UPP yf'r S'S.
veldara að myrða systur sína en I »Hún hefur verið dáin i marg-
horfast í augu við fólkið á eftir?“ j ar v'kur. Er það ekki rétt?“
Hún beit í vörina, og gekk fram sPurði Chris og horfði á Swend-
á ganginn án þess að líta á hann.
Efst í stiganum nam hún staðar.
Svo rétti hún úr sér og gekk nið-
ur.
Hún gekk hægt niður tröpp-
urnar og þegar hún var komin
niður stefndi hún beint á úti-
dyrnar, án þess að líta til hægri
eða vinstri.
„Hilda“.
Hilda nam staðar þegar hún
heyrði rödd móður sinnar. Hún
stóð hreyfingarlaus við dyrnar-og
horfði niður fyrir fætur sér. Svo
leit hún hægt upp og inn í stof-
una.
Swendssn hafði séð undrun-
arsvipinn á frú Corwith þegar
þau komu niður. Stofan var íull
af fólki. Will og Dora stóðu í
einu horninu. Helen, Francis og
Chris ásamt frú Gledhill stóðu
við gluggann. Winnie sat á legu-
hekk við hiiðina á Corwith. Fleira
fólk var í stofunni, sem hann
þekkti ekki, og allir horfðu spyrj
andiá hann.
Hann sá að Corwith stóð á fæt-
ur með erfiðismunum. Hann sá að
Francis stirpaði en greinilegast
sá hann hvernig frú Corwith
náflönaði. Það var eins og hún
væri búin að gleyma öllu fólkinu
í kring um sig. Hún néri saman
höndunum í angist.
Hilda gekk hægt að stofudyrun
um og það var eins og hún vildi
reyna að láta móður sína lesa
einhvern boðskap úr augum sín-
um.
Swendsen gekk á undan henni
inn í stofuna og þangað sem Cor-
with stóð. Hann stakk hendinni
í vasann og dró upp leðurveski
sem hann opnaði fyrir framan
hann.
í fyrstu var eins og Corwith
hefði ekki tekið eftir honum.
Svo renndi hann sljóum augun-
um á leðurveskið, en það virtist
ekki hafa áhrif á hann. Hann leit
spyrjandi á Swendsen.
„Swendsen, liðsforingi í leyni-1
lögreglunni“. Rödd Swendsen var
hás. Hann stakk veskinu aftur í
vasann. „Ég er hér kominn til að
taka dóttur yðar fasta, ákærða
fyrir morð
cen.
Swendsen kinkaði kolli.
„Einhvern veginn vissi ég það“
sagði Chris. „Ég fann það á mér.
Það var eitthvað sem vantaði . . “.
Swendsen horfði á fólkið og
hvernig augu þess beindust smátt
og smátt að Hildu. Það var
hvergi að sjá skelfingu eða við-
j bjóð. Það var auðsjeð að það var
vantrú, blandin einhverju sem
ekki var hægt að greina. Ef til
vill samúð.
Swendsen gekk til Hildu og tók
undir handlegg hennar. „Við skul
um koma“.
' Hann hafði varla gengið eitt
skref þegar Corwith talaði til
hans. Rödd hans var lág, en
ákveðin og hún var meira skip-
andi en Swendsen hafði nokk-
urn tímann heyrt fyrr, „Bíðið
augnablik".
' Swendsen ýtti Hildu nær dyr-
unum. „Ég er búinn að sýna yður
skírteini mitt. Ef yður langar til
þá getið þér hringt á aðalstöð-
' ina...
• „Hvers vegna sögðuð þér
morð?“ Corwith átti auðsjáan-
lega fullt í fangi með að úttala
orðið. Andlit hans var orðið rauð
flekkótt.
Swendsen hikaði. Um leið los-
aði Hilda handtak hans um hand-
legg sér og hljóp til föður síns.
„Segðu ekkert", sagði hún. „Þetta
er blekking. Þú mátt ekki segja
neitt“. Hún dró í handlegg hans
en hann virtist varla verða var
við hana. „Hlustaðu ekki á hann.
Hann er að reyna að fó þig til
að segja eitthvað“.
Corwith lyfti handleggnum og
hristi hana af sér.
„Hvers vegna sögðuð þér
morð?“ spurði hann aftur.
Swendsen gekk til Hildu og tók
aftur undir handlegg hennar.
„Hann verður að fá'að vita það
fyrr eða síðar“ sagði hann.
Corwith stóð hreyfingarlaus.
„Getur þú ekki séð hvað hann er
að reyna að gera? Þú mátt ekki
tala við hann“. „Vegna þess að
það var morð“, sagði Swendsen
rólega, án þess að líta á Hildu.
„Vandlega undirbúið og vand-
lega gengið frá því á eftir.“
Hilda horfði með örvæntingu
á föðiu- sinn.
Nokkur augnablik liðu áður en
hann talaði. Hann var orðinn svo
rauður í framan að það var engu
líkara en andlit hans mundi
springa þá og þegar. „Eruð þér
vissir um að þér farið með rétt
mál?"
Swendsen horfði fast í augu
hans en svaraði ekki. Þeir horfð-
ust í augu eins og menn sem ætla
að heygja einvígi.
Það var Corwith sem hreyfði
sig fyrst. Hann kipraði saman
augun og gekk yfir gólfið.
Swendsen sleppti Hildu og gek
á eftir honum. „Reynið að taka
þessu rólega“. Hann lagði hend-
urnar á axlir hans og ýtti hon-
um niður í stól. Corwith ýtti á
brjóst Swendsen með flötum löf-
anum. Swendsen tók um úlnlið
hans og hélt þeim niður við stól-
bríkina.
Frú Corwith var komin til
þeirra. „Led“. Hún lagði hendina
á öxl hans og reyndi að horfa
í augu hans.
Loks sá hann hana. Hann barð
ist um, en hún talaði lágt og ró-
lega til hans og smátt og smátt
róaðist hann. Hendurnar féllu
máttlausar niður og andardrátt-
urinn varð hægari.
Ævintýri IUikka III.
Veikgeðia
risinn
Eftn Andrew Gladwin
20.
Mér datt þetta í hug, þégar ég heyrði þig blístra, sagði
Toggi. Sástu ekki áhrifin, sem þetta hafði á risann. í staðinn
fvrir að sleppa bóndanum með alla frekjuna og gefa honum
upp skattana, þá tók hann mjög hart á broti hans. Hann
........ t meira að segja hótaði honum fangelsisrefsingu ef hann ekki
Það var eins og orðin stæðu' rnakkaði rétt. Hver hefði getað ímyndað sér annað eins um
kyrr í loftinu. Flestir í kiing um risann góðlynda? ****
hann ráku upp undrunaróp. Hann I — Já, þetta var dásamlegt, hann var næstum því eins
heyrði að einhver hreyfði sig með reiður og stundum í gamla daga, sagði Gimbill og strauk
skeggið. ---
— Ég er hræddur um að ég skilji ekki alveg, hvað þið
eruð að fara, herrar mínir, sagði Mikki og botnaði hvorki
upp né niður í hvað var á seyði.
— Jæja, þá skal ég skýra þetta enn betur út fyrfr bér,
Það var Corwith sem spurði. sagði litli maðurinn í gulu fötunum. — Risinn hreint og þeínt
Swendsen hafði aldrei áður séð hatar allt blístur og þegar þú blístraðir inni í dóm^jklnum,
s'8 kominn áður. þ£ pírraði þag hann svo mjög að hann missti vald á sér og
eins og ^urtu var gkapstiiiingin Qg Vægðin og miskunnseimin, sem
skjótum hreyfingum að baki
hans. Hann leit við og sá að það
var frú Corwith. Will hafði ætl-
að að kveikja sér í sígarettu, en
hendin stöðvaðist miðja vegu.
„Morð? Sögðuð þér morð?“.
var Corwith sem
hann þannig a
Hann var ekki lengur
annars hugar. Andlit hans var ,,
hvítt sem krít og hann starði ein &c undanfornu hefur verið að setja rikið og alla nkisstjorn-
beittum augum á Swendsen. t ina a annan endann. Með blístrinu tókst þér að héfja hann
„Morð á hverjum?" Það var út úr doðanum. í tvö ár hefur hann látið fólkið hagnast á
Chris sem spurði hárri og hljóm skeíjalausum rangindum. Það hefur stolið eigum hans, svikið
sterkri röddu. _ hann og rænt. Fólkið nennir ekki að vinna, það svíkst um
Swendsen snéri ser við. Chris ag borga skattana. Landið er allt að komast í kaldakol.
starði ems og °lIuur a ,Swenfsen | — Já, allt í kaldakoli, endurtók Gimbill eftir honum.
f — Nu er hugmynd min þessi, helt Toggi afram. — Fyrst
„Kitten er dáin“, sagði Swend- ^ann reiddist af einu blístri og það gerði hann svo skemmti-
Sen áherzlulausri röddu. fega óðan, að hann var næstum eins hamslaus og stundum í
Verkamannafélagið Ðagsbrún
Tillögur
uppstillingarnefndar og Trúnaðarráðs um stjórn og aðra
trúnaðarmenn félagsins fyrir árið 1952 liggja frammi í
skrifstofu félagsins frá og með 17. þ. m. •
Aðrar tillögur verður að leggja fram í skrifstofu Dags-
brúnar fyrir kl. 6 e. h föstudaginn 18. þ. m.
KJÖRSTJÓRN DAGSBRÚNAR

Raflagniiigísrefm
Handlampar.
Gúmmikaball 2x1,1 og 2x1,3 qmm 2.
Blýkaball yfirsp. 2x10 qmm 2 með jörð.
Vulc. vír 1,5, 2,5, 6 og 25 qmm 2.
Veggvör K II.
Rofar, utanáliggjandi.
Rofar, innfeldir.
Tenglar, utanáliggjandi.
Vegg og loft fattningar.
L. K. tengi.
SENDUM GEGN PÓSTKRÖFU
Kaj^tœLja uerzlu n
oCúÉuíbó (jtA (ímu nclóóonaf
Laugaveg 48 — Sími 7775
norainnai
Skrifstofusfúllca
vön vélritun og helzt "með einhverja bókhaldskunnáttu,
óskast strax. Umsóknir sendist afgr. Mbl. fyrir föstu-
dagskvöld merkt: „Strax — 743“.
Máttúruiækninga-
fékag Reykjavíkur
heldur fund í Guðspekifélagshúsinu Ingólfsstræti 22,
^ fimmtudaginn 17. jan. kl. 20,30. Þorsteinn Kristjáns-
—son flytur erindi um lífrænar ræktunaraðferðir.
Nýir félagar velkomnir.
Ketilsódi
(Calc. Soda 98/99%)
•fyrirliggjandi. Útvegum einnig VÍTISÓDA með stuttum
fyrirvara.
ÓLAFUR GÍSLASON & CO. H. F.
Hafnarstræti 10—12. — Sími 81370
Kjólasaumur
Saupia úr tillögðum efnum stutta og síða kjóla, einnig
kjóldragtir. — Sníð, þræði saman og máta.
SNÍÐA- OG SAUMASTOFAN NJÁLSG. 26.
Sími 5498. — Onið kl. 4—6.
Dídí Þórðar, kjólameistari.