Morgunblaðið - 22.01.1952, Blaðsíða 10

r íO ^
MORGUNBLAÐ1Ð 1
í>riðjudagur «52. jan. 1952
Herberqið á annari hæð 1 ■ ■ ■ Vefnaðarvöruverzlun M
Rödd hans var svo róleg að hún að borga aftur skuld. Og þegar hafa gleymt öllu í kring um sig \ í fullum gangi á góðum stað til sölu nú þegar. — Tilboð ; merkt: „Strax — 803“ sendist afgr. Mbl. fyrir 26. þ. m. m m m
leit undrandi upp. Hatrið hvarf ^ Dora myrti hana, var það ekki
úr augunum og undrun kom í
staðinn. Hún horfði á hann með
hálf opinn munninn.
Hann flýtti sér að nota tæki-
færið til að komast að. Það var
engin reiði í rödd hans.
„HlustaðU nú á mig. Og reyndu
nú að skilja mig rétt. Þú hlýtur
að vera meira en lítið rugluð í
kollinum, ef þú getur kennt mér
um allt, sem hefur komið fyrir.
Ég var að vísu ef til vill valdur
að endalokunum, en upphaflega
kom ég hvergi við sögu. Faðir
þinn var búinn að vera þegar
Kitten dó. Og Dora mundi hvort
eð er líklega hafa framið sjálfs-
morð. Og þá mundi móðir þín
vera í sömu aðstöðu og hún er
nú. Ef þú værir ekki næstum
orðin viti þínu fjær af áhyggjum
og einveru, þú mundir þú vita að
aðeins eitt líf, sem hún tortímdi.
Hún myrti líka hluta af föður
þínum og Lewis“.
Hilda hafði litið upp og hlust-
aði á hann. Hann tók postulíns-
köttinn af hillunni og gekk út að
glugganum til hennar. Hönn
sýndi henni köttinn og hún starði
eins og dáleidd á hann. Henni
fannst hann vera orðinn undar-
lega lítill.
„Dora vildi ekki lifa“, sagði
Swendsen. „En Kitten vildi lifa.
Lífi Doru var hvort eð er lokið.
En líf Kittenar var að byrja.
Margir sakna hennar, en enginn
saknar Ðoru nema þú og móðir
þín“.
„Getur þú ekki séð hve órétt-
látt það er að hún skyldi hafa
þurft að deyja?“ Rödd hennar
var orðin óþolinmóð. Allt í einu
það er ekki hægt að kenna mér , lyfti hann hendinni, sem hélt á
um neitt. Ég var aðeins sá, sem kettinum og fleygði honum yfir
leiddi sannleikann í ljós og hann stofuna. Hann brotnaði í þúsund
hefði komið í ljós fyrr eða síðar mola á gólfinu.
hvort eð var. Ef til vill er það | Hilda hafði horft skelfd á að-
það, sem þér sárnar“. [ farir hans. Við brothljóðið hrökk
„Ógæfan byrjaði um leið og
Kitten fæddist, og það var faðir
þinn, sem átti upptökin. Hann
ræktaði illgresið í henni í þessu
óheilbrigða og dimma húsi og
ræturnar festust í huga ykkar
allra. Og þegar loks illgresið var
að gleypa ykkur öll, þá var þægi-
legt að geta skellt skuldinni á
mig. Ekki á föður þinn, ekki á
Kitten og ekki á Doru. Nei, það
var bezt að skella öllu á mig“.
„Þú talaðir um gleðina, sem
hefði verið í þessu húsi. Hverjum
ætlar þú að telja trú um það?
Jú, það var hávaði og læti. En
reyndu ekki að telja mér trú um
að það hafi verið gleði. Ekkert
ykkar þekkti hina sönnu gleði.
Líf ykkar var byggt á fúa-við.
Þó að ég hafi verið viðstaddur og
horft á það, þegar það hrundi,
þá var það ekki ég, sem byggði
það þannig upp“.
Hilda hafði ekki bært á sér á
meðan hann talaði. Húa horfði
á hann. Þegar hann þagnaði og
strauk handarbakinu yfir varirn-
ar, snéri hún sér undan.
hljóð af vörum hennar. Hún stóð
hreyfingarlaus eins og hún væri
gróin föst í sömu sporunum,
skelfd á svipinn.
Swendsen tók hana í fang sér
og léta hana hvíla við brjóst sitt.
Þögnin var rofin af þungum
grátkviðum frá brjósti hennar.
Um leið var eins og örvæntingin,
sem hafði safnast saman í augum
hennar síðustu mánuðina, hyrfi,
eins og þegar eitur er þvegið úr
sári. Hann leit út um gluggann og
strauk um axlir hennar. En hann
gerði enga tilraun til að stöðva
grát hennar.
Þegar hún loksins leit upp, var
andlit hennar grátbólgið og aug-
un þrúfin. Hún tók vasaklút upp
úr vasa sínum, snýtti sér og
reyndi að þurrka sér um augun.
Hann horfði á hana alvarlegur á
svip. Loks þegar hún var búin
t að nudda á sér augun, svo að þau
urðu ennþá þrútnari, andaði hún
djúpt að sér og lét fallast niður
í stól.
j Hún sat hreyfingarláus lengi
og snökkti við og við. Hún virtist
Eftir langa þögn sagði hún
loks: „Þú .... ef til vill .... ég
veit það ekki. Þú skilur þetta
ekki. Viltu gera það fyrir mig að
fara“. Rödd hennar varð að lágu
hvískri.
Roðí hljóp fram í vanga Swend
sens og hann kreppi hnefana. Svo
gerði hann aðra tilraun. „Ég
skal endurtaka það enn einu
sinni. Þú hefur gleymt hvernig
þú átt að hugsa. Þú hefur verið
innilokuð.... “
Hún leit á hann. „Hún var
systir mín“.
Hann þagnaði. Eftir dálitla
stund tók hann að ganga fram og
aftur um gólfið með hendur í
vösum og tautaði eitthvað fyrir
munni sér. Allt í einu kom hann
auga á postulínsköttinn á arin-
hiliunni. Hann kipraði saman
augun og gekk að hillunni.
„Kitten var lika systir þín.
Skiptir það engu máli? Mér
fannst að þú mundir hafa skilið
þær báðar og að þú hafir reynt
að vera bindiliður á milli þeirra.
Ég hélt að þú hefðir vitað hvað
bjó undir kuldanum í framkomu
Doru og hvar eigingirni Kitten-
ar átti rætur sínar. Kitten hlýtur
að hafa átt eitthvað annað að
geyma líka .... Ég var aðeins
sextán daga í þessu húsi, en það
var nógu langur tími til bess að
ég komst að því að það illa, í
henni var gróðursett af föður
þínum“.
,.Ef til vill kom hún illa fram
við þig. En það var samt eitthvað
gott til í henni. Lewi.s sá það.
Eitthvað hlýtur það að hafa verið
úr því að barninu gat þótt svona
vaént um hana. Hún gaf Lewis
aftur eitthvað af allri umhyggi-
unni, sem faðir hennar ós yfir
hana. Það var eins og hún væri
.... honum, postulínskettinum
og þögula húsinu.
„Jæja, nú hef ég séð þig kasta
upp og gráta, og ég elska þig
samt“, sagði Swendsen loks.
Hún virtist ekki háfa heyrt til
hans, en starði í gaupnir sér.
„Líður þér betur núna?“ spurði
hann.
Hún kinkaði kolli án þess að
líta upp.
„Þú kemur með mér strax í
dag. Þú getur verið á hóteli þang-
að til við giftum okkur“.
Hún kinkaði aftur kolli. Svo
leit hún upp og deplaði augunum.
„Mig svíður í augun“, sagði hún
og nuddaði þau með fignrunum,
Eftir augnablik datt henni annað
í hug. „Mamma og pabbi .... þau
verða ein. Lewis er byrjaður í
heimavistarskóla“.
„Þú getur heimsótt þau“, sagði
hann.
Hún leit á hann. Það var eitt-
hvað, sem Ijómaði úr augum hans
sem hún hafði ekki séð fyrr. —
Hann dró hana á fætur og tók
hana í fang sér.
„Við getum hringt í móður
þína og sagt henni á hvaða hóteli
þú ert, svo að hún geti sent þér
dótið þitt“. Hann tók undir hand-
legg hennar og leiddi hana yfir
gólfið. Hún fylgdi honum án
nokkurra frekari spurninga. Úr
augum hennar skein friður. Nú
þurfti hún ekki að hafa neinar
áhyggjur frekar.
Við dyrnar nam hún þó stað-
ar. „En það er ekki rétt að yfir
gefa þau....“
Hann leit á hana og strauk
hárið frá enni hennar. ■— Hún
horfði á hann í fullu trausti þess
að hann hefði einhver ráð við
þessu vandamáli.
„Þú getur ekki hjálpað þeim
meira“, sagði hann blíðlega.
„Þau hafa misst of mikið. Þau
eru of gömúl til að byrja á nýjan
leik. Það er ef til vill þungur
dómur, en það er staðreynd, og
þau verða að kenna sjálfum sér
um það. Faðir þinn byggði altl
sitt á Kitten og móðir þín á kven-
félagsstarfseminni. Og hvorugt
þeirra hafði hugmynd um hvað
Ævintýri Mikka III.
Veikgeð a risisan
Eítii Andrew Gladgvin
24.
— Þið eruð þokkapiltar, eða hitt þó heldur, hrópaði hann.
— Hvað margir ykkar hafa fægt siliurhnappana sína í dag.
Hirðsveinarnir titruðu og skulfu af hræðslu og enginn
þeirra gat komið upp nokkru orði af ótta.
— Húðarlatir og einskisnýtir þorparar. Það eruð ,þið
hrópaði risinn og hann gekk fram með röðinni og athugaði
hverjir hefðu fægt silíurhnappa sína. Fæstir þeirra höfðu
fægt hnappana svo vikum skipti.
— Jú, það er eins og ég bjóst við, hreytti risinn út úr
sér. — Toggi, þú skalt sjá um það, að allir þessir letingjar
íái vist í svartholinu. Og þar skulu þeir liía á vatni og brauði
eintómu, í eina viku. Skilið?
— Já, yðar risatign, svaraði Toggi.
— Þarna sérðu, hvort það hefur ekki sín áhrif, hvíslaði
Gimbill að Mikka. — Þessir hirðsveinar áttu það vissulega
skilið að fá ráðningu.
Risinn hafði nú róast nokkuð, en enga lyst hafði hann á
rjómaísnum framar. Og meðan hirðsveinarnir voru reknir
út, þá gekk hann að glugganum á herþerginu og horfði yfir
landið umhverfis kastalann í nokkraí mínútur.
Áhugi hans virtist skyndilega vakna fyrir einhverju, sem
hann sá fyrir utan gluggann.
— Hvað er verið að gera þarna, spurði hann.
Toggi, Gimbill og Mikki flýttu sér að glugganum. JT
Hundested-mótor
Stærðir 10—360 ha. Afgreiðsla með stuttum fyrirvara.
Mun ódýrari en aðrar vélar. — Greiðsluskilmálar hag-
kvæmir. Varahlutir, verksmiðjuverð án álagningar.
Um 70 vélskip eru gerð út frá stærstu verstöð landsins
með 20 mismunandi vélategundum. Ein vél er öllum
öðrum vinsælli, HUNDESTED, hin aflmikla og þíða vél.
Friðrik Matlhíasson,
Vestmannaeyjum.
uauwuuuoui anm •«»■■«»■»■» niniui« ■«« n«» uoomi
Ullartau
I GOÐU URVALI
Gabardine og sheviot.
XJerzfttnin Cjimii
’fbúð og herborgi
Okkur vantar 2—3 herbergja íbúð og 1 herbergi, í
Austurbænum.
Lifhoprenf
Laugaveg 116 — Sími 5210
JOLAGETRAUN
„FRJÁLSRAR VERZLUNAR44
i Frestur til að skila ráðningu á jólagetraun blaðsins
er til 31. janúar. Veitt verða 5 verðlaun fyrir réttar
ráðningar, 1 peningaverðlaun og 4 bækur. — Það skal
tekið fram fyrir þá, sem halda blaðinu saman, að ekki
er nauðsynlegt að senda svörin á eyðublaði því, sem
vísað er til í síðasta hefti.
JJímaritif „ JJriáfó uerz L
Vonarstræti 4
un
Útsala
á ðllskonar ullarprjónðvörum

1

Undir hálfvirði verða seldar peysur fyrir
konur, telpur og drengi, barnasokkar,
herrasokkar, drengjavesti, kvenbrækur,
barnakjólar.
Einnig innkaupa- og handavinnutöskur
úr leðri fyrir gjafverð o fl. o. fl.
f-^órábúÉ
Þórsgötu 14