Morgunblaðið - 17.06.1952, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Þriðj udagur 17. júní 1952 1
R AKE L
Skáldsaga eftir Daphne de Mauriei
Framhaldssagan 42
að ganga eftir nýju steinlögðu
götunni. Þannig verður fólk, þeg-
ar það er komið á fullorðinsár“.
„Þ>ú hefur slæm áhrif á mig,
Ráinaldi", sagði hún. „Ég hef van
rækt öll mín skyldustörf síðan þú
komst .... Philip hittir þú guð-
föður þinn við réttirnar? M;g
langar til að fara með Rainaldi
og heimsækja hann til Pelyn“.
„Já, hann var þar“, sagði ég,
„og sendi þér kveðju sina.“
„Herra Kendall á unga og að-
laðandi dóttur“, sagði frænka mín
Rakel við Rainaldi. „litlu yngri
en Philip".
„Dóttir? Einmitt það“, sagði
Kainaldi. „Þá fer hinn ungi
frændi þinn ekki allskostar var-
hluta af æsku og kvenlegum
yndisþokka".
„Langt frá“, sagði frænka mín
Rakel. „Allar mæður í nágrenn-
inu líta til hans vonaraugum".
Ég man að ég starði fast á
hana, en hún gekk hlæjandi fram
hjá mér og út til að hafa fata-
skipti fyrir kvöldverðinn.
Það var þá sem Rainaldi sagði
við mig, þegar hún var farin:
„Það var fallega gert að láta
frænku yðar Rakel fá fastan lif-
eyri. Hún sagði mér frá því í
bréfi. Hún var mjög hrærð“.
„Það var það minnsta sem hægt
Var að gera fvrir hana“, sagði ég.
Eg ætlaði ékki að segja honum
frá því sem mundi ske eftir þrjár
vikur.
„Þér vitið það ef til vill“, sagð;
Rainaldi „að hún hefur engar
tekjur að undariskildum þessum
lífeyri og af því sem mér tekst
að selja fyrir hana við og við.
Loftlagsbreytingin hefur líka ver
ið henni holl, en ég býst við að
hún fái hug á að snúa aítur íil
sinna réttu heimkynr.a áðui en
langt um líður. Þess vegna hef
ég he’dur ekki selt fyrir nana
húsið.“ ,
„Þér sögðu.ð mér það begar við
hittumst fyrst", sagði ég ,:'að
frænka mín Rskel væri áhrifa-
gjörn og fl>ót til að taka ákvarð
anir. Vafalaust mun hún haida
því áfram og dveljast þar sem
hún kýs í það og þsð sinnið".
„Vafalaust“, sagði hann. „En
ákvarðanir hennar hsfa ekki
alltaf orðið her.ni iil hamingju-
auka“.
Ég áleit að hann með þessu
ætti við að gifting hennar og
Ambrose hefði verið skjótráðin
og ekki fært henr.i r.eíina ham-
ingju og þetta ferðalag hennar til
Englands hefði. líka verið skjót-
ráðið og hann teldi tvísýnt um
hver endalokin yrðu.
Hann hafði vald ■'’fir henr.i af
því að harm fór með pen.ingamál
hennar og fyrir hans tilstilli
mundi hún kannske fara aftur til
Florence; Ég var viss um að til
þess var hann hingað kominn.
En ég hafði t'-omoið á hendi
þótt hann vissi það ekki. Eftir
þrjár vikur mundi húr. ekki burfa
að láta Rainaldi hafa áhrif á sig
frekar.
„Það hlýtur að v»ra undarlegt
fvrir yður, með slíkt unpeldi að
fá skyndilega konu á heimilið,
sem dve’st hér mánuðum sam-
an“, sagði Rainaldý „Eruð þér
ekki að verða alveg uopgefinn?“
„Þvert á móti“, sagði ég. „Mér
finnst þsð mjöe ánægiulegt".
„Það Hlvtur þó að vera brátt
nóg komið“, sagði hann. „fyrir
yður sem eruð svo ungur 05 ó-
revndur. Skammturinn getur líka
o’-ðið svo stór að har.n geri meira
illt en gott“.
„Eru betta orð fil viðvörunnar
eða ráðleggingar?“
„Hvorn tvegvín. ef bé-
mig á réttan hátt“, sagði hann.
„Og nú verð ég a^ bið’a vður af-
sökunar, en ég verð að fara upp
log hafa fataskipti fyrir kvöld-
| verðinn“.
| Ég býst við að þetta hafi verið
tilraun af hans hálfu til að koma
upp illum anda á miili okkar
Rakel. Hann sagði ekkert bein-
um orðum, en lét þó á sér skilja
að eitthvað færi miður. Úr þvi
, hann varaði mig við henn, hvað
sagði hann þá við hana um mig
þegar þau sátu ein að tali? Ef til
j vill fannst honum það ekki ómaks
I ins vert að minnast á mig. Eti
I hann hafði að minnsta kosti alltaf
| á reiðum höndum einhvers konar
persónlegar athugasemdir.
„Gailinn á hávöxnum mönn-
um“, sagði hann einu sinni, ,.er
tilhneiging þeirra til að verða
bovpir í baki“. (Ég stóð einmitt
. urdir dyraksrminum o“ bevgði
höfuðið til að segja eitthvað við
Seecembe). „Þeir sem eru sterk-
bvggðir' og vöðvamiklir verða
líka feitir með a!drinnm“.
„Ambrose var ekki feitur“
—o—
„Hann var heldur ekki aú.trf á
sífebdri hrevfingu eins og bessi
strákur. Það er sundið og göngu-j
ferðirnar sem gera h''ssi öfugu
hlutföll í líkamann. í Ítalíu hins
j vegar erum við smávaxnari og
: lifum rólegra lífi. Þess vegna er
holdarfar okkar svo til óbreytt.:
j Mataræði okkar er Hka hollara.
Ekki þetta eilífa kiötát að ég ekki |
tali um al’ar kökurnar ....“.'
Hann pataði með höndunum og
leit á mig .. .,. .pilturinn barna
j er til dæmis síborðendi kökur frá ‘
morgni til kvölds. Ég sá að hanii
borðaði kökur úr fullri ská! í
gærkvöldi".
„Heyrir þú þetta, Philip". sagði
( Rakel. „Rainaldi finnst þú borða j
of mikið. Seecombe, við verðum
að fara að halda í matinn við ,
. hann“.
| „Vissulega ekki, frú“, sagði j
Seecombe skelfdur. „Hann mund: i
bíða tión á hei!su sinni, ef hann
| borðaði minna“.
| „Þér eruð sennilega við góða
heilsú. eða hvað?“ sagði Rainaídi.
1 „Hafið ekki fengið neinn slæman
I siúkdóm sem barn, sem gat “afið
fyrir vextinum?“
„Ég minnist-þess ekki að haía
verið nokkurn timann veikur“,
sagði ég.
„Það er slæmt“, sagði hann.
„Þeir sem aldrei hafa fengið
sjúkdóma, eru verst leiknir.'þeg-
ar þar að kemur að þeir veikj-
ast. Er það ekki rétt, Seecombe?"
„Getur verið', en ég veit það
varla“, sagði Seecombe. En um
leið og hann fór út gaut hann ti’
mín augunum eins og hann sæi
þegar merki þess að ég væri bú-
inn að fá hlaupabóluna.
„Þetta koníak hefði át+ >ð
geyma að minnsta kosti í þrjátíu
ár ennþá“, sagði Reinaldi. .. n-.ð
verður drekkandi begar börr
Philips eru uppkomin Marstu
eftir bvj, RrVe1, bege’- við Co'-ímo
höfðum boð’ð til "H-’r öihu-r
ibúum F!oT’ence. að h-rí er vi”t-
ist og h?nn hr’:m+aði að alhr
kæmu vr?nnTV1ac>ddi’’ Op vpw>-
ins's mó'ðir þíri hagaði sér miöp
ósæmilega með p’'nVve’-ium
n-insi .. vnr þag gkVi Lorenzo
Amanati..?“
„Það hefði nntað verið hw
sem var“, sagði Rakeh „En það
var ekki Lorenzo. því hann var
á hæ’unum á mér“.
„Já. það var líf og fi::r í bé
daga“, sagði Rainaidi. „V'ð vo”-
um uns o« áhvggiulaus É» heM
að það hafi aldrei v«rið he>dnar
slíVar veizlur hér i Eng)andi“.
Ég fór út. oa skildi bau tvö ein
eftir. og um leið hevrði ég að b-n
byrjuðu að ta!a ítölsku. Rödd
hans var spyrjandi og hún h’æi-
andi. Hve marga daga og nætur
átti ég eftir að þola návist hans?
Síðasta kvöldið áður en Rain-
aldi fór, komu guðfaðir minn og
Louise til að borða með okkur
miðdegisverð. Al!t fé” vel fram
eða svo virtist mér, Ég tók eftir
því að Rainaldi gerði sér mikið
far um að sýna guðföður mínum
kurteisi og þau þriú, hann, Rajn-
aldi og Rakel, sökktu sér niður
í einhveriar samræður, svo að við
Louise sátum hjá.
Ég sá að Rainaldi !eit við og
við til okkar og brosti ibvgginn
og einu sinni bevi-ði ég að hann
sanði í bálfum hljóðum við guð-
föður minn: „Þau nru mvndnr-
leg bæði tvö og virðast eiga vel
ARNALESBOIfl
jXlavmmtíaÍsins li
HeiðarEegi Jón
Eítir GRIMMSBIIÆÐUR
7.
hún eftir því, að þau voru komin út á rúmsjó og sigldu með
fullum seglum. Hún varð yfir sig hrædd og hrópaði: „Ég
hefi verið b’ekkt. Heldur vildi ég deyja en lenda í klóm
ckunns kaupmanns. i
Kóngurinn greip nú í hönd hennar og sagði: „Ég er ekki
kaupmaður, he’dur er ég kóngur og ég er ekki at ótignari
ætt en þú. En ég hefi rænt þér vegna þess, að ég elska þig
af öllu hjarta. Mér varð t. d. svo mikið um að sjá mynd af
þér, að ég íéll í yfirlið.“
Kóngsdótturinni létti mjög þegar hún heyrði þetta. Henni
fór líka brátt að finnast vænt um kónginn, og hún kvaðst
fús til þess að giítast honum.
Þau sigldu nú yfir hafið. Einn dag þegar heiðarlegi Jón
var frammi í skut skipsins, sá hann þrjá hrafna koma f'ljúg-
andi og setjast á bugspjótið á skipinu. Jón hafði verið að
syngja, en hætti því strax þegar hrafnarnir settust, svo að
hann gæti heyrt það, sem þeir voru að tala um, því að hann
skildi fuglamál.
„Nú er kóngurinn að ílytja dóttur konungsins í Gullríkinu
heim með sér,“ sagði einn hrafninn. „Það veit ég ósköp vel,“
svaraði annar. „En hann er þó ekki giftur henni enn.“ „Hún
er þó hér hjá honym á skipinusagði sá þriðji. „Það verður
ekki heillavænlegt fyrir hann,“ sagði sá, sem hafði fyrstur
tekið til máls, „því að þegar hann kemur að landi, mun
rauður hestur koma hlaupandi niður í fjöru. Þá mun kóng-
urinn vilja fara á bak á honum, en þá stekkur hesturinn af
stað með hann, og hann mun aldrei sjá kóngsdótturina aftur,“
Síldorstúlknr
Kokkrar duglegar, vanar síldar-
stúllcur geta fengíð atvinnu a
Raufarhöín í sumar.
Upp!. geftir
C)óhar
oróóon
Hás
sölu
I HVERAGERÐI
Rafmagn, heitt og kalt vatn. — Góð lóð. — Til-
valinn sumarbústaður eða ársíbúðir fyrir tvær fjöl-
skyldur. — Tilboð merkt: Hveraböð 381, sendist
blaðinu.
i il U Ð
3—5 herbergja íbúð óskast til lcigu nú þegar eða
1. október næstkomandi. Fyrirframgreiðsla.
Upplýsingar i síma 80711.
XFOKB
| ER BÍEXIÐ,
sem bcGr ratt sér til rúms
Fæst i
ihverri búð.
HeildsóÍubirgSir;
sdcfnar YjoJfjöJ S? Oo. Lj\
Lækjargötu 4.
„t det »ct dami.i hi, Símar:
3183
7 929.
III UM M.I uANlKE H9FI
OXFORD
lUUUIimUIMJUUJUUUlUIULMUUUJUUIIIIUIt' jl MBÉ—HUMMMHaUBBBIþllMUIUIUIUIIIIIUUUUli JlllMIIIIIIIUUIUIIIIIIIUIUmiUllUIIIUUi