Morgunblaðið - 03.09.1952, Blaðsíða 10

r 10
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 3. sept. 1952 ’
SmábarnaskóKi
í Ifllíðarhvei'fi
Byrja kennslu 15. sept. —
Þeir, sem ætla að koma
börnum í skólann, g’jöri svo
vel að tala við mig sem
fyrst. —
Guðrún Þorsteinsdóttir
Drápuhlíð 32. Sími 6909.
Ifafnarfjörður
3 herbergi og eidliús á hæð
og eitt herbergi og eldhús í
risi, í timburhúsi til sölu.
Skipti á í’oúð í Reykjavík,
möguleg.
Guðjón Steingrímsson, lögfr
Strandgötu 31, Hafnarfirði.
Sími 9960.
SÚPUJVRTIB
í pökkum, fyrirliggjandi.
Magnús Kjaran
Umboðs- og hcildverzlun.
\ FR/UÍKASTÍGDR 7
■ ■
Húseignin Nr. 7, við Frakkastíg, ásamt tilheyrandi :
■ ■
« eignarlóð er til sölu, ef samið er strax. — I húsinu j
■ eru tvær íbúðir, auk húsnæðis fyrir verzlun og iðnað. ■
■ v ■
S Semja ber við Giómund Asmundsson hdl., \
• ■
Sambandshúsinu við Sölvhólsgötu. — Upplýsingar 5
■ ekki veittar í síma. ;
■ •
■ ■
_«■■••«»««•»*!*••*■ ■••»■■ ■••■■■■■■■■■■■•niRVsvwv'vig’anmaiiKaaaBaanu
j Vélsfjórar! |
■ ■
■ ■
Vélstjórar, sem lokið hafa prófi við Vélskólann í •
Reykjavík og óska eftir véletjórastöðu á skipum, ;
■ f r ■ - ■
; lati skra sig 1 skrifstofu Vélstjórafélags bglands :
■ ■
í Ingólfshvoli.
■ ■
■ ■
Vélstjórafélag Islands.
BIBBY
Hieinlætisvörur nýkomnar.
HANDSÁPA
CARBOLSÁPA
STANGASÁPA
SÁPUSPÆNIR
j (L*^ert ~J\ris tjáyióóon (Jo. hj. |
e
Vana matreiðslukonu I
■
■
vantar að stóru skólamötuncyti.
■
■
Skriflegar umsóknir, ásamt kaupkröfu og með- ■
mælum, sendist Mbl. fyrir föstudagskvöld, 5. sept. •
merkt: „1952“ —191. \
Véfaverkstæði tll sölu
■
■
■
Til sölu er nú þegar vélaverkstæði, með nýtízku :
■
vélum og íbúðarhúsi, hvorttveggja á góðum stað j
í bænum. — Upplýsingar gefa ■
■
SVEINBJÖRN JÓNSSON
■
GUNNAR ÞORSTEINSSON ■
■
hæstarcttarlögmenn. i
••■■■■■■■•■■■■■■■■■«■■■■■«■■■■■■■•■■■■■■■■^■■■■^■■^■■■■■wafl«Bca
Björif Signwndsdóttir —
14. MARZ s.l. var til moldar borin
frú Björg Sigmundsdóttir að
Sleðbrjót í Jökulsárhlið. Hún var
jarðsett þar í grafreit "Sleðbrjóts-
kirkju að viðstöddu miklu fjöl-
menni.
Enn hefi ég ekki séð hennar
minnst opinberlega í blöðum eða
i iturn þeim er mér hefur gefizt
tækifæri á að yfirfara. Mig undr-
ar það mjög að enn hefur enginn
minnst þessarar ágætu konu er
þó svo mjög vakti athygli sinnar
samtíðar.
Björg Sigmundsdóttir, Björg á
Sleðbrjót, eins og hún var oftast
kölluð, var fædd í Gunnhildar-
gerði í Hróarstungu 13. mjirz 1884
dóttir merkishjónanna Sigmund-
ar Jónssonar og Guðrúnar Xngi-
bjargar Sigfúsdóttur orðlögð fríð
leikskona. Þau hjón voru þre-
menningar í svokallaða Bjarna-
ætt. Móðir Sigmundar var Guð-
rún Ásmundsdóttir (frá Dagverð-
argerði) Bjarnasonar frá Ekru,
en móðir Guðrúnar móður Bjarg
ar var Björg Eiriksdóttir (frá
Vífilsstöðum) Bjarnasonar frá
Ekru. Faðir Guðrúnar var Sig-
fús Þorkelsson frá Njarðvík, Sig-
urðssonar í Njarðvík (yngri
Njarðvíkurætt), kona Þorkels
var Ingibjörg Jónsdóttir systir
Eymundar föður Sigfúsar bók-
sala í Reykjavík. Sigurður í
Njarðvík var sonur séra Jóns
Brynjólfssonar á Eiðum. Brynj-
ólíur Markússon var Sunnlend-
ingur og mun hafa búið um skeið
á Sandhólaferju um 1729. Er
margt merkra manna frá honum
komi, bæði á Suður- og Austur-
landi.
Sigmundur í Gunnhildargerði
var kominn í beinan karllegg frá
séra Ólafi Guðmundssyni á
Sauðanesi. Einnjg voru þau for-
eldrar Bjargar sáluðu á Sleðbrjót
bæði komin af hinni víðkunnu
Heydalaætt og vefaraætt, sem
mjög er fjölmenn hér á Austur-
landi, út af Jóni vefara Þorsteins-
syni prestg á Krossi í Landeyj-
um.
Foreldrar Bjargar bjuggu allan
sinn búskap í Gunnhildargerði,
og var búskapur þeirra Gunn-
hildargerðisHjóna talinn í
fremstu röð þeirra tíma og raun-
ar langt á undan samtíð þeirra á
margan máta. Má til dæmis geta
þess, sem ekki var lítill menn-
ingarþáttur heimilisins, að jafn-
fljótt og börn þeirra hjóna, svo
og önnur börn, sem á heimilinu
voru gátu farið að læra. Þá var
tekinn heimiliskennari og vandað
vel til þess að hann væri því
starfi vaxinn og oftast kennt all-
an veturinn.
Guðrún í Gunnhildargerði var
mikil drengskaparkona greind vel
og orðlögð kona fyrir dugnað og
myndarskap á öllum sviðum í
sínu starfi, prúð og virðuleg í
allri framkomu og svo fríð kona
sýnum að til var tekið.
Öllum þótti vænt um Guð-
rúnu, sem henni kynntust, virtu
hana og báru til hennar traust.
Sigmundur var vel greindur
maður, glaðlyndur og skemmti-
legur og mikill drengskaparmað-
ur, þrekmaður mikill og afkasta-
maður við öll störf, vinsæll og
glöggur á almenn mál og fylgdi
því vel fram er til umbóta horfði
að hans áliti, hélt fast og drengi-
lega fram sínum hlut. Sigmund-
ur var fríður sínum, djarfmann-
legur, mikill á velli og höfðing-
legur.
í Gunnhildargerði var oftast
mannmargt og heimilið skemmti-
legt. Þau hjón áttu 10 börn og
ólu auk þess upp að mestu leiti
3. fósturbörn. Vinnufólk var allt-
af nóg í Gerði. Fólk var ánægt
og sum vinnuhjúin dvöldu þar
áratugi. Gestagangur var svo
mikill á þessu heimili, að til var
teikð og aldrei tekin borgun af
neinum fyrir beina eða aðra fyr-
irgreiðslu.
í þessu umhverfi og umsjá
ástríkra foreldra mótuðust Gunn
hildargerðissystkinin 9 að tölu er
til fullorðinsaldurs komust,
glæsileg á veili og traust dreng-
skaparfólk.
Björg var elzt af þessum syst-
kinum, giftist Stefáni Sigurðs-
syni hreppstjóra á Sleðbrjót 4.
júli 1906, fluttist það ár að Sleð-„
brjót og bjó þar lengst af og
dvaldi til dauðadags, 46 ár.
Björg var mikilhæf kona og mun
lengi verða minnst sem einnar
merkustu konu sinnar samtíðar.
Það fór saman hjá henni góð
ætt, gott uppeldi, sönn menntun,
eða eins og komizt var að orði
í kirkjuræðunni, að hún var
menntuð af guðs náð. Miklir hæfi
leikar og þeir mannkostir, sem
líklegastir eru að skapa virðingu
og traust, má þar til nefna stillt
skaplyndi, alúð og prúðmannlega
framkomu. Allt fór þetta sam-
an og allt stuðlaði þetta að því
sem varð. Allir, sem með henni
voru urðu þess varir að þeirn
leið vel og þráðu nærveru henn-
ar. Fólkið óskaði sér að hverfa
til hennar með gleði sína og sorg-
ir. Og hún var jafn einlæg og
glöð við alla, úr hvaða stétt
mannfélagsins sem þeir voru.
Því saknar nú öll sveitin og fjöldi
annara manna að Björg á Sleð-
brjót skuli vera dáinn, horfin. —
Sárastur er þó miesirinn ástvin-
um hennar og nánustu vanda-
rnönnum og vinum. — En við,
þrótt í'yrir sorgina, gleðjumst
yfir því, að í huga vorum og
hjörtum eigum við minninguna,
hana bjarta og hreina, minningu,
sem aldrei getur gleymst. Mér
dylzt ekki að Björg á Sleðbrjót
var mikil gæfukona. Hún var
fríð sýnum, höfðingleg og aðsóps-
mikil. Hún hlaut virðingu og
traust allra, sem henni kynnt-
ust. —
Hún giftist eins og fyrr segir
Stefáni Sigurðssyni, hreppstjóra.
Þau hjónin voru .náskyld (þre-
menningar). Stefán var greindur
vel og mikill drengskaparmaður,
fríður sýnum og hraustmenni að
burðum. Hann var og smiður
ágætur, enda lærður. Eiginmað-
ur og faðir var Stefán svo góð-
ur, að annan mann hefi ég ekki
betur þekkt.
Börn áttu þau hjón fjögur,
tvær stúlkur og tvo pilta. Björg
lifði það að sjá börn sín vaxa
upp og þroskast, rnóta þau 'sam-
kvæmt lífsskoðuhum góðra for-
eldra og njóta ástúðar þeirra til
hinztu stundar. Sjá þau ganga
djörf og drengileg móti komandi
tíð, móta lífshamingju sína, og
syni sína endurreisa gamla Sleð-
brjót í tvo nýja.
Heimili þeirra Sleðbrjótshjóna
var ávállt mikið risnuheimili. Þar
var oftast mannmargt, gestagang-
ur og mannaumferð mikil. Auk
þess voru haldnir þar allir
hreppsfundir og ungmennafélags-
fundir og yfirl. flestar skemmti-
samkomur hreppsins. Lögferjan
yfir Jökulsá á Dal var mikið
starf fyrir húsbóndann að sjá um
— erfitt og stundum stórhættu-
legt, en lítið launað. Kirkja var
reist á Sleðbrjót á árunum 1926
—27. Það fór því að vonum að
á húsfreyjuna hlóðust umfangs-
mikil aukastörf, en öll voru þau
leyst af hendi með framúr-
skarandi myndarbrag og svo var
vel séð fyrir öllu að til fyrir-
myndar mátti telja.
Og á þeim stundum bundust
oft hugir fólksins til hinnar glæsi
legu og prúðmannlegu húsfreyju
og munu mörg þau augnablik
hafa markað djúp spor í huga
okkar sveitunga hennar og ann-
arra þáttakenda bæði í gleði og
sorg.
AldreUverður mannsævin svo
björt að ekki geti skyggt að, og
svo fór einnig hér. Mann sinn
missti Björg eftir 25 ára ástríkt
hjónaband. Sá missir varð henni
svo mikill að aldrei gleymdist.
En svo bar hún sorg sína vel,
að fáir utan nánustu ástvina
hennar munu hafa vitað hvað
mikið hún leið.
Ég þakka þér, trausta kona,
ógleymanlega viðkynningu, fólk-
ið mitt þakkar þér. Ég þakka
þér fyrir mcðurina, sem yfir kom
Saknaðarorð
1 in af sorg og tárum, hné niður
við gröf barnsins síns og þú tókst
í fang þér og lézt gráta við brjóst
þér, þar til sigur var unninn.
Ég þakka þér fyrir konuna,
sem þú komst til í sama mund
og eiginmaðurinn var helsjúkur
borinn burtu frá heimilinu til
þess að bíða dauðans á fjarlægu
sjúkrahúsi.
Ég þakka þér fyrir fátæka
bóndann og fjölskylduna hans,
sem þú gafst svo mikið og hugs-
aðir svo vel um.
Þetta eru aðeins litlar ábend-
ingar um daglegt viðhorf Bjarg-
ar á Sleðbrjót til samferðafólks-
ins. Og við þökkum öll fyrir
sorgar- og saknaðar tárin sem
i þú þerraðir, svo og einnig alla
jgelði og umhyggjusemi þína, sem
i þú sendir með framréttri hönd
— trausta trú á Guð og kær-
leika þinn til mannanna.
Munu nú skínandi perlur glitra
á haddi þínum og lýsandi blys
loga í höndum þér.
Guð blessi þig.
Torfastöðum, 4. ágúst 1952.
Jón Þorvaldsson.
SEXTLGUR varzt þú eins og
ég hinn 28. ágúst s.l.
I tilefni af því hefur hugur
minn verið tvískiptur síðustu sól-
grhringana. Þannig, að til þín
hef ég hugsað frá því að við sá-
umst fyrst.
Okkar fyrsta viðkynning var á
Egilsstöðum á Völlum sumarið
1917.
Þá trúðir þú mér fyrir því, að
þú værir heitbundinn ungri
stúlku, sem væri úti í Ameríku.
Ég tók þetta ekki alvarlega,
því í þá daga, að vera trúlofað-
ur stúlku úti í Ameríku og ganga
með þá grillu að hún myndi
koma til íslands aftur, til þess að
staðfesta sitt heit, fannst mér
fjarstæðukennt og jafnvel óhugs-
andi, enda þótt til væru þá stór
skip, sem gætu flutt fólk á milli
landa á eins til tveggja mánaða
fresti.
En svo fór að þú fékkst þína
unnustu heim og það varð þín
ástrík kona Áslaug Maack og með
henni hófst þín lífsbraut og bar-
átta ykkar báðum til heilla og
sóma.
Nú er hún frá þér horfin og
einn stendur þú eftir, sextugur,
með þín mannvænlegu börn og
barnabörn. Lítir þú til 'baka, þá
getur þú jafnvel öðrum fremur
sagt: „Ég kom sá og sigraði“.
Lifðu svo heill kunningi minn
og jafnaldri.
Þegar við vorum fertugir þá
rugluðum við saman okkar af-
mælisreitum, en nú sextugir, þá
látum við það gott heita að hugsa
hvor til annars með hugljúfum
og fallegum endurminningum. —
Með hugheilum kveðjum til þín
og þíns fólks.
Emil Björnsson,
Lönguhlíð 7.
íiichs mottn-
lerðarmaður
LUNDÚNUM, 1. sept. — Enn
hefir ekki fengizt neinn til að
gegna stárfi kjarnorkunjósnar-
ans Klaus Fuchs við kjarnorku-
stöðina í Harvell.
Undanfarna mánuði hefir verið
auglýst eftir manni til starfans
auk þess sem stofnunin heflr snú-
ið sér beint til erlendra vísinda-
manna. Enginn umsækjenda hbf-
ir þótt hæíur til þessa dags.
Launin eru um 10 þús. kr. á
mánuði. Aftur á móti fæst Fuchs
nú sem fyrr við mottugerð í fang-
elsinu.